Darkest Secret

labing tatlo

sumasabay sa musika ang mga taong nanonood sa pag-awit ni ethan, hindi maikakaila na mag kadugo sila dahil sa ganda ng kanilang mga tinig

"Everyone, we wanna say thank you for coming this night. this is the end of our singing career because of our personal lives. I am so proud to say in front of you all that I want to be a full time husband for my wife, I wanna take care of her and no need to hide from the flash of cameras, I love this career but I am more in love with my wife Alliyah Strafford. " kumaway si Ethan sa crowd at kasabay nun ang pag tutok ng camera sa audience kung saan naka-upo si Alli katabi si ate Verna at mommy Jane.

"again, let's all welcome our vocalist, Mr. Vien Tristan Strafford" muling lumabas si Vien galing sa back stage, nag palit na ito ng damit, he is now just wearing a simple black shirt and jeans.

Ethan give the microphone to Vien, nag tapikan lang ang dalawa at nag senyasan, Vien look at the crowd as if he was looking for someone, he sigh. "this song is for you, I hope you can hear me. and to all of our fans, thank you very much for coming to our last concert, good evening and good night"

the instrument starts to play, "my queen, I am now letting you go" napatakip ako ng bibig ng sabihin niya ang mga salitang iyon.

"tingin mo ba Troy mapatawad din niya ko sa nagawa ko?" tanong ko kay Troy na sumisimsim sa kopita niya, hindi ko inalis ang tingin ko sa umaawit na si Vien, pansin dito ang sakit sa bawat lirikong binibitawan niya

"If I was him Steph, honestly. I'll get mad at you, ianalisan mo ko ng karapatan sa sarili kong anak sa mahabang panahon, hindi kaylan man magiging sapat ang salitang sorry sa ginawa mo" sinsero nitong sabi na lalong nag pasam ng loob ko, hindi ko na alam ang gagawin ko, kung ipakilala ko na ang mga bata, matanggap kaya niya ang mga ito?

"hindi ko naman ginusto na ilayo siya sa mg anak namin Troy, ikaw alam mo yan, you where there nung araw na sasabihin ko na sana sa kanya na nabuntis niya ako, Troy, willing ako masaktan nung mga panahon na yun basta masabi ko lang sakanya na magka-kaanak na kami,"

**

Only know you've been high when you're feeling low

Only hate the road when you're missing home

Only know you love her when you let her go

And you let her go ooooh ooooh oh no

"pro sana hindi mo tinago ng ganito katagal Steph. kahit baliktarin pa natin ang mundo, siya parin ang dahilan kung bakit mayroon kang kambal, pero sa nakikita ko ngayon, he already let you go, ibinaba niya ang reputsyon niya para sakapatawaran mo, sana kapag umamin ka na, siya namn ang kaya kang patawarin"

Cause you only need the light when it's burning low

Only miss the sun when it starts to snow

Only know you love her when you let her go

**

hindi ako dinalaw ng antok ng gabing iyon, bina-bagabag ako ng mga salitang binitawan ni Troy, hindi ko alam kung kaya nga akong patawarin ni Vien sa pag-tago sa mga bata. basta ang tanging alam ko ngayon ay ipa-paalam ko na sakanya ang tungkol sa mga anak niya.

halos alas tres na ko nakatulog, kung iyon ay tulog na matatawag, kaylangan ko ng bumangon kahit sobrang antok pa dahil alas dyes ng umaga ang flight namin patungo sa Maynila.  pumasok ako ng banyo para maligo at makapag ayos na malamang gising ba ang kambal dahil tanghale na rin naman, nakita ko ang repleksyon ko sa salamin, mukha akong zombie, napansin ko rin na mas pumayat pa ko ngayon, maputla at walang kulay. gusto kong maiyak sa itsura ko pero narinig ko ang boses ng anak kong kumakatok sa pintuan.