#Wattys2016
Thank you MariyaDayana for making EBMD's hot cover. ♡
FB: Tinea Garcia
EBMD 6
PABALIK na kami sa admin building mula lunch break ay hindi pa din natatapos ang kwento nila Zol at Dindin.
Tulad ng kanina ay share kami sa payong ni Zol, samantalang solo naman ni Dindin ang payong niya.
They were quite stunned to know that I actually have met Lance. Naikwento ko sa kanila ang insidente sa hallway last week. But that's just it. Hindi na ako nag-elaboreyt pa.
My interest to know Lance is even fuelled with these girl's information.
His name is Tiago Lance Thompson. He's 29 years old and the youngest dean of the College of Criminology in the University of San Fernando.
I sighed. Hmm. Kaya pala ilang beses ko nang narinig na tinawag siyang Dean ng mga kaibigan niya. Isa pala siyang kagalang galang na tao. That even made sense why he's always stiff and grumpy!
He also looks powerful, intellectual and scary. Iyong tipong pangingilagan mong kausapin siya dahil sa kakayanan niyang taglay.
But knowing that fact can't even intimidate me. I won't stop coming near him. i will stick with him like elmer's glue. There's this invisible knot that's keeping me tied over him!
Everyone calls him Dean Lance or simply Dean. Ako lamang daw ang tumatawag sa kanya ng Lance, which made me smile a bit. Pero nabura din iyon nang maalala ko ang babae noong isang araw. That woman called him Lance.
I should call him in a different name, perhaps?
They say he is very much single. Wala pa daw itong girlfriend.
But of course! Because I'm going to make sure I'll be his girlfriend!
Napabungisngis ako sa naisip. These two girls doesn't have a hint of what I'm thinking.
"Hay naku beh! Iyang si Dean Lance, inaalembungan iyan ng anak ni President Wood. Ang haliparot non bhe! Halata namang ayaw sa kanya push pa din ng push ang hitad!" Napangiwi ako nang balingan si Dindin saaking kaliwa.
Bahagya akong napasimangot sa sinabi niya.
Really? Ibig bang sabihin hitad at haliparot din ako dahil nagpapapansin ako kay Lance?
PAGSAPIT ng alas singko ay sabay sabay na kaming naglakad palabas ng university.
"Alam mo, Barbara... Tingin ko talaga, mayaman ka!" Hagikhik na baling ni Zol saakin.
I rolled my eyes and frown on her. "Tingin mo lang iyan, Zol."
"Di nga, Barbie? Iba kasi ang tindig mo, beh! The way you dress, walk, and talk. It looks very classy!" Segunda naman ni Dindin.
"Wag nga kayo diyan! Mukha lang siguro talaga." Nagkibit balikat ako habang patawid na kami sa kabilang kalsada.
Sabay kaming nakasakay at pagkababa sa bayan ay naghiwa-hiwalay na kami. Dinaanan ko ang bag ko sa tindahan ni Aling Vivian at nagpalit na sa banyo roon.
Pagkauwi ko ng bahay ay wala pa ang motor ni Lance.
I rested for a while and changed clothes. I went out to the nearest eatery we have on our neighborhood. Malayo pa lamang ako ay nakikita ko na si Chinny na nagbibisikleta. My childishness suddenly wants me to ride her bike.
Oh, how I envy her!
"Kuya Pietro!" Masaya akong kinawayan ni Chinny habang palapit saakin. I smiled a bit. She parked her bike under the tree.
"Saan ang punta mo kuya?" She bit her lip and blushed profusely.
Fck that. This young girl is into me. I goosebumped with the thought.
"Bibili ng pagkain." Tumango siya at sinabayan ang lakad ko."Samahan na kita, kuya."
I looked around and saw the girls looking on us. "Chinny, sino siya?" Halos tumili ako sa utak nang pahapyawan ako ng malalanding tingin ng mga kababaihan roon.
Geez. Seriously?
"Si kuya Pietro, boarder ni tito." Matipid na sagot ni Chinny.
"Ipakilala mo naman kami kay pogi, Chinny." Kung pwede lang umubo o tumili ay ginawa ko na kanina pa. Sht.
Looks like pretending will be this hard especially when the girls are swooning over me, which is so unacceptable! I'm not a lesbi, for gender sake!
I'm BARBARA AUSTEN HENDERSON, the clan's sole princess. Girls hate me and boys worship me. I'm beautiful, okay? Hindi ako gwapo, God!
Pinakilala naman ako ni Chinny sa kanila kahit halata namang ayaw niya. Napaatras ako ng sunggaban nila ako at pagkaguluhan.
Oh my! Their strong smell lingered on my nostril and I almost poke.
Hindi naman ako maselan. In fact I want to have so many friends, but these girls looks more of a hooker than that of potential friends.
Now, I cursed being Pietro!
"Tigilan niyo nga si kuya Pietro! Ang landi niyo, ha! Konting hiya naman mga ate. Parang hindi kayo babae niyan." I felt relieved when Chinny intervened to rescue me. Isa isa niyang tinanggal ang mga kamay na nakakapit saakin at masungit na pinagsabihan ang mga ito.
Tumigil naman sila ngunit masama naman ang naging sulyap nila kay Chinny, which the young lady ignored. I admire the guts of this child.
"Aling Tasing, may bibili po." Sigaw ni Chinny pagkatapos ay lumingon saakin.
Hindi ko alam ang mga pangalan ng ulam roon but Chinny was there to help me. I don't even know how they taste honestly, but I'm willing to try them.
Naisupot na ang pagkain nang makarinig kami ng paghinto galing sa isang motor. I looked at the engine and was surprised to find Lance.
The girls there automatically yelled at the mere sight of this gorgeous honeyed man. Ang papadilim nang paligid ko ay biglang lumiwanag ng tanggalin niya ang helmet niya.
Why so handsome?
I saw how his coffee eyes walked briefly to me and then settled to Chinny. "Chinny, gabi na. Umuwi ka na." I saw his eyes declared authority.
Tumango lamang si Chinny at nahihiyang bumaling saakin. "Kuya Pietro. Uwi na po ako." I nodded and said thank you to her. Ngumiwi ako ng makita ang pamumula ng mukha ni Chinny.
Not again!
"Ihahatid na kita sa bahay ninyo Chinny." Malamig na utas ni Lance saamin saka isinuot muli ang helmet niya.
Umiling si Chinny at tinuro ang kanyang bisikleta. "Tito, ayos lang po. May bike po akong dala." Tumango si Lance at kumaway na din saakin si Chinny.
Nakatanga lamang ako roon habang tinitingnan ang paglampas ng motor saaking harapan.
Did he just past my way? Kahit pesteng hello lang he failed to say so?
What a nice gesture of him!
Pumikit ako at napalabing pinanuod ang paglayo ng motor niya.
"Pogi!" Nanigas ang likod ko ng marinig ang hiyaw ng mga babae sa likod. Ngumiwi na nagpaalam ako sa kanila at nagmamadaling nagpaalam.
Nagkukukot ang loob na nagdadabog ako habang naglalakad. Inis na pinikit ko ang aking mga mata.
I heard an engine coming near stopping in front of me. I opened my eyes and saw Lance's motor. "Sakay na pare." Namimilog na napatitig ako sa mga mata niyang natatakpan ng helmet.
Tama ba ang narinig ko?
My heart pounded irregularly as my stomach's butterflies feasted in joy. It is indeed thrilling to ride on his motor.
I hope he had not seen how my cheeks redden as I settled on his motor. Sunod sunod ang naging paglunok ko ng umandar ang motor niya. My legs are touching his mid legs and heaven knows how I want to lean, hug and smell him.
Napanguso pa ako ng marating na namin ang bahay. Kaagad akong bumaba sa motor niya upang buksan ang gate.
"Thank you pala sa pagsabay saakin pauwi, Lance." Tumango siya at sinabit ang helmet sa motor.
Nasa sala ako at nanunuod ng tv habang inaabangang ko si Lance na lumabas sa kwarto niya.
I wonder If he had eaten, or not? Mag-isa lamang kasi akong kumain kanina. And it's actually 11 pm already. Dalawang putahe ng ulam naman ang nabili ko kanina. Madami din tirang kanin. I can offer that to him.
Hindi mapakaling naglakad lakad ako sa kusina. Nakabukas pa naman ang ilaw sa kwarto niya ngunit hindi pa din siya lumalabas.
Nang hindi na ako makatiis pa ay kinatok ko na siya sa pinto niya. "Lance."
Halos maningkit ang mga mata ko ng wala akong narinig na sagot buhat sa kanya.
"Lance? Pare?" I stared at the wooden door as if it will tell me how Lance is been doing inside. Kumatok akong muli at tinawag siya ngunit hindi siya sumasagot.
I grasped the knob and was amazingly surprise it's not even locked.
I quietly surveyed his room looking for his presence. I went inside and roamed around. Nawala na ang isip ko sa tunay na pakay ko kay Lance.
My attention goes to the manly combination of teal and white paint on his room to the cream colored tiles.
Maraming librong nagkapatong patong sa study table niya at nakalocked naman ang laptop niya. Puti ang kulay ng kubre kama roon ganoon na din ang blanket. The fan stood beside the bedside table where I can see several photo frames there.
Hahakbangin ko sana iyon upang isa isang tingnan nang biglang bumukas ang pinto aa banyo.
My cheek automatically burnt when I saw Lance standing on his white towel looking so fresh. I can smell the soap and the aftershave.
His forehead wrinkled and meet me with a question glance. Our eyes negotiated, but I am somehow bothered with the way his lips twitched.
Damn! I can't believe mine are wishing to sip those lips of him!
"I'm sorry, man. I was knocking on your door but you're not answering. Hindi nakalock iyong pinto kaya nakapasok ako."
Tumango siya at tumalikod saakin. He pulled out a sando on his cabinet and wore it.
"What do you need?" Pumihit siyang muli paharap saakin. Mabilis na mabilis ang tahip ng aking puso nang magtama ang aming mga mata.
Sa kakaiwas ko sa mapanuri niyang tingin ay napamata ako sa bandang baywang niya. My mouth opened widely when I saw the towel loosening its tie from his waist.
"L-lance!" Nanghihinang sigaw ko nang bumuhol na nang tuluyan ang tali at mahulog ang twalya niya.
Oh my God!
I grasped in shock when I saw what the towel was hiding.