Pov Melissa
Ali is nog steeds niet terug. Ik heb al bijna een week niks meer van haar gehoord en ik begin me echt extreem zorgen te maken. Jamie ligt op bed te lezen. We hebben niks te doen. Geen opdrachten. Geen martelingen. Volgens mij is "het" ook weg.
Jamie stelt me steeds dezelfde vraag. Elke ochtend als hij wakker wordt vraagt hij: 'hoe denk je dat het met haar gaat?' Ik kan daar geen antwoord op geven want ik weet niet meer zo zeker of ze nog leeft. Het maakt me verdrietig om Jamie zo hoopvol te zien. Ik hoop dat hij gelijk heeft. Ze moet nog leven.
Pov Jay
Ik loop naar het raam. Ik weet niet waarom, want ik weet dat er een muur achter schuilt. Het raam is van spiegelglas gemaakt. Ik kijk naar mezelf. Naar de kapotte spijkerbroek en de slordige witte blouse. Mijn zwarte haar hangt warrig voor mijn gezicht en mijn gezicht zelf is vies.
Hoe zou zo'n mooi meisje als Alison nou met iemand als mij iets willen hebben. Ze is al bijna een week weg. Als ik eerlijk ben... Ik weet niet of ze nog leeft. Jamie heeft er nog hoop in. Dat hoorde ik van Melissa. Zou een broertje zoiets aanvoelen. Ik hoop het heel erg.
Ik weet niet goed wat ik moet doen om de dag door te komen. Ik eet heel langzaam om tijd te doden en soms probeer ik wat te tekenen. Dat kon ik altijd heel goed, maar nu lijkt er niks meer in me op te komen. Ik weet echt niet wat ik zou moeten tekenen.
Ik denk heel veel na. Het ene na het andere vreselijke scenario duikt op in mijn gedachten. Ali, krijgt bijna geen lucht meer en zit opgesloten in een kist. Ali, zit in het gat te smeken om wat te eten. Ali,...
Er word op de deur gebonsd. Het is nog helemaal geen nacht. Ik open hem voorzichtig. Melissa staat er met Jamie in haar armen. 'Het is gelukt. We kunnen op zoek naar Ali. Zolang we binnen blijven kunnen we binnen het komende uur overal naar toe' en ze duwt me Jamie in mijn armen...