Henüz ilk okula gidiyordu Buğra. Mavi önlüğü ve beyaz el işlemeli yakasıyla hiçte iyi değildi arası. Okumaktan çok yazmayı seviyordu. Yaşıtlarından çok farklıydı , sanki çocuk değilde koca bir bunaktı.
Çok erken tanışmıştı aşk denilen ölümcül şeyle.
Yüreğinde büyük umutları vardı. Hayalleri,küçük yaşta başlamıştı yüreğini yormaya. Yaşıtları başını yastığa koyduğu zaman yarın oynayacak oyunları hayal ederken. Buğra küçük yüreğinin sahibini düşünüyordu, kendine göre isimler takardı hayal ettiği kıza. Aslında en başından belliydi taktığı isim. Kızın ismi Gamzeydi.
Buğra gülmeyi çok severdi belkide bu yüzdendi. Adını yanaklarında taşısın , Gamzesi olsun. İçi huzur dolsun isterdi. Buğra gülümserdi her zaman , herşeye karşı gülümserdi. Hayal kurmadan durmazdı.
Ömer ve Muhammed vardı birde en yakın arkadaşlarıydı. Bütün konuşmalarında İstanbul geçerdi. İstanbul bambaşka bir aşktı onlar için. Buğranın yüzünde tatlı bir gülümse olurdu. İstanbul konusu açılınca.
Ömer sordu ona,
" Kardeşim sanki sen bizden çok seviyor gibisin İstanbulu."
Muhammed hemen araya girdi.
" Evet İstanbul dediğimizde bir başka gülüyor gibisin. "
Buğra gülümseyerek cevap verdi.
" Evet İstanbulu sizden herkesden , herşeyden çok seviyorum. Sanki yüreğim İstanbul için atıyor gibi. Bir his var içimde İstanbula karşı. "
Ömer ve Muhammed bir ağızdan
" Hadi söyle dinliyoruz dediler. "
Buğra gülümseyerek anlattı.
" Sanki sevdiğim kız orda bekliyor gibi . Orda yaşıyor gibi bir his var içimde dedi. "
Ömer ve Muhammed kahkaha atarak güldüler bu dediğine.
Buğra hiç bozuntuya vermeden katıldı bunlara. Hatta daha yüksek sesle kahkaha attı. Bir gün hatırlatıcam sizlere dedi.