"Biwset ka! Hindi pa ko handa!" Inis kong sabi.
"Baby, bigla biglang sumusulpot ang kalaban ng walang pasabi dapat matalas ang pakiramdam mo."
Mukhang tama siya ng sinabi na mas strikto siya kay Papa sa training. Para siyang version ni Papa sa training kapag galit sakin.
Tama siya, mabait pa nga si Papa sa training namin.
Tumayo ulit ako dahil wala na yung sakit na binigay niya sakin kanina sa binte. "Akala ko ba hindi mo ko sasaktan?" I asked.
He just smirked, this time ako naman ang sumugod sakanya at plinano siyang saksakin sa tagiliran niya pero, nahawakan niya yung wrist ko at pinilit yung kamay ko papunta sa likod ko. "Baby ang tinutukoy kong pananakit ay
emotional, mas masakit yun kesa sa physical diba?" Patulak niya kong binitawan na halos ikatumba ko.
"At isa pa nasa training tayo baby, expect mo ng masasaktan ka."
Humarap ulit ako sakanya at tumayo ng diretso, pero bigla nalang siyang nawala sa paningin ko at naramdaman ko ulit siya sa likod ko, hinawi ko yung kamay ko na may hawak na kutsilyo para tamaan siya pero nakailag padin siya kaya hinampas niya ko ng arnis sa tagiliran ko kaya napaatras ako sa sakit.
"Awww!!" Pagaangal ko.
"Sabi ko naman sayo, di ako magiging mabait."
"Tingin ko nagiging mabait ka pa nga dahil ni hindi mo manlang nababali yang arnis sa paghampas sakin." Sabi ko habang nakahawak sa tagiliran ko. Ang sakit talaga! Walang hiya!
He chuckled. "Tama ka." Sumugod ulit ako sakanya pero tulad kanina nakaiwas siya at sa kabilang tagiliran ko naman niya hinampas yung arnis napaluhod ako sa sakit pero dahil sa pagluhod ko naisip ko itarak yung kutsilyo sa binte niya dahil hindi naman to nakadepensa.
Yes! Nakatama din!
Bigla siyang nawala sa harap ko, hinanap siya ng paningin ko nasa likod ko siya at nakatingin sa binte niya.
"Ha! Tinamaan kita!" Pagmamalaki ko.
Tinangal niya yung kutsilyo sa binte niya at binato pabalik sakin yung kutsilyo at muntikan na kong tamaan. "Papatayin mo ba ko?!" Bulyaw ko.
"Baby, hindi ka mamamatay sa kutsilyo lang."
"Siraulo!"
"Ouch!" Humawak siya sa puso niya at umarte na nasaktan sabay ngisi.
Dinampot ko yung kutsilyo at lumapit sakanya para sugurin siya dahil ineexpect ko naman na mawawala siya huminto ako sa pagtakbo, tsaka tumalikod kung saan ko siya inaasahang pupunta, nang saktong makita ko siya sa likod ko na ikinagulat niya, nagkaroon na ko ng pagkakataong maitinarak ko agad sa tagiliran niya yung kutsilyo.
"Huli ka, baby!" Sarkastiko kong sabi na may halong pagpupunyagi. Akala niya ah!
Tinangal ko yung knife sa tagiliran niya kaya umatras siya habang nakatingin sa sugat niya. "Mukhang masyado kitang minaliit, baby." He said smirking, amusingly.
"Yah!"
"Okay, seryoso na." Woe- what? Hindi pa siya seryoso nun? Hinagis niya patapon yung arnis at hinubad yung T-shirt niya na ikinailang ko.
Topless siyang makikipag training sakin? Hey! Unfair yun! Paano ako makakapag focus kung topless siya!
"Mag damit ka nga!" Utos ko.
Hindi siya nakinig at bigla nalang siyang napunta sa harap ko, hinawakan niya yung kamay kong may bitbit na patalim at itinaas ito, tsaka ako niya hinawakan ang mukha ko gamit ang kamay niya at inilapat niya yung labi niya sa labi ko na ipinagtaka ko, training ba to o pananantsing na?
Then siya rin naman ang bumitaw sa pag halik at napaluhod habang nakahawak sa parte ng nasaksak ko.
"A'ayos ka lang?" Pagaalala ko.
"Oo." He lied, halata naman sa boses niya na nasasaktan siya. Shit!
Lumuhod na din ako at tinangal yung kamay niyang nakahawak sa sugat niya at hindi parin ito naghihilom.
"Bakit di pa naghihilom yan?" Tumingin ako sa nasaksak kong binte niya kanina at until now hindi pa rin to gumagaling na dapat kanina pa magaling.
Tinignan ko yung kutsilyong hawak ko ng mabuti at ngayon ko lang napansin na silver knife pala to.
"Silver knife yung binigay mo sakin?" Gulat kong tanong na may halong galit.
"Naisip ko kasing pag normal knife lang ang ibigay ko sayo baka pag bigyan kita sa training, pero ayaw ko naman nun kaya silver ang binigay ko sayo para di ako magpatama."
"Nababaliw ka na ba?!! Paano kung napatay kita?!!" Bulyaw ko. Nag sisimula na kong mag panick, ang lalim pa naman ng pagkakatarak ko ng kutsilyo sakanya, kanina. Langya talaga! Kahit kailan talaga siya, sobraaaaang.. urgh!!
"Edi wala ka ng gwapong boyfriend." Natatawa niyang sabi pero nahinto din yun dahil nakaramdam siya ng sakit.
"May nakakatawa pa?" Inis kong sabi.
Hiwakan niya ko sa magkabilang pisnge. "Sorry na, wag ka ng magalit."
"Anong nangyari? Akala ko ba normal knife lang gamit niyo?" Pagaalala ni Maj pagkalapit niya samin. Walang sumagot sakanya sa halip nag titigan lang kami ni Damon.
Napa bitiw siya sa pagkakahawak sa pisnge ko at napahawak sa sugat niya na halatang nasasaktan. Shit! Paano na? Kahit naman bigyan siya ng dugo siguradong matagal pa ding paghihilom ang sugat niya.
Isa lang ang naiisip ko. Bahala na!
Inooffer ko sakanya yung wrist ko. "Mas mabilis yang gagaling kapag dugo ng half vampire ang iinumin mo diba? Uminum ka ng dugo ko."
"What?" He asked, surprised.
"You heard me." I seriously said.
"Sigurado ka ba dyan?" Halata parin sakanya ang gulat.
Naintindihan ko kung bakit kanina lang tinututukan ko siya ng silver knife dahil nalaman kong siya si Damon na gustong iwasan ng mga magulang ko dahil delikado siya sakin at kilala siyang kumakain ng dugo ng bampira.
"Bakit hindi?"
"Dahil ngayon mo lang nalaman kung sino talaga ko kaya bakit mo hahayaang ipainum sakin yang dugo mo?"
Hinawakan ko siya sa magkabilang pisnge at hinalikan siya sa labi niya ng matagal. "Dahil mahal kita, nasagot ko na ba yung tanong mo?"
Tumitig siya sakin na tila di makapaniwalang sinabi kong mahal ko siya. Bakit ba nagugulat pa siya? Eh alam naman niyang gusto ko siya.
Unti unti siyang ngumiti. "Mahal din kita baby."
I offered my wrist again. "Gawin mo na."
"Sigurado ka ba talaga dyan?"
"I trust you." I said looking straight at his eyes. Naniniwala akong nag bago na siya mula sa pagkakakilala sakanya nila Papa, naniniwala at nagtitiwala ako sa Damon na nakilala ko ngayon kesa sa Damon na nakilala nila noon.
Hinawakan niya yung kamay ko at dahan dahan niyang inilalapit ito sa labi niya pero nandun padin ang pagdadalawang isip niya. Tumingin siya sandali sa mga mata ko para siguro alamin kung itutuloy ba niya o hindi. Tumango ako bilang pagsangayon.
Naging pula ang mga mata niya at ang mga pangil ngayon ng bampira ay nagpakita na tsaka niya sinimulan ang pag inum ng dugo ko na talaga namang sobrang sakit.
"Talaga bang mabilis na hihilom ang sugat niya dyan?" Tanong ni Majah.
"Oo sa pagkakaalam ko."
"Bakit hindi natin ipagawa kay Mario yan?"
I looked up at her. "Iinum siya ng dugo ng kapwa niya half vampire? Diba parang cannibalism na yun?"
"Oh! Sabi ko nga eh."
Binaling ko nalang ulit ang tingin kay Damon habang busy siya sa pag inum ng dugo ko nakikita ko ang unti unting oag hilom ng sugat niya sa binte, ganun talaga ka effective ng dugo ko kaya di nakakapah taka kung bakit gustong gusto kaming kursunadahan ng mga bampira.
Huminto si Damon sa paginum ng dugo ko at tumingin sakin, ngayon normal na ang mga mata niya. "Feeling better?" I asked habang nakahawak sa wrist kong ininuman niya ng dugo.
He smiled. "Much better." Tumingin ako sa sugat niya sa tagiliran, hindi pa to ganun kagaling tulad nung nasa tuhod niya.
"Pero may sugat ka padin."
"Ayos lang yan, hindi to kasing sakit tulad kanina."
"Salamat kung ganun, ngayon naman.." Binatukan ko siya sa likod ng ulo niya. "..sa susunod na ulitin mo yan di na kita papainumin ng dugo ko, understand?!" I scolded him.
He chuckled amused. "Yes baby." Hinawakan niya ko sa magkabilang pisnge at hinalikan sa labi, kung gaano katagal yung halik na binigay ko sakanya kanina ganun ang halik na binigay niya ngayon.
"I love you baby." He said after his kiss.
I smiled. "I love you too."
--
Keep voting babies. 😁