"I have a photoshoot later, ikaw muna ang bahala kay Raven." Sabi ni Nikko sa kabilang linya. Naiiyak nya pa ang cute na boses ni Raven sa background. Tila naglalaro ito.
Napatayo si Roxanne mula sa kinauupuang office chair nang marinig ang sinabi ni Nikko. Isang lingo nang nasa pangangalaga nila si Raven, at salitan sila sa pag-aalaga dito. Pumupunta na lang sya sa pad ni Nikko dahil baka ma chismis pa sila pareho kapag nasa apartment nila ni Yna ang bata. Tinutulungan rin siya nang tagalinis nito na si Manang Tising.
"What? Nasa trabaho ako Nicholas. Ano ba? Hindi ba pwedeng maghanap ka muna nang mag-aalaga sa kanya?" Mahinang sabi nya. Nagtago sya sa gilid nang lamesa nya dahil baka mahuli sya nang supervisor.
"C'mon Roxanne. Hindi ko pwedeng ipa cancelled ang photoshoot na ito. One month nang naka schedule to, lalo namang hindi ko pwedeng dalhin si Raven. Tsaka, may sakit si Manang Tising, baka mahawa si Raven." Tila nagiging impatience ang boses nito.
"P-pero. Teka ano'ng oras ba ang photoshoot mo? Baka pwede akong mag undertime mamaya." Sabi nya.
"Alas dos nang hapon." Sabi nito.
Tiningnan ni Roxanne ang suot na wristwatch. "Sira ka ba? Ala una na kaya. Bakit ngayon mo lang sinabi?"
"I forgot to inform you. Tsaka, ikaw naman ang nagbigay nang idea na I keep si Raven sa atin, diba?" Tila naninisi pa ito.
"Aba! Hoy Nicholas, para sabihin ko sayo, pumayag ka rin. Sabi mo pa nga, ang cute ni Raven no!" Nabuhay na naman ang inis nya para sa lalaki.
"Ah, basta. Mag undertime ka na lang. Ako nang bahalang kumausap sa boss mo kung sakaling hindi pumayag." Sabi nito bago mawala sa kabilang linya.
Mahigpit nyang hinawakan ang cellphone nya. Naiinis na naman sya sa lalaking iyon. Napaka bossy at sarili lang ang iniisip. Ah, bahala na. Baka naman close talaga nito ang ibang officers doon dahil nagawa nga sya nitong maipasok nang walang hirap.
"Roxanne?" Ang baritonong boses na iyon ang nagpagulat kay Roxanne. "What are you doing there?"
"S-sir Carl.. Ah ano, nahulog po kasi yung pin ko, h-hinahanap ko po.." Pagdadahilan nya. Mukhang nasa good mood ang supervisor nila sa araw na iyon.
Tumango lang ito at umalis na.
Tsaka sya nakahinga nang maluwag. Nang matapos ang mga gawain nya ay nagpaalam sya sa boss nya na mag-a-under time.
"Mukhang napapadalas ang pag-a-undertime mo, Miss Roxas." Sabi lang nito.
Nakayuko lang si Roxanne, still praying n asana pumayag ito.
"We'll see. May appointment rin kasi ako nang alas dos, kaya tinapos ko na agad to'ng files na pinapagawa sa akin ni Boss. Bago ka umalis, would you mind to bring this to his office?" Iniabot nito ang isang kulay yellow na folder.
Inabot iyon ni Roxanne at mahigpit na hinawakan. "O-opo ma'am. Ano'ng floor po at name nang pupuntahan ko?"
Tumawa nang bahagya ang kausap. "Mr.Montenegro, nasa sixteenth floor. Iabot mo na lang sa secretary nya, si Judith."
"Sige po ma'am." Agad syang bumalik sa table nya at nag-ayos nang gamit at sarili. Dala nya na ang bag nya para deretso na lang sya agad sa pad ni Nikko. Ayaw pa naman nito nang pinaghihintay.
Ang alam nya ay ang sixteenth floor ang floor kung saan lahat nang mga high executives nang nasabing network and company naka base ang mga opisina. Naisip nya na malamang ay ganoon ka importante ang hawak nyang files.
Maluwag ang pasilyo. Hinanap nya ang opisina nang taong hinahanap ngunit pagpasok nya ay nakita nyang wala ang secretary nito. Judith Roman. Binasa nya pa ang pangalan na nasa lamesa para makasigurado. Nakita nya rin ang pangalan sa pintuan nang office. Norberto Montenegro.
Nagpasya syang sya na lamang ang mag-aabot sa mismong amo nito dahil baka urgent iyon at mapagalitan pa sya kapag hindi nya agad naiabot. Luminga linga muna sya. Glass wall ang kabuuan nang maliit na kwarto nang secretary. Dadaan muna roon ang bawat papasok sa main office nang amo nito.
Dahan-dahan syang kumatok. Walang sumasagot. Muli syang kumatok pero wala talagang sumasagot. Nagpasya syang umasok na lang, at kung sakaling walang tao ay ilalagay nya na lang ang files sa isang lugar na medaling makikita.
Marahan nyang ipinihit ang seradura nang pinto at sumilip roon. Nakita nya agad ang lamesa, ngunit walang tao sa swivel chair. Lumingon sya sa kaliwa at sa kanan. Agad na syang pumasok pero napasigaw sya nang may makita syang nakahiga sa carpeted floor.
Agad nya itong nilapitan at tinangkang gisingin. Nang hindi ito magising ay tumawag na sya nang tulong. Sumigaw sya sa buong corridor at narinig naman iyon nang iba pang secretaries na naroon rin.
"Bakit ba ang tagal mo? Late na late na ako!" Nakasimangot na sabi ni Nikko bago ipakarga sa kanya si Raven.
"S-sorry naman. May isinugod lang kami sa hospital eh. Sige umalis ka na. Nakakahiya naman sayo na pinaghintay kita, senyorito Nicholas." Sarkastikong sabi nya.
"Pwede ba, tigil-tigilan mo ang pagtawag nang totoong pangalan ko sa akin? Tsaka saan mo ba napulot yan?" Iritadong tanong nito.
"Sa i.d mo. Nagkakalat eh." Sabi nya bago dinala si Raven sa kusina. "Ano, baby? Gutom ka na ba? Andito na si ate, di ka na magugutom." Playful na kausap nya rito.
The baby giggled at her.
Nakasimangot lang na tiningnan ni Nikko ang dalawa. "Aalis na ako!" Sigaw nito bago padabog na isinara ang pinto.
"Huwag mo'ng pansinin yung yayo mo na yun, okay?" Natatawang kausap ni Roxanne sa bata. "Pagkatapos mo kumain, maglalaro na tayo."
Quarter to three na sya nakarating sa pad nito dahil isinugod nila sa hospital ang lalaking nakita nyang nakahiga sa opisina nito. Ito pala ang big boss nila, ang may ari nang buong kumpanya at inatake raw ito nang mild stroke nang oras na iyon.
Mabuti daw at nakasigaw sya kaagad nang tulong at naagapan ang pagdala rito sa hospital. Hindi na sya nagtagal sa hospital dahil nga alam nyang naghihintay sa kanya si Nikko, at baka iwanan lang nito si Raven roon, na mabuti at hindi nito ginawa.
Ilang sandali lang ay inantok na si Raven kaya pinatulog nya ito. Mukhang hiyang na ang bata sa aircon kaya agad itong nakatulog. Centralized aircon kasi ang buong pad ni Nikko kaya kahit papano ay gustong gusto nya rin doon dahil lahat nang comport ay naroon na.
Malaki ang flatscreen t.v nito sa living room at pati ang dalawang kwarto ay may t.v at sariling bathroom pa. Inookupa nya ang isang kwarto kapag roon sya natutulog. Nakikita nyang malambot naman ang puso ni Nikko pero napaka bossy talaga nito. Sanay na lahat nang gusto ay nakukuha o nasusunod.
Ang pagiging bossy nito at mayabang ang pinaka ayaw nya rito. Marahil ay kaya nya nagustuhan si Alex ay dahil napaka down to earth nito. May maipagmamalaki rin naman si Alex pero hindi kagaya ni Nikko ay pinangangalandakan nito na gwapo ito at may pera.
Kaya lang, si Nikko naman, parang allergic sa mga babae at si Alex naman ay kilalang playboy. Napabuntong hininga sya. Bakit nya ba pinagkukumpara ang dalawa? Magkalayong magkalayo ang mga ito.
Siguro ay matatagalan pa bago nya tuluyang makalimutan si Alex. Sobrang sakit ang naramdaman nya rito. Akala nya kasi, totoo ito. Kahit na noong una ay nagaalinlangan sya kung talagang gusto sya nito, she gave him her trust.
At ngayon nga, hindi pa ito nagpapaliwanag sa kanya. Ilang buwan pa bago sya bumalik sa eskwelahan nila dahil sa OJT nila ni Yna. Sana man lang gumawa ito nang way para magpaliwanag o makapag-usap sila.
Inilibot nya ang tingin sa kwarto ni Nikko. Doon nya pinatulog si Raven dahil naroon ang mga gamit nito. Nakakatuwa na pinagkakagastusan ni Nikko ang bata kahit na alam nyang ayaw na ayaw nito na mag-alaga. Napilit nya itong kupkupin si Raven hanggang sa lumaki-laki na ito bago nila iturn-over sa DSWD kapag wala pang nag claim nito.
Tahimik nyang pinagmasdan ang bata na payapang natutulog. Wala itong kaalam alam na wala ito sa piling nang mga magulang nito. Naaawa sya rito at natutuwa at the same time.
Napapitlag sya nang mag ring ang telepono ni Nikko na nasa living room. Kaagad nyang linagyan nang unan sa magkabilang gilid si Raven dahil medyo magalaw ito pag natutulog at sinagot ang telepono.
"Hello, good afternoon." Magalang na sagot nya.
"Hello? Hello? Nikko?" Maarteng boses nang babae ang nagsalita sa kabilang linya. Tila ito nagmamadali.
"Ah, pasensya na ho pero kanina pa nakaalis si Nikko." Sabi nya.
"Ha? T-teka, sino ka? Bakit ka nasa pad ni Nikko?" Tila biglang nagalit ang babae sa kabilang linya.
Hindi sya nakapagsalita. Hindi nya alam ang sasabihin nya.
"Hey? Bingi ka ba?" Magaspang pa na sabi ulit nang babae.
"S-sino ho ba sila? Kung may ipapasabi kayo kay Nikko, sasabihin ko na lang na tumawag kayo."
"This is Lyndsay. Ikaw, sino ka?"
Bigla ay naalala nya na isa ito sa mga naghahabol kay Nikko na dahilan kung bakit sya nito kinausap. But still, hindi nya alam kung magpapanggap na ba sya sa oras na iyon.
"Ah.." Hindi nya maibuka ang mga labi nya.
"Hey, bitch. I'm talking to you. Bingi ka ba? Bakit ka ba nandyan sa pad ni Nikko? Are you his new maid?" Sunud-sunod na tanong nang babae.
Nagpantig ang tenga nya sa mga sinabi nito. Bigla ay nagkaroon sya nang lakas nang loob. "Wala kang karapatan para sabihan ako nang bitch! Girlfriend ako ni Nikko, ikaw, sino ka ba sa buhay nya? Hindi ba't habol ka lang naman nang habol sa kanya kahit pinagtatabuyan ka na nya?" Hindi nya napigilan ang sarili na ibulalas ang nais sabihin.
Tila napamaang ang babae sa kabilang linya. Nang makabawi ito ay muli itong nagsalit, tila nagsisimula nang maghesterikal. "How dare you! Ang kapal nang mukha mo. Kung sino ka mang pilingera ka, humanda ka. Hindi mo kilala kung sino ang binabangga mo." Sabi nito bago sya pagbagsakan nang telepono.
Matagal nang nakababa ang telepono pero parang hindi pa rin makagalaw si Roxanne. Parang bigla ay namanhid ang katawan nya.
"My God. Ano ba itong napasok ko?" Mahinang usal nya bago pagal na naupo sa sofa.