Kalan da gider

9.Bölüm/ "Yine"

Uzun zaman sonra sonunda bi'şeyler yazabildim. Neden mi çünkü yamyam bi kuzu içimde ki aşkı öldürdü. Öyle değil mi ironman ;Dd ??!

"Nasılsın?" ,dedi.
"İyiyim." ,dedim. İyi olduğumdan değil de ,iyi olmak istediğimdendi bütün çabam.
"Mutlusun?", dedi.
"Alışıyorum.",dedim. Bu sefer yalan söylemedim. Mutlu olmak nasıldı ki? Unutmuştum. Ama alışıyordum bu hâlime. Yalnızlıkta güzel de ,işte.. kendi kendine konuşmasa deli zannetmez insan kendini.
Takı takmadığımı fark etti bi anda. "Yine çok üşengeçsin" dedi.
"Öyleyim." ,dedim. Öyle değildi ama. Üşengec degildim , olmadim hicbir zaman. Biraz mutsuzdum sadece ve mutsuz insanlar hep yorgun olurdu. Bu da "sensiz icim geciyor sen gecmiyorsun. Zaman ilerliyor ama sen hala kalbimden gitmiyorsun. Seni özledim ,bunu sana hic söyleyemiyorum. Görüyorum ki mutlusun, güzel. Ben seni böyle seviyorum" ,demenin kısa yoluydu.
Fazla durmadi zaten ,insan yolda karsilastigi biriyle ayak üstü ne kadar sohbet edebilirdi ki. Ancak eminim vakti olsa da pek uzatmazdı zaten. Görmezden gelebilirdi ,gelmedi. 'Buna da şükür' diye gecirdim içimden.
Bi süre öylece birbimize baktık ikimizde bakışlarımızdan bi anlam çıkarmaya çalışıyorduk sanki. "Görüşürüz." ,dedi bi an da. Aklına dünyanın devam ettiği ve işleri olduğu gelmişti sanki.
"Görüsücez." ,dedim. Ya anlamadı ya da anlamamazlıktan geldi.Belki de acelesi vardı, bana 'anlamsız' bir bakış bahşedip hemen uzaklaştı. Bu da bi baska yoluydu "Bi gün buraya (kalbime) geleceksin ve buralar bir zamanlar benimdi diyeceksin. Belki de yine senin olsun isteyeceksin ,işte o zaman seninde elinden hic bi'şey gelmeyecek" şeklinde bir konuşma yapmanın.
"Gitti" ,dedim arkasından ve bi nida çıktı ağızımdan sankı fısıldarcasına "yine ". O ise bunları hiç duymadı.

-kedininmiyavsesi. Bülent Ortaçgil/sensiz olmaz