umuwi ako ng condo ng wala sa sarili, pakiramdam ko lumulutang lang ako, hindi ko nararamdaman ang simentong dinadaanan ko, I feel so numb and dumb at the same time, it so hard to digest every word that he said. I did not bother to enter my unit's password since it was color green stated that it wasn't lock. patay ang ilaw sa living room ngunit may liwanag na nang gagaling sa ikalawang palapag ng unit, specifically sa kwarto, i lock the front door and went up stairs, I gasped when I heard a voice inside, lalong tumulo ang luha ko ng marinig ang malamig nitong boses na sinasabayan ng tugtog ng gitara,
**
Some things we don't talk about
Rather do without
And just hold a smile
Falling in and out of love
Ashamed and proud of
Together all the while
sumandal ako sa railings ng hagdanan at pinakinggan ang pag kanta nito, ramdam ko ang bawat emosyon na ibinibigay niya sa liriko ng awitin
You can never say never while we don't know it
Time and time again
Younger now than we were before
Don't let me go, don't let me go, don't let me go
Don't let me go, don't let me go, don't let me go
he sang so good, ang sarap marinig ang tinig nito. I remember that I fall hard for him because of his voice, he sing's well, dinadamdam nito bawat kantang inaawit niya kaya lalong nabubuhay ang ganta ng kanta.
Picture you're the queen of everything
Far as the eye can see
Under your command
I will be your guardian when all is crumbling
Steady your hand
hindi ko namalayan na tapos na siyang kumanta, napatayo ako ng tuwid ng mag salita ito sa harap ko "Steph, kanina ka pa jan?" i shook my head and walk away, muli itong nag salita bago ako makapasok sa kwarto ko "let's talk please, kahit ngayon lang Steph" bakas sa tono nito ang lungkot at sakit.
"not now Vien, maybe some other time" hindi ko na ito hinayaan makasagot pa at nagtuloy tuloy na ko sa loob ng kwarto, I'm so drain today, hindi ma-digest ng utak ko lahat ng nalaman ko ngayon, I want to see Sena, I wanna see my sister. kahit anong kasalanan pa ang nagawa niya sakin noon, alam ko sa sarili kong mapapatawad ko siya sa oras na makita ko siya ulit.
I get my laptop and open my skype account, sakto naman na online si Meg, 7pm na ngayon sa Victoria, and probably nasa bahay na sila, tinawagan ko ito para makausap ang mga anak ko, sila nalang ang nag bibigay buhay sa magulo kong araw.
agad bumungad ang mukha ng kambal sa screen ng sagutin nila ang tawag ko
"hi mommy" they both scream and giggle.. "we miss you" napangiti ako sa sayang nakikita ko sa mata ng mga bata, they look so cute on their panjamas.
"how was your day kiddos?" they both laugh, napataas ang kilay ko sa asal nila, "anong nakakatawa huh?" bihira tumawa ng sabay ito except kapag may kalokohang nangyari sa araw nila
"kasi mom, papa teach us to play bicycle" Ice giggle
"what? who told you to do that? where is your papa, let me talk to him" bakas sa mukha ng kambal ang takot, ayokong natututo sila ng mga risky na bagay, I'm afraid they might get hurt.
agad kong natanaw ang naka ngising si Troy habang kumakaen ng pizza, arrgg, nainggit ako bigla sa pizza niya, hindi ko na-enjoy yung pizza ko kanina sa resto.
"hoy ikaw lalake, anong itinuro mo sa mga anak ko huh?" lalo lang itong ngumisi sa bulyaw ko, ang lakas ng loob na ngisihan ako dahil hindi ko siya masaspak
"hahaha chill Steph, I just teach them to bike, hindi yun nakaka matay" ngumuya pa to ng pang-asar lalo
"peste ka Sebastian, pwede silang masugatan sa tinuturo mo" napailing ako ng humalakhak pa to lalo,
"ang O.A ni mommy nuh kids?" sabay na napatango ang anak ko, jusko kaya ayokong naiiwan itong dalawa sa kamay ni Troy eh, puro kalokohan ang alam
"hindi ako O.A, I just dont want them to get hurt, mag palit na nga tayo Troy, ikaw na ang umuwi dito para sa project" he just cross his arms at his chest.
"bakit napa-pirmahan mo na ba yung annulment? ang bilis naman ata" nanlaki ang mga mata ko ng mapatingin ang mga bata kay Troy, matalino sila pareho, at hindi na imposible kung alam nila ang salitang yun.
"callate" (shut up)sigaw ko dito na lalong nag pakunot sa noo nung dalawa,agad naman tinawag ni Meg ang mga bata dahil alam nitong sensitibo na ang usapan. napairap nalang si Troy
"why don't you tell them, they have the right to know" cold nitong sabi
"hindi pa sa ngayon Troy, may tamang panahon para dun, I want him to sign it first" he nodded as if he believe on me
"do you think pipirmahan niya?" nang-uuyam nitong tanong
"of course he will," napailing ito at tumawa bigla..
"ohh really? kaya pala nasa iisang bubong lang kayo nuh?"
"how.. how did you know?"
"I call to your landline minutes ago before you call, hindi ko kasi matawagan ang phone mo, then he is the one who answer the phone, masyado palang possessive yung asawa mo nuh?" tumayo ito para kumuha ng bagong slice ng pizza, shit. I'm starving
"he's not my husband Troy. at alam mo yan," nag kibit balikat lang ito sa sinabi ko, I drop the topic about Vien and talk about Sena, nung una hindi din ito makapaniwala, but he promise me na kapag na-ayos ko na ang mga design siya na ang uuwi dito para mapuntahan ko ang kapatid ko sa California,
**
maaga akong gumising kinabukasan dahil sa meeting ko sa mga board member ng V.S Airline, bibilhin ko ang shares ng mga stock holders na umalis sa company, hindi ko maintindihan paano unti unting nalulugi ang kumpanya, sa dami ng stockholders at yaman ng mga Strafford hinahayaan nila itong bumagsak, ang tanging alam ko lang na dahilan ay dahil sa sumabog na isang eroplano ng airlines, simula noon nasira na ang reputasyon ng airline.
I get my red mesh-panneled dress and pair it with silver heels and put some light make up to pair with it, my secretary called me and confirmed the meeting at 10 am, as I look at my watch it stated that its already 9am, nalate kasi ako ng gising kaya ngayon lang ako natapos, luckily malapit lang dito sa condo yung company. wala na si Vien ng bumaba ako, marahil na una na ito sa office, hindi naman niya alam na ako ang bibili ng stocks.
hindi na ako nag abalang mag dala ng kotse dahil diretcho akong Cebu ngayon para masimulan ko na ang mga kailangan kong gawin, nag desisyon akong mag punta ng Callifornia next week, I can't wait to finish my works first before seeing my sister. 10:05 ako dumating ng company, badtrip na traffic talaga yan, hindi na nasulusyonan ang problema sa trapiko.
pumasok ako sa loob ng company and ask the receptionist kung saan ang conference room, I've been here before but not always, she tell me where it was and ask for my name and I.D, when I was about to gave my I.D Vien's secretary come near us at mukhang namukaan ako nito
"ma'am Stephanie?" napangiti ako ng hinarap ko 'to, Camille is a good person, naging close din kami nito katatanong ko nuon about Vien's whereabouts "ang ganda mo pa rin ma'am, ahh Joy, ako na bahala kay ma'am, hinihintay na siya sa conference" tumango lang yung receptionist but still I write my name as guess
"ma'am ang tagal niyo pong nawala, nakaka lungkot na pabagsak na 'tong company ng bumalik kayo" bakas ang sobrang lungkot sa mga mata nito, pakiramdam ko nga iiyak na siya, I do understand her dahil ilang taon din ang naubos niya sa kompanyang ito, hindi ko nga ineexpect na nandito pa siya "ay shit" pabulong nitong sabi ngunit naka abot sa pandinig ko
"why anong problema?" napansin ko ang pag ka putla nito "may masakit ba sayo Camille?" worried kong tanong dito
"wala po ma'am kaso kaylangan ko pong bumalik ng lobby para abangan yung ka-meeting ngayon nila sir, sabi kasi nung secretary niya, na-traffic lang daw po, kaloka nga ma'am overseas call pa" natawa ko sa sinabi nito, yeah, my secretary is the one who contacted them always, minsan kasi kaylangan nila mag usap on cam, ayoko naman malaman nila agad na ako ang nag babalak na bumili dahil for sure umpisa pa lang tatanggihan na nila ang offer ko.
nagulat si Camille ng hilahin ko siya papunta sa conference room, halos 30 mins. na kong late, baka umalis pa sila,huminto ito ng akmang bubuksan ko na ang double door.
"wait ma'am yari po ako, anjan sila lahat" nanginginig ito sa takot, i smile at her
"akong bahala sayo, go open the door and tell them that the investor was arrrived" balak pa sana nitong sumagot ng itulak ko siya dahilan ng pag bukas ng pinto. ramdam ko ang takot sa mga mata nito ng tumingin sakin.
"so-sorry everyone, s-he's.. ahh the investor was already here" when I hear Vien's voice that agree ako na mismo ang nag bukas ng malaki sa pinto para makapasok, hindi ko na aasahan si Camille na pag buksan pa ko dahil nanginginig na ito at namumutla.