priorities?
—＊—
"Ma, Nandito na ako!" Sigaw ko, Knowing what already happened, I searched upstairs kung nandoon sila. But they're all gone.
I was proved wrong nang makita ko ang Mama ko na nakalupasay sa kusina. Crying, she held my twin siblings.
"Ma.." My eyes started to swell up, as the rush of feelings banged my head as if I was a wall. I tried to envelope her in a hug which she refused.
"Kasalanan mo 'to eh." Hindi siya tumingin sa akin nung una, pero nung magsasalita na ako bigla siyang tumingin sa akin at nagsalita, "I tried so hard to encourage him not leave us kasi baka hindi natin kayanin. Pero anong ginawa mo? You did otherwise, you encourage him to do the opposite thing!"
"Pero Ma, Hindi mo ba naiisip yung nararamdaman ni Papa?" I asked her
"Ikaw Mikaela, Hindi mo ba naiisip ang nararamdaman namin?"
Doon 'ko naramdaman ang guilt, yung tipong parang ako ang nag-desisyon na umalis ang Papa 'ko. Parang ako yung nag-palaya at hinayaang masaktan ang mama ko. I decided to let go of my dad without thinking the consequences, the what ifs, and what my left family will feel.
"Ako ba? Ako ba talaga yung.. dahilan kung bakit siya umalis?" Tanong 'ko, as the tears I'm trying to hold slowly fell down.
"Oo, that's why you need to leave first because I can't bear looking at you right now." Rocco and Yuan started crying as if naintindihan nila ang sinabi ni Mama.
"What?"
"You heard me, sa mga Tita Connie mo ka muna tumira. Just give me time to think and understand the situation."
"She already knows?"
"Oo, kaya umalis ka na please, atleast do this for the sake of us." She explained na parang ang dali dali niyang mag paalis ng 'anak' sa bahay.
"I already packed your things, Pinauwi lang kita para makuha mo iyang mga 'yan." she pointed at the side. "Now, Go!"
"Ma, just to let you know. Hindi ako aalis nang iniisip na pinalayas mo 'ko, Iisipin 'ko na I have to go...for us." I sighed, kasabay ng pagtulo ng luha 'ko. I went to her, Rocco, and Yuan to give them kisses on the cheek bidding them goodbye.
Hindi ako tiningnan ni Mama hanggang sa makalabas na ako dala-dala ang ilan sa mga gamit 'ko. Naupo muna ako sa sidewalk, at nagsimulang umiyak ulit.
Everyhing that happened tonight was a big disaster. I thought just like every other night, we'll just eat and bond. But it was all the opposite and was worse. The most stereotype thing to say right now is 'How could this happen to me?' Para akong bida sa isang novel at pinapaikot ng isang writer. I wish this was all just a dream.
Sana isa lang 'tong masamang panaginip.
---
9 unread messages received from Andy ♡.
15 missed calls from Andy ♡.
Kahit alam 'kong tunog ng tunog ang cellphone 'ko hindi 'ko manlang ito tinitingnan kahit galing iyong mga tawag at text kay Andy. I know for sure magagalit 'yon, pero ewan tinatamad ako na.. Basta! ayoko muna.
"Hoy, bakla kanina pa tunog ng tunog iyang cellphone mo." Sabi ni aly sabay hawi ng buhok niya.
"You know I just can't right now." I said, sabay untog sa sarili 'ko sa canteen table.
"Hay naku Mika.. Mika.. Mika.. Hindi ba't boyfriend mo iyang si Andy-" Natahimik saglit si Aly noong biglang dumating si Jo, as expected may ibang babae na nagsimulang magbulangan.
"Eto na yung utang 'ko sa'yo kagabi." Sabay abot sa akin ng isang daan
"Ah, sige salamat." Sabi 'ko, Nagkipit balikat nalang siya at umalis.
"Wait a sec. Anong nangyari?" Alyssa started hyperventilating na parang first time niyang makakita ng isang taong magbayad ng utang. I mean kahit ako magugulat kasi nagbayad siya.
"Sandali.. Wooh.. Damang dama 'ko ang pagdaan ng isang anghel straight through my body and soul. Give me a couple of seconds." She started releasing deep breaths. Yumuko ulit ako habang hinihintay siyang maging okay.
"Okay continue, Bakit hindi mo siya kayang pag katiwalaan at sabihin kung ano ang nangyari sa'yo?" I raised my head at tumingin sa kanya, her guilt action thing always work on me.
"Tsaka, He must've been so worried about you right now kasi hindi mo siya kinakausap."
"Eh. Kasi naman feeling 'ko stressed na stressed na siya kasi malapit na yung championships nila. Kaya bakit magdadagdag pa ako ng pasakit sa kanya? When I'm completely fine." Tinitingnan lang ako ni Alyssa hanggang sa binatukan niya ako.
"First of all, Mikaela Gascon you're surely not fine. Second, Tingin mo hindi dagdag stress iyang ginagawa mo sa kanya ngayon? At lastly, what's the point of ignoring him? Baka nga ikaw pa ang stress reliever niya."
"Nahihiya kasi ako sa kanya."
"Nahihiya 'ka sa akin?" Napatingin ako sa nagsalita, at napatayo. Lahat ng tao sa canteen ay napatingin sa amin noon nilapitan ako ni Andy.
"Nako, magbr-break na 'yan."
"Yes, now it's my chance."
"Hay, salamat wala ng maglalandian."
Define, shook.
Me.
"Ah, kasi.." I looked at Alyssa murmuring a little help. She just shrugged and pat Andy's shoulders na parang silang dalawa ang mag bestfriends.
"Tara labas." Lumabas si Andy at wala na akong nagawa kung hindi ang sumunod.
---
We ended up at a cafe outside the school, lunch break naman kaya pwedeng lumabas.
"Talk." This is what I'm afraid of, Cold Andy. Hindi tuloy ako makatingin sa kanya.
"Andy, wala lang naman talaga 'yon eh." Pabulong 'kong sabi. I heard him sigh at my response.
"Mika, Then what did I saw last night?" Gulat akong napatingin sa kanya. Nakita niya iyon lahat? "Nakita kitang nakalupasay doon sa sidewalk kagabi malapit sa inyo."
"Ah yun ba?"
"So, may nangyari pang iba?" He asked, looking dissapointed.
"Ha? Hindi wala." Uminom ako ng konting frappe at nagsalita ulit. "Ano kasi.. Nahulog yung isang daan ko sa kanal, kaya napaiyak ako sa inis kasi hindi ko na masungkit."
"Do you actually think paniniwalaan 'ko iyang sinasabi mo?" I looked down when he said that, para kasing dissapointed na disspointed siya. "Hindi mo ba ako pinagkakatiwalaan?"
"Hindi naman sa ganon."
"Nahihiya ka sa akin?" noong tinanong niya sa akin yon I murmured a small 'oo', kasi naman nakakahiya kung sino pa yung karelasyon 'ko sa kanya pa ako nahihiya. Narinig 'ko nanaman yung pagbuga niya ng isang malaking hinga.
When I started to rant kung bakit ako nahihiya ng hindi ako tumitingin sa kanya, naramdaman ko siyang yumakap sa'kin.
"B-Bakit?" sabi 'ko sabay tingin sa kanya
"Baka kapag ginawa 'ko ito baka mapagkatiwalaan mo na ako." Noong sinabi niya 'yon niyakap 'ko siya pabalik. I hate it when he starts talking about trust. "Maybe this can ease your embarrassment." I started to whine.
"Hindi naman kasi ganoon 'yon!, Ayoko lang talaga kasing isipin mo ako habang nagprapractice ka or something baka mahirapan ka lalo. Tsaka malapit na yung susunod niyong laban." Humiwalay ako sa pagkakayakap 'ko sa kanya. Hinawakan 'ko ang magkabilang sides ng mukha niya at hinarap sa akin.
"Pagkatapos ng laban niyo I swear sasabihin 'ko sa'yo. I just want you to prioritize your game first."
"Pero ikaw ang priority 'ko." He said
"Hay, ang hirap naman maging girlfriend!" Tiningnan niya ako ng masama, "Joke lang! Basta promise sasabihin 'ko sa'yo pagkatapos na pagkatapos ng game niyo."
"Next Month pa 'yon!"
"Kaya 'ko naman eh! I can handle myself at the moment just trust me on this one." Binitawan ko na ang mukha niya at umupo ng maayos.
"Alam mo minsan naiinggit ako kay Alyssa.." Sabi nanaman niya
"Bakit kasi best friend 'ko siya? Gusto 'mong maging best friend nalang kita?" Lumaki ang mga mata niya.
"What? NO! Tulad ni Aly, Gusto ko lang sana talagang malaman ang lahat ng nangyayari sa'yo." Sumubo siya ng in-order niya kaninang croissant "Basta next month ha, no more lies."
At hindi sa pagyayabang or pagiging feeling, pero narinig 'ko siyang bumulong ng 'pasalamat ka cute at mahal kita.'.
Corny man pero kinilig ako.
— — —
Check out my new published book, Hey, Stephen.
and my editing book, Editing school.
thanks ! x