~ Hoofdstuk 45 : Een cadeau voor Jane ~
POV – Sarah, 25 maart
'Kom je?' vroeg Sarah, kijkend naar haar zusje, Eloise, die zat te treuzelen met de rist van haar jas.
Ze had Eloise beloofd haar mee te nemen naar de winkel om een cadeautje voor haar moeder te kopen. Haar verjaardag was al over vier dagen en het werd tijd dat ze inkopen ging doen.
Ze reed de fiets van Eloise uit de schuur naar buiten en stapte daarna zelf op haar fiets die al buiten stond. Eloise praatte honderduit over het aankomende partijtje. Haar ouders hadden namelijk speciaal een zaaltje gehuurd voor het hele gebeuren en dat vond haar zusje natuurlijk helemaal geweldig.
Sarah moest bekennen dat zij er ook wel zin in had. Er kwamen heel veel mensen en ze zag ernaar uit om ze allemaal stuk voor stuk uitgebreid te bekijken en te speculeren over van alles en nog wat. En, op zich, ze mocht haar familie erg graag. Het waren hele gezellige mensen die zowel van uitgebreide discussies als luchtige praatjes hielden.
'Weet je al wat je aan je moeder wilt geven?' vroeg Sarah aan Eloise, haar wenkbrauwen langzaam optrekkend.
Eloise knikte wild met haar hoofd. 'Een film!'
Sarah snapte de redenatie van haar zusje niet. Een film was nou geen standaard verjaardagscadeautje. Ze vond het wel leuk, natuurlijk, het was weer eens wat anders dan shampoo, maar ze begreep niet waarom Eloise op dit idee was gekomen. Ze besloot daarom om verduidelijking te vragen: 'Waarom een film?' vroeg ze, haar zusje nog steeds aankijkend.
Eloise keek haar aan alsof ze heel dom was en ze ook altijd alles uit moest leggen. Het was best een grappig gezicht; Eloise hoofdschuddend en met haar tong klakkend, terwijl ze haar zus bij probeerde te houden op de fiets. 'Zodat we die samen kunnen kijken, natuurlijk!' riep ze.
'Oh,' zei Sarah, die haar ogen liet oplichten om aan Eloise te laten blijken dat ze het een goed idee vond. Toch snapte ze het nog steeds niet. 'Maar, welke film dan?' vroeg ze nieuwsgierig aan haar zusje.
Eloise keek even om zich heen om te zien of er iemand in hun buurt liep of fietste. Er was niemand. Het was namelijk nog vroeg op de ochtend en veel mensen bleven met de aanhoudende kou, die zelfs in de lente nog aanwezig was, liever binnen. Daarna boog ze zich van haar fiets naar Sarah toe en keek haar diep in de ogen aan. 'Belle en het beest!' zei ze enthousiast, maar zacht, alsof ze samen een soort geheim hadden.
Sarah keek verbaasd, maar glimlachte daarna bemoedigend naar Eloise. 'Waarom die film, als ik vragen mag?' lachte ze.
Eloise keek haar bespottelijk aan. 'Omdat dat mama's lievelingsfilm is, natuurlijk! Dombo!'
'Huh? Hoe weet je dat?' vroeg Sarah die haar wenkbrauwen optrok en geen idee had waar haar zusje het over had.
Eloise rechtte haar rug en stak haar neus hoog in de lucht. 'Dat heeft ze mij verteld.'
'Wanneer?'
'Pas geleden. Mama las mij een sprookje voor over Sneeuwwitje, mijn lievelingsprinses. Daarna zei zij dat Belle haar lievelingsprinses was.'
'En nu wil je haar die film cadeau doen?'
'Ja,' zei Eloise die keek alsof Sarah er eeuwen over had gedaan om het voor haar zo logische idee te snappen. 'Maud heeft die film ook. Ik heb hem met haar gekeken. Hij is heel leuk!' voegde ze er even later lachend en met blijde ogen aan toe.
'Oh, Jort' zei Sarah afwezig. 'Maud heeft toch zowat alle Disneyfilms?'
Eloise knikte wild en enthousiast. 'Ja, ze heeft ze allemaal! Maar Rapunzel blijft haar lievelingsprinses, hoor! Zij wil ook zulk lang haar als zij!'
Ze reden de fietsenstalling naast het winkelcentrum binnen en nadat ze een kaartje hadden gekregen, zetten ze hun fietsen naast elkaar in het bijna lege rek.
'Zo, naar de speelgoedwinkel dan maar,' zei Sarah, Eloise bij de hand nemend.
'Sarah?' vroeg Eloise die op moest kijken om Sarah in de ogen te kunnen kijken.
'Ja, wat is er?' vroeg Sarah, een wenkbrauw optrekkend.
Eloise slikte even. 'Wat ga jij voor mama kopen?'
Sarah moest over deze vraag even nadenken. Ze had hier al de hele week over nagedacht, maar eigenlijk had ze nog steeds geen antwoord kunnen formuleren. Ze wilde iets persoonlijks voor haar moeder kopen, maar ze wist niks. Eloise was er echter wel in geslaagd, zonder specifiek naar iets bijzonders te zoeken. Sarah dacht dat ze maar voor het afgezaagde cadeau moest gaan dat haar moeder waarschijnlijk ook van Ben zou krijgen; shampoo.
'Ik ga haar shampoo geven, of iets anders voor in bad,' antwoordde Sarah haar zusje.
In de speelgoedwinkel rende Eloise meteen naar het schap met alle barbiepoppen. Ze was ervan overtuigd dat ze deze gelegenheid ook kon gebruiken om alvast te kijken wat zij voor haar verjaardag wilde, die toch al wel over twee maanden was.
Sarah liet haar maar begaan en keek rustig mee naar al het speelgoed dat haar zusje zo prachtig vond. Zij had als kind deze winkel ook zowat aanbeden. Ze glimlachte bij die herinnering. Wat was er nu toch eigenlijk al veel veranderd en wat zou er nog veel gaan veranderen naar mate ze weer ouder zou worden. Gek was het toch eigenlijk, dat je interesses zo konden veranderen. Natuurlijk, het was een heel normaal proces, maar wat als dit nou eens niet zo was geweest? Wat als we allemaal worden geboren met een vastgestelde hobby, dat al was bepaald wat jij leuk zou gaan vinden, heel je leven lang?
Dan zou haar leven er heel anders uitzien, dacht Sarah. Als kind was ze helemaal gek geweest van poppen. Waarschijnlijk had haar kamer nu, als dat altijd zo was gebleven, zo vol gestaan met poppen dat er geen plek voor haar meer zou zijn.
Sarah schrok op uit haar gedachten toen Eloise aan haar arm trok en haar mededeelde dat ze alles wel had gezien en ze er nu klaar voor was om de film te kopen. Sarah liep met haar mee naar het schap en pakte de film er voor haar uit.
Nadat ze het had betaald gaf ze het pakje weer aan Eloise, die het tegen zich aanhield alsof het het meest kostbare was dat ze bezat. 'Ik ga dit thuis heel goed verstoppen!' riep ze uit.
Sarah lachte en zei dat ze wel haar mond moest houden omdat haar moeder het cadeautje anders zo zou vinden.
'Ik doe net alsof we niks hebben kunnen vinden!' zei Eloise grijnzend. Ze vond het hebben van geheimen, net als Sarah, heel leuk en spannend.
'Dat is een heel goed idee,' beaamde Sarah lachend.
Samen liepen ze de drogisterij binnen waar Sarah van plan was iets dat op shampoo leek te kopen. Dan zat je altijd goed, wist ze. Sarah vond het echter nog altijd lastig om te kiezen welke geur ze zou kopen, haar moeder had namelijk een hele andere voorkeur dan zij. Sarah pakte namelijk gewoon de eerste de beste fles shampoo die ze zag, niet kijkend naar de geur, het merk of de werking. Haar moeder, daarentegen, had een hele collectie. Het krijgen van shampoo zou ze dus helemaal niet erg vinden, maar toch van Sarah het een stom cadeau, omdat iedereen het altijd gaf.
Eloise wees naar een paarse fles badolie op de bovenste rij. 'Die is mooi! Hij is paars en dat is mijn lievelingskleur!' zei ze opgewonden.
Sarah keek naar de flesje en las het opschrift. 'Eucalyptus,' zei ze hardop.
'Wat is dat?' vroeg Eloise nieuwsgierig.
Haar zusje wilde, net als Sarah, altijd alles weten. Als ze iets niet snapte, vroeg ze altijd meteen om verduidelijking. Sarah gaf die verklaring maar al te graag, omdat ze de leergierigheid van Eloise erg leuk vond.
'Dat helpt als je moe bent, zeggen ze,' legde Sarah haar uit.
Eloise trok een wenkbrauw op en keek haar onderzoekend aan. Daarna lachte ze echter hartelijk naar Sarah en zei ze: 'Mama is heel moe. Die moet je kopen!'
En daarom kocht Sarah de fles, naast nog wat andere kleinigheden. Want het was waar wat Eloise had gezegd. Jane was erg moe. Sarah wist echter nog niet of Jane moe was van de dingen die ze deed of van de dingen die ze dacht.
Merry Christmas! (En alvast een gelukkig nieuwjaar, natuurlijk!) Hehe, eindelijk weer eens een hoofdstuk op tijd, zeg! Ik moet zeggen dat het er nog om spande, omdat ik het grootste gedeelte vandaag heb geschreven.
Ik ben namelijk de meeste tijd van mijn vakantie bezig met het voorbereidingen van mondelingen, argh. Ik haat het zo erg, maar het moet, bluh. Ik wil zo graag nog heel veel boeken hierop lezen (en inhalen wat ik allemaal heb gemist), maar eerst moet ik me dus echt even richten op het voorbereiden van die stomme dingen. Daarna ga ik eindelijk weer lezen wat ik echt LEUK vind!
Maar oké, bedankt voor het lezen! Nog maar een paar weken voor de EINDFASE! AHHHHH!!! (Psssttt, Sherlock begint over twee dagen weer! Ik kan niet wachten!)