"Goodbyes are not planned, they are sudden. Not because of a reason, but because of the pain."
________________________
Dali dali akong lumabas ng bahay at dumeretso sa coffee shop nila John. Kailangan ko siyang makausap.
*coffee shop*
"How can I help you ma'am?"
Tumingin ako sa receptionist.
"I was hoping if I could speak to the owner of this café?"
Ngumiti naman sakin ang lalaki pero may halong do-we-know-you na tingin. At binigyan ko pa sya ng mas matalas na tingin. Hindi ko na kaya pang manahimik. I've seen enough.
"Do you have an appointment ma'am?"
Binigyan ko siya ng why-do-you-care look. Dahil masyadong mapagmataas ang tinginan nya sa mga customers.
"Wala, pero asawa ako ng bestfriend niya"
Kumunot lalo ang ekspresyon ng empleyado at mejo natawa tawa. Tinignan pa ako head to toe at oo, mukha akong naglaba, pero wala akong pake. May gusto akong malaman ngayon.
"Ma'am kung balak nyo lang po mageskandalo, makakalabas na po kayo."
Lumapit si John sa empleyado at sumenyas na para bang okay lang ako mageskandalo sa shop niya.
"Let's talk inside please?" -John
Umirap ako, ano pa bang magagawa ko? Magmumukha akong babaeng desperada kung gagawa ako ng eksena dito.
"FINE!"
My mind is blank, I feel like the whole world is about to crash... In addition to that I'M STRESSED. SERIOUSLY! BIG TIME.
Pumasok kami sa opisina ni John at wala nang sabi sabi umupo ako sa couch niya which left him standing for a moment. I don't even care if that was rudeness I can't even care more about my life so whatever.
"Who.Is.She?"
Sinabi ko yan klarong klaro nakatingin sa mga mata niya at punong puno ako ng questions in mind.
"So...you found out"
I raised my eyebrow.
"You knew it all along."
His facial expression changed as if it was a sign of agreeing to some trouble his friend made. That thing, left me dumbfounded I CAN'T JUST DO ANYTHING BUT LET OUT A BIG STUPID SIGH.
"Sino siya?"
Napatingin sakin si John na gulat.
"Why? You expect me to shed some stupid tears because I'm blind at something that I should see long time ago?"
Nakita ko namang napanganga siya sa pagkasarkastiko ko at tumaas ang dalawang kamay niya sign of defeat.
"Anya."
Lalong tumaas ang maldita powers ko. Bagay sakanya pangalan niya, BAGAY NA BAGAY.
"Thank you for negotiating. Bye"
Pagtapos nun kalmado akong lumabas ng opisina niya. I feel bad for John, maybe he feels like he's stupid for almost 5 seconds.
Dumeretso ako ng bahay, anong gagawin ko? Ano pa ba... Edi maglilinis. Maglilinis ng mga bagay na nakakadiri kagaya ng, mga gamit ng aso sa bahay. Oo ASO. Teka ang mga aso faithful sa amo. Nakakahiya namang tinawag ko siyang ganun.
*bahay*
Kasalukuyan akong naghihiwalay ng gamit ko sa mga GAMIT NG WALANG PUSONB YON na NAKATIRA LANG NAMAN SA PAMAMAHAY NA TO.
*blag*
Oh... Naiwanan NUNG ASO yung cellphone nya.
|21 missed calls| 7 text messages |
Aww how sweet naman ni Anya.
Babe: Babe?
Natawag ako
Whatever. Di ko na tinuloy, as if namang magbabago ang- Oh, nagtext si John.
John: She found out bro.
Napa smirk ako naisipan ko mag backread
John: Bro ano problema?
You: Ayaw ko na
John: What happened?
You: Di pa siya nabubuntis
John: Just wait.
You: I'm already meeting someone
Di ko nanaman tinapos. Masyadong masakit.
I... Let out a sigh.
Napahiga ako sa carpet
"I just want... A happily ever after"
Nakatingin ako sa kisame habang pinakikiramdaman kong manikip ang dibdib ko at maginit ang labi ko...
"Why would I cry over a thing"
Biglang tumulo ang nagaabang na luha sa peste at taksil kong mata.
Masakit....
Masakit Aaron
Bakit?
BAKIT?!
__________________________
Kamusta readers?
Oo na sabaw na. Mejo sabaw. OO NA TATANGGALIN KO NA YUNG MEJO 😂 SABAW NA HAHAHAHAHA. LABYU GALS.