Selamün aleykümmm:)Uzun bir aradan sonra bölüm yayımlamak çok güzel!Sizi de bekletmeyim..
Keyifli okumalar:)
****3 Yıl sonra
"Evet..çocuklar neymiş bunun adı da?.."
"Vav.."
"Peki bu?"
"Te.."
"Aferin size..hepsini çok güzel öğrendiğiniz için şimdi parka çıkabiliriz."Dememle hep birlikte sıraya geçerek beni beklediler.
Onlarla birlikte gidip,oturarak bankta elimi çeneme yaslayıp, izlemeye başladım.
Sahi bu noktaya nasıl gelmiştim?Teyzemlerden döndükten sonra babamı felçli görmek beni baya yıkmış olsa da bir kaç haftada kendimi toparlayıp,anneme yardımcı olmaya başlamıştım.
Annem çalışırken bende evde babama bakıyordum.Annem ikimizinde hak edemeyeceği dereceye geldiğinde eve bakımı için birisini tuttu.
Evde uzun süre kalarak kendimi dinî konularda baya geliştirdim ve beni test etmeleri sonucunda bu kreşte hocalık yapmaya başladım.
4-6 yaş eğitimden gayet memnunum.Hem çocuklarla vakit geçirerek ileriye hazırlık yapıyordum hem de dini katkıda bulunmak için çaba sarfediyordum.
Elini tutatak bana gelen Sanem'i görünce hızla kalktım ve göz hizasına gelerek çöktüm.
"Ne oldu bitanem?İyi misin?"diye endişeyle sordum.
"Öğretmenim..Enes elime diken batırdı."diyerek somurttu.
Gösterdiği yeri öperek:"Ben onla konuşacağım.Hadi bakalım sen oynamaya devam et"dedim.
Gülümsedi ve koşarak arkadaşlarının yanına gitti.Çocuklar hemen unutuveriyorlardı.Ya da unuttu zannediyorduk.
Enes abi..Onun ne yaptığını bilmiyorum.Herkes gibi hayatını düzenlediği şekilde yaşıyordur herhalde.
Bâde meslek sahibi olmuş ve bir firmada çalışıyormuş.
Teyzemler normal hayatlarını devam ettiriyorlar..
Melek ise her yönde kendini geliştirmeye kararlı gibi duruyordu en son telefonla konuştuğumuzda.
Burak şehir dışında bir üniversitede öğretim üyesi olmuş.
Annem iş hayatına daha çok atılmışken,maneviyata da garip bir merak salmıştı.Kapanmadı falan ama ara ara da olsa namaz kılmaya başladı.
Rüveyda ise..
"Bana bak Sevde!Bu sefer görüşmelisin tamam mı?Bak annemler çok iyi biliyor ailesini anlıyorum seni de babandan dolayı istemiyorsun ama artık düşünmen lazım."diyerek kendini yanıma attı sevgili arkadaşım.
İlk tanıştığımız zamanki gibi hiçbir enerjisini kaybetmeden hayatına nişanlı bir şekilde devam ediyordu.
Bıkkınlıkla ona döndüm.
"Rüveyda kaç defa diyeceğim bak şimdi istemiyorum."
"Deme bak öyle çocuk küçüklüğünden beli dini eğitim verilen yerlerde kalarak büyümüş.Tam senin istediğin gibi."diyerek omuzuyla omzuma vurdu.
İlk istemiyorum desem de çocukluğundan bu yana dini eğitim verilen yerlerde kalıyormuş deyince bir an düşündüm.
Hiç oralı değilmiş gibi davranmaya çabalayarak etrafıma göz gezdirdim.Bir yandan da eşarbımla oynarken Rüveyda dışında her yere bakıyordum.
"Hmm..o zaman kaç yaşındaymış?"dedim hâlâ bakmazken.
Etraf müsait olduğu için cırlayarak yüzümü kendine çevirdi ve heyecanlı heyecanlı konuştu:
"Sevdeee..sen ciddi misinnn??Görüşecek misin?"
Ben umursamaz takılıyordum hâlâ.Gözlerimi kaçırıyordum ama ciddi olduğumu anlamış olsa gerek konuştu.
"Ya 26 yaşında diye duydum.Baya ilmi bilgisi varmış ve eli yüzü düzgünmüş.Ama ne iş yaptığını falan bilmiyorum.Onu da sen öğrenirsin artık."diyerek güldü.
Tebessüm ettim:"Dalga geçme ya.Altı üstü yaşını sordum.Yaş takıntım olup,çok büyük istemediğimi biliyor olman lazım."dedim.
"Evet biliyorum.Yanii..bu durumda anneme söyleyim ki,annene haber verebilsin.Siz de ona göre hazırlık yaparsınız."dedi çocuk gibi sevinerek.
Kafa salladım.İyi yapıyordum değil mi?Bunca zamana kadar gelen insanları hep babamdan dolayı geri çevirmiş olsam da bu sefer istedim görüşmeyi.
Hem olup olmayacağı belli değil.Bakalım o beni beğenecek mi?Düşüncemiz uyuşacak mı?
Bakalım zaman bize ne gösterecek?
*****
"Sevdecim sen hazırsın değil mi?Bak hiç heyecan yapma güzel güzel konuşun aceleye gerek yok."diyerek Rüveyda'nın annesi beni sakinleştiriyordu.
Hazırlanacak birşey yoktu ki zaten dış kıyafetlerimle görüşecektim.Eşarbımı falan ütüledim birazcık da gece yüzüme maske yapmış olabilirim.
Rüveyda'nın annesine kafa sallayarak,arkadaşımla benim odama geçtik.
Bir yandan da Mine teyze anneme haremlik selamlık oturtma düzenini anlatıyordu.
Ne yapsın kadın?Benim mutluluğum için çok çaba sarfediyor.Görüşme meslesi olmadan biraz zaman önce sana birşeyler demem lazım vakti geldi artık demişti ama ne olduğu hakkında hiçbir tahmin yürütemiyordum.
Neyse diyerek beynimde erteledim ve merdivenden çıkarken bile birşeyleri heyecanla anlatan Rüveyda'ya bakarak tebessüm ettim.
Odada kafam dağılmış bir vaziyetteydim ta ki zili duyana kadar..
Annem ve Mine teyzenin misafirleri geçirdiğini anladığımda,biz de hoşgeldiniz demek için bayanlar tarafına geçtik.
Öncelikle annesi olduğunu tahmin ettiğim kadını öperek 'hoşgeldiniz' dedim.O da samimi bir şekilde gülerek 'hoşbulduk' dedi.
Diğer iki kıza sarılırken ne kadar samimi insanlar olduklarını farkettim.
Büyük görünen kız önce sımsıkı sarıldı:"Ben Betül" dedi.
"Bende Sevde memnun oldum."dedim kibarca.
Diğer kız çok büyük olmasa da tesettürüyle falan maşallah baya sevimli duruyordu.Ona da sarıldım.
"Hoşgeldin canım."dedim samimi olduğunu düşündüğüm bir gülüşle.
İlk başta hiç tepki vermedi.Acaba canım demese miydim?Küçük gibi falan muamele ettim diye mi?Hay Allah kardeşim de yok ki anlayım böyle şeylerden?!
Herkes dikkatlice vereceği tepkiye bakıyordu.Bir süre sonra boynuma sarılıp iyice sıktı.Aynı zamanda sağa sola eğiyordu.
"Anne ben sevdim çok tatlı.Bende Dilara memnun oldum.Baksana anne ya tepki vermeyince bile sevimli bakıyordu."diyerek beni şoka sokmayı başardı.
Ne yani beni mi deniyordu?Bulunduğum durumu gülerek ve sessiz kalarak devam ettim.
Sohbet,muhabbet,çay ve ikramlarla geçen vakitten sonra görüşmek için ikinci oturma odamıza geçerken sakinlemek için bir bardak su içtim ve kapının orada derin derin nefes aldım.
Bu sırada büyük olan Betül de geldi ve içeri girmek için hazırdım.Yanımızda anne değil de yaşıt biri olması daha avantajdı.
Yüzüne bakmadan selam vererek oturdum.Selamımı aldı.Utanmaktan yüzüne bakamamış olsam da güzel bir tınısı vardı.Şimdi ne düşünüyorum ben ya?!
Çok heyecan yapmıştım.Ellerimle oynuyordum bir yandan da.
"Ben Kerim.Sizin isminizi öğrenebilir miyim?"dedi kibar bir tonda.
Artık yüzüne bakmam gerektiğini düşündüm.Sonuçta bir karar verebilmek için onun da beni görmesi gerekiyordu.
"Sevde."diyerek derin bir nefes aldım.
Artık gerginliği atıp benim de konuşmam lazımdı.Ama benim zorlandığımı anlamış olacak ki kendisi devam ettirdi.
"26 yaşındayım.Uçak teknisyeniyim."
"Hep burada kalacak mısınız?Tayin olaylarınız var mı?"dedim kendimden beklenmeyecek soğukkanlılıkla.
Hafiften tebessüm etti.Şu an inceliyordum onu.Otursada da en az 1.80 boylarında olduğu anlaşılıyordu.Gözlerine çok çok bakamasam da açık kahverengi gibiydi.
Siyah saçlarını hafif dağınık duruyordu.Üzerindeki rahat kıyafetlerle baya yakışıklı duruyordu.
Yinede bu kadar incelemesem mi diye düşünüyordum.Ama sanırım sol yanağında küçük bir gamze vardı.Allah'tan çok incelememişim!
"Bir kaç yıl burada durup,iki yıl farklı bir ilde görev yapıp,tekrar istediğimiz ile geçebiliyoruz."dedi.
"Anladım.Söylemedim ben de 22 yaşındayım.Muhafazakar bir kreşte Kur'an hocalığı yapıyorum."dedim.
Kafa salladı ve devam etti:"Maşallah.Şunları da söylemek istiyorum;evimize bu şekilde çaba gösterebilelim.Mübarek bir ders yeri,aynı zamanda iyi bir eğitim merkezi olsun istiyorum inşallah."
"Evet.Benim de beklentilerim bu şekilde.Zaten eve vakit yetiremeyecek olduğumu hissettiğim an bırakırım."dedim normal ses tonumla.
Soracaklarımızı uzun bir konuşmanın ardından gerek Betül'ün takılmalarıyla,gerek önemli mevzularla bitirdik.
Ailelerimiz düşünme aşamasından sonra karar verilmesini kararlaştırdıktan sonra herkes gitmişti.
Annemle bir süre durum değerlendirmesi yapıp,istihareye yatmamın uygun olduğunu dile getirerek,kalkıp abdest aldım ve istihare namazımı kılarak,yüzüm secdeye dönük bir şekilde yattım.