Third Person's POV
"Habulin niyo 'yon! Baka narinig niya usapan natin!"
"Hala boss, paano kung talagang narinig niya? Baka isumbong tayo sa pulis!" sabi ni Kiefer kay Harry.
"Edi papatayin niyo."
Nilabas ni Harry ang baril niya.
"Teka. Boss, hindi kami pumapatay ng walang dahilan." apela ni CJ.
"May dahilan, CJ. Nakinig siya sa usapan natin."
"Atsaka ano pang hinihintay niyo? Habulin niyo na!" utos ni Harry.
Hinabol na nila Kiefer si Harin.
"Ayun siya, Pare oh!" turo ni Seb sa tumatakbong si Harin.
"Halika dito!!!" sigaw ni CJ kay Harin.
Patuloy pa rin ang pagtakbo ni Harin.
Nilabas niya ang cellphone at binuksan iyon.
Binuksan niya ang contacts.
Calling Kuya Taeyang..
Aksidente niyang napindot ang pangalan ni Taeyang. Pero pinatay niya agad ang tawag.
Nilagay niya naman ang recording na nakuhanan niya kanina sa madaling makita sa cellphone niya.
Nilagyan niya ng label na "OPEN."
"Dalian niyo tumakbo!" sigaw ni Kiefer kela Seb.
"Easy. Haha!" sabi ni Seb.
Malapit na nilang maabutan si Harin.
Nang hindi na magawang makapindot ni Harin sa cellphone, pinatay niya na ulit ito at tinago. Tumakbo siya.
"H-hala..." bulong ni Harin habang umiiyak.
1........
2.......
3.......
May biglang humarang na kotse sa harapan ni Harin. Nagulat siya.
Umiyak ng umiyak si Harin.
Bumaba ang nasa loob ng kotse.
Ngumisi siya.
"Gotcha."
"H-huwag po...." pagmamakaawang sabi ni Harin kay Harry.
Naabutan na nila Kiefer si Harin.
"Bilis talaga neto ni Boss oh." sabi ni CJ.
Hindi pinansin ni Harry ang sinabi ni CJ.
"Hawakan niyo na 'yan." utos niya.
Hinawakan na ni Kiefer at Seb si Harin.
"Eh jackpot pala tayo eh. Kapatid 'to ni Faith!" sabi ni CJ.
"Oo nga, boss!" pagsang-ayon ni Seb.
"Edi maganda." sabi ni Harry.
"M-maawa po kayo...." humahagulgol na sabi ni Harin.
"Sorry, kiddo. Wala sa vocabulary ko ang salitang 'awa.' Pasensya ka na." sabi ni Harry at ngumisi.
"Pakawalan niyo ko!!!" sigaw niya. Nagbabakasakaling may sumaklolo sa kanya. Magha-hating gabi na rin kasi at tulog na ang mga tao.
Nagpupumiglas sila Harin kaso masyadong mahigpit ang hawak nila Kiefer.
"Tulong!!! Tulong!!!! Tulong!!!" patuloy niyang sigaw habang umiiyak.
"Shh. Ang ingay masyado!" angal ni Harry.
"Pakawalan niyo na po ako.... Maawa po kayo sakin...." wala ng magawa si Harin kundi ang umiyak ng umiyak.
Lord, I'm willing to risk my life. Maging ligtas lang po si Ate. Sorry din po kung sinigawan ko siya kanina.
"Ang ingay-ingay mo!" sigaw sa kanya ni Harry habang may kinukuha sa bulsa.
"Gusto kitang patahimikin." nilabas niya ang baril niya at tinapat kay Harin.
*BANG*
"Boss!!!" sigaw nila CJ nung biglang pinaputok ni Harry ang baril. Napabitaw sila sa pagkakahawak kay Harin.
"Masyado siyang maingay dapat lang na matahimik siya. Psh." sabi niya at diretsong pumasok sa kotse.
Duguang nakaratay si Harin sa lupa.
"Tangina. Kinilabutan ako dun." mahinang sabi ni CJ.
"Bumalik na naman yung sakit ni Boss." sabi ni Kiefer at napakamot ng ulo.
Joax Taeyang's POV
"Alam mo ba ang pwedeng mangyari kapag napatunayan namin na nagsisinungaling ka?"
Kaharap ko ngayon ang babaeng nagsampa ng kaso laban kay Jiyong. I decided na kausapin siya bago ang trial. Dahilan? Para lang magising siya sa katarantaduhan na pinasok niya.
I stared intently at her.
"A-alam ko! A-at hindi naman ako nagsisinungaling!" she barked at me.
"No need to lie. Sila Kiefer na ang umamin." I muttered.
I moved closer to her.
"10 years na pagkakulong, Ms. Domingo. Fine na nagkakahalagang 300,000 pesos." I whispered.
She didn't speak for a while. I can see her shaking.
Tumayo na ako.
"You better make up your mind, Ms. Domingo. I gotta go, see you nalang sa trial."
Actually, hindi ko alam kung saan ko nakuha 'yang pananakot ko-- yung penalty.
Hindi ko nga alam yung mga kaso kaso na 'yan eh.
Pero mukhang effective naman yung pananakot ko. Haha!
Lumabas na ako sa bahay niya at dire-diretsong pumasok sa kotse ko.
Fastforward
Nandito na ako sa NBI. Tumambad sakin sila Tristan na inis na inis.
"Tangina! Tangina!"
"What's happening here?" I asked them as soon na makapunta ako dito.
"Sir, ano po pwedeng gawin kay Harry Villanueva?" tanong ni Tristan sa NBI officer.
Wow, pucha. Walang sumagot sakin. :)
"As we can see, nilabag niya ang Data Privacy Act. Nakita natin na siya mismo ang gumalaw ng mga files. You need to file criminal charges against him. The evidence is sufficient to recommend prosecution." sagot niya habang nakatingin sa laptop.
Napatingin din ako dun.
"Ano pong mangyayari sa kanya kapag napatunayang guilty siya?" tanong ni Kenneth.
"Makukulong siya ranging from 3 to 6 years at may fine na 500,000 pesos." sagot niya.
Kitang-kita sa video na si Harry talaga ang naglabas ng files ng kumpanya nila Tita.
Harry Villanueva... ano ba pakay mo samin? Gago ka.
One day later...
Bukas na pala ang trial. May nahanap na kaming abogado para kay Jiyong.
Inaasikaso na din yung isasampang kaso kay Harry Villanueva.
Ngayon, kailangan nalang namin na mag-focus sa rape case na sinampa kay Jiyong.
Kailangan ko lang i-pressure yung babae para magsabi na siya ng totoo. Kagaya ng nangyari kahapon, nagwork naman kahit papaano yung pananakot ko.
Phone rings...
0977******* calling...
Sinagot ko ang tawag.
"Hello?"
[Mr. Taeyang?]
"Taeyang Mendez speaking."
[Kamag-anak niyo po si Harin Kate Lee?]
"Hindi. Bakit? Anong meron?"
[Nasa ER po kasi siya ng *insert hospital name.*]
Teka. Tama ba narinig ko?
"ER? Emergency Room?"
[Opo.]
"Fuck. Sige. I'll be there."
Call Ended
Shit shit shit!
Napatingin ako sa cellphone ko.
1 Missed Call
Harin
Holy shit!
Bakit hindi ko narinig na tumawag siya?
Dali-dali akong nagbihis at lumabas ng bahay. Sumakay na ako sa kotse at nag-drive na agad papunta sa ospital.
Walang ibang maririnig sa kotse kundi ang mabilis na paghinga ko.
Tangina.
After 30 minutes, nakarating ako dun.
Nag-park ako at tumakbo papunta sa emergency room.
Nang makapunta ako do'n, isang katawan na may nakataklob na sheet.
"Harin!!! Shit. No." lumapit ako sa kanya.
May dumating na doctor.
"Guardian niya po kayo?" tanong sakin ng doctor.
"H-hindi po. Pero kaibigan po ako ng Ate niya." sagot ko.
"Doc... a-ano pong nangyari?" utal kong tanong.
"Dead on arrival na po ang nangyari. Hindi na po agad naagapan ang sugat. Madami na rin ang nawalang dugo kaya hindi na kinaya ng katawan niya."
Dead on arrival...
"Doc, a-ano po bang nangyari?" tanong ko.
"Makipag-ugnayan nalang po kayo sa pulis. Nasa labas lang po sila."
"Sige. Salamat.."
Paglabas ko naman, tumambad sakin ang mga pulis.
"Sir Taeyang?" tanong sakin ng isang officer.
"Po?"
"Ito po yung mga natagpuang gamit ni Ms. Harin." sabi niya at binigay sakin ang cellphone at wallet ni Harin.
"Sir, ano po bang nangyari sa kanya?" tanong ko.
"Nabaril po siya."
N-nabaril? P-pero bakit!
"P-pero bakit binaril?"
"Hindi pa po namin alam ang nangyari. Inaasikaso pa po namin."
Napaupo ako.
Tangina. Ako malalagot neto.
"No.. no..." mahina kong sabi.
"Mauna na po kami, Sir Taeyang." paalam nila.
"Sige."
Napabaling ako sa gamit ni Harin.
Pero bakit siya tumawag bago siya nabaril?
I'm sure na hindi siya tatawag sakin unless sobrang importante ng sasabihin niya.
Napabaling ako sa cellphone niya.
Tangina.
Bakit ako ang unang pupunta dito?
Eh diba kapag may nakitang naaksidente, titignan nila ang cellphone ng victim tas titignan ang Recent Calls.
Pero-- bakit ako?
Bakit ako ang unang tinawagan ni Harin?
"Sorry, Harin. I have to do this." I mumbled.
Binuksan ko ang cellphone ni Harin.
Good thing, walang passcode ang cellphone ni Harin.
Tinignan ko ang Call Log niya.
"Wala naman siyang ibang tinawagan kahapon. Ako lang. Pero-- bakit ako?"
Hindi talaga mawala sa isip ko 'yon.
Pakiramdam ko habangbuhay ko dadalhin 'to eh. Kakainin ako ng buhay ng konsensya ko kapag hindi ko nabigyang-hustisya ang pagkamatay niya.
Kinalikot ko ang cellphone niya.
Nakakita pa ako ng mga selfies niya. Ang cute niya talaga.
Pati mga picture niya ng Ate niya, andito din.
"Grabe. Magkamukhang-magkamukha..." mahina kong sabi.
Paano kaya kapag tinawagan ko na si Faith?
Iiyak na naman yun.
Kahit napagsalitaan ko siya kahapon, I still can't afford na makita siyang umiiyak.
Napabaling na ulit sa cellphone ni Harin.
Hanggang sa may makita akong isang folder sa cellphone niya.
OPEN
"Open?"
Pinindot ko yung folder na 'yon.
May isang recording na nakalagay dun.
Pinlay ko 'yon.....
"BULLSHIT!!!!"
Catherine Faith's POV
Phone rings..
"Uh. Ang aga ah."
Tinignan ko ang cellphone ko.
0915******* calling...
Unknown number?
Sinagot ko ang tawag.
[Ms. Chaerin Lee?]
"Hello? Who's this?"
[Good morning po. I'm your attorney po para po sa case laban kela Mr. Kwon.]
Ooh. Siya na pala yung binigay ni Princess sakin.
"Ah."
[Bukas na po yung trial. Remind ko lang po kayo na dapat po kayong pumunta.]
"Sure! Sure! Pupunta ako."
[Sige po, Ma'am.]
"Attorney ano ka nga pala?"
[Attorney Tiozon po.]
"Ah okay."
[Ma'am, I'll hang up na po ah.]
"Sige."
Call Ended
Sinave ko ang number niya.
Si Atty. Tiozon pala yung nakuhang abogado ni Princess para sakin.
Well, let's see kung gaano ang galing niya as an attorney.
*BZZT BZZT*
"Uh? Bakit ang aga magparamdam ng mga tao sakin?"
I opened the door.
"Ikaw na naman?!"
"Faith...."
"Jiyong naman..."
Yep, you've read it right. Nandito na naman siya.
Namamayat na naman siya. Kung payat na siya, mas sumobrang payat ngayon.
Namumugto din ang mga mata niya.
"I just want to fix things between you and me."
"After this talk, I will never bother you again. You can now do whatever you want."
I let out a heavy sigh.
"Jiyong, wala ng dapat ayusin. Tapos na 'yon... matagal na 'yon." mahina kong sabi sa kanya.
"That's the point... matagal na 'yon. Why can't you just forgive me?"
Napayuko siya.
"Forgive you? Patawarin ka?" ulit ko.
"Gustong-gusto kitang patawarin. Madali akong magpatawad, Jiyong! Madali akong magpatawad sa mga taong dapat patawarin. Sa totoo lang, ayokong may galit sa puso. Ayokong galit ako sa mundo. Kilala mo ako, Jiyong. Gusto ko lang maging masaya."
"Yeah.. I know you so well.... I know that you'll just leave me after this."
May tumulong luha sa mga mata ko.
"Mas pipiliin ko na ang lumayo. Kasi 'pag nakikita kita, bumabalik lahat eh. Bumabalik lahat ng sakit! Bumabalik kung paano mo ko binaboy! Bumabalik kung paano niyo pinatay ang puso ko ni Zoey!" umiiyak kong sabi sa kanya.
Wala na... Mababaw pa din talaga luha ko.
"Bumabalik lahat, Jiyong..."
"That was a long time ago, Faith!" napalakas ang boses niya.
"Jiyong, alam mo pinilit ko naman eh. Pinilit kong kalimutan. Pinilit kong hindi ka ulit mahalin... Siguro nga, first time kong magmahal kaya napaka-OA ko. Pero hindi ko talaga kaya."
"Bakit hindi nalang ulit ako?"
"Hindi nalang ulit ikaw? Nung pinapanood kitang magmahal ng iba, tinanong ba kita na "bakit hindi nalang ako?""
"Ang sakit sakit nun, Jiyong. Ang sakit sakit! Iniisip ko lagi na talong-talo ako sayo kasi para sayo, laro lang lahat tapos ako itong si tanga na ginawang seryoso lahat. Nagpaka-masokista kahit alam kong mahal na mahal mo si Zoey. Tapos nung dumating na si Zoey, hindi mo alam dinanas ko Jiyong. Hindi mo alam dinanas ko nung nahulog na talaga sayo."
"Atsaka alam ko naman na nakikipagbalikan ka lang sakin kasi kailangan mo ko. Wala si Zoey eh kaya sa tingin mo, ako 'tong rerescue sayo."
Patuloy pa din ang pag-iyak ko.
"Kung ibabalik ko lang dati, tumanggi nalang dapat ako sa offer mo. Lumayo nalang sana ako sayo."
Umiyak ako ng umiyak.
May kinuha siya sa bulsa niya.
"If I could just turn back time, I'm going to ask you to marry me."
May pinakita siyang singsing.
Natigilan ako sa
"I bought this ring 5 years ago. Magpo-propose sana ako sayo nung nasa event tayo ni Dad. Hindi ako nakapag-propose sayo. Gago kasi ako eh, sinabi kasi ng utak ko na si Zoey pa rin. Pero yung puso ko, ikaw na yung laman."
"I just want to give this to you because you're the real owner of this ring."
Inabot niya sakin ang singsing.
Umiyak ako lalo.
"Umalis ka na, Jiyong."
Phone rings...
Napatingin ako sa cellphone ko.
Babe calling...
Babe?
Si Taeyang. Hindi ko pa pala napapalitan yung name niya sa contacts ko.
Pinunasan ko ang luha ko at inayos ko ang sarili ko.
I tapped the answer button.
"H-hello?"
[Faith.... si Harin...]
"Bakit? Anong nangyari kay Harin?"
Napatingin sakin si Jiyong.
[Nabaril siya... Dead on arrival...]
Nabaril siya...
Dead on arrival...
Nabaril siya...
Dead on arrival...
Tila nabingi ako sa narinig ko. Tumulo na naman ang luha ko at nabitawan ko ang cellphone ko.
Tumayo ako at dire-diretsong lumabas ng unit.
No... Harin... Hindi pwede....
Hindi ka mawawala sakin...
Ikaw nalang ang meron ako...
___________________
Last chapter na next, babes! 🌺
Sabaw update, I know hehe. Pagtiyagaan niyo nalang XD
✿ Don't vorget to vote and comment. ✿