Simula
bata palang ako ng mamatay sila mama at papa, nabuhay akong magisa at walang kinikilala na magulang pero may isang tao na sikretong tumutulong saakin at ng makaya ko ng mabuhay ng magisa ang taong to ay ang dahilan bakit ko nagawang lumabas ng ampunan.
at nabuhay akong sa tulung nya nakakapag aral ako at nagagawa ko ang mga bagay na gusto kong gawin sa buhay, dahil sa isang taong tumutulong sakin nagawa ko ang mga bagay na gusto ko tulad ng makaranas ang kabataan at magkaroon ng mga kaibigan.
pero syempre mararanasan ko rin ang bagay tulad ng masaktan o maloko ng tao, ngyari ang mga yun saakin pero hindi ko nalang masyadong dinamdam at ngyari narin naman bakit ko pa dapat na inisipin ang ganung klase ng problema diba? kung marami namang tao na pwede ko maging kaibigan.
nasa Grade 6 ako nung makilala ko ang dalawang magkapatid, kambal sila si Azrael at Azriel. Azrael is playful one while Azriel is nerd one.
nagkaroon ako ng crush kay Azrael dahil sa pagiging maalaga nya saakin, hanggang sa mag high school kami pare-parehas lagi nya akong inaalala at dahil 'don nahulog ako sknya pero pinigilan ko ang sarili ko dahil mahirap lang ako at hindi ako katulad nila na mayaman.
pinigilan ko rin ang sarili ko na mainlove sknya dahil sa yung bestfriend ko na si Chesca ay may gusto sknya kaya ayokong saktan si Chesca na kapag nalaman nya na pati ako may gusto na kay Azrael kaya pinili kong isekreto ang nararamdaman ko, sinarili ko 'yun at namuhay ng normal ng hindi iniisip na ako ay may feelings para kay Azi.
"Riel." tawag ko kay Azriel, may assignment kase kami sa science na hindi ko masyadong maintindihan sya lang naman ang matalino at magaling sa science na kilala ko, kaya madalas sknya ako lumalapit sya kase nakakatulong sakin.
pareho lang naman silang dalawa ni Azi na matalino pero ayoko naman lumapit kay Azi, kaya sknya ako laging lumalapit.
mag bestfriend din naman kami. "science, as usual what do i expect from Natasha Aragon?" tumawa ako sknya at inabot ang libro't notebook ko para magpatulong, tumabi rin ako sa tabi nya pero habang tinuturo nya saakin ang tungkol sa assignments ko napansin ko na tumitingin tingin sya sakin pero tuwing lilingon ako? iiwas sya bigla.
ano 'yun?
bigla syang umiling-iling "alam mo, sayang ka." tinignan ko naman sya ng kunot ng noo dahil sa salita na syang sinabi nya.
bigla nyang hinawakan ang kamay ko. "bakit kase si kuya pa?" aniya, alam kong may kahulugan ang tanong nya ang gusto ko lang ay linawin nya saakin para naman malinawagan ako sa tinatanog niya.
napaisip rin ako sa tanong nya, bakit nga ba ang kuya nya pa? iniisip ko sa lahat ng lalake, bakit si Azi pa ang nagustuhan ko at nagustuhan ng puso ko, bakit si Azi pa ang minahal ko bakit sya pa kung marami namang tao na pwede kong magustuhan.
akala ko kase hindi ko sya magugustuhan akala ko kaibigan lang, hindi ko rin naman ginusto na mainlove ako sa taong alam kong maaring masaktan lang ako.
hindi ko naman ginusto, sana hindi ko inilapit ang loob ko sknilang magkapatid sana hindi 'to ngyari sana hindi ako nagmamahal ng isang taong alam kong hindi ko deserve.
playboy si Azrael at kahit na kailan hindi naman sya nagseryoso sa isang relasyon.
madalas kong makita si azrael na may kasamang babae, kaya alam kong hindi sya nagse-seryoso tuwing nakikita ko sya iba't-ibang babae ang kasama nya at sikat sya sa campus kaya naman alam ko kung ano sya dahil ilang taon narin kaming magkakilala na dalawa, kaya kilalang-kilala ko narin silang parehas ng Kuya niya.
"maganda ka, pero bakit siya?" curious na curious na tanong ni riel saakin, ngumiti nalang ako dahil hindi ko magawang sagutin ang tanong ni riel sakin ngayon.
may pinahihiwatig sya na hindi ko maintindihan kung ano nga ba.
ilang taon ko naring kilala si Riel nagtataka nga ako bakit wala syang girlfriend?
gwapo naman sya sadyang book worm lang at puro libro inaatupag pero sgurado naman ako na swerte girlfriend nya sknya dahil kahit nerd yan? sweet at marespetong lalake si Riel.
bakit ko nasabi? ganun naman talaga sya eh.
huminga ako ng malalim. "bakit ganyan tanong mo?" tanong ko sknya.
tumawa lang sya. "wala naman." sagot nya lang saakin na mas lalong ikinakunot ng noo ko, ang weird nya rin minsan kaya nagtataka ako bakit at paano ko sya naging kaibigan?
alam nila ang buhay ko na lumaki ako sa isang ampunan, mula age of 10 nasa ampunan ako pero ng mag 11 ako bigla nalang sinabi nila sakin na kung kaya ko na naman pwede na akong lumabas sa lungga ko, i mean lumabas sa ampunan at mabuhay ng normal sa kung anong klaseng buhay ang gusto ko.
may taong sumusuporta at tumutulong sakin sa ampunan pero hindi ko sya kilala, gusto ko syang kilalain pero paano?
ayoko naman pumasok sa kwarto ni Mother Ann na syang nakakita at alam kong nakakaalam sino yung tao sa likod ng pagtulong saakin.
nasa isang orphanage ako at nananalig ang lahat ng tao at ayokong gumawa ng ganung klaseng bagay kaya inisip ko nalang sguro sadyang mabait na tao lang sya para tulungan ako.
sguro naawa lang sya sakin kaya pinanindigan ko at hindi ko na inalam kung sino ba ang tao na nasa likod ng kung paano at bakit ako nakalabas sa ampunan.
ang sabi nila sakin, pinahanap nila ang posible na maging nanay ko at patay na ito kaya malabo ng makita ko pa.
pero hindi alam kung saan nakalibing ang nanay ko kaya di ko narin muna inalam darating ang araw malalaman ko rin nag buong totoo kung sino ba ako, bakit ako nagiisa at bakit sila nawala sakin?
bakit nabuhay ako ng walang magulang?
lahat ng katanungan nasaakin pero walang makakasagot habang walang makakasagot naging kumportable nalang ako sa buhay ko na meron akong mga kaibigan na minamahal ako bilang kaibigan at mga kaibigan na parang kapatid narin ang turing saakin.
"tska nga pala.." lumingon ako saglit sknya. "punta ka sa bahay mamaya." duktong nya kasabay nun ay ang ngiti nya.
tumango ako. "titignan ko if makaka-punta ako." sana walang maiwan na gawain para makapunta ako sknila.
sa tuwing pupunta ako sknila, iba ang pakiramdam ko.
"gusto ka makita ni papa." aniya, ni Tito Allen?
nung una akong makita ni Tito Allen parang kilalang-kilala nya ako, kaya parang misteryo ang bahay nila para sakin kase para bang sobrang kumporable ni tito sakin kaya minsan tumatanggi akong pumunta sknila dahil baka pagisipan ako ng masama ng asawa nya.
diba ganun ang mga asawa? kapag ang mister nila masyadong kumportable sa dalagang babae madalas pinagiisipan agad nila ng masama.
kaya ayokong mawala tiwala ni tita sakin kaya mas pinili ko nalang ang manahimik sa isang tabi kesa ang paghinalaan pa ako ni tita.
mabait si tita sakin kaya ayokong pati tiwala nya mawala. "ako? bakit?" tanong ko pabalik sknya.
nagkibit balikat lang siya. "hindi ko alam." bumuntong hininga nalang ako.
bahala na, kung wala akong gagawin sge pupunta ako pero kung meron? itetext ko nalang siya.
inayos nya gamit nya. "mauna na ako, kita nalang tayo mamaya." ngumiti ako't tumango sknya, umalis sya at ako ay tinapos ko nalang ang ginagawa ko.
napalinga-linga ako para kaseng may nakatingin sakin pero wala naman, baka nag aassume lang akong may nakatingin sakin. umiling ako at tumawa sa pinagiisip ko.
**
pagkatapos ng ginagawa ko umuwi ako, naglakad lang ako tuwing uuwi exercise din 'to para sakin dahil kahit may kahabaan ang nilalakad ko para makauwi, para narin akong nage-exercise. minsan inaalok na ako ni Tito Allen tuwing nakikita nya ako pero tumatanggi ako dahil mas gusto kong maglakad kesa ang tulungan nila ako at gusto ko rin naman ipakita sknila na kaya ko naman kahit walang taong tumutulong sakin.
kaya ko naman kase talaga, bata palang ako kaya ko na at mas kinakaya kong mabuhay ng simple tulad nito at nagtatrabaho rin naman ako, sakto lang ang sweldo ko para sa pang araw-araw na gastusin ko.
kararating ko lang sa bahay ng mag-vibrate ang phone ko.
tawag mula kay Riel. "Asha? pupunta ka ba?" bungad na tanong ni riel sakin, suminghap ako at napatingin sa bahay nilang malapit lang sa tinutuluyan kong bahay.
fine. "oo, kakarating ko lang magbibihis lang ako." sagot ko sknya.
ayoko rin naman na magalit sila sakin dahil umasa silang pupunta ako pero ako itong ayaw na pumunta, kaya mas mabuti ng magpunta ako kesa naman umiiwas ako sa bagay na hindi ko maintindihan.
nagbihis ako at nagpunta sa bahay nila.
"Sir, Ma'am. nandito na po si Ms. Natasha." ngumiti nalang ako sa maid ng umalis ito nasa loob narin ako, nakita ko ang magandang ngiti ni tito saakin.
minsan di ako kumportable. "Hija, maupo ka." tumingin ako kay Azi na nakangisi lang sa isang tabi, hindi ko nalang tinagalan ang tingin sknya dahil baka lalo akong mahulog at di ko na magawang kontrolin ang sarili ko.
ngumiti rin ako kay tita. "itong si allen, lagi ka nalang iniistorbo pasensya na hija ah? nakita mo naman, wala kaming anak na babae kaya sguro gusto kang nakikita lalo na't nalaman nyang galing ka sa ampunan, konti nalang aampunin ka na nito eh." tawa ni tita, tumawa rin ako.
"ganyan talaga si papa, gusto kase nya ng anak na babae." ani azi.
sinabi na sakin ni Riel yan noon na wag ko daw masyadong pansinin pagiging close at malambing ni papa sakin na parang lahat gustong ibigay sakin at konti nalang ampunin na ako, dahil gustong-gusto daw ni tito ng anak na babae pero hindi sila nagkaroon ng anak na babae.
kaya saakin binubuntong. "ayos lang naman, parang pamilya ko narin naman po kayo tita. tska, wala akong mga magulang." sagot ko, alam nila na nabuhay ako sa ampunan at wala naman masama dahil atlease mga madre ang kasama ko at oo, maka-diyos ako.
"asha, sana anak nalang kita. you're so kind and sweet girl." i feel shy.
tumawa ako ng bahagya. "bytheway, hindi ba malapit na ang birthday mo?" pagiba ni tito ng usapan at tumango ako, malapit na pala ang birthday ko pero hindi ko agad napansin.
masyado akong busy sa pagaaral di ko na napapansin. "opo, tito."
"do you have a plans?"
simple lang naman ang pagce-celebrate ko ng birthday, tinetreat ko ang sarili ko na lumabas kahit mag isa pa ako, kase yun lang nakakapagpa-gaan ng loob ko at masaya ako sa tuwing lalabas ako sa araw ng birthday ko.
araw kung kelan ako pinanganak, pero ang mga magulang ko? kailan ko ba malalaman ang tungkol sknila, mag na-19 na ako pero hindi at wala parin akong ideya tungkol sa parents ko at malaking katanungan parin ang tungkol sknila.
"asha? dear.."
"tita?"
azi chuckled. "mom is asking you, asha." giit nya, ang sungit nito akala mong gwapo. para naman syang ravena sa mulawin eh, yung kulay at haba ng buhok nya kase pwede na sa ravena, may kulay pula kase sa buhok nya.
"same as before sguro, tita?" tumango sya, madalas inaalok nila ako na dumito at mag celebrate ng birthday kasama sila pero ako lang ang may ayaw. simpleng tao lang at simple lang rin naman ang kaligayahan na meron ako. "are you dating your self again, asha?" tito asked, tumango ako.
tumawa si azi. "malamang 'pa, wala namang boyfriend yan." nagtataka ako bakit sa lahat ng lalake sknya pa ako nagka gusto kung pwede namang kay riel nalang? ang sama ng ugali.
napailing ako. "azi, don't be rude." angal ng kapatid nya sknya.
"totoo naman, wala syang boyfriend riel." giit naman nya pabalik sa kapatid nya.
totoo naman rin, wala akong boyfriend kaya ang sarili ko mismo dinadate ko, nakaka-tawa hindi ba?
"its fine, he is right."
"see? tss."
he rolled his eyes at tumayo, hindi ko nalang pinansin pa.