[Edited Ver.]
I'm home, finally.
Belle's PoV :
Nagising ako ng maaga dahil na naman sa bangungot. Palagi nalang ganoon, kailan ba ako lulubayan ng pangyayaring iyon? Anong ibig-sabihin ng paulit-ulit na panaginip kong iyon? Siguro ang sagot doon ay ang mahanap ko na ang mga pumatay sa Papa ko at maibigay ko ang hustisyang nararapat sa kanya.
I badly wanted that to happen, that's why I've been in SU for three months now, even if I don't want to. Tinitiis ko ang pumasok sa lugar na pag-aari ng mga mamamatay-tao na iyon at lalong-lalo na ang mga may kinalaman sa killer, iyong Joseph na iyon.
It's also my responsibility now to protect and to put in safety the lives of my loved ones. Kuya Pete, Selene and Ambia's lives were at stake because they're close to that Gang. I need to keep an eye of that killer's son and if he do something that'll put my loved ones in harm, lagot siya sa akin.
Hindi ako pumapatay sa mga missions ko because it is prohibited, but I will kill them, if I have too.
Dahil maaga akong nagising, six-forty palang, nag-ayos nalang ako ng sarili. Dumiretso ako sa kitchen at nagtimpla ng kape at tsaka ininom. Wala akong ganang kumain, siguro sa SU ko nalang gagawin iyon.
By 8:30, I already went out from the house to school. Mabilis lang rin akong nakarating pero as expected, wala pa masyadong tao dahil maaga pa naman sa usual class time ang dating ko. Tatambay nalang siguro ako sa punong tinambayan ko noong nakaraang nagkasagutan kami ng lalaking iyon.
I was about to head to that place when a familiar voice shouted my name at the back.
Belle: "K-kuya Pete.."
Pete: "You've been avoiding me for a week now, princess. Talaga bang galit ka sa akin dahil lang sa pagsali ko ng Gang?"
Sa totoo lang galit pa rin ako. Hindi sa kanya kundi sa lalaking Joseph na iyon. Pero hindi ko na sasabihing ganoon dahil katulad ng payo ni Therbie sa akin noong nakaraan, gamitin ko raw ang chance na ito para alamin ang tungkol sa REG. Ika pa nga niya, keep your friends close and your enemies closer.
That's what I will do. For now.
Umiling ako kay kuya at pinilit kong ngumiti. Mukha naman na-relief siya sa ginawa ko at nagulat pa ako ng niyakap niya ako kalaunan ay yakap ko na rin siya.
Pete: "Clem, gusto mo absent ka nalang ngayon tapos uwi tayo sa bahay? Mama misses you so much. Actually, i've been waiting for you from the past days kasi gusto ko nga na iuwi kita dahil sabik na si Mama na makita ka."
Belle: "......umm.. s-sige."
Pete: "Yes! Let's go now!"
Bigla nalang niya akong hinawakan sa kamay at hinila palabas ng SU. Pinagtitinginan pa nga kami ng mga tao at pinagbubulungan rin but I don't care about them. Gusto ko na rin namang makita ang Mama ko kaya sumama na ako. Titiisin ko pa ba? Kakayanin ko ba? I love Mama and Papa. Mas close man kami ni Papa pero mahal ko rin ang Mama ko. Pareho lang naman sila.
Hindi na ako nag-reklamo noong isakay niya ako sa kotse niya kahit na may sarili rin akong kotse. Papakuha ko nalang siguro kay Celine, isang sub-agent na nag-aaral sa SU, mamaya at ipapahatid ko sa bahay namin.
Naalala kong pupunta ako ng Agents' Gathering Party mamaya. Lahat ng Top 10 ay naroon mamaya. What's the party about? You'll know later.
Noong nakita ko na ang daang pamilyar na pamilyar sa akin, parang gusto ko nang maiyak at parang binundol rin ako ng kaba at excitement. Basta halo-halo ang nararamdaman ko ngayon.
Pete: "Sis, breath! It's not like you're going to be punished. Pero knowing Mama, baka parusahan ka nga noon."
Pinakawalan ko ang hininga ko na pinipigilan ko na pala kanina pa. Now I'm more relaxed.
Pete: "See? Nakaka-relax talaga ang paghinga, Clem."
Belle: "Haha." (Sarcastic laugh)
Pete: "Alam mo sis, sa totoo lang, nakakatakot ka. Tumatawa ka ng sarcastic pero parang kulang pa rin sa emosyon. Tungkol pa rin iyon kay--"
Belle: "Don't! Don't say it, Kuya."
Parehas na kaming tahimik ngayon. Hanggang sa nakarating kami sa bahay ay ganoon pa rin. Walang kibuan. Walang pansinan. Nauunang lumakad si Kuya at nakasunod lang ako sa likuran niya. Iyong luha ko pinipigilan ko lalo na't nakikita ko ang garden namin na maraming memories na nabuo. Mahilig si Mama sa mga halaman at talaga namang asikasong-asikaso niya iyon, samantalang ako naman ay walang interes sa ganoon. Palibhasa close kami ni kuya at Papa, namana ko ang paglalaro ng laruang panlalaki instead na iyong mga Barbie dolls, doll house, etc. sa kanila. At talagang napatunayan kong wala akong green thumb noong minsan sinamahan ko si Mama na magdilig tapos the next day, iyong mga halamang diniligan ko nalanta nalang bigla.
When we reach the door, he was about to press the doorbell pero bigla nalang itong bumukas at hindi ko na napigilan ang pag-iyak ko noong makita ang pinakamagandang babae sa buong mundo, si Mama.
Pete: "Ma, si--"
Belinda: "Clementine, anak...."
Belle: "Mama...mama..."
Belinda: "Anak, diyos ko po! Salamat sa diyos!"
Bigla akong sinunggaban ng Mama ko ng isang yakap at talagang ngumawa ako at niyakap rin siya ng sobrang higpit. Inaamoy-amoy ko pa ang leeg niya na dati kong ginagawa sa kanya kapag nakakauwi ako galing school. Naramdaman kong may brasong pumulupot sa amin ni Mama at napangiti nalang ako.
Papa, I know you're there and you can see us.
***
Matagal kaming nagyakapan at iyakan bago pa kami inaya ni Mama na pumasok sa bahay at talagang parang biglang nagsibalikan ang masasayang alaala ko noong childhood days ko hanggang sa naging dalagita ako, lahat ng mga memories na kumpleto kaming pamilya.
I'm home, finally.
Belinda: "Anak ko, mabuti naman ay nakita na ulit ikaw ng kapatid mo. I was so happy when Pete told me that he finally saw you. Hinanap kita sa kanya pero sinasabi niya na busy ka raw. Ano bang ginagawa mo sa buhay anak? Maayos ka naman ba? Saan ka nakatira? Nakakakain ka ba ng tatlong beses sa isang araw?"
Belle: "Ma, I am perfectly fine."
Belinda: "But your eyes.. it's saying something else."
Belle: "This is nothing, Ma."
I can't look at her. Si mama talaga magaling makaalam ng iniisip ko. She just looked at me once and she can tell my exact emotions.
Pete: "Pati ba naman kay mama hindi mo sasabihin ang ginagawa mo for the past four years? Bakit ba hindi mo iyon masabi?"
Belinda: "Pete Johanne! Huwag mong pagalitan ang bunso. Ayos lang naman sa akin kung hindi niya sasabihin iyon. I trust her. I know what she's doing and as I can see it, she's fine. She's living fine."
Belle: "Thank you, Ma."
Pete: (sigh) "Ano pa nga bang magagawa ko? May tiwala rin naman ako sa kanya 'ma, pero siyempre hindi ninyo maaalis sa akin ang mag-alala."
Belinda: "Naiintindihan kita, 'nak. Sige na kumain nalang muna tayo. Tamang-tama at ang paborito mong ulam ang iniluto ko anak. Let's eat. Sa wakas nakumpleto tayo ulit."
Pete: "Pero 'ma, hindi naman--"
Belinda: "I know your father is just here. He's in our hearts. Forever.
Natahimik kami pero sang-ayon ako sa mama ko. Papa is just here in my heart. And I know that he's happy that we are complete now.
Belle: "Mama, kuya Pete, I'm sorry.. sa maraming bagay. Unang-una noong umalis ako. Hindi ko naisip noong umalis ako na pati kayo nasasaktan, puro sarili ko lang ang inisip ko noon magpa-hanggang ngayon naman. Pero 'ma, kuya, sana maintindahan ninyo ako sa ngayon. Kung bakit hindi ko masabi ang mga bagay na obvious na dapat sinagot ko. I'm sorry, ma."
Naiyak na naman ako pero isang ngiti ang ginawad nila sa akin kaya kahit papaano ay napanatag naman ako. I am finally at home and I couldn't be any happier.
Pero kung kailan nagkakasiyahan kami, ang bilis lumipas ng oras. Hapon na at kailangan ko nang umalis.
Belinda: "Ipapahatid na kita sa kuya mo, 'nak."
Belle: "No, Ma. I can manage naman po. I'm fine. Ihatid niyo nalang po ako sa labas."
Pete: "Pero--"
Belinda: "Pete Johanne, we trusts her, aren't we?"
Pete: "O-opo.."
Belle: "Salamat, Mama. Promise po, babalik-balik ako dito at gusto ko pong matikman lahat ng mga paborito ko. Ok po ba?"
Belinda: "Ok na ok, anak. Sige na lakad na tayo."
Nakarating kami sa labas ng gate at napangiti ako noong makita ko ang kotse ko. My Mclaren F1.
Pete: "Woah! Kaninong kotse ito?! Ang ganda!"
Belinda: "Pete Johanne, sa ibang tao yata iyan 'wag mo nang pakialaman baka pagalitan ka pa."
Dahan-dahan kong inilabas sa bulsa ko ang keys at pinindot iyon kaya tumunog ang kotse. Muntik na akong matawa sa reaction ni kuya, parang natakot siya bigla at napatalon pa palayo. Kumalas ako sa pagkakakapit ni Mama at dahan-dahan akong lumapit sa kotse ko. Binuksan ko ang pinto sa driver's seat at lumingon ulit ako sa kanila para magpaalam.
I couldn't help but to laugh when I saw my kuya's reaction. His jaw is dropped with his eyes bulging. Inihahakbang niya ang paa pa-abante pero bigla rin aatras at paulit-ulit niyang ginagawa iyon.
Belle: "Kuya, you can touch this if you want."
Pete: "Holy f--udge! Is this yours?!"
Belle: "Yes, this is mine."
Pete: "P-paano..? H-how..? I mean... pahiram!"
Belle: "Sure, kuya. Minsan ipapahiram ko. Sige po Ma, kuya, I'll go ahead. I'll come back home maybe tomorrow, promise."
Belinda: "Be careful when you drive, hija."
Pete: "Hoy Clementine, 'yung promise mo ah?! Pahiram ako niyan ah?!"
Napailing nalang ako sa tinuran ni kuya. Maganda rin naman ang kotse niya pero kung mag-react siya sa kotse ko ay parang dream car niya ito. Hindi niya pa nakikita niyan ang isa ko pang kotse. Sigurado baka mawalan na siya ng malay. Mahilig kami ni kuya sa mga sasakyan e. Lalo na iyong mga sports car.
Nag-wave silang dalawa at nakikita ko sila sa side-mirror kaya napapangiti ako. Pero knowing where I'll go, biglang naging seryoso ako. I put the ear plug on my right ear and I press some keys, then a minute later, naka-connect na ako sa BDA.
Belle: "I'm on my way."
Therbie: *We're waiting, Trigger.*
Belle: "You're all there?"
???: *Hai, Trigger-oneechan. Koko ni modotte isoide.* {Yes, ate Trigger. Hurry back here.}
I stiffened for a second when I heard that voice but I became calm again.
I stepped on the gas harder as I drove on the way to the Agency.
End of PoV
Therbie's PoV :
Nawala na sa linya si Belle at alam kong nagmamadali na iyon. Magpapaka-reckless driver na naman ang babaeng iyon. I looked at the other people, co-agents, who were drinking, dancing slow and etc.
???1: "Therbs, parating na daw ba si lovelife mo? Hihi!"
Therbie: "Tumahimik ka nga diyan, sira-ulo ka."
???2: "Yeah shut up because Therbie here, is mine. Ako ang lovelife niya. Right, darling?"
Napailing nalang ako sa dalawang nagsalita. Umalis ako sa table nila at pumasok muna sa main office ni Boss kung nasaan nandoon sina Knight at Nicolet kausap ang isang babaeng maliit, actually she's cute and she look just like a 10-year-old kid but I know better than to mess with her.
???: "JT-nii! Come here, join us. We're talking about Trigger-oneechan and you being tolpe. I don't know what that means."
Tiningnan ko ng masama si Knight na nag-peace sign sa akin at pabulong na nagso-sorry. Kung hindi ko lang siya kaibigan babanatan ko na iyan kanina pa.
Nicolet: "Sakura, it's not 'tolpe' it's torpe'. To-ru-pe."
Sakura said the same thing Nicolet told her, at matapos ang ilang ulit, nakuha na naman niya ito. Sakura, is an agent codename. kapag nasa loob kami ng ahensya, required talagang tawagin namin ang codenames ng bawat isa. It's a protocol.
Ara: "Finally! Trigger is here! We can proceed to the meeting room to talk about our plan for the next training program to determine the new Top ten of Black Diamond Agency."
End of PoV
#EditedVersion #MeyerFamily #Reunion