Limang taon.
Limang taon ang mabilis na lumipas. Limang taon pero nanatili pa ring tulog si Youmie. Limang taon kaming nag abang sa paggising niya pero sa limang taon na yun ay palagi kaming bigo. Limang taon akong nanalangin na sana, sana magising na siya dahil hindi niya na nakikita ang paglaki ng anak namin. Hindi niya nakikita na hanggang ngayon ay sising sisi pa rin sa sarili si Bree.
Umuwi kami ng Pilipinas pagkatapos ng isang taong hindi pa rin siya magising. Magaling na ang sugat niya sa mukha. Mahaba na rin ang buhok niya. Wala ng mga tubong nakakabit sa kaniyang katawan. Normal ang status ng kaniyang vitals at tibok ng kaniyang puso. At kahit maputla ang kulay niya ay may improvement naman.
Dahil sa lakas nang impact sa pagkakadisgrasya niya ay pati ang iba't ibang bahagi nang kanyang utak ay apektado.
Olovia was on jail. Tatlong taon bago namin nalaman na siya ang may pakana sa nangyari kay Youmie. I loathe her. Ilang sampal din ang ginawa ko sa kaniya. She's gone crazy. Dahil sa selos ay nagawa niya daw iyon. Bullshit! Dahil sa ginawa niya, I almost lost again the special person in my life.
Thiago is now five and he's always on the side of her mom lalo na kapag galing sa school. Palagi naman ang kwento nang lahat tungkol sa ina niyang matagal nang tulog. He's excited to meet her mom.
Pagkatapos din nang aksidente ay huminto na ako sa pamamahala sa kompanya. It's all on Lorvin and Gleda's hand. Ako na ang nag aalaga at naging personal doctor ni Youmie.
Nasa kina tita Yuri kami, step sister ni dad. May bahay kasi si dad dito sa Tarlac at dito na kami namalagi mula nang maka uwi kami. Youmie needs a fresh air, yung hindi maingay na lugar.
Yung hindi alam ni Olivia.
Tita Eurika is a nurse at siya ang kasama kong nag aalaga kay Youmie. She had a twin, Benidict and Bienvinido. Parehas silang nasa larangan nang pagsusundalo kaya mi - minsan lang silang nakalagi dito sa bahay nilay.
The ancestral house was big, it has twelve rooms. At nandoon yung larawan nina lola Melba at Lolo Bert.
''Daddy, get some sleep. Ako na po ang magbabantay kay mommy.''
Ginulo ko ang buhok ni Thiago at kinandong. Saka naman pumasok si Bree, she was all as smile.
''Dad! dumating si tito Bein. He was asking you to go out at mag inom daw po noong lambanog! Good evening Youmie, how are you?''
Pinupog niya nang halik sa mukha si Youmie at kinuha si Thiago sa akin.
''Masaya ikaw ate?''
''Kuh! Nandyan si tito Bein! Ang gwapo! Kaka shave niya lang.''
Umiling iling ako. Dalaga na nga ang panganay ko.
''He's your uncle.'' Sabi ko pang tumayo na.
''Dad! Hindi naman siya eh, yung kasama niya! Dad, payagan mo na kasi akong mag boyfriend!''
Pinanliitan ko siya nang mata. Bigla ay nakadama ako nang irita. Dalaga na nga siya pero bata pa rin.
''No.''
''Daddy nga! Dalaga na ako! Di ba nga Youmie? Papayag ka naman di ba?''
The next thing happened shook my whole being. Bigla kaming natahimik nang tingnan namin ang pinaghigaan ni Youmie.
''Oh my god!'' Sigaw ni Bree. ''Oh my god!''
She's awake!! Youmie is awake!
Naka upo lang siyang nakatingin sa kawalan. Nakatulala siya at kahit kami ay natulala din sa kaniya.
''Sino kayo?!'' Paos niyang tanong at natatarantang kumapa kapa.
''Youmie..'' sambit ulit ni Bree.
Napatitig lang ako sa kaniya. She didn't see us. She wasn't looking at us.
''Nasaan ako? Bakit napakadilim?'' Bahagyang sigaw na niya na kahit paos pa ang boses nia.
''Youmie...'' i mumbled.
Humahangos namang pumasok sa silid na iyon si Bein at si tita Yuri.
''She's more beautiful than i expected.''
Sinamaan ko agad nang tingin si Bein.
''Nasaan ako! Nasaan si lola?! P*tang ina niyo! Buksan niyo ang ilaw at bubutasan ko ang gilid niyo! --- Baste! --- b - bakit may umiyak?''
Bree was crying, so do i. Napaluhod ako nang makalapit sa gilid ng kama.
''Oh god, why did you this to me..''
Of all the people, why Youmie? She' s so good and nice. Tama ang hinala ko maaaring magkaroon din siya nang minimal amnesia. She can't even even see us, pati paningin niya ay nawala, bakit pati ang ala ala niya? Bakit?
''Youmie, are you hungry? What do you feel?''
''Sino kang mayaman kang magaling mag inglis! Tang ina, isusumbong ko kayo kay Baste! --- huwag mo kong hawakan! Bakit ba madilim!?!''
She's always Youmie.
''Babe, it's me, Shiba.''
Tinabig niya ang kamay ko at nagcross arms. Nag aalala ako, bakit ganito? Tapos na ang surgery nang mata niya pero bakit hindi niya pa rin ako nakikita.
''Ang bantot nang panglan mo, kamo! Mama! Nasaan ako? ----- bakit ang malungkot?! Bakit?! Nasaan si papa?!''
What? I thought they are already dead?
Naagaw ang atensyon namin ng tumalon sa kama si Thiago at Bree.
''Youmie! Si Bree ito.'' Pinagkukuha nila ang kamay nito at hinalikan.
''Mommy, don't cry. It is me, Thiago. We will be right here. --- i love you so much, mom.''
They are crying, we probably are crying. Limang taon na ang lumipas at ngayon ay gising naman si Youmie ay wala siyang nakikita at natatandaan.
Ang saklap. Ang sama ang tadhana. Ang sakit nang mga pangyayari.
''Mommy? --- wala pa akong anak.''
Tumulo ulit ang luha ko. Mabilis akong tumayo at lumabas sa kwartong iyon. Kung masakit na nawala ang paningin at ang ala ala niya ay wala nang mas sasakit pa sa huling sinabi niya.
''Shiba..''
''Bakit ganito ang pangyayari sa buhay ko tita? Noong una alam kong may pagkakamali at pagkukulang ako pero bakit hanggang ngayon ay nagdurusa ako, pati ang mga mahal ko sa buhay?''
''Shiba hindi ganoon iyon.''
''All my life, i am just wishing to have a happy life. Pero --- pero bakit hanggang dala dala ko pa rin ang lungkot na yun, simula pagkabata ko? Do i deserve this?''
''Shiba, may mga pagkakataong kailangang mangyari ang isang bagay upang patatagin tayo, para matuto. Everybody deserves happiness in the right time. Andyan ang mga anak mo, andyan si Youmie. It maybe not now but maybe later.''
Napahilamos ko ang aking kamay sa aking mukha. Ilang sandali muna akong nag isip at bumalik sa kwarto kung saan ay naka upo pa rin si Youmie pero ka kwentuhan niya na si Bree at Thiago.
''Dad..''
Napatingin sa akin si Youmie. Nagtaka ako, she sees me?
''Ikaw? Sino ka din? Hwag mong sabihing ikaw ang ama ng makulit na batang to?''
Gusto kong matuwa.
''Yes! He's your husband, si daddy Shiba!''
''Tang ina! Talaga?! Bakit ang gwapo naman?''
And then my jaw automatically dropped.
-------
Abangan:
''Ang pangit talaga nang pangalan mo! Totoo bang inlove ako sayo?''
''H-Huh? --- I don't know, I mean --- yes.''
''Pero mas gwapo yung Bein! --- ''
''Where are you going?''
''Uuwi na ako kay mama at papa, isasama ko si Thiago at yung Bree. Di ka kasama, marami kang balbas, ang pangit mo. Paano ba ako na inlove sayo? Paano ka bang nanligaw?''
''Wa - what?''