Hep farklı olduğum için sevilmisim
Kimse sevilmeyi hak etmemiş
Hiç kimse benden önemli degil
Değişmisim
Yanlışlarım başka
Hatalarım kirli
Kötüleştim mi normallestim mi
Anlayamıyorum
Önce kendimi
Başka büyüdüm ben
Çocukca sevmisim
Şiirle sevmisim
Verebilecegim en değerli şey
Kendimi vermişim
Altı çizilmiş bir kitapta
Okunmamis hiç
Belki dokunmamış
Bu kadar degerim benim
Vazgeçtim (unutmadim)
Geç mi oldu vakti mi
Aşkın icine duşmedim
Ama seviyorum birini kendi çapımda
Aptal olmayacak kadar bilinçli
Beyaz yalan dahi soylemeyecek kadar gerçek
Huza böyle yaptı beni
Resimlerimden taniyamiyorlar
Gören esirgemiyor selamını
Bilmezdim güzel olduğumu
Kabugumu susledim
Kendimi sakladım
İnsanlar rimelimi sordu
Mamafih ben biraz korkaktim
Daha önce söyledim mi bilmem
Her sonrası yeni bir ilk
İlk defa bu kadar sevildim
İlk defa bu kadar hatırlandım
İlk defa bu kadar değer gördüm
Ben kafası karışık bir kizdim
Anlaşılamayacak sözler söyledim
Herkes herkesin yanina yakışırdı elbet
Konuşmak isteyenlerle ortak bir noktamiz olamadı
Cabaladilar kendilerince
Büyümeye hevesli beyaz yakalılar
Gülüşler boş
Bakislar manasız
Küsüp gittiler
Şiir gibi sevin
Güzel gülün
Papatyalar alın bana
Sacima dokunmayın
Kalmasin iziniz
Hatiraniz nasılsa benle
Sarılın bana bırakmayın
Dünya kötü
Yaşamak bir mücadele
Çekilmez biriyim uğraşın benle
Guldurun beni
Yalnız aglayayim pofdikle
Seviyorum sizi kendi çapımda
Siz daha çok sevin beni
Gidecek olurum izin vermeyin
Şiir okuyun
Süt alın
Arkadaş olun
Bir küçük gençlik hikayesi bu
Gulusunuz dokundu yarama
Beni güzel sevin
-kedininmiyavsesi