တကယ္ပဲ လြမ္းတတ္ေအာင္
ဖန္တီးေပးတတ္တဲ့သူ....
သူ႔တစ္ေယာက္ထဲကိုသာ
ရင္းႏွီိးသည့္ ဒီအိမ္ႀကီးမွာ
ေယာင္ခ်ာခ်ာက်န္ေနခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ့္ဘဝဟာ
ဆိုးဝါးေနသလိုလို....
"သခင္ေလး ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ..."
သူဘယ္လိုမွာသြားလဲေတာ့မသိ
မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ေနသူေတြကလဲ
အမ်ားသားေနာ္....
"ဟင့္အင္း ေရေသာက္မို႔ပါ..."
"တြီ.."
ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ ျဖစ္သလိုထိုးထည့္ထားမိသည့္
ဖုန္းဆီက အသံေလး...
💌ခေလး..ကိုယ့္ကိုလြမ္းေနလား¿¿¿💌
ဘာရယ္မဟုတ္ျပံဳးလိုက္မိသည္...
သူ... တကယ္ပဲ...
"Ahjumma.. ေရလာပို႔ေပးပါ.."
TVေ႐ွ႕ဆိုဖာေပၚလွဲခ်ရင္း
ဘာျပန္ပို႔ရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနမိသည္....
💌ပ်င္းေနပီမို႔လား.. မီရာနဲ..💌
💌အင္း.. ပ်င္းေနတယ္ ပီးေတာ့
လြမ္းေနတယ္.. 💌
ေျပာလို႔ရတယ္မို႔လား..
သူကက်ေနာ့္ေယာက်ာ္းေလ...
သတိရတာနဲ႔လြမ္းတာနဲ႔တူလား...
ခုသူ႔ကို က်ေနာ္အရမ္းသတိရေနတယ္ေလ...
💌ဟား.. ခ်စ္လိုက္တာ...
ကိုယ္အျမန္ျပန္လာခဲ့မယ္ေနာ္...
အရမ္းခ်စ္တယ္....💌
ျပန္မပို႔ျဖစ္ပဲ TVၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့
တိုက္ဆိုင္လြန္းေနသည္မွာ
ခ်စ္သူႏွေယာက္တယုတယနမ္းေနၾကေသာ
ဇာတ္ဝင္ခန္း...
သတိရမိတာ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနမ္းတတ္ေသာ
သူ႔ရဲ႕အနမ္း....
အာ...ဘာေတြေတြးေနမိတာလဲ..
႐ွက္ရြံ႔စြာ TV Channelေျပာင္းလိုက္မိေသာ္လည္း အေတြးထဲ တဝဲဝဲလည္ေနသည္က သူ႔ပံုရိပ္ေတြသာ.....
¿*************¿?*************?
"ကိုယ္ေနာက္က်သြားေသးလား..."
"ဟင့္အင္း.."
"ဗိုက္ဆာေနပီလား..."
"အင္း..."
"အဲ့တာ စားထားတာမဟုတ္ဘူးကြာ...
ဗိုက္ေတြဘာေတြေအာင့္ေနမွာေပါ့...."
"Fan Fanကိုေစာင့္ေနတာေလ..."
သူကအသဲယားသြားသလို
ပါးျပင္ႏွဖက္ကို အားပါးတရ
လာျဖစ္ညႇစ္ေလသည္....
"အာ့.. နာတယ္.."
"ေဆာရီး ကိုယ္အရမ္းခ်စ္လို႔..."
နဖူးအခ်င္းခ်င္းဖြဖြေလးလာတိုက္ကာ
ေျပာေသာ သူ႔ပံုစံက သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နဲ႔တူတယ္....
သူကသိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့
ေယာက်ာ္းပါပဲေလ....
"ခေလး ပ်င္းေနအံုးမွာပဲ..."
"အင္း.."
ႏႈတ္ခမ္းကို ဆူဆူေလးလုပ္ကာ
ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာေလသည္...
ထိုခ်စ္စရာအျပဳအမူေလးေၾကာင့္
မ်က္ႏွာေလးကို ျပန္ဆြဲထုတ္ရင္း
ထိုႏႈတ္ခမ္းဆူဆူေလးကို ျဖတ္ခနဲနမ္းလိုက္မိသည္..
"Fan Fan..."
"အင္း... ေကာင္းေကာင္းေနရစ္ခဲ့ေနာ္..."
"ဟုတ္ကဲ့.."
အနမ္းခံလိုက္ရေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို
လက္ခံုနဲ႔အုပ္ကာ ရပ္က်န္ခဲ့ေသာ
ခေလးေလးေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာအခါ
ရင္ထဲမွာ ဟာခနဲ...
တကယ္ဆို စကၠန္႔ပိုင္းေလးေတာင္
မခြဲခ်င္ဘူး ခေလးရယ္...
ကိုယ့္အခ်စ္ေတြ
မင္းနားလည္ပါ့မလား.....
¿*************¿?*************?
ေက်ာင္းမဖြင့္ခင္YiFanက Companyထဲ
ဝင္ခဲ့ရသည္..
Chanyeolကေတာ့
သင္တန္းေတြေလ်ွာက္တတ္ရင္း
အပ်င္းေျဖေန႐ွာရဲ႕....
"ဟင္.."
ရံုးမဆင္းေသးပဲ အသဲသန္ခိုးထြက္လာကာ
သူ႔ကို လာႀကိဳစဥ္ျမင္လိုက္ရေသာ
ျမင္ကြင္းကရင္ထဲ ဆို႔တတ္သြားခဲ့သည္..
Luhan..
သူကဘာလို႔ခေလးသင္တန္းကို
လာရတာလဲ...
မေတြးသင့္ဘူးဆိုတာ သိေပမယ့္
သူ႔ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုေသာ
အေတြးက အ႐ွံုးတစ္ခုလို.. ႏွိပ္စက္ေလသည္....
ပီးေတာ့ ဘာေတြေျပာေနလို႔
Chanyeolမ်က္ႏွာေလးက ငံု႔ေနရတာလဲ...
အရင္ေန႔ေတြက Driverပဲ အႀကိဳပို႔လုပ္ေနတာမို႔
အရင္ေန႔ေတြကလဲ Luhanဒီလိုပဲ
လာေတြ႔သလားဆိုတဲ့ သံသယစိတ္က
ရင္ထဲဝင္ေမႊေနသည္...
သံသယမျဖစ္ခ်င္ေပမယ့္..
သိပ္ခ်စ္ရေတာ့လဲ...
"Chanyeol..."
အသံကထင္ထားတာထပ္ မာသြားေတာ့ အလန္႔တၾကားေမာ့ၾကည့္လာသည္...
"Fan Fan..."
ခ်က္ခ်င္း က်ေနာ့္ေဘးနားကပ္ရပ္လာသည္...
"Luhanက ဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ..."
"လြမ္းလို႔လာေတြ႔တာေလ..."
"ဘာ..."
"ကိုကို.."
Chanyeolက အလန္႔တၾကားေအာ္ေပမယ့္
Luhanကမ်က္ႏွာကို ေမာ္ခ်ီကာ..
"လြမ္းလို႔မရဘူးလား...
သူကငါ့ခ်စ္သူေလ..."
"ကိုကို မေျပာနဲ႔..."
သူ႔လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားမိတာ
အားပါသြားခဲ့သည္...
ကိုကို ဘာေတြေျပာေနတာလဲ
ဒီလူႏွေယာက္ၾကား ႐ူးသြားခ်င္မိသည္...
"ေဆာရီး YiFan.. ငါ့ကိုမယံုသကၤာၾကၫ့္တာ
ငါသိပ္မုန္းတယ္...
မင္းထင္ေနသလို မဟုတ္ဘူး..
ခုနက ငါေလ်ွာက္ေျပာလိုက္တာပါ....
Chanအတြက္ ေဆးလာပို႔ေပးတာ..
မင္းမအားဘူးဆိုလို႔ ငါလာရတာ..
အလုပ္ေတြပဲဖိလုပ္မေနနဲ႔ သူ႔ကိုဂ႐ုစိုက္အံုး
ငါသြားမယ္..."
Luhanက ထြက္သြားပီျဖစ္ေပမယ့္
စကားလံုးေတြက နားထဲစြဲသြားခဲ့သည္...
ေနမေကာင္းဘူးဆိုရင္ေတာင္
သူေနမေကာင္းတာ အရင္ သိရတဲ့သူက
က်ေနာ္ျဖစ္ရမွာမဟုတ္လား.....
"သြားမယ္.."
ကားထဲတြန္းထည့္ေပးေသာ
သူ႔မ်က္ႏွာကတင္းမာနီရဲေနသည္...
"Fan Fan.. Lu hyungကေလ.."
"ကိုကိုဆို.. မင္းရဲ႕ကိုကို.."
"မဟုတ္ဘူး Fan Fanစိတ္ဆိုးေနတာလား..."
"..."
"Lu hyungက ေမေမေဆးပို႔ခိုင္းလို႔
လာပို႔တာပါ...
Fan Fanစိတ္ပူေနမွာဆိုးလို႔...
ပီးေတာ့ ေနမေကာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး
အားေဆး ကုန္ေန..."
"တိတ္စမ္း... သူေန႔တိုင္းဒီလိုပဲလာေနတာလား.."
"မဟုတ္ပါဘူး Fan Fanရယ္...
ဒီေန႔မွလာတာပါ.....
ပီးေတာ့ Fan Fanထင္သလို သူနဲ႔က်ေနာ္..."
"သူကမင္းခ်စ္ခဲ့တဲ့လူေလ... ငါကစိတ္မပူရဘူးလား.."
"Fan Fan..
အဲ့တာေတြကပီးသြားပီေလ...
ခုက်ေနာ္ကFan Fanနဲ႔လက္ထပ္ပီးပီ..
မဆိုင္တာေတြ မေျပာပါနဲ႔...."
"ကြၽတ္ မဆိုင္တာေတြေျပာတာ..
မဆိုင္ဘူးဆို မင္းတို႔ဘာလို႔ေတြ႔လဲ... ေတာတ္..."
ကားမွန္ကို ထိုးခ်မလိုလုပ္ပီးမွ ေဘာင္ကိုသာ
ဒုန္းခနဲ ဝင္တိုက္ပစ္ေလသည္...
"Fan Fan.. က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္..
Fan Fan စိတ္အေႏွာင့္ယွက္ျဖစ္ရရင္..."
"မင္းငါ့အနားကထြက္သြားလို႔မရဘူးေနာ္..
ငါမင္းကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လိုက္လဲ
မင္းသိလား..."
"Fan Fan... နာေနပီ.... လႊတ္ပါ."
လႊတ္ေပးတာ မဟုတ္ပဲ အခန္းထဲထိဆြဲေခၚလာပီး ခုတင္ေပၚတြန္းခ်လိုက္တာ...
"မင္းသိလား...
လူကိုပိုင္ထားေပမယ့္ ႏွလံုးသားကိုမပိုင္ရတဲ့
ခံစားခ်က္...
ငါ႐ူးသြားေတာ့မလိုပဲ..
ဟုတ္ပါတယ္
ငါကမင္းခ်စ္သူဆီကေနမင္းကိုလုယူထားခဲ့တာပါ...
အဲ့ဒီအတြက္ မင္းနာၾကည္းေကာင္းနာၾကည္းေနလိုက္မယ္...
ဒါေပမယ့္ ငါမင္းကိုခ်စ္လြန္းလို႔ ဘယ္လိုမွအဆံုး႐ွံုးမခံႏိုင္ဘူးဆိုတာ.....
အဲ့ဒါေလးေတာ့ မင္းသိေပး...."
တဒိုင္းဒိုင္းအခုန္ျမန္ေနတဲ့ ရင္ကေပါက္ထြက္ေတာ့မလား...
အျမင္ေတြပါ ေဝဝါးလာတာမို႔ အံႀကိတ္ထားရင္း
ေခါင္းခါထုတ္မိသၫ္...
သိပ္ေၾကာက္မိတယ္ သူဒီလိုေပါက္ကဲြေနတာမ်ိဳး..
ဘယ္လိုစကားလံုးနဲ႔ ျပန္လည္ေခ်ပရမလဲလဲ
မေတြးႏိုင္ခဲ့....
"ေတာတ္.. မင္း.."
ဘာေျပာရမွန္းလဲသိပံုမရပဲ အံႀကိတ္ေတာတ္ေခါက္ျပန္ကာ သူကအက်ႌေတြ စြဲခြၽတ္ပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္...
မဟုတ္ဘူး..
သူထင္သလိုမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ဘယ္လို႐ွင္းျပရမလဲ
မစဥ္းစားႏိုင္ခဲ့...
သူေျပာေတာ့ က်ေနာ့္ကိုသိပ္ခ်စ္တာဆို
နည္းနည္းေလးေတာင္ ယံုၾကည္မႉမေပးႏိုင္ဘူးလား..
Wu YiFanရယ္..
ဒီလိုနဲ႔ပဲ အနီးဆံုးမွာ႐ွိေနၾကပီး
ေဝးသြားရရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ....
¿*************¿?*************?
ေအးစက္ေနတဲ့ေရထဲ အေတာ္ၾကာစိမ္ေနေပမယ့္
ပူေလာင္ေနေသာ ရင္ကမသက္သာခဲ့...
နဲနဲေသြးေအးသြားသလို႐ွိေတာ့
က်ေနာ့္စကားေတြကို ျပန္မေျပာပဲ နားေထာင္ေနခဲ့သည့္ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မ်က္ႏွာေလးက အာရံုထဲေရာက္လာသည္...
အလုပ္ေတြပဲလုပ္မေနနဲ႔ နဲနဲပါးပါးဂ႐ုစိုက္လိုက္အံုး..
Luhanစကားက ခုပဲလာေျပာေနသလိုလို..
စိုးရိမ္သြားတဲ့စိတ္နဲ႔ ခ်က္ခ်င္းကံုးထပီး
သပါတ္ကိုျဖစ္သလို ပါတ္ကာ
ထြက္လာခဲ့သည္...
"ခေလး....."
Chanyeolက ခုနက်ေနာ္တြန္းခ်ထားတဲ့
အတိုင္း ခုတင္စြန္းမွာ သက္မဲ့႐ုပ္ေလးလို
ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ေလး ထိုင္ေနေလသည္...
"ေဆာရီး ခေလး... ကိုယ္လြန္သြားတယ္...."
ရင္ခြင္ထဲေထြးဖက္ရင္းေျပာမိေတာ့
တြန္းလွန္တာမ်ိဳးမ႐ွိေပ....
"ကိုယ္ေတာင္းပန္တယ္... ကုိယ္သဝန္တိုတဲ့စိတ္နဲ႔
ဘာမွမျမင္ႏိုင္ဘူးျဖစ္သြားတာ..."
"Wu YiFan က သဝန္တိုတတ္တာလား..."
"ဟင္.."
သူ႔ေမးခြန္းကို က်ေနာ္နားမလည္..
ခ်စ္တတ္တဲ့ သူတိုင္းသဝန္တိုတတ္တာပဲမဟုတ္လား..
"မဟုတ္ပါဘူး...
သဝန္တိုတတ္တယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္
္အေနထိုင္ဆင္ျခင္မလို႔ပါ..."
"ဘယ္လို...ဟား.."
လိမ္မာလိုက္တာ..
ဒီလိုခေလးကိုမွ အထင္လြဲကာ
ေအာ္ဟစ္မိေလျခင္း...
YiFan မင္းမေကာင္းတဲ့ေကာင္....
ခပ္ငံု႔ငံု႔မ်က္ႏွာေလးမွာ
မ်က္ရည္ေတြပင္ဝဲေနသလိုလို...
"ခင္ဗ်ားစိတ္ဆိုးတာ
က်ေနာ္တကယ္ပဲေၾကာက္တယ္..."
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခေလးရယ္..."
ရင္ခြင္ထဲေပြ႔ပိုက္ထားရင္း
ေက်ာျပင္ေလးကို ဖြဖြပြတ္ေပးရင္း
သူ႔ဆံႏြယ္ေတြၾကား ႏွာေခါင္းႏွစ္ထားမိသည္...
သင္းပ်ံ့ေနေသာ ႐ွန္ပူနံ႔ေၾကာင့္လားမသိ
ခုနက ပူေလာင္ေနရတာေတြက
ကြယ္ေပ်ာက္သြားသလို ခံစားရသည္...
"ကိုယ္အမွားလုပ္ခဲ့မိရင္ေတာင္ အဲ့ဒါမင္းကို
သိပ္ခ်စ္လို႔ပါ.. နားလည္လားဟင္.."
"ဟုတ္.. ဒါေပမယ့္ ခုနကလိုေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔
က်ေနာ္ေၾကာက္တယ္..."
"အင္း... ကိုယ္ထိန္းပါ့မယ္...
ဒါနဲ႔ေနေကာင္းရဲ႕လား ေဆးကဘာလုပ္တာလဲ..."
"ေနေကာင္းပါတယ္.. ေမေမက..."
မ်က္ႏွာေလးရဲကာေခါင္းငံု႔သြားျပန္သည္..
အနည္းငယ္႐ွည္လာေသာ နားသယ္စပ္က
သူ႔ဆံပင္ေလးေတြကို နားရြက္ကားကားေလးေနာက္ညႇပ္ေပးရင္ ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္မိသည္....
"ေမေမက ဘာျဖစ္လဲ.."
"အိမ္ေထာင္သည္ေတြေသာက္တဲ့အားေဆးတဲ့...
အဲ့ဒါ...."
"ဘယ္လို ဟား...ဟား.."
အဲ့ဒါေၾကာင့္ဒီေလာက္႐ွက္ေနတာလား...
"ေမေမက Fan Fanနဲ႔လာယူလို႔ေျပာေပမယ့္
က်ေနာ္က.. ႐ွက္...
႐ွက္လို႔...."
"ဒါ ဒီေလာက္႐ွက္ရမယ့္ ကိစၥလားခေလးရဲ႕..."
"မသိဘူး ႐ွက္တယ္..."
"အင္းပါ ဟုတ္ပါပီ..
ခေလးေရခ်ိဳးေလ..."
"ဟုတ္ကဲ့..."
သူအက်ႌေလးက်ေနာ္ခြၽတ္ေပးလိုက္ေတာ့
နားရြက္ဖ်ားေတြေရာ ပါးျပင္ေလးေရာ နီတတ္သြားေပမယ္ ဘာမွမေျပာ႐ွာ...
သိပ္ခ်စ္ဖို္႔ေကာင္းတဲ့ ေကာင္ေလးကို
အသာေပြ႔ရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲေခၚလာေပးမိသည္...
"ကိုယ္နဲ႔အတူခ်ိဳးရေအာင္..."
"Fan Fanကခ်ိဳးပီးပီမို႔လား..."
"အင္း ထပ္ခ်ိဳးမယ္.. မင္းနဲ႔အတူခ်ိဳးခ်င္လို႔..."
"အင္း.... "
"ခြၽတ္ေလ.."
"Fan Fanမၾကည့္နဲ႔..."
"ဟားဟား.. ေအးပါ မၾကည့္ဘူး..."
တကယ္တမ္း သူ႔ကို ေက်ာေနာက္ဘက္ကေန
ေထြးေပြ႕ထားရင္း ဂုတ္ပိုးသားအိအိေလးကို
နမ္းလိုက္ကိုက္လိုက္လုပ္ေနရင္းနဲ႔
အသဲယားလို႔လားမသိ လက္ေမာင္းေလးေတြမွာ
ျဖစ္ေပၚလာေသာ ၾကက္သီးဖုေလးေတြကိုလဲ
ႏႈတ္ခမ္းလႊာနဲ႔ ဖိကပ္နမ္း႐ိႈက္မိသည္..
"Fan Fan အသဲယားတယ္....
ပီးေတာ့ ရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနတယ္..."
စကားလွည့္ေျပာလာသည့္
ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖြဖြေလးနမ္းပီး
ေ႐ွာင္ရန္ျပင္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖိဆြဲထားလိုက္သည္...
"အရမ္းခ်စ္တယ္.."
"ဒီလိုလုပ္ခ်င္လို႔ေရအတူခ်ိဳးမယ္ ေျပာတာလား..
ခင္ဗ်ားလူဆိုးႀကီး...."
"ဟုတ္လား.. ႏႈတ္ခမ္းကဘာလို႔ဆူထားျပန္တာလဲ..
ဒီဘက္လွည္႔အံုး...."
"မလွည့္ဘူး.. ဘာလုပ္မို႔လဲ..."
"အဲ့ႏႈတ္ခမ္းမေထာ္ေအာင္ လုပ္ေပးမို္႔ေလ..."
နားရြက္ဖ်ားေတြ နီတြတ္လာပီး
ေခါင္းေလးမသိမသာငံု႔သြားျပန္သည္...
႐ွက္တတ္လိုက္တာမ်ား....
"ခေလး..."
ေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ထားေသာ
သူ႔ေလေငြ႔ေႏြးေႏြးက ပါးျပင္မွာ မထိတထိက်ီစယ္ေနသလိုလို...
"ခေလး... ကိုယ့္ကိုနမ္းပါလား.."
"ဘာ.."
"အင္း ကိုယ္ကႀကီးပဲ ခေလးကို နမ္းေနရတာ
ကိုယ့္ကိုလဲ နမ္းၾကည့္ပါလားလို႔...
ဘာကြာလဲသိရေအာင္..."
"ဟြန္႔..."
ပခံုးေပၚသူ႔ေခါငး္တင္ကာ
ေျပာေနသည့္အကြာအေဝးက
နဲနဲေလးေခါင္းလွည့္လိုက္တာႏွင့္
ႏႈတ္ခမ္းလႊာျခင္းက
ကြက္တိျဖစ္ေနမွာ....
နမ္းလိုက္ရတာက လြယ္ေပမယ့္ ဒီဗရမ္းဗတာျဖစ္ေနတဲ့ ရင္ကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ.....
"နမ္းေလကြာ..."
ႏႈတ္ခမ္းကို ဆူေပးကာ ခေလးလိုေျပာလာသည့္
သူ႔ေၾကာင့္ရယ္လိုက္မိသည္...
ထိရံုေလးနမ္းပီး ျပန္ခြာေနဖို႔စိတ္ကူးေပမယ့္
ေခါင္းကုိဖိကိုင္ထားေသာ သူ႔လက္ေတြၾကားမွာ
အနမ္းေတြ ႐ွည္ၾကာခဲ့ရျပန္သည္...
"ကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူးလား..."
"Fan Fanကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသားပဲ.."
"ခ်စ္လားေမးေနတာေလ.."
"မသိဘူး... ဆက္ဖတ္စမ္းပါ..."
ညာတာပါေတးလုပ္ေနတဲ့ ခေလးကို
ငံု႔နမ္းေတာ့ ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လာျပန္သည္...
ေနရာက်ေအာင္ေပြ႔ပိုက္ရင္း
လည္ေခ်ာင္း႐ွင္းကာ ထပ္ဖတ္ျပရျပန္သည္...
မ်က္ေတာင္ဖ်ားေလးေမွးစင္းလာေသာ
ခေလးေလးကို ေငးၾကည့္မိရင္း ျပံဳးေနမိသည္...
အိပ္ရာဝင္ဖို႔႐ာ စာအုပ္ေတြဖတ္ျပေနရတာ...
ဘယ္လို အတားအဆီး အေႏွာင့္အယွက္မွမ႐ွိပဲ
ဒီတိုင္းေလး သူ႔ကို ရင္ခြင္ထဲေပြ႔ပိုက္ထားရင္း
ဘဝႀကီးကို ကုန္ဆံုးခ်င္မိသည္...
အရမ္းခ်စ္တယ္... ခေလးရယ္...
¿************¿?**************?
TBC...
26 Oct 2016
ဇာတ္သိမ္းေတာ့မယ္ေအ...
Iceez.. အူယားထာ..
ဘာေတြေရးထားမိပါလိမ့္
႐ွက္လိုက္ထာ...🙈🙈🙈🙈🙈
Unicode
တကယ်ပဲ လွမ်းတတ်အောင်
ဖန်တီးပေးတတ်တဲ့သူ....
သူ့တစ်ယောက်ထဲကိုသာ
ရင်းနှီိးသည့် ဒီအိမ်ကြီးမှာ
ယောင်ချာချာကျန်နေခဲ့ရတဲ့ က်နော့်ဘဝဟာ
ဆိုးဝါးနေသလိုလို....
"သခင်လေး ဘာလိုချင်လို့လဲ..."
သူဘယ်လိုမွာသြားလဲတော့မသိ
မျက်စိဒေါက်ထောက်ကြည့်နေသူတွေကလဲ
အမ်ားသားနော်....
"ဟင့်အင်း ရေသောက်မို့ပါ..."
"တြီ.."
ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ ဖြစ်သလိုထိုးထည့်ထားမိသည့်
ဖုန်းဆီက အသံလေး...
ခလေး..ကိုယ့်ကိုလွမ်းနေလား
ဘာရယ်မဟုတ်ပြုံးလိုက်မိသည်...
သူ... တကယ်ပဲ...
"Ahjumma.. ရေလာပို့ပေးပါ.."
TVရှေ့ဆိုဖာပေါ်လှဲချရင်း
ဘာပြန်ပို့ရင်ကောင်းမလဲ စဉ်းစားနေမိသည်....
ပျင်းနေပီမို့လား.. မီရာနဲ..
အင်း.. ပျင်းနေတယ် ပီးတော့
လွမ်းနေတယ်..
ပြောလို့ရတယ်မို့လား..
သူကက်နော့်ယောကျာ်းလေ...
သတိရတာနဲ့လွမ်းတာနဲ့တူလား...
ခုသူ့ကို က်နော်အရမ်းသတိရနေတယ်လေ...
ဟား.. ချစ်လိုက်တာ...
ကိုယ်အမြန်ပြန်လာခဲ့မယ်နော်...
အရမ်းချစ်တယ်....
ပြန်မပို့ဖြစ်ပဲ TVကြည့်နေလိုက်တော့
တိုက်ဆိုင်လွန်းနေသည်မွာ
ချစ်သူနှယောက်တယုတယနမ်းနေကြသော
ဇာတ်ဝင်ခန်း...
သတိရမိတာ မြတ်မြတ်နိုးနိုးနမ်းတတ်သော
သူ့ရဲ့အနမ်း....
အာ...ဘာတွေတွေးနေမိတာလဲ..
ရှက်ရွံ့စွာ TV Channelပြောင်းလိုက်မိသော်လည်း အတွေးထဲ တဝဲဝဲလည်နေသည်က သူ့ပုံရိပ်တွေသာ.....
*************?*************?
"ကိုယ်နောက်က်သြားသေးလား..."
"ဟင့်အင်း.."
"ဗိုက်ဆာနေပီလား..."
"အင်း..."
"အဲ့တာ စားထားတာမဟုတ်ဘူးကြာ...
ဗိုက်တွေဘာတွေအောင့်နေမှာပေါ့...."
"Fan Fanကိုစောင့်နေတာလေ..."
သူကအသဲယားသြားသလို
ပါးပြင်နှဖက်ကို အားပါးတရ
လာဖြစ်ညှစ်လေသည်....
"အာ့.. နာတယ်.."
"ဆောရီး ကိုယ်အရမ်းချစ်လို့..."
နဖူးအချင်းချင်းဖြဖြလေးလာတိုက်ကာ
ပြောသော သူ့ပုံစံက သိပ်ချစ်တတ်တဲ့
ယောကျာ်းတစ်ယောက်နဲ့တူတယ်....
သူကသိပ်ချစ်တတ်တဲ့
ယောကျာ်းပါပဲလေ....
"ခလေး ပျင်းနေအုံးမှာပဲ..."
"အင်း.."
နှုတ်ခမ်းကို ဆူဆူလေးလုပ်ကာ
ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာလေသည်...
ထိုချစ်စရာအပြုအမူလေးကြောင့်
မျက်နှာလေးကို ပြန်ဆွဲထုတ်ရင်း
ထိုနှုတ်ခမ်းဆူဆူလေးကို ဖြတ်ခနဲနမ်းလိုက်မိသည်..
"Fan Fan..."
"အင်း... ကောင်းကောင်းနေရစ်ခဲ့နော်..."
"ဟုတ်ကဲ့.."
အနမ်းခံလိုက်ရသော နှုတ်ခမ်းလေးကို
လက်ခုံနဲ့အုပ်ကာ ရပ်ကျန်ခဲ့သော
ခလေးလေးပျောက်ကွယ်သြားသောအခါ
ရင်ထဲမွာ ဟာခနဲ...
တကယ်ဆို စက္ကန့်ပိုင်းလေးတောင်
မခွဲချင်ဘူး ခလေးရယ်...
ကိုယ့်အချစ်တွေ
မင်းနားလည်ပါ့မလား.....
*************?*************?
ကျောင်းမဖွင့်ခင်YiFanက Companyထဲ
ဝင်ခဲ့ရသည်..
Chanyeolကတော့
သင်တန်းတွေလျှောက်တတ်ရင်း
အပျင်းဖြေနေရှာရဲ့....
"ဟင်.."
ရုံးမဆင်းသေးပဲ အသဲသန်ခိုးထွက်လာကာ
သူ့ကို လာကြိုစဉ်မြင်လိုက်ရသော
မြင်ကွင်းကရင်ထဲ ဆို့တတ်သွားခဲ့သည်..
Luhan..
သူကဘာလို့ခလေးသင်တန်းကို
လာရတာလဲ...
မတွေးသင့်ဘူးဆိုတာ သိပေမယ့်
သူ့ချစ်သူဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ်ဆိုသော
အတွေးက အရှုံးတစ်ခုလို.. နှိပ်စက်လေသည်....
ပီးတော့ ဘာတွေပြောနေလို့
Chanyeolမျက်နှာလေးက ငုံ့နေရတာလဲ...
အရင်နေ့တွေက Driverပဲ အကြိုပို့လုပ်နေတာမို့
အရင်နေ့တွေကလဲ Luhanဒီလိုပဲ
လာတွေ့သလားဆိုတဲ့ သံသယစိတ်က
ရင်ထဲဝင်မွှေနေသည်...
သံသယမဖြစ်ချင်ပေမယ့်..
သိပ်ချစ်ရတော့လဲ...
"Chanyeol..."
အသံကထင်ထားတာထပ် မာသြားတော့ အလန့်တကြားမော့ကြည့်လာသည်...
"Fan Fan..."
ချက်ချင်း က်နော့်ဘေးနားကပ်ရပ်လာသည်...
"Luhanက ဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ..."
"လွမ်းလို့လာတွေ့တာလေ..."
"ဘာ..."
"ကိုကို.."
Chanyeolက အလန့်တကြားအော်ပေမယ့်
Luhanကမျက်နှာကို မော်ချီကာ..
"လွမ်းလို့မရဘူးလား...
သူကငါ့ချစ်သူလေ..."
"ကိုကို မပြောနဲ့..."
သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိတာ
အားပါသွားခဲ့သည်...
ကိုကို ဘာတွေပြောနေတာလဲ
ဒီလူနှယောက်ကြား ရူးသွားချင်မိသည်...
"ဆောရီး YiFan.. ငါ့ကိုမယုံသင်္ကာကြည့်တာ
ငါသိပ်မုန်းတယ်...
မင်းထင်နေသလို မဟုတ်ဘူး..
ခုနက ငါလျှောက်ပြောလိုက်တာပါ....
Chanအတွက် ဆေးလာပို့ပေးတာ..
မင်းမအားဘူးဆိုလို့ ငါလာရတာ..
အလုပ်တွေပဲဖိလုပ်မနေနဲ့ သူ့ကိုဂရုစိုက်အုံး
ငါသွားမယ်..."
Luhanက ထွက်သွားပီဖြစ်ပေမယ့်
စကားလုံးတွေက နားထဲစွဲသွားခဲ့သည်...
နေမကောင်းဘူးဆိုရင်တောင်
သူနေမကောင်းတာ အရင် သိရတဲ့သူက
က်နော်ဖြစ်ရမှာမဟုတ်လား.....
"သွားမယ်.."
ကားထဲတွန်းထည့်ပေးသော
သူ့မျက်နှာကတင်းမာနီရဲနေသည်...
"Fan Fan.. Lu hyungကလေ.."
"ကိုကိုဆို.. မင်းရဲ့ကိုကို.."
"မဟုတ်ဘူး Fan Fanစိတ်ဆိုးနေတာလား..."
"..."
"Lu hyungက မေမေဆေးပို့ခိုင်းလို့
လာပို့တာပါ...
Fan Fanစိတ်ပူနေမှာဆိုးလို့...
ပီးတော့ နေမကောင်းတာမဟုတ်ပါဘူး
အားဆေး ကုန်နေ..."
"တိတ်စမ်း... သူနေ့တိုင်းဒီလိုပဲလာနေတာလား.."
"မဟုတ်ပါဘူး Fan Fanရယ်...
ဒီနေ့မှလာတာပါ.....
ပီးတော့ Fan Fanထင်သလို သူနဲ့ကျနော်..."
"သူကမင်းချစ်ခဲ့တဲ့လူလေ... ငါကစိတ်မပူရဘူးလား.."
"Fan Fan..
အဲ့တာတွေကပီးသွားပီလေ...
ခုက်နော်ကFan Fanနဲ့လက်ထပ်ပီးပီ..
မဆိုင်တာတွေ မပြောပါနဲ့...."
"ကျွတ် မဆိုင်တာတွေပြောတာ..
မဆိုင်ဘူးဆို မင်းတို့ဘာလို့တွေ့လဲ... တောတ်..."
ကားမှန်ကို ထိုးချမလိုလုပ်ပီးမွ ဘောင်ကိုသာ
ဒုန်းခနဲ ဝင်တိုက်ပစ်လေသည်...
"Fan Fan.. က်နော်တောင်းပန်ပါတယ်..
Fan Fan စိတ်အနှောင့်ယှက်ဖြစ်ရရင်..."
"မင်းငါ့အနားကထွက်သွားလို့မရဘူးနော်..
ငါမင်းကို ဘယ်လောက်ချစ်လိုက်လဲ
မင်းသိလား..."
"Fan Fan... နာနေပီ.... လွှတ်ပါ."
လွှတ်ပေးတာ မဟုတ်ပဲ အခန်းထဲထိဆြဲခေါ်လာပီး ခုတင်ပေါ်တွန်းချလိုက်တာ...
"မင်းသိလား...
လူကိုပိုင်ထားပေမယ့် နှလုံးသားကိုမပိုင်ရတဲ့
ခံစားချက်...
ငါရူးသွားတော့မလိုပဲ..
ဟုတ်ပါတယ်
ငါကမင်းချစ်သူဆီကနေမင်းကိုလုယူထားခဲ့တာပါ...
အဲ့ဒီအတွက် မင်းနာကြည်းကောင်းနာကြည်းနေလိုက်မယ်...
ဒါပေမယ့် ငါမင်းကိုချစ်လွန်းလို့ ဘယ်လိုမှအဆုံးရှုံးမခံနိုင်ဘူးဆိုတာ.....
အဲ့ဒါလေးတော့ မင်းသိပေး...."
တဒိုင်းဒိုင်းအခုန်မြန်နေတဲ့ ရင်ကပေါက်ထွက်တော့မလား...
အမြင်တွေပါ ဝေဝါးလာတာမို့ အံကြိတ်ထားရင်း
ခေါင်းခါထုတ်မိသည်...
သိပ်ကြောက်မိတယ် သူဒီလိုပေါက်ကွဲနေတာမျိုး..
ဘယ်လိုစကားလုံးနဲ့ ပြန်လည်ချေပရမလဲလဲ
မတွေးနိုင်ခဲ့....
"တောတ်.. မင်း.."
ဘာပြောရမှန်းလဲသိပုံမရပဲ အံကြိတ်တောတ်ခေါက်ပြန်ကာ သူကအကျႌတွေ စွဲချွတ်ပီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်...
မဟုတ်ဘူး..
သူထင်သလိုမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ဘယ်လိုရှင်းပြရမလဲ
မစဉ်းစားနိုင်ခဲ့...
သူပြောတော့ က်နော့်ကိုသိပ်ချစ်တာဆို
နည်းနည်းလေးတောင် ယုံကြည်မှူမပေးနိုင်ဘူးလား..
Wu YiFanရယ်..
ဒီလိုနဲ့ပဲ အနီးဆုံးမှာရှိနေကြပီး
ဝေးသွားရရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ....
*************?*************?
အေးစက်နေတဲ့ရေထဲ အတော်ကြာစိမ်နေပေမယ့်
ပူလောင်နေသော ရင်ကမသက်သာခဲ့...
နဲနဲသွေးအေးသွားသလိုရှိတော့
က်နော့်စကားတွေကို ပြန်မပြောပဲ နားထောင်နေခဲ့သည့် ခပ်ဖျော့ဖျော့မျက်နှာလေးက အာရုံထဲရောက်လာသည်...
အလုပ်တွေပဲလုပ်မနေနဲ့ နဲနဲပါးပါးဂရုစိုက်လိုက်အုံး..
Luhanစကားက ခုပဲလာပြောနေသလိုလို..
စိုးရိမ်သွားတဲ့စိတ်နဲ့ ချက်ချင်းကုံးထပီး
သပါတ်ကိုဖြစ်သလို ပါတ်ကာ
ထွက်လာခဲ့သည်...
"ခလေး....."
Chanyeolက ခုနက်နော်တွန်းခ်ထားတဲ့
အတိုင်း ခုတင်စွန်းမွာ သက်မဲ့ရုပ်လေးလို
ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်လေး ထိုင်နေလေသည်...
"ဆောရီး ခလေး... ကိုယ်လွန်သွားတယ်...."
ရင်ခွင်ထဲထွေးဖက်ရင်းပြောမိတော့
တွန်းလှန်တာမျိုးမရှိပေ....
"ကိုယ်တောင်းပန်တယ်... ကိုယ်သဝန်တိုတဲ့စိတ်နဲ့
ဘာမှမမြင်နိုင်ဘူးဖြစ်သြားတာ..."
"Wu YiFan က သဝန်တိုတတ်တာလား..."
"ဟင်.."
သူ့မေးခွန်းကို က်နော်နားမလည်..
ချစ်တတ်တဲ့ သူတိုင်းသဝန်တိုတတ်တာပဲမဟုတ်လား..
"မဟုတ်ပါဘူး...
သဝန်တိုတတ်တယ်ဆိုရင် က်နော်
္အနေထိုင်ဆင်ခြင်မလို့ပါ..."
"ဘယ်လို...ဟား.."
လိမ်မာလိုက်တာ..
ဒီလိုခလေးကိုမှ အထင်လြဲကာ
အော်ဟစ်မိလေခြင်း...
YiFan မင်းမကောင်းတဲ့ကောင်....
ခပ်ငုံ့ငုံ့မျက်နှာလေးမှာ
မျက်ရည်တွေပင်ဝဲနေသလိုလို...
"ခင်ဗျားစိတ်ဆိုးတာ
က်နော်တကယ်ပဲကြောက်တယ်..."
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် ခလေးရယ်..."
ရင်ခွင်ထဲပွေ့ပိုက်ထားရင်း
ကျောပြင်လေးကို ဖွဖွပွတ်ပေးရင်း
သူ့ဆံနွယ်တွေကြား နှာခေါင်းနှစ်ထားမိသည်...
သင်းပ်ံ့နေသော ရှန်ပူနံ့ကြောင့်လားမသိ
ခုနက ပူလောင်နေရတာတွေက
ကွယ်ပျောက်သြားသလို ခံစားရသည်...
"ကိုယ်အမှားလုပ်ခဲ့မိရင်တောင် အဲ့ဒါမင်းကို
သိပ်ချစ်လို့ပါ.. နားလည်လားဟင်.."
"ဟုတ်.. ဒါပေမယ့် ခုနကလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့
က်နော်ကြောက်တယ်..."
"အင်း... ကိုယ်ထိန်းပါ့မယ်...
ဒါနဲ့နေကောင်းရဲ့လား ဆေးကဘာလုပ်တာလဲ..."
"နေကောင်းပါတယ်.. မေမေက..."
မျက်နှာလေးရဲကာခေါင်းငုံ့သွားပြန်သည်..
အနည်းငယ်ရှည်လာသော နားသယ်စပ်က
သူ့ဆံပင်လေးတွေကို နားရွက်ကားကားလေးနောက်ညှပ်ပေးရင် ဖြဖြလေးနမ်းလိုက်မိသည်....
"မေမေက ဘာဖြစ်လဲ.."
"အိမ်ထောင်သည်တွေသောက်တဲ့အားဆေးတဲ့...
အဲ့ဒါ...."
"ဘယ်လို ဟား...ဟား.."
အဲ့ဒါကြောင့်ဒီလောက်ရှက်နေတာလား...
"မေမေက Fan Fanနဲ့လာယူလို့ပြောပေမယ့်
က်နော်က.. ရှက်...
ရှက်လို့...."
"ဒါ ဒီလောက်ရှက်ရမယ့် ကိစ္စလားခလေးရဲ့..."
"မသိဘူး ရှက်တယ်..."
"အင်းပါ ဟုတ်ပါပီ..
ခလေးရေချိုးလေ..."
"ဟုတ်ကဲ့..."
သူအကျႌလေးကျနော်ချွတ်ပေးလိုက်တော့
နားရွက်ဖ်ားတွေရော ပါးပြင်လေးရော နီတတ်သြားပေမယ် ဘာမွမပြောရှာ...
သိပ်ချစ်ဖို့်ကောင်းတဲ့ ကောင်လေးကို
အသာပွေ့ရင်း ရေချိုးခန်းထဲခေါ်လာပေးမိသည်...
"ကိုယ်နဲ့အတူချိုးရအောင်..."
"Fan Fanကချိုးပီးပီမို့လား..."
"အင်း ထပ်ချိုးမယ်.. မင်းနဲ့အတူချိုးချင်လို့..."
"အင်း.... "
"ချွတ်လေ.."
"Fan Fanမကြည့်နဲ့..."
"ဟားဟား.. အေးပါ မကြည့်ဘူး..."
တကယ်တမ်း သူ့ကို ကျောနောက်ဘက်ကနေ
ထွေးပွေ့ထားရင်း ဂုတ်ပိုးသားအိအိလေးကို
နမ်းလိုက်ကိုက်လိုက်လုပ်နေရင်းနဲ့
အသဲယားလို့လားမသိ လက်မောင်းလေးတွေမှာ
ဖြစ်ပေါ်လာသော ကြက်သီးဖုလေးတွေကိုလဲ
နှုတ်ခမ်းလွှာနဲ့ ဖိကပ်နမ်းရှိုက်မိသည်..
"Fan Fan အသဲယားတယ်....
ပီးတော့ ရင်တွေအရမ်းခုန်နေတယ်..."
စကားလှည့်ပြောလာသည့်
နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖြဖြလေးနမ်းပီး
ရှောင်ရန်ပြင်သော နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိဆွဲထားလိုက်သည်...
"အရမ်းချစ်တယ်.."
"ဒီလိုလုပ်ချင်လို့ရေအတူချိုးမယ် ပြောတာလား..
ခင်ဗျားလူဆိုးကြီး...."
"ဟုတ်လား.. နှုတ်ခမ်းကဘာလို့ဆူထားပြန်တာလဲ..
ဒီဘက်လှည့်အုံး...."
"မလှည့်ဘူး.. ဘာလုပ်မို့လဲ..."
"အဲ့နှုတ်ခမ်းမထော်အောင် လုပ်ပေးမို့်လေ..."
နားရွက်ဖ်ားတွေ နီတွတ်လာပီး
ခေါင်းလေးမသိမသာငုံ့သွားပြန်သည်...
ရှက်တတ်လိုက်တာမ်ား....
"ခလေး..."
နောက်ကနေသိုင်းဖက်ထားသော
သူ့လေငွေ့နွေးနွေးက ပါးပြင်မွာ မထိတထိကျီစယ်နေသလိုလို...
"ခလေး... ကိုယ့်ကိုနမ်းပါလား.."
"ဘာ.."
"အင်း ကိုယ်ကကြီးပဲ ခလေးကို နမ်းနေရတာ
ကိုယ့်ကိုလဲ နမ်းကြည့်ပါလားလို့...
ဘာကြာလဲသိရအောင်..."
"ဟွန့်..."
ပခုံးပေါ်သူ့ခေါငး်တင်ကာ
ပြောနေသည့်အကြာအဝေးက
နဲနဲလေးခေါင်းလှည့်လိုက်တာနှင့်
နှုတ်ခမ်းလွှာခြင်းက
ကွက်တိဖြစ်နေမှာ....
နမ်းလိုက်ရတာက လွယ်ပေမယ့် ဒီဗရမ်းဗတာဖြစ်နေတဲ့ ရင်ကို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ.....
"နမ်းလေကွာ..."
နှုတ်ခမ်းကို ဆူပေးကာ ခလေးလိုပြောလာသည့်
သူ့ကြောင့်ရယ်လိုက်မိသည်...
ထိရုံလေးနမ်းပီး ပြန်ခြာနေဖို့စိတ်ကူးပေမယ့်
ခေါင်းကိုဖိကိုင်ထားသော သူ့လက်တွေကြားမှာ
အနမ်းတွေ ရှည်ကြာခဲ့ရပြန်သည်...
"ကိုယ့်ကိုမချစ်ဘူးလား..."
"Fan Fanကချစ်ဖို့ကောင်းသားပဲ.."
"ချစ်လားမေးနေတာလေ.."
"မသိဘူး... ဆက်ဖတ်စမ်းပါ..."
ညာတာပါတေးလုပ်နေတဲ့ ခလေးကို
ငုံ့နမ်းတော့ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာပြန်သည်...
နေရာကျအောင်ပွေ့ပိုက်ရင်း
လည်ချောင်းရှင်းကာ ထပ်ဖတ်ပြရပြန်သည်...
မျက်တောင်ဖ်ားလေးမှေးစင်းလာသော
ခလေးလေးကို ငေးကြည့်မိရင်း ပြုံးနေမိသည်...
အိပ်ရာဝင်ဖို့ရာ စာအုပ်တွေဖတ်ပြနေရတာ...
ဘယ်လို အတားအဆီး အနှောင့်အယှက်မှမရှိပဲ
ဒီတိုင်းလေး သူ့ကို ရင်ခွင်ထဲပွေ့ပိုက်ထားရင်း
ဘဝကြီးကို ကုန်ဆုံးချင်မိသည်...
အရမ်းချစ်တယ်... ခလေးရယ်...
************?**************?
TBC...
26 Oct 2016
ဇာတ်သိမ်းတော့မယ်အေ...
Iceez.. အူယားထာ..
ဘာတွေရေးထားမိပါလိမ့်
ရှက်လိုက်ထာ...🙈🙈🙈🙈🙈