Author's POV
Hi readers! First time kong magsulat at gumawa ng story kaya pag pasensyahan nyo na muna kung medyo lame. Hahahaha! Thankyou!! 😊😊
Enjoy reading!!
**************************
Tine's POV
Parang ang bilis ng tibok ng puso ko.
Parang kinikilig ako pag nagkakatinginan kami.
Pag ngumingiti sya nangingiti nadin ako.
Sakanya lang ako nakatingin. Parang kaming dalawa lang. Sya lang yung nakikita ko. 💜
Ito ba yung feeling ng may crush??
Crush ko na nga ba sya??
Btw, ako nga pala si Tine. Christine Aquino, 20 years old. Nagtatrabaho ako sa isang BPO company after kong makagraduate ng 2 years course. At meron akong napakakulit na bestfriend. Hindi naman since birth pero simula nung 3rd year high school kami.
Oo bestfriend kami. Pero di ko sinasadya na unti unti na pala akong nahuhulog sakanya.
FLASHBACK HIGH SCHOOL LIFE
*********************
District meet ngayon sa school at isa ako sa mga athlete na magrerepresent ng school namin. Captain ako ng volleyball womens kahit pa 3rd year palang ako. Hahaha!
Passion ko na kasi talaga. Kumbaga Volleyball is life ako. Pero hindi naman ako yung player na naglalaro lang dahil para makaligtas sa pagpasok, exams and projects. It runs through the blood since si mama and papa parehong player ng volleyball nung mga high school pa sila.
"Oh team! Kailangan na nating magready dahil tayo na ang sunod na maglalaro" sabi ng coach namin.
"Yes coach!" Sigaw naming buong team.
"Tine, kailangan ko ng tulong mo. Tulungan mo yung buong team na makapaglaro ng maayos. May tiwala naman ako sainyo na kayang kaya nyo sila" sabi sakin ni coach sabay tapik sa balikat ko.
Wala pang game pero pressured nako. Matagal na kasing di nananalo yung school namin e.
"Anak!" Salubong sakin ni papa kasama si mama at ang mga kapatid ko.
"Pa! Ma! Kinakabahan ako." Naiiyak kong sabi sabay yakap sakanila.
Unang game ko kasi to ngayong high school ako.
"Kayang kaya mo yan! Nakasuporta lang kami sayo at magdasal ka" Bilin naman ni mama.
Game time.
First game namin nanalo kami sa awa ng Diyos. Medyo nahirapan sa mga kalaban pero buti nalang talaga! Hahahaha!
Nakakatuwa na yung mga schoolmate namin nanunuod din at sumusuporta.
"Grabe! Akala ko malilintikan na tayo kanina. Init ng game" sabi ng isa sa mga kateam ko.
"Congrats girls! Sabi ko na e! Kayang kaya nyo sila!" Nakangiting sabi ni coach.
Pahinga lang ng konti at nagwarm up na kami ulit para makapaghanda sa next game namin.
Sa kalagitnaan ng game, aksidente na pagkablock ko sa kalaban pagbagsak ko naapakan ko yung paa nya kaya napahiga na ako sa court.
Nasprain yung kaliwang paa ko.
"Awwwwww! Ang sakiiiiiiiiit!" Umiiyak na sabi ko habang nakadapa.
Nagsilapitan na yung mga kateam ko at coach pati nadin si papa.
Pero may isang taong nakaagaw ng atensyon ko. Di ko sya kilala pero familiar yung mukha nya. Lumapit sya sakin at tumulong sya sa pagtayo sakin.
"Okay ka lang? Masakit pa ba?" Tanong nya sakin.
Nagtatakang nakatingin ako sakanya tapos binalingan ko ng tingin si papa. Pero sa itsura nya wala rin syang idea kung sino tong lalakeng tumutulong sakin ngayon.
Nang maiupo na nila ako nagpasalamat si papa dun sa lalakeng tumulong sakin.
"Uy Tine! Ang swerte mo! Akalain mo yon nilapitan at bigla ka nalang tinulungan ni Carlo!" Sabi sakin netong kaibigan ko na si Khate paglapit nya sakin.
"Sino ba yon? Bakit parang ngayon ko lang naman sya nakita?" Nagtataka kong tanong sakanya.
"Di mo kilala si Carlo?! Haaaay. Focused ka kasi kay Joshua na di ka naman pinapansin." Pasigaw nyang sagot.
"Halasige! Isigaw mo pa para marinig nya. Andyan pa naman sya. Pero sino ba yung Carlo na yon?" Pangungulit ko sakanya.
"Varsity player sya dito sa school natin. Nascout lang sya sa team nya ngayon since wala tayong volleyball men. Kilala yan bilang chickboy sa school! Pero ang gwapo nya no?" Sagot nya.
Ohhhhhh. So nagkaidea nako sino si Carlo. John Carlo Perez pala ang full name nya. 15 years old, 2nd year student. Schoolmate ko pala sya. Di ko sya nakikita e kase ahead ako sakanya ng isang taon.
Di muna ako pinasok ng isang set. Pero napilitan dahil natalo kami nung 2nd set.
Kahit kumikirot yung paa ko naglaro padin ako. Buwis buhay ako pagdating sa volleyball e. :D
At good news! Nanalo ulit kami! :))))))))
Nung nagpapahinga na muna kami nilapitan ako nila papa at inasikaso nya yung pilay ko.
"Kaya mo pa bang maglaro? Magang maga na yung paa mo" nagaalalang tanong sakin ni papa.
"Oo naman pa! Gusto ko kayong maging proud sakin at gusto ko ding maipanalo namin yung school." Nakangiti kong sagot sakanya atsaka tumingin kay mama at nginitian para masiguro sya na okay lang ako.
Napagpasyahan ng mga kateam ko na manood muna ng volleyball men kasi matagal pa naman yung next game namin.
Sakto naglalaro yung team nung Carlo. Nakatingin lang ako sakanya. Tinitignan kung paano sya maglaro. Di sya ganon kalakas. Siguro kasi 2nd year palang sya.
Nung pumalo sya, aba! Nakascore! Di ko alam kung coincidence lang pero tumingin sya deretso sa mata ko tapos ngumiti.
"Tiiiiiiiiiine!!! Nakita mo ba yon???! Tumingin sayo si Carloooooooooo! My gosh!!!! Ang gwapo nya talagaaaaaaa!" Tili netong si Khate.
Si Khate pala girl bestfriend ko simula pa nung elementary kami. Magkalapit lang kami ng bahay kaya palaging kami ang magkasama.
"Nako hindi no! Baka napatsempo lang na tumingin sya dito." Sagot ko. Ayoko naman kasing magmukhang assumera no. Malay mo wala naman pala talaga yon.
"If I know! Kinikilig kana nyaaaaan! Yiiiie!" Pangungulit nya.
"Tumigil ka nga Khate! Ang ingay mo. Tignan mo pinagtitinginan na tayo dito" Pangiinis ko sakanya.
After nung nangyare na yon, parang kada magkikita yung mga tingin namin bumibilis yung tibok ng puso ko.
Kapag ngingiti or tatawa sya, ang ganda ng mga ngipin nya. Tapos nawawala yung mga mata nya. Bigla kong narealize na ang gwapo nga nya.
Yung mga weakness ko sa isang lalake halos nasakanya.
Napapikit tuloy ako.
"Ano ba tong nararamdaman ko! Di ako pwedeng magkagusto don. Mas matanda ako sakanya. Chaka balita ko babaero daw sya." Bulong ko sa sarili.
Nung matapos yung game nila hindi ko alam kung ano yung mararamdaman ko dahil papalapit sya samin.
"Hi Carlo! Congrats ahh! Pwede bang magpapicture?" Nagpapacute na sabi nung isa sa mga kateam ko.
"Okay lang. Thankyou nga pala ah!" Nakangiti nyang sagot.
Sus! Womanizer nga!!! Di naman ganon kagaling!
Pero....
Pero...
Ang ganda ng mga mata nya.
"Hey, okay ka lang ba?" Tapik nya sa balikat ko.
Parang natauhan ako.
"Ahhh! O-oo o-kay laaa-ng ako." Utal kong sagot sakanya.
"Mabuti naman. Patingin nga nung kaliwang paa mo. Masakit pa ba?" Tanong nya sakin habang tinitignan yung paa ko.
Bakit ba ganyan syaaaaa??
Kinikilig ba akooooooo?
Nakooooo! Hindi pwede!!!!
BABAERO SYAAAAAA!