Chapter 33 -- Everyone's Anguish
Helaena's POV
I feel like a cat who already lost the battle against the tiger. Who left me bleeding and gasping for air. An impossible battle to win. Hopeless and helpless. That's what I really feel right now.
Pano nga ba ako lalaban sa isang gyerang alam ko namang talo ako sa kahit anong paraan pa'ko lumaban? Natatakot ako at nanghihina sa mga maaaring mangyari sa'kin-- samin ni Brylle at lalong lalo na sa Pamilya ko.
"Edi sabihin mo na lang kay Brylle na inofferan ka ng Tatay niya ng milyon." Suhestyon nitong si Cahli matapos kong ikuwento sa kanya ang lahat kanina. Sa kanya ako dumiretso imbes na kay Brylle. Dahil ang totoo hindi ko alam kung anong sasabihin ko dito.
"Wala akong balak sabihin sa kanya ang ginawa ng Tatay niya." Sagot ko sa kabigan ko.
"Bakit hindi? Alam mo? Isa ka talagang martyr at t-a-n-g-a. Like duh!" At talagang inispell out pa niya ang salitang tanga. Oo, alam ko tanga ako. Matagal na.
Nasa ilalim lang kami ng puno sa loob ng campus at pinapanood ko lang ang mga dahon at bulaklak ng acasia na magsilaglagan sa damuhan at sa'min. Pakiramdam ko tuloy nasa Japan ako at mga cherry blossoms itong mga bulaklak na naglalaglagan sa'min. How I wish.
"You know what? Sa mga teleserye at movies ko lang napapanood ang ganyan eh. Yung tipong, you and me against the world. Yung langit at lupa ang pagitan. Na kung saan ang bidang babae o lalake, ayaw sa kanya ng Pamilya ng isa. Tapos tatakutin ng mayamang Pamilya ang mahirap na bida na kung hindi niya hihiwalayan ang kanilang anak ay may masamang mangyayari sa kanya o kaya sa kanyang Pamilya or sa kanyang minamahal mismo. Na itatakwil ito kapag hindi siya sumunod sa gusto nila." Mahabang kwento nitong si Cahli, habang ako ay tahimik lang na nakikinig sa kanya.
"Tapos etong bida syempre mag iisip muna sa umpisa kung sino ang pipiliin niya. Ang kanyang Pamilya ba o ang kanyang minamahal? May dalawang senaryo na laging nangyayari diyan. Its either, number 1, si bida iiwan ang taong mahal niya at pipiliin siyempre ang kanyang Pamilya. At never niyang sasabihin ang totoong nangyari sa kanyang minamahal kung bakit niya nito iniwan. Siyempre, magagalit itong iniwan at iisipin niya na hindi talaga siya mahal ng kanyang kasintahan. Or number 2, ang taong minamahal niya ang kanyang pipiliin, but knowing the consequences, magiging masalimuot at mahirap pa lalo ang buhay nila. Na kung saan ipatatanggal sa trabaho ang Parents ng mahirap na bida, ipapa kick out ito sa School. Ipapa---"
"Stop!"Pigil ko sa mahabang sinasabi ni Cahli. "Just stop, okay?" Alam ko na din naman ang pino-point out niya. Just like her, madaming beses ko na din itong napanood sa TV. "Dapat sinabi mo na lang ang Meteor Garden o kaya ang Boys Over Flowers. We all know their stories. At katulad nila ang istorya namin ni Brylle." Malungkot na sabi ko. Oo, pakiramdam ko ako si San Chai o kaya si Gum Jan Di. And we all know what happened to them. Naghiwalay sila at naging mahirap ang buhay ng mga bidang babae. You can now call me over acting. Well-- you're right. I am O.A.
"But knowing their stories, we all know the ending. After all the struggles they faced, naging masaya at nagka tuluyan ulit sila ng kanilang minamahal. Sounds cliche. I know, right?"
"Yeah, right. But I'm not San Chai nor Gum Jan Di. This isn't a movie or teleserye. This is a real world, Cahli." May halong lungkot at pangamba parin na sabi ko. Alam ko naman na pinapa lakas lang nitong si Cahli ang loob ko and I really appreciate that.
"Tama ka. Totoong mundo 'to. At sa totoong mundo, kailangan mong lumaban. Lumaban ka kahit alam nating imposibleng manalo. Lumaban ka kasi may pinaglalaban ka. Para sa huli, hindi ka magsisisi sa mga 'what if's' mo in the future."
"Hindi pa nga ako lumalaban, talo na'ko. That's how cruel the world is." Atsaka ako napayuko sa tinuran kong 'yon.
"Hello? Nasa'n na yung palabang Helaena na nakilala ko? Yung Helaenang walang takot na kinalaban ang makapangyarihan at kinatatakutang grupo ni Brylle maging ang mga gangsters na kalaban nila? Pag papalakas pa lalo ng loob sa'kin ni Cahli. "O diba, napaamo mo naman si Brylle? Malay mo, ganon din ang magawa mo sa Tatay niya."
"Taming the Demon? I don't know if I can do that. He's pure evil. If you just saw the way he looked at me. Gustong gusto niya'kong kainin. Kung wala lang kami sa restaurant na 'yon, malamang patay na'ko ngayon.".
"But you're not. And I don't believe he can do such a thing. He's a Senator. His reputation is important. He won't do that to you."
"Exactly, he's a Senator. That's why he can do everything he wants. In just a snap of his finger, I will be dead, if he just wants to. Including my Family. And that's what I'm afraid of." May pag aalala na sabi ko. "Ang Pamilya ko ang pinaka importante sa'kin, Cahli. At hindi ako papayag na may mangyaring masama sa kanila."
"Eh si Brylle? Pano siya?"
Sandali akong napatigil at hindi alam ang isasagot.
"Alam mong ikaw din ang buhay niya. Ikaw lang ang importante sa kanya." Dagdag pa ni Cahli.
Napatingin ako sa malayo at hindi alam ang sasabihin. Importante din sa'kin si Brylle. Importanteng importante. Mahal ko siya. Mahal na mahal. Pero pano kung ang pagmamahal na 'yon ang unti-unting sisira sa Pamilya ko? Anong gagawin ko? Anong pipiliin ko?
Biglang tumayo si Cahli. "I guess, I gotta go. Your King is on his way to you, Queen." Na ang tinutukoy ay si Brylle na paparating. "May kailangan pa kayong pag usapan. Pag isipan mong mabuti." Tsaka na siya umalis.
Bago pa makalapit sa'kin si Brylle ay nakalayo na si Cahli.
"What's in your head and you skipped classes?" Tanong agad sa'kin ni Brylle nang nakalapit na siya. Since nung nag usap kami ng Tatay niya, hindi na'ko pumasok sa mga klase ko nung umagang 'yon. Wala din namang kwenta kung papasok pa'ko. Dahil siguradong hindi ako makakapag focus dahil sa nangyari.
"I-I just needed some air. So, yeah, I skipped classes just to be here." Na ang tinutukoy ko ang lugar na kinaroroonan ko. At ini enjoy ko ang mga acasia flowers na isa-isang naglalaglagan sa'kin at sa damuhan. "Cherry blossom feels." And I grinned.
"Liar! I've been calling you nth time at hindi ka man lang sumasagot. Ni isang reply, wala." May inis na sa tono ng pananalita niya.
Pano ko sasagutin ang tawag niya, habang nag uusap kami ng Tatay niya? At hindi rin ako nag reply sa kanya dahil hindi ko alam ang sasabihin ko.
"So, tell me, anong problema?" Tsaka siya umupo sa tabi ko.
Napatitig ako sa kanya ng husto. Gustong gusto kong sabihin sa kanya ang mga nangyari pero kapag sinabi ko, lalo lang niyang kamumuhian ang kanyang Tatay. At ayokong mangyari 'yon. Ang gusto ko, magka ayos sila ng Tatay niya, ng kapatid niya. Para maging masaya na ang Pamilya niya. Para maramdaman niya ang pagmamahal ng Pamilya na matagal ng pinagkait sa kanya ng kanyang Tatay.
"What the hell? Tell me." Ulit na sabi nito at tumataas na ang kanyang boses. Alam kong naiinip na siya kahihintay sa sasabihin ko. Knowing him, maikli lang ang pasenya niya.
Habang nakatitig ako sa kanya at pinag mamasdan siya, lalo ko lang napapatunayan sa sarili ko kung gaano ko siya kamahal. Kung gaano siya ka importante sa buhay ko. Hindi ko malaman kung anong mangyayari sa'kin kapag nawala siya sa buhay ko.
Even if we fight more often, I still enjoy every minute with him. I still want him in my life. Oh, God! How can I part ways with this human being, when all my life I've waited for someone who will love me the way he do? I can't. I just can't. But I couldn't jeopardize the safety of my Family.
"Helaena Madri---" Bigla ko na lang siyang niyakap ng mahigpit kaya napatigil siya sa pagsasalita at tila nabigla siya sa aking ginawa.
"H-Helaena?" Takang tawag niya sa pangalan ko.
"Have I ever told you how much I love you?"
"No. Yes. Maybe. Why?"
Lalo ko pang hinigpitan ang yakap ko sa kanya. Pakiramdam ko kasi huling beses ko ng magagawa sa kanya 'yon. And that thought scares me. I don't even want to think about it.
"H-Helaena, y-you're smothering me." Angal niya sa'kin pero wala akong pakialam at hindi ko binitawan ang pagkaka yakap ko sa kanya. "Carino Brutal, huh." Pabirong sabi pa niya.
"I love you, forever." Pabulong na lambing ko kay Brylle. Oh God! I love him so much. So much that I can't let him go. I don't want to.
Bahagya kong niluwagan ang pagkaka yakap ko sa kanya para makapag salita siya.
"You know what, Helaena? Sa ginagawa mo lalo mo lang akong pinag aalala. May problema ba talaga? Or did you do something stupid, that's why you're extra sweet today?" Pagtataka parin ni Brylle. Ayokong sabihin sa kanya ang ginawa ng Daddy niya. The same way na ayokong isipin na pag hihiwalayin niya kami ni Brylle.
Unti-unti ko na ngang niluwagan ang pagkaka yakap ko sa kanya at unti-unti na ding kumalas.
"Mag tapat ka nga sa'kin." Then he look straight into my eyes. "May ginawa ka bang kalokohan na hindi ko alam?"
"I hate you." Inis na sabi ko sa kanya. "Why don't you just appreciate what I said and what I did rather than doubting me?" Pagmamaktol ko. Pero ang totoo, gusto ko lang magpa lambing sa kanya, which I know madalang lang niya ginagawa. Well, I hope he will.
"Then, why are you acting so weird?"
"Weird?" Tsaka ko siya hinampas sa braso ng malakas. "Weird ba ang pag lalambing sa'yo? You're so cruel. I hate you!" At pinag patuloy ko pa ang pag hampas sa kanya.
At ang loko, tumatawa pa habang hinahampas ko siya. Gosh! The nerve of this guy. "And you're really laughing, huh! You are so annoying." But even though he's a little annoying, I still love him that much.
"Chill!" Pagpapa kalma niya sa'kin. Tsaka niya hinawakan ang dalawang kamay ko. "And this is why, I love you too."
Bigla tuloy ako napa tigil sa mga sinabi niya. It gives me chills on my spine. Suddenly, there are butterflies on my stomach. Kilig. Yes, that's the right term. Kinikilig parin talaga ako everytime na sinsabihan ako ng lalakeng 'to na mahal niya'ko. He can be bossy and a gangster all the time, but he can also be a heartthrob who gives kilig to us girls.
"Pwede bang, ulitin mo yung sinabi mo sa'kin?" Gusto ko ulit marinig ang mga salitang mahal niya'ko. Kahit pa ulit-ulit hindi ako magsasawang pakinggan ito.
"Hay, Helaena, pinag ti-tripan mo na naman ako eh." Ang mokong na 'to, hindi niya ba alam ang salitang lambing? "Nasabi ko na. Kaya okay na 'yon. Kung hindi mo narinig, bahala ka. Pero alam ko, narinig mo naman."
Pinag masdan ko ang mukha niya at ewan ko ba, tila may sariling pag iisip ang aking katawan at unti-unti itong lumalapit sa naka upong si Brylle.
"Ano bang ginagawa mo?" Takang tanong niya habang palapit ng palapit ang katawan ko sa kanya hanggang sa ilang dipa nalang ang pagitan namin at kulang nalang ay mag halikan kaming dalawa sa sobrang lapit ng aming mukha.
"Brylle." Malambing na sambit ko sa pangalan niya.
"Kung gusto mo'kong halikan, huwag dito. Maraming nakakakita." Pabirong sabi niya sa'kin.
I locked my eyes on his. "Helaen----" Hindi ko na pina tapos ang kanyang sasabihin at bigla ko na lang siyang hinalikan sa labi.
I don't know, but I think I'm on some kind of a drug, that's why I did this. Yes, drug. Love drug instead. I just realized that if you love someone, you have to show it everyday, every minute, every second. Beacause you don't know what will happen in the future. And yes, I realized all of this when I had a confrontation on Brylle's Dad.
I kissed him and he kissed me back. We don't care about the people passing by. We don't care about the world. All we know is, we're seizing this moment.
Kissing him under the acasia tree, as the flowers kept on falling. Cherry blossom feels, as I've said. I love him and I want him for all of my life.
Now Playing: Stay by Rihanna
All along it was a fever
A cold sweat hot-headed believer
I threw my hands in the air, said, "Show me something"
He said, "If you dare, come a little closer"
Round and around and around and around we go
Oh now, tell me now, tell me now, tell me now you know
Not really sure how to feel about it
Something in the way you move
Makes me feel like I can't live without you
It takes me all the way
I want you to stay
END OF HELAENA'S POV
"What the hell, Lorenzo? What are you thinking? Bakit mo ginawa 'yon sa anak natin?" Galit na tanong ng asawa ni Mrs. Cindy Samaniego sa asawa nito, nang malamang inalok nito si Helaena ng pera kapalit ng pag talikod kay Brylle.
"What Am I thinking? I'm thinking about the future of our son. I'm doing this for his own good." Mataas na din ang boses nito. "That girl is no good for Brylle. She will just destroy the future of our son."
"No. You're destroying the future of our son, because of your selfishness and because of your self ambition. Hindi mo ba nakikita? Mahal ng anak mo ang babaeng 'yon. At yung babaeng hinahamak mo? It only shows how much she loves your son by rejecting the money you offered. Can't you see? Hindi siya mukhang pera tulad ng iniisip mo."
"No. Wala tayong mapapalala sa babaeng 'yon, kapag siya ang nakatuluyan ni Brylle."
"Ikaw wala. Pero ang anak mo meron. Pagmamahal. Pagmamahal na hindi niya maramdaman sa'yo. Dahil sa araw-araw na ginawa ng Diyos wala ka ng ibang ginawa kundi saktan siya at ni katiting hindi mo siya pinakitaan ng pagmamahal."
"If I don't love him, matagal ko na siyang pinalayas sa pamamahay na'to. Hindi ako nagpapaka hirap mag trabahao ng ganito kung hindi dahil sa kanila ni Bryant. I'm doing all of this for them. Because I love them. And don't you dare question me on how to love them, because I already did that a long time ago. I love them as much as you do." Paliwanag nitong si Mr. Lorenzo. "After all these years, this is what I get? Ang pagdudahan mo ang pag mamahal ko sa mga anak natin?"
"You became so unfair to Brylle. Ever since they were a little kid, laging si Bryant nalang ang pinupuri mo. At si Brylle? Lagi mo siyang pinapagalitan at sinasaktan. You never loved Brylle as much as you love Bryant." Hinanakit ni Mrs. Cindy. "All these years, I tried to understand you. Lagi kong sinisiksik sa utak ni Brylle na intindihin ka, na mahal mo siya, na ayaw mo siyang mapahamak kaya ganon na lang ang trato mo sa kanya."
"That's my way of protecting Brylle. Lagi ko siyang pinapagalitan dahil alam ko mas maiintindihan at matatanggap niya, dahil mas matapang at malakas siya kesa kay Bryant. Mas hinihigpitan ko siya kasi alam ko mas marupok siya, mas makaka gawa siya ng mali kumpara sa kapatid niya. We both know na mahilig siya sa away at sa gulo. At ayokong masira ang buhay niya, ayokong apak-apakan at hamakin siya ng mga tao dahil lang sa isang pagkaka maling maaari niyang gawin."
Hindi agad naka sagot si Mrs. Cindy at tila napa isip sa mga sinabi ng kanyang asawa.
"Si Bryant, siya ang mas mabait at mas nakaka intindi sa dalawa and we both know that. Alam natin na hindi siya gagawa ng kalokohan. Kaya si Brylle ang mas na hinihigpitan at pino-protektahan ko."
"But that's still not a reason for you to take away the woman that he love."
"And what do you want me to do? Let that woman destroy our son's life? No way, Cindy. I won't let that happen." Mariing tanggi nito. "That woman don't really love our son. Can't you see? Pareho niyang inaakit ang mga anak natin. Siya ang dahilan kung bakit lalo pang nagalit sa isa't isa at nag away ang magkapatid. She's no good for Brylle, as well as Bryant."
Umiiling lang si Mrs. Cindy. "Kung talagang mahal mo si Brylle tulad ng sinasabi mo, hahayaan mo silang mag mahalang dalawa. Hahayaan mo si Brylle na maging masaya sa taong mahal niya. And if that happens, baka maniwala pa kami ng anak mo na talagang may malasakit at mahal mo talaga siya." Malamang sabi ni Mrs. Cindy at tuluyan ng tinalikuran ang asawa at umalis.
Napa tingin na lang si Mr. Lorenzo sa may pintuan ng sala at kanina pa pala nandoon si Bryant at narinig lahat ang pinag usapan nilang mag asawa.
Ilang sandali pa at nag uusap na sina Bryant at Mrs. Cindy sa may pool side. Umiinom pa ng wine itong si Mrs. Cindy at halatang umiyak dahil sa pamumula ng mga mata nito.
"Son, I'm sorry. Parawarin niyo kami ng Daddy mo na nangyayari ito sa Pamilya natin."
Napa iling si Bryant at tila hindi sang ayon sa sinabi ng kanyang Ina. "Mom, no. Wala kayong kasalan ni Dad. Brylle and I are both grown ups and we're only responsible on what's happening on our lives." Sabay hawak sa kamay ng kanyang Ina. "Kasalanan ko. Minahal ko ang babaeng mahal ni Brylle."
Napa tulo na ang luha ni Mrs. Cindy habang nag co-confess sa kanya ang anak. Napa inom pa siya sa kanyang wine.
"I'm sorry, Mom. I'm sorry that I failed you. I'm sorry kasi hindi ko natupad ang pangako ko sa'yo na po-protektahan ko ang kapatid ko. Sorry, kasi hindi ko nagawa."
"No, son. Its not your fault." She shooked her head lightly. "Ako, kami dapat ng Daddy mo ang nag po-protekta sa inyong dalawang magkapatid. Pero imbes na gawin namin 'yon, mas inuuna pa namin ang mag away. Mas inuuna pa ng Daddy mo ang career niya."
"Hindi niyo dapat sisihin si Dad o ang sarili niyo kasi naiintindihan ko kayo. At wala akong sinisisi sa mga nangyayari. Wala."
"Ayokong nasasaktan kayong dalawa ng kapatid mo. I love you so much that I want to see you happy with your life."
"We will be happy. And I don't want to see you like this. I don't want to see you crying." Pinunasan niya ang luha sa pisngi ng kanyang Ina. "Please, Mom, don't cry. I will fix this, trust me." And he smile to his Mom.
Buong gabing nag isip lang si Mrs. Cindy sa mga nangyayari. Matagal siyang naka tayo sa labas ng pintuan ni Brylle. Gusto niyang kausapin ito pero hindi niya alam kung saan magsisimula. Hindi niya alam kung sasabihin ba niya ang ginawa ng kanyang asawa kay Helaena o malamang alam na niya ang tungkol dito at ayaw na lang niyang awayin muli ang kanyang Ama. Sa huli ay bumalik din si Mrs. Cindy sa kanilang kwarto.
Sabay na na be-breakfast ngayon sina Mrs. Cindy at anak niya na si Brylle sa may pool side ng kanilang mansion. Mababakas sa mukha ni Mrs. Cindy ang kaligayahan, dahil madalang lang niyang makasabay sa pagkain ang kanyang mga anak, lalo na si Brylle.
"Mom, why are you smiling?" Takang tanong ni Brylle.
"I'm just happy that you are here with me, having breakfast together."
"I'm also happy that I am finally able to enjoy my food without Daddy's preach and sermon in the morning." Ani Brylle. Dahil maagang pumasok sa Senado ang Daddy nila. "Yaya, hand me the pancakes." Utos ni Brylle sa kanilang katulong.
"Sige po, Sir Brylle."
"Dalian mo."
Lalong nataranta ang katulong sa sinabi ni Brylle at nang tignan niya ito sa mga mata. His deadly glare to be exact. Kaya napakaripas sa kusina ang kanilang katulong.
"Good morning." Bati ng kagigising at kadadating palang na si Bryant. "Hi, Mom." Sabay beso sa kanyang Ina. "Brylle." Bati nito sa kapatid pero gaya ng inaasahan ay hindi siya nito pinansin.
"Have a seat, hijo. Tamang tama, kaka umpisa pa lang naming kumain ng kapatid mo."
Umupo si Bryant sa may harapan ni Brylle at inabot ang plato na nasa kanyang harapan.
"I need to go." Sabi ni Brylle sabay tayo.
"Brylle." Pigil ni Mrs. Cindy at hinawakan niya ang kamay nito. "Please stay, for me." Pagmamaka awa nito sa kanyang anak.
Nag tinginan sina Brylle at Bryant. A stare of complete madness. And you could see fire ball on Brylle's eyes as he was staring at his Brother.
"Please, Brylle." Muling pagmamaka awa ni Mrs. Cindy.
Binaling ni Brylle ang tingin sa nagmamaka awa niyang Ina. "Fine." Tsaka siya umupo ulit at pinagpa tuloy ang pagkain. Pero tila invisible sila ni Bryant sa isa't isa at hindi parin sila nagpapansinan.
Palipat-lipat naman ang tingin ni Mrs. Cindy sa dalawa niyang anak. Hindi niya mawari kung gusto niya bang maiyak.
"How I wish, time travel really do exist." Panimula ni Mrs. Cindy. "And I will go back to the time where you were just little kids. Yung mga panahong magka sundo pa kayo at masayang naglalaro ng magkasama. Na kapag may nang away kay Bryant, ikaw pa Brylle ang nag tatanggol at nag po-protekta sa kapatid mo."
Dinako ni Brylle ang tingin sa kanyang pagkain at pinag lalaruan niya lang ito ng kanyang mga kubyertos, para kunwari hindi niya pansinin ang mga sinasabi ng kanyang Ina.
"Don't you miss those days? Brylle? Bryant?" Kahit alam ni Mrs. Cindy na hopeless ang ginagawa niya para magka ayos ang dalawa ay pinipilit parin niya. Ayaw niyang habang buhay na magka galit ang kanyang mga anak.
Kapwa walang sagot ang dalawa niyang anak sa tanong nito.
"Too bad, time travel doesn't exist." Ani Brylle at naka tingin parin ito sa pinag lalaruan niyang pagkain.
"I know. But what we have now is the present and its not too late for you to realize everything and to reconcile."
Napatingin si Brylle sa kanyang kapatid. "Huh! Not gonna happen." Maangas na sabi nito.
"Brylle?" Anang Mommy nila.
"I'm sorry, Mom. I don't want to give you a false hope that Bryant and I will be best of brothers again. I don't want you to get hurt."
"You're already hurting me!" May pagka inis na sa tono ng pananalita ni Mrs. Cindy at tono rin ng hinanakit. "The way you treat each other breaks my heart. It feels like that I'm the worst Mother in the world for letting this happen to you. I don't know what I did to deserve this. Am I a bad Mother for me to suffer all of this?" Patuloy na hinanakit ni Mrs. Cindy.
Walang masagot ang dalawa sa mga hinanakit ng kanilang Ina. Kapwa lang sila napayuko.
"Huwag niyong hintayin na may mangyari pang masama sa'kin o sa Daddy niyo para lang ma realize niyo ang lahat ng inyong pagkakamali." Tumayo na siya mula sa pagkaka upo at nilisan na ang dalawa.
"Brylle?" Tawag ni Bryant sa kapatid. "Pwede bang--"
Tumayo na din si Brylle at umalis. Hindi na niya pinansin ang pag tawag sa kanya ng kapatid.
"Mom." Pahabol na tawag ni Brylle sa Ina. "I'm sorry, okay?"
Tsaka palang tumigil sa paglalakad si Mrs. Cindy at nilingon ang kanyang anak.
"I'm sorry if I can't give what you want. You know my situation."
"And you and Bryant both know my situation as your Mom. And yet you still continue this petty fight between the two of you. You know how much that hurts."
"I know, Mom. Pero hindi gano'n kadali ang gusto mo. Hindi gano'n kadali ang patawarin si Bryant."
"And why not? He is your Brother, for God's sake."
"Yes, I am his Brother and yet he did this to me. Loving the same woman--women that I love."
"So, tell me. Anong gusto mong gawin ng kapatid mo para magka ayos kayong dalawa? To earn your forgiveness?"
Hindi agad naka sagot so Brylle sa tanong na 'yon ng kanyang Ina. "Uhm.. I-I don't know. Maybe, he should get married and settle down. That's the only time I will believe that his feelings for my girlfriend already fade. That maybe I can forgive him."
"You're impossible, Brylle. Now, I'm starting to believe that your girlfriend, that girl." And she point her finger in the air. "Is no good for the both of you. Na wala siyang magandang maidudulot sa inyong dalawang magkapatid."
"She has a name, okay? She is not just that girl, she is Helaena."
"Whatever her name is."
"Mom, please, give her a chance. Huwag mong tularan si Dad na basta-basta nalang hinusgahan si Helaena nang hindi man lang ito nakikilala. Prove to me that you're different from Dad."
"Well then, I want to meet her. Gusto kong malaman kung ano ang nagustuhan mo sa kanya. Kailangan niyang patunayan na karapat dapat nga siya para sa'yo. That she's worthy of your love."
Napatitig si Bylle sa kanyang Ina nang marinig ang gusto nitong mangyari.
"Sige. If that's what you want, Mom. I'll give it to you." Seryosong sabi nito sa kanyang Ina.
"Don't get me wrong, son. I'm just doing this for you. At ang pinaka gusto ko lang naman ay ang magka ayos kayo ni Bryant. At sana hindi pa huli ang lahat kapag nangyari 'yon." She looks at her son with sadness in her eyes. Seems like she wanted to cry.
Napayuko si Brylle nang tignan siya ng kanyang Ina, waring hindi pa niya kayang ibigay ang hinihingi nito.
Nag simulang humakbang palayo si Mrs. Cindy kay Brylle hanggang sa umakyat ito sa kanilang grand staircase at iniwanan si Brylle.
Siya naman ang pag dating nitong si Bryant.
"Brylle." Tawag nito sa kapatid.
Hindi pinansin ni Brylle si Bryant kaya nag simula na siyang humakbang palayo.
"Can we do this for Mom?" Ani Bryant at napatigil sa pag hakbang itong si Brylle. "I get it, you're mad at me. But can we please just forget everything for Mom?"
"Huwag mong gamitin si Mommy para lang makipag ayos. You made me do this."
"No!" Mariing tanggi ni Bryant at tumayo na din siya para lapitan ang kapatid. "You made this to yourself. Kinain ka ng sarili mong galit at inggit. If you think hindi ka mahal ni Dad, well, you're wrong. He protected you the most. He protected you more than me." Patuloy na pagpapa liwanag ni Bryant.
"I don't believe you."
"Then don't. I'm just telling this so you know. Para hindi ka tuluyang lamunin ng sarili mong multo. Ang totoo nga niyan, ako ang mas naiinggit sa'yo. Konting pagkaka mali mo lang, agad na nakasaklolo sa'yo si Dad, dahil ayaw ka niyang mapahamak, ayaw niyang malaman ng mga tao ang mga nagawa mong mali kasi ayaw niyang apak-apakan at hamakin ka ng mga ito dahil lang sa konting pagkaka mali mo na 'yon. Kahit na minsan sumosobra si Dad sa pag disiplina sa'yo still his eyes are on you."
"Stop it, Bryant! Hindi totoo ang mga sinasabi mo. Ikaw lang ang mahal ni Dad, hindi ako."
"Mahal ka ni Dad." Diin ni Bryant. "Mahal niya tayo. Kung hindi ka niya mahal, hindi ka niya papakealaman, hindi ka niya pagagalitan at hahayaan niyang gumawa ka ng mga mali sa buhay mo."
"Kung talagang mahal niya'ko tulad ng sinasabi mo, hahayaan niya kami ni Helaena. Hindi niya kami hahadlangan na dalawa."
"He has his reasons." Patuloy na pag tatanggol ni Bryant sa kanyang Dad.
"Defend him all you want, I don't care."
"Believe me, Brylle, mahal ka ni Dad."
Sandaling napa isip si Brylle pero humakbang na din siya paalis.
"Maniwala ka man o hindi, mahal ka ni Dad. At tulad niya, mahal din kita. At na mi-miss ko na ang kapatid ko."
"Stop lying. Hindi mo'ko mahal. If you do, hindi mo mamahalin ang babaeng mahal ko."
Hindi agad naka sagot si Bryant sa mga sinabi ni Brylle.
"See? Hindi ka maka sagot. That's how pathetic you are. Tss." He hissed then about to walk out.
"I never courted Venice because I know it will definitely hurt your feelings." Pag tatanggol ni Bryant sa sarili niya. "We both know that I love her first and yet you ended up in a relationship with her, that hurts me a lot, but you never heard a single word from me. Hinayaan ko kayo kasi gusto ko maging masaya ka. At ayokong mawalan ng kapatid." Pagpapa tuloy pa nito.
"Is that why you started loving Helaena?" Sarkastikong sabi ni Brylle.
"Yes, I love her. I won't deny that. I will be stupid enough if I say no. And I'm sorry if Iove her. Pero hindi mo ba nakikita? Ikaw ang mas pinili nila kesa sa'kin. They love you more than me. And yes, that's how pathetic I am."
Hindi nag salita si Brylle at patuloy lang na nakikinig kay Bryant at napapa isip din siya sa mga salaysay nito.
"Kaya ako dapat ang mas naiinggit sa'yo. Ako ang dapat nagagalit sa'yo. Pero hindi ko ginawa kasi mas importante sa'kin ang kapatid ko. Mas importante ka sa'kin kaya pati sarili kong damdamin at kaligayahan itinabi ko. Pero tila hindi mo makita ang mga sakripisyo ko kasi makasarili ka. Linamon ka ng sarili mong inggit at galit." May galit at hinanakit na sa tono nitong si Bryant. "Tell me, Brylle, nasa'n ba'ko diyan sa puso mo?" Sabay turo sa may dibdib ng kapatid. "Nasa'n si Dad? Kaming Pamilya mo, nasa'n?"
Walang sagot si Brylle sa mga tanong ni Bryant. Tila hindi din niya alam kung ano ang isasagot sa kapatid.
"Patunayan mo sa'min na may maganda ngang maidudulot yang pagmamahal mo kay Helaena. Na hindi siya katulad ng ibang mga babae mo." Tinignan niya mabuti sa mata ang kapatid at humakbang na palayo pero muli niya itong binalingan. "Pero sana hindi pa huli ang lahat kapag nangyari 'yon." Umalis na siya ng tuluyan
Naiwang nanlulumo at nag iisip si Brylle sa lahat ng sinabi ng kanyang kapatid. A part of him wants to believe everything that Bryant said, but there's also part of him that says no.
——-