Darkest Secret

pang-siyam

umuwi ako ng condo ng wala sa sarili, pakiramdam ko lumulutang lang ako, hindi ko nararamdaman ang simentong dinadaanan ko, I feel so numb and dumb at the same time, it so hard to digest every word that he said. I did not bother to enter my unit's password since it was color green stated that it wasn't lock. patay ang ilaw sa living room ngunit may liwanag na nang gagaling sa ikalawang palapag ng unit, specifically sa kwarto, i lock the front door and went up stairs, I gasped when I heard a voice inside, lalong tumulo ang luha ko ng marinig ang malamig nitong boses na sinasabayan ng tugtog ng gitara,

**

Some things we don't talk about
Rather do without
And just hold a smile
Falling in and out of love
Ashamed and proud of
Together all the while

sumandal ako sa railings ng hagdanan at pinakinggan ang pag kanta nito, ramdam ko ang bawat emosyon na ibinibigay niya sa liriko ng awitin

You can never say never while we don't know it
Time and time again

Younger now than we were before

Don't let me go, don't let me go, don't let me go
Don't let me go, don't let me go, don't let me go

he sang so good, ang sarap marinig ang tinig nito. I remember that I fall hard for him because of his voice, he sing's well, dinadamdam nito bawat kantang inaawit niya kaya lalong nabubuhay ang ganta ng kanta.

Picture you're the queen of everything
Far as the eye can see

Under your command

I will be your guardian when all is crumbling
Steady your hand

hindi ko namalayan na tapos na siyang kumanta, napatayo ako ng tuwid ng mag salita ito sa harap ko "Steph, kanina ka pa jan?" i shook my head and walk away, muli itong nag salita bago ako makapasok sa kwarto ko "let's talk please, kahit ngayon lang Steph" bakas sa tono nito ang lungkot at sakit.

"not now Vien, maybe some other time" hindi ko na ito hinayaan makasagot pa at nagtuloy tuloy na ko sa loob ng kwarto, I'm so drain today, hindi ma-digest ng utak ko lahat ng nalaman ko ngayon, I want to see Sena, I wanna see my sister. kahit anong kasalanan pa ang nagawa niya sakin noon, alam ko sa sarili kong mapapatawad ko siya sa oras na makita ko siya ulit.

I get my laptop and open my skype account, sakto naman na online si Meg, 7pm na ngayon sa Victoria, and probably nasa bahay na sila, tinawagan ko ito para makausap ang mga anak ko, sila nalang ang nag bibigay buhay sa magulo kong araw.

agad bumungad ang mukha ng kambal sa screen ng sagutin nila ang tawag ko

"hi mommy" they both scream and giggle.. "we miss you" napangiti ako sa sayang nakikita ko sa mata ng mga bata, they look so cute on their panjamas.

"how was your day kiddos?" they both laugh, napataas ang kilay ko sa asal nila, "anong nakakatawa huh?" bihira tumawa ng sabay ito except kapag may kalokohang nangyari sa araw nila

"kasi mom, papa teach us to play bicycle" Ice giggle

"what? who told you to do that? where is your papa, let me talk to him" bakas sa mukha ng kambal ang takot, ayokong natututo sila ng mga risky na bagay, I'm afraid they might get hurt.

agad kong natanaw ang naka ngising si Troy habang kumakaen ng pizza, arrgg, nainggit ako bigla sa pizza niya, hindi ko na-enjoy yung pizza ko kanina sa resto.

"hoy ikaw lalake, anong itinuro mo sa mga anak ko huh?" lalo lang itong ngumisi sa bulyaw ko, ang lakas ng loob na ngisihan ako dahil hindi ko siya masaspak