Nang matapos ang klase ay agad akong nagpaalam na pumunta ng library. Wala ang teacher namin para sa huling subject kaya dinala ko na ang bag ko.
I left my bag at an available locker outside the library. I just brought my wallet, phone, pen, and pad paper with me. Pagkapasok ko ay nakita agad ang ilang mga tao sa loob. Hindi pa lalampas ng twenty, but I was expecting to see less.
I looked for a vacant table and found Silas with other familiar faces. Familiar lang dahil hindi ko alam ang mga pangalan. He's not really talking to them. May binabasa lang siyang libro na nakapatong sa ibabaw ng lamesa.
Why are they here? It's Thursday... Oh. Library period nga pala nila ng ganitong oras. Pero aalis din silang lahat maya-maya, panigurado. It's nearing the time for the next subject.
I didn't bother calling for his attention. He's what distracted me from doing my project in the first place, not that I'm blaming him for my lack of responsibleness. Just saying.
Doon ako sa malayong table pumwesto. I was able to sit in peace. Sinimulan kong tingnan ang pad paper. I wrote the format and what will be the contents of the research paper there. May naisip na rin akong topic.
Napasimangot ako habang nakatingin sa napakaraming gagawin. And it's due tomorrow! Matatapos ko ba? Fuck. Nararamdaman ko na kakatulugan ko lang ito mamaya kapag ginawa ko sa bahay.
Huminga ako nang malalim at nagdasal para biyayaan ng kasipagan. Tumayo ako at pumunta na sa shelves para maghanap ng references para sa paper ko.
It took me thirty minutes to find decent books to work on. Buhat-buhat ang nakapakaraming libro ay bumalik ako sa aking table.
Napahinto agad ako sa paglalakad nang makita si Silas na nakaupo sa tabi ng kinauupuan ko kanina. His eyes were on top of the table.
Binabasa niya ang notes ko roon. I know this even from a far, because that's the only available reading material there.
Napangiti ako. He must have known that I was in the library. Unless... He mistook me with another girl. The bitter thought didn't sit well. I'd like to think that it's the former.
Baka mapadala pa ako ng wala sa oras sa discipline's office sa oras na nagkatotoo ang pangalawa. No one will approve of that I'll do if ever that really happened.
With a smile, I resumed with my steps. Inilapag ko ang mga libro sa ibabaw ng lamesa at agad naman umangat ang ulo ni Silas at napatingin sa akin.
"Hi." matamis na bati ko at umupo sa tabi niya. "You knew I was here or..."
You thought someone else was here. Nag-angat ako ng kilay. Ayaw kong ituloy. I don't wanna sound bitter. Lalo na at alam kong marami na ang umaaligid sa kanya.
Especially that Francheska Ramirez who'd been spending a lot of time with Silas. Sa kasamaang palad, madalas silang nagiging groupmates. Which means, spending more time together.
Napansin ko ang pagdilim ng buong mukha ni Silas. Kumuyom ang panga niya at mukhang may naisip na hindi maganda. "I overheard... some boys saying that you were here."
"Boys who?" mala-inosenteng tanong ko at lumingon sa paligid para hanapin ang tinutukoy niya.
"You're so damn good at making me..." he murmured under his breath. It made me turn my head to him. May binulong siya na mas mahina kaya hindi ko narinig.
"Anong sabi mo?" tanong ko rito.
Huminga siya nang malalim at matapos ay umiling. Nanatili akong nakatingin sa kanya at hinihintay na sagutin niya ang tanong ko pero hindi niya iyon ginawa.
"What are you doing here? You have a... Project?" he asked, changing the subject.
Alam kong hindi ko siya mapipilit na ulitin ang huli niyang sinabi kaya sumuko na lang agad ako. I'm stubborn as hell, but there are times when my stubbornness is no match to Silas' strong will.
"Project exam. Research paper sa History." tipid na sagot ko. Itatanong ko sana kung may ganitong project sila, pero magkaiba nga pala kami ng subject teacher.
"When is it due?" he glanced at the books before soberly looking at me again.
Nag-iwas ako ng tingin. Shit. Why do I feel so guilty and embarrassed? I'm scared that he'll think that I'm slacking. Ayaw kong sagutin pero hindi ko naman kayang magsinungaling sa kanya.
Kinagat ko ang labi. "Tomorrow."
"And you're only doing it now?" he quietly asked. He seemed calm but I can hear the underlying accusation in his voice.
"Nakalimutan ko lang! Don't judge!" I exclaimed in an overly defensive tone. Silas continued staring at me. My face reddened. "Wag mo nga ako tingnan ng ganyan! I was preoccupied with other things kaya nakalimutan ko. Baka iniisip mo ang wala kong kwentang studyante."
"I'm not thinking anything." he innocently said.
"Not thinking anything my ass." I made a face at him. I think my choice of words triggered him to frown. Umirap ako. "Umalis ka na nga lang at magsisimula na ako."
Inangat niya ang isang braso at tumingin sa mamahaling wrist watch niya roon. Pati ako ay napatingin. Their library period is nearly over.
"I'll help you with your paper." umangat ang ulo niya at seryosong tumingin sa akin.
"Wag na." tanggi ko rito sabay iling.
"You can't finish a ten pages research alone, Laurene." kalmadong sabi niya. Hindi na ako nagtaka kung paano niya nalaman ang impormasyon na iyon. It's written on the paper that he was reading earlier.
True. But who said I'll be doing it alone? Magpapatulong ako kay kambal. O kaya kay Kuya Xavi or Ate Lavie. I can't ask my parents dahil paniguradong papagalitan lang nila ako.
"Hadeon will help me."
Silas shook his head. "He's busy with our own school works, it's due tomorrow, too."
"Ikaw? Hindi ka busy?" nag-angat ako ng kilay.
Tinitigan lang ako ni Silas. Hindi ako sinagot kahit tango o iling man lang. It was a stupid question anyway. Of course he's done with his own school works. He's the type who does his works the same day it was given. Edi wow.
"Silas." may tumawag sa kanya. Naputol ang pagtititigan naming dalawa at sabay na napatingin sa may-ari ng boses. It was a girl. Si Francheska to be specific. Her eyes were only on him as she smiled. "Time na."
Suminangot ako at iritadong tumingin sa babae. I waited for her to look at my way, just so I could let her see my annoyance but she never looked away from Silas.
"Yeah. Thanks." tipid na tumango si Silas sa kanya.
Ngumiti ulit si Francheska. Saglit na tumingin sa akin. Nalaglag ang ngiti niya pagkatama ng mga mata namin at agad din siyang tumuloy sa paglakad.
He didn't smile. He wasn't even pleasant when he said it, but an ugly feeling still resurfaced in my stomach and bitterness lingered in my mouth. Hindi ko gusto. I don't want him paying attention to any other girl. I don't like it at all. I want his eyes and his everything only on me. For me.
Even I could admit that my ideas were absurd, senseless, and completely irrational. It's unattainable, too. I can't keep Silas for myself. Hindi siya bagay na pwedeng ipagdamot. And... we're just friends.
"You'll have to do it by yourself first, but I'll come back as soon as I can." he austerely said.
Napangiti ako. He's really serious about helping me out.
"Stay here and wait for me, okay?" nag-angat pa siya ng kilay.
Gusto kong mapatawa pero pinigilan ko iyon sa pamamagitan ng pag nguso at matapos ay tumango. Masyado siyang seryoso, baka pagtumawa ako ay ma-offend siya kaya kailangan ko pigilan. He might mistake my laughter with amusement, when in fact, I'm just really giddy.
Wala pa ako sa kalahati nang bumalik si Silas kagaya ng pangako niya. Malapit na ang dismissal pero hanggang six naman bukas ang library kaya ayos lang na nandito ako. I'll just text Hadeon na mauna na sila sa bahay. Magpapasundo na lang ako kapag tapos na.
Silas explained what I have to do. Matapos 'non ay tahimik kaming bukod na nagtrabaho. He asked me to browse the books and list down all the necessary information, so we could use it as a reference.
We were nearly done with the half of the paper when the librarian staff asked us to pack up. I think, hopefully, I can finish the rest at home.
Dala-dala ni Silas ang mga libro na ni-check out ko, pati ang mga scratch papers kung saan namin isinulat ang mga tapos na gawain ay dala niya, nakaipit sa isang libro. Nasa room pa ang bag ko, at hindi rin naman kasya ang mga books 'don.
"Nasaan ang sundo mo?" tanong ni Silas nang makalabas kami ng gate. Napahinto ako at sinapo ng kamay ang noo.
"Nakalimutan ko mag text!" nakabusangot ang mukha na sabi ko.
My demise seemed to amuse him. A small smirk occupied his lips. He shook his head. "You have a habit of forgetting things, don't you?"
"Hindi kaya! Recently lang. Distracted kasi ako sa'yo." dere-deretsong sabi ko at umirap sa kanya.
Nalaglag ang ngisi niya sa labi. Hindi siya sumagot. That got him. Ako naman ang ngumisi ngayon. Malaking ngisi. Hindi pa ako nakuntento at kinindatan pa siya para mang-asar.
Huminga siya nang malalim. "Ihahatid na kita. Maybe I can stay until before dinner time. I'll help you with your paper."
"You will?" I bet mu eyes were sparkling as I stared at him.
He nodded. "This can't be done alone overnight."
Kahit na maraming gagawin ay masaya pa rin ako na umuwi. I'm always happy naman kapag kasama ko si Silas. There's nothing surprising about that.
Sa living room kami gumawa ng paper. Gusto ko sa kwarto sana para walang istorbo at distraction, pero ayaw ni Silas. I think he'd allergic with my room.
Hindi kami nag-uusap masyado habang gumagawa. He scanned the books and noted possible references while I retyped what we've accomplished so far.
We were still on the floor, busy with the paper when my parents came home. Ten minutes pagkarating nila ay nakaayos na ang dining table para sa dinner. Silas ended up joining us for dinner.
We were half past accomplishing the paper when Silas left. Gabi na rin kasi at may pasok bukas. Sinabi ko sa kanya na sa tingin ko ay kaya ko na tapusin iyon hanggang madaling araw pero pinilit niya akong makipagvideo call para matulungan niya pa rin ako.
I sent him the document because he requested it. Nasa akin ang libro at notes, pero may photo rin siya 'non.
Nasa kama ako habang ginagawa iyon. Naglinis na ako ng katawan habang hinihintay ang tawag ni Silas kanina, kaya ngayon ay sobrang sarap sa pakiramdam ang humiga at matulog. Bumibigay na ang mga mata ko.
"Send me your recent file." sabi ni Silas mula sa speaker ng aking phone.
Pilit kong iminulat ang mga mata. Inalis ko ang kamay sa pagkakapalumbaba at tumango. Sinunod ko ang utos niya at agad na ni-send ang panibagong file.
"Read the books." he instructed.
I hummed and that's the last thing I remembered. Hindi ko namalayan na nakatulugan ko na pala siya. Nagising ako na nakadapa ngunit masarap pa rin ang tulog. Nakabukas pa rin ang laptop ko dahil naiwan ko iyon naka-charge. My phone's still on, hindi naubusan ng battery dahil nakasaksak iyon sa laptop.
I quickly opened the messenger and saw a file named Lurene Final Paper has been sent. It was timed past three o'clock. Ang video call naman ay napatay na ng lampas four. I quickly opened the file. My jaw dropped as I browsed it. Tapos na. Tinapos niya. Siya gumawa.
Does that mean he slept after four? He stayed up all night? Until dawn? Para sa paper ko? Shit. I feel completely guilty... at the same time, I feel giddy.
Masama bang kiligin? Pakiramdam ko ay masama dahil ako dapat ang gumawa 'non. It's my paper. But shouldn't I just be thankful? Wala na rin naman akong magagawa. Damn... Silas.
I quickly opened the message application and typed a text for him.
Me:
Goodmorning, Silas! I'm sorry I fell asleep. 😭 Hindi mo na dapat tinapos, but thank you! Babawi ako sayo! 😘
Nang ma-send ko iyon ay nakangiti na ako. Hindi na ako umaasang sasagot siya agad. For all I know, he's still sleeping. Four na siya natulog! At kung gising siya ngayon, wala pang two hours ang tulog niya. Papasok kaya siya ngayong araw?
Hindi ko nakita si Silas nung umaga. Hindi naman ako makalabas ng room para sumilip sa room nila dahil may quiz kami sa magkasunod na subject.
Nang makatapos sa mga gagawin sa pangalawang subject ay tsaka lang ako nakatakas ng room. Madadaanan ang room nila papunta sa restroom kaya hindi halatang sasadyain ko ang pagdaan.
Binagalan ko ang paglakad nang nasa tapat na ng sliding glass window ng room nila. May teacher sa harapan. Agad na nahanap ng mga mata ko si Silas. Nakapalumbaba lang siya at mukhang antok na antok. Hindi ko mapigilan ang sarili sa pagngiti sa pagkakita sa kanya.
Itinuloy ko na ang paglakad at dumiretso sa restroom. I entered the stall and let myself embrace the fact that I'm indeed a human.
Mag-isa lang ako sa restroom, sobrang tahimik kaya rinig na rinig ang pagbukas ng pinto kasabay ng boses ng isang babae.
"Grabe talaga. Hindi ko in-expect yon kay Silas." a girl's voice. "Bakit kaya 'no?"
"He said his laptop suddenly didn't open." sagot ng isa ulit ma babae ngunit iba ang boses. This one's familiar.
"Sa tingin mo totoo?" tanong nung unang babae.
"Why would Silas lie?" the second girl asked.
"Pinayagan ba siya ni Ma'am Filomena na mag late submission?"
"Of course. That project is sixty percent of our grade. Exam at kasama sa computation ng class standing. But there will be deduction, I think."
"Hindi pa rin ako makapaniwala na hindi siya nakapagpasa ng project kanina."
"It's just one mistake. Definitely not a big deal." the second girl cooly said.
"Exactly! One and only mistake, kaya mas nakakagulat. Ang perfect niya kaya sa paningin ko."
"Well, I think his flaw made him more attractive..."
Hindi ko na nasundan ang sunod pa nilang mga sinabi. My mind got stuck on the former part.
May hindi napasang requirement si Silas?