Kalan da gider

bu biraz garip

Bu biraz garip
Çünkü hep kendimle konuşuyorum sanıyordum
Beni en umursadigini sandığım insanın karşısında bile
Bazen gerçekten de öyle olabildigini anlıyorum
Abim böyle şeylerin donemsel olabilecegini söylüyor
Yine de ben birine  kim olmayı ve ne yapmayı seçersen seç yine de seni seveceğim derken gerçekten ciddiydim
Bazıları değilmiş anlaşılan
Dostluk kavramı kutsallarim arasında yer alıyor olabilir
Eskiden onlar için yapmayacağım şey yoktu
Sanırım büyüdükçe eskiden koymayan şeyler koyuyor
Beni aramayan birini neden arayayayim diyorum
Beni gururundan cok sevmeyen biri ile ne işim olsun
Özur dilemeyi bilmeyen insanları nereden buldum
Gerçekten de birbirimizi düşüncelerimize ,hayat tarzımiza , kıyafetlerlerimize , ailemize ve hatta inanclarimiza gore seviyor olamayız
Birini uzdugumu fark ettiğimde deli üzülüyorum
İşleri yoluna koymaya çalıştigim zamanlardaysa
Genelde karsimdakinin egosunu tatmin etmiş oluyorum
Aslında özur dilemekten cok onu kabul etmeyi becerebilmek büyük olgunluk
Birine bir kez deger verdiğimde beni ne kadar uzurse uzsun çekip atamiyorum
Surekli aklimi kurcalıyor
Yaptığım ise odaklanamiyorum
Ve bunun saçma bi travma ile ilgili olduğuna eminim
Zaten değer verdiğim insan sayısı iki elin parmaklarını ancak dolduruyor
Onlar da ağzıma sicip gidiyorlar
Birini hayatıma almayı asıl zorlaştıran şey bu olabilir mi
Çünkü asıl nedeni asla kavrayamiyorum
İşlerin bu noktaya gelisi bazı şeyleri fark etmeme neden oldu
Aramadigimdigim da arayan insanlar var
Beni can kulağı ile dinleyen
Kizdigimda kaçmayan
Hircinliklarimi alttan alan
Anlamak için çabalayan
Başkalarına itici gelen çocukluklarimi seven
En kotu esprime gulen
Sonsuza dek sarilsam hiç ses etmeyecek insanlar
Bana rağmen beni seven insanlar var
Beni olduğum gibi seviyorlar
Tıpkı benim onları sevmem gibi
Bunun mucizevi yanını idrak edebiliyor musunuz
Biliyorum her şey değişir
Bir gün o insanların da dönüştüğum kişiyi sevmemesinden korkuyorum
Beklentileri karşılayamamaktan
Aynı pencereden bakamamaktan
Onu yeterince sevememekten korkuyorum
E tabi biliyorum bu kimsenin umrunda değil
Akıllarına gelmiyor bile
Ben neden böyleyim
Kotu anilar neden zihnimde dönüyor
Yeni bir tanesine işler yolunda gitmez diye mi izin vermiyorum
Yahu ben neden bu işleri salamiyorum
En tembel günüm bile neden dolu
Amacsizlik beni neden çıldırıyor
Belirsizlik içinde yaşamak neden bu kadar zor
Hem yalnızlığı seviyorum hem sarilmayi
Neden bu kadar çok özlüyorum
Neden en çok ona anlatmak istiyorum
Her şeyi anlatmak istiyorum
Bazen de her seyle susmak
Yemek konusunda berbatim
Beğenilmeyen kurabiyelerimle un saldim
Birini seviyorsam bunu nasıl gosteririm bilmiyorum
Çünkü sulu boya yapmayi da bıraktım
Hayatınızın büyük bir bölümünü kaplar sandığıniz şeyler olmuş muydu
Geleceğe yazdigim bir mektupta ne kadar hızlı değiştiklerini anladım
Belki siz de biri için degisiyorsunuzdur
Her şey fazla belirsiz
Korkuyorum

Kendime kendimi yazmayı nasıl unuturum  asla bilmiyorum
Başka türlü olaylara uzaktan bakmak çok zor
Kendimi çok özlemişim
Bazen tanıyorum sanıyorum ama aslında hep değişiyorum