En toen leefden ze niet meer...

Hoofdstuk 51

~ Hoofdstuk 51 : Oververhitte machines lopen vast ~

POV – Sarah, 28 maart

Ja, ze wist zeker dat er morgen nog een moord gepleegd zou worden. Heel zeker. De dagen waarop een moord was gepleegd kwamen overeen met de getallen achter de komma van het getal pi. Dit alles had Jozua haar gisteren verteld. Hij had haar alles uitgelegd. Sarah kon zichzelf wel voor haar kop slaan dat dit alles haar was ontgaan. Maar goed, het was nu eenmaal zo. Opeens was de tijd die tussen de moorden had gezeten logisch geworden, door de uitleg van Jozua. Dat was ook allemaal pi, maar waarom?

De dader vermoordde niet willekeurig mensen. Deze ontdekking van haar vader, ondersteund met de argumenten van Jozua, deed haar hersenen rillen. Echt rillen deed ze namelijk allang niet meer. Elke stap die er door hem gezet was, was dus uitgekiend. Hij deed niks dat niet gepland was. Alle gruwelijke details van de moorden waren zo bedoeld.

Sarah moest nadenken. Als alles gepland was, waren de slachtoffers dus ook zorgvuldig uitgekozen. Elke moord had een bedoeling gehad. Het waren allen stappen, gezet met het zicht op een hoger doel. Het zou dus mogelijk moeten zijn erachter te komen wie er morgen vermoord zou worden.

Sarah keek voor de zoveelste keer vandaag naar het lijstje dat voor haar lag. Nauwkeurig had ze de namen van alle slachtoffers en hun achtergrond opgeschreven. Er moest iets zijn dat ze gemeen hadden, een gezamenlijke vriend of iets. Een geschiedenis samen. Ze kon niet bedenken hoe de meisjes en vrouwen elkaar zouden kunnen kennen. Er waren individuele connecties, zeker, maar geen van die dingen had betrekking op alle slachtoffers. Ze zouden ooit eens langs elkaar heen kunnen hebben lopen, maar meer niet. Sarah was het eens met Jozua dat de gegevens van de slachtoffers gebruikt moesten worden. Maar dan nog steeds, wie kenden ze allemaal? Hoe kon de moordenaar anders zo veel over hen weten? Wie heeft er zo veel toegang tot de informatie over andere mensen?

Wat is het dan? Ga alles na, wat is er verschillend en wat niet? Jij was hier toch degene die dacht alles wel te kunnen snappen? Nou, waar wacht je dan op! Denk eens na!

Dat leeftijdsverschil ook. Wat voor soort verband zou je verwachten bij meisjes van vijftien, zestien en zeventien jaar oud en vrouwen van achtendertig, negenendertig, veertig en eenenveertig jaar oud? Ze hadden allemaal een andere opleiding genoten, de toestand thuis was bij elk anders en ze hadden allemaal andere hobby's. Bovendien woonden ze niet eens bij elkaar in de buurt! De enige overeenkomst was dat ze nu allemaal in Zuid-Holland-zuid woonden, maar meer niet.

Sarah keek naar de klok en zag dat het 23:00 uur was. Over een uur zou het volgende slachtoffer al kunnen vallen. Al de hele dag het ze zich hiermee bezig gehouden, het werd tijd dat ze eindelijk eens vooruitgang zou boeken.

Denk, Sarah, denk!

Ze moest een leven redden en er was geen seconde te verspillen! Maar Sarah kon niks beginnen als ze niet allereerst wist wíe ze zou moeten redden. Ze ging in haar gedachten weer alle dingen na. Alles wat ze in deze tijd had gehoord en gezien. Ze moest iets over het hoofd hebben gezien. Iets heel groots, maar omdat ze er niet op was gefocust had ze het niet gezien. Sarah had het laten verdringen door haar onbewuste vooroordelen. Een teken dat ze nog lang niet goed genoeg was. Ze had haar gevoelens toegelaten in haar observatie. Wat was raar geweest? Had ze ergens haar twijfels bij gehad? Had ze die twijfels daarna weer weggeduwd, omdat ze het niet wilde zien?

Waarom komt er nu geen antwoord? Waarom kan je alleen maar vragen stellen en krijg je nul antwoorden?

Haar hersenen werkten op volle toeren en Sarah kreeg het warm. Haar hersenen raakten vol met alle onafgemaakte gedachten, omdat ze zo snel van de ene naar de andere gedachte ging. Het zweet stond haar in de handen, die ze tot vuisten had gebald.