"ေအာ္ ေလးေလးေရာက္လာပီလား..."
Chen က ေရာ့ရဲရဲျပံဳးျပကာဆိုေလသည္...။
ျပီးစလြယ္ေခါင္းညိတ္ျပမိပီး......
Chanyeol ကိုပဲ ေငးၾကည့္ေနမိသည္...။
"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ...."
"မနက္ထဲက မ်က္ႏွာမေကာင္းလို႔ ေမးေနတာ
ဘာမွမျဖစ္ဘူးႀကီးပဲ ေျဖေနတာ...
အားကစားခ်ိန္မွာ ဆရာကေျပးခိုင္းေတာ့
သားကသူ႔ကိုမင္းျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ေျပာေနတာသူကရတယ္တဲ့.... တစ္ပာတ္ပဲေျပးရေသးတယ္ လဲက်သြားတာ....အိမ္ေရာက္ရင္ နာနာ႐ိုက္ပီး ဆံုးမလိုက္စမ္းပါ ေလးေလးရယ္... ခံစားေနရတာကိုမေျပာတဲ့ေကာင္ကို......"
"အင္း.....ဒါဆို ခုေခၚသြားေတာ့မယ္.."
"ဟုတ္ ေလးေလးWu..."
Chanyeol က သူ႔ကို မခ်ိဳမခ်ဥ္ေလး
ရယ္ျပ႐ွာသည္....။
ေဖ်ာ့ေတာ့ေနသည့္မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ေနရသူက မသက္မသာ...
"အခုဘယ္လိုေနေသးလဲ..."
ေက်ာင္းေဆးခန္းမို႔သက္သာရံုသာ
ရမွာေလ....။
"ေခါင္းမူးေနတယ္....."
"အင္း.....ထလို့ရလား...
Papa ခ်ီရမလား
မွီပ္ီိးေလ်ွာက္မလား..."
"ရတယ္ မွီပီးပဲေလ်ွာက္မယ္... Chenကားဆီလိုက္ပို႔ေပး....."
Chen က ေဘးမွာ ဝင္ရပ္သည္...။
တစ္ကိုယ္လံုးက်ြန္ေတာ့္ဖက္ကိုပစ္ကပ္မွီရပ္ထားပီး...သူ့လက္တဖတ္ကိုေတာ့ Chenက ထိန္းကိုင္ထားခဲ့သည္.....။
***********¿¿??*******¿¿??**********
"ဘယ္လိုေနလဲ Xing...."
"ေသြးေပါင္ေတြက်ေနတယ္...
ငါ သိပ္ေတာ့ အားမရဘူး....
တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေစာင့္ၾကည့္ပီးလို႔
အေျခေနမထူးဘူးဆိုရင္ ေဆးရံုတင္ထားရေအာင္..."
"ဟင္ အဲ့ေလာက္ေတာင္လား...."
ဒီရက္ပိုင္းမွာChanyeolကို ပစ္ထားမိေလသလား....။ ့အေတြးႏွင့္လူကေခ်ာက္ခ်ားသြားမိသည္...။ Xing ကေတာ့ တစ္ခုခုေတြးသလို
ၿငိမ္ေနခဲ့ေလသည္....။
"သူ႔အေမ ဘာေရာဂါနဲ႔ေသသြားလဲဆိုတာ
မင္းသိတာပဲ ....."
"Xing..."
ထိတ္လန္႔တၾကား ဟန္႔တားမိေပမယ့္
ရက္စက္ေသာစကားတို႔ကို Xing ကဆက္ေျပာခဲ့သည္...။
"ကံၾကမၼာကို ငါတို႔လြန္ဆန္လို႔မရဘူး
Yi Fan...ငါတို႔အတတ္ႏိုင္ဆံုး
ဂ႐ုစိုက္ျပဳစုရံုပဲ တတ္ႏိုင္လိမ့္မယ္....
သိပ္လဲစိတ္ပူမေနပါနဲ႔ပါကြာ...
ငါကေသခ်ာေအာင္စစ္ေဆးေစခ်င္တာ...
ၿပီးေတာ့Chanyeol က ကံေကာင္းတဲ့ ခေလးပဲဟာ...."
"ဟူး...."
"ကဲထေတာ့ ခေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတာမို႔ အခ်ိန္မေရြးႏိုးလာႏိုင္တယ္..... ငါတို႔သြားရေအာင္
ေတာ္ၾကာ ႏိုးလာရင္မင္းကိုမျမင္ရင္
ျပႆနာ႐ွာေနလိမ့္မယ္...''
***********¿¿??'********¿¿??*********
"Papa... အိမ္ျပန္လို႔မရေသးဘူးလားဟင္...."
ေက်ာင္းကေန Xing ဖြင့္ထားေသာ
ပုဂၢလိဂေဆးရံုအေသးစားေလးဆီ တန္းေခလာခဲ့တာ....ေဆးသြင္းေပးပီး အိပ္ခိုင္းထားပီး...တျခားအခန္းမွာကြၽန္ေတာ္တို႔
စကားေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္သည္...။
လူကိုျမင္တာနဲ႔႐ွံု႔႐ွံု႔မဲ့မဲ့ေလး ပူဆာ႐ွာသည္....။
"မရေသးဘူးခေလးရဲ႕ ဒီေဆးကုန္မွ ျပန္ရမွာ..."
Xing က အားေပးသလို ျပံဳးပီး
ေျပာေပမယ့္က်ြန္ေတာ့္ကို အားကိုးတႀကီး
ေမာ့ၾကည့္ေလသည္.....။
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုဖြဖြေလးဆုပ္ကိုင္အားေပးမိရင္း...
"ကုန္ေတာ့မွာပါ...ၿပီးရင္ Papa သားစားခ်င္တာေကြၽးမယ္ေလ..."
"မစားပါဘူး..."
ဆူပုတ္ကာမ်က္ႏွာလႊဲသြားေသာ Chanyeol
ေၾကာင့္ သူေရာXingေရာ အသံထြက္ရယ္လိုက္မိသည္....။
ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားေသာ Chanyeolကို ၾကည့္ရင္းYi Fan ရဲ႕ မ်က္ႏွာက တစ္တစ္စနီရဲလာေလသည္...။
မ်က္ရည္ေတြမက်ေအာင္ ထိန္းရင္း
Chanyeol လက္ေလးကို ဖ်စ္ညႇစ္ထားမိတာ
Chanyeol မ်က္ႏွာေလး ႐ွံု႔မဲ့သြားမွ
ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္မိသည္....။
"Channie.... Papaတို႔ျပန္ရေအာင္ေလ..."
"ဟုတ္..."
သနားလိုက္တာ ေဖ်ာ့ေတာ့ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔...ခေလးရယ္....။
က်ြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းမွာပါးအပ္ကာ
မွီထားသည္ကိုကားဆီသို့သြားေသာ
လမ္းတိုတိုေလးမွာမျကာခဏငံု႔ၾကည့္ေနမိသည္....။
"Papa ေျပာေတာ့ျဖစ္လာရင္ မကုဘူးဆို...
ပစ္ထားမယ္လို႔လဲ ေျပာေသးတာ...."
ကားေပၚထိုင္လိုက္ပီးျခင္းေျပာေသာ
စကားကရင္ဝကို ေဆာင့္ကန္လိုက္သည့္ႏွယ္ ...။
ႏႈတ္ခမ္းကို မသိမသာကိုက္ကာ ေျပာေနသည့္ပံုရိပ္က စခ်င္ေနာက္ခ်င္တာေတာ့ ဟုတ္ဟန္မတူခဲ့...။ဂ႐ုဏာေဒါသနဲ႔ ေျပာမိေသာ
သူ႔စကားဟာ ခေလးအတြက္ မွတ္ထားစရာ
ဒါဏ္ရာအနာတရျဖစ္သြားတယ္ထင္သည္..။
သူ႔ေဒါသကို နားမလည္တာလား....?
ျပသနာျဖစ္ခ်င္တာလား...?
အကဲခတ္လို႔ မရေပမယ့္...
ေနမေကာင္းတာမို႔ ထပ္မေျပာခ်င္တာေၾကာင့္
ိျငိမ္ေနလိုက္သည္.....။
တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္ေနေသာ
ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို ေသခ်ာ အကဲမခတ္မိခဲ့...။
Papa မသိလို႔ပါ....။
Papa ေပးတဲ့နာက်င္စရာအျဖစ္အပ်က္တိုင္းကိုေသေသခ်ာခ်ာမွတ္ထားမိတယ္ဆိုတာ.....
*********¿¿??**********¿¿??*********
"ေနမေကာင္းတာကိုဘာလို႔ TV ၾကည့္ေနတာလဲ..."
"Papaကလဲ ပ်င္းေနတာကို.."
အလုပ္မသြားပဲေနသည္မွာထိုအေျခေနေတြကို
ႀကိဳတင္ျမင္ထား၍ျဖစ္သည္...။
ြကြၽန္ေတာ္ကလြဲၿပီးတစ္အိမ္လံုးမွာ႐ွိသမ်ွ
ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေၾကာက္ေသာ
သူ႔အေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္သိသည္...။
"ကဲ ထ...."
TV ကိုလွမ္းပိတ္ပီးေျပာေတာ့ဆူပုတ္ပီး
မ်က္ႏွာလႊဲသြားတဲ့ပံုစံကထမယ့့္ပံုမဟုတ္ပါ....။
"ကဲ Wu Chanyeol.. Papa စိတ္သိပ္မ႐ွည္တတ္တာ သိတယ္ေနာ္...."
Papaစကားအဆံုးက်ြန္ေတာ့္ကိုယ္က ေျမာက္တတ္သြားသည္...။
ဒူးေအာက္ကေနလက္လ်ိႈကာ မ လိုက္ေသာ
Papa မ်က္ႏွာက အနည္းငယ္တင္းမာေနတာေၾကာင့္ျပံဳးစိစိေလးလုပ္ရင္းမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးမိျပန္သည္...။ Papa က ကြၽန္ေတာ့္ကို ခုတင္ေပၚေဆာင့္ခ်ေပးပီး...စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္....။
ထိုမ်က္ဝန္းေတြထဲ ဘာေတြ႐ွိေနမလဲ
သိခ်င္လို႔ ရင္ဆိုင္ၾကည့္မယ္ စိတ္ကူးေပမယ့္...ထိုရႊန္းလဲ့ေတာက္ပေနေသာ Papa၏
မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔အဆံုမွာ...
မ်က္ေတာင္ဖ်ားတို႔ ေမွးစင္းသြားခဲ့သည္...။
တဒိတ္ဒိတ္တိုးလာေသာ
ႏွလံုးေသြးနဲ႔အတူ လက္ဖ်ားေတြပါ ေအးလာသလိုျဖစ္လာတာမို႔ ေခါင္းကိုပိုငံု႔ထားမိသည္.....။
Papa....
"&%^'*#¿$"
က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ဖုန္းသံကထိုအေျခေနမွ ကြၽန္ေတာ့္ကို႐ုန္းထြက္လိုက္ေစသည္...။
"အင္း Chen..ေျပာ..."
"ဘယ္လိုလဲ.... သက္သာလား..."
"အင္း ေကာင္းပါတယ္..."
"ငါညေနလာခဲ့မယ္... အဲ့ဒါXian ကလဲ
လိုက္ခ်င္လို႔တဲ့.... ေခၚခဲ့လို႔ရမလား....
မင္းစိတ္အေႏွာင့္ယွက္ျဖစ္မွာဆိုးလို႔...."
မလာပါနဲ႔ဆိုလ်ွင္ အားနာစရာျဖစ္ေနသည္...။
"ေခၚခဲ့လိုက္ေလ....
ရပါတယ္..."
"Papa... Chen..လာမယ္တဲ့..
Oh Xian..လဲ ပါမယ္တဲ့.."
Chen လာမယ္ဆိုတာထိက ျပံဳးေနေသးသည္..Xian ဟူေသာ စကားအဆံုးမွာ Papaမ်က္ႏွာပ်က္ယြင္းသြားခဲ့သည္...။
Mr.Oh က Chanyeol ကိုၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြမွာလဲသေဘာက်ေနျခင္းေတြကို
သတိထားမိခဲ့သည္.....။
မဟုတ္ဘူး...။ အဲ့ဒီအေျခအေနကို
ဘယ္လိုလြတ္ေျမာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားရပါ့မလဲ...
ငါ့ခေလးကိုဘယ္သူ႔လက္ထဲမွ အပါမခံႏိုင္ဘူး...။ အဲ့ဒါ ေသခ်ာတယ္...
ဒါဟာ Chanyeol ကို ဆိုးဝါးတဲ့
ခ်စ္ျခင္းတရားၾကားမွာ စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္တဲ့
အျဖဴေရာင္အတၱမ်ိုးျဖစ္မွာပါ....။
*********¿¿??***********¿¿??********
"ငါ စိတ္ပူေနတာ.."
ခေလးရဲ႕ လက္ဖ်ားေလးကို ဆုပ္ကိုင္ပီး
ေျပာေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြကို ဆြဲျဖဳတ္ခ်င္မိသည္...။
"Chen... က မေနမေကာင္းရင္ ဘာမွမစားဘူးဆိုလို႔ မင္းႀကိဳက္တတ္တယ္ဆိုတာ
ေလးေတြဝယ္လာတာ..."
"ရပါတယ္.."
ခြင့္ေတာင္းသလိုသူ့ကို ေမာ့ၾကည့္လာေသာ Chanyeolနဲ႔ အၾကည့္ခ်င္းမဆံုမိေစရန္ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ပါသည္.....။
"ကဲ ေသာက္ၾကအံုး..."
ဆိုဖာေပၚေလ်ာ့ရဲ႐ဲထိုင္ေနေသာ
Chanyeol ေဘးနားထိတိုးကာ Chen က
ေနရာေရႊ႔ထိုင္ပီးနားနားကပ္ခါ
တစ္ခုခုေျပာေနသည္...။
"ဟာ.. တကယ္လား..."
"အင္း... ဟင့္.....ျဖစ္ပါ့မလား..."
ျပံဳးရာကေန မဲ့သြားေသာChanyeol မ်က္ႏွာေလးကို Chenကနားလည္သလိုၾကည့္ပီး ပခံုးတြန္႔ျပေလသည္...။
သူလဲမတတ္ႏိုင္ဘူး ကိုယ့္ဘာသာလုပ္ဆိုသည့္သေဘာ...။
Papaကို ၾကည့္မိေတာ့ မွန္းဆရခက္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနေလရဲ႕......။
Chen တို႔ သိပ္မၾကာပဲ ျပန္သြားသည္ႏွင့္
Papaေနာက္ကို အေျပးလိုက္မိသည္...။
"Papa... Papa.."
"ေျပာ ဘာပူဆာမလို႔လဲ..."
"ဟင့္.."
တင္းတင္းမာမာအသံေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးမဲ့ထားလိုက္မိသည္...။
"ေျပာေလ.... Chen တစ္ခုခုေျပာသြားတယ္
မဟုတ္လား... အဲ့ဒါကလဲ Papa သေဘာမတူႏိုင္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ေနတယ္မဟုတ္လား...
ေျပာၾကည့္ေပါ့...."
"Papaကလဲ...."
သိႏိုင္လြန္းတဲ့ Papaကို မအံ့ျသမိေတာ့ပါ...။
"ကဲ... ဒါစားပီး ေဆးေသာက္ရမယ္..."
"အာ.. မစားခ်င္ဘူး..."
"မရဘူး နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္ဝင္ေအာင္စားရမယ္...ေသာက္ရတဲ့ ေဆးေတြကို လူကခံႏိုင္ရည္မ႐ွိဘူး....ေရာ့..."
ပါးစပ္နားထိ ခြံ႔ေပးလိုက္ေတာ့ ပူတင္းသံုးဇြန္းကပါးစပ္ထဲေတာ့ ဝင္သြားေလရဲ႕.....
ေလးဇြန္းေျမာက္မွာဂဂ်ီဂေဂ်ာင္ လုပ္လာေလသည္...။
"မစားေတာ့ဘူးေနာ္..Papa အန္ထြက္ေတာ့မယ္..
.."
အန္ထြက္ေတာ့မယ္ဆိုမွ သက္ျပင္းခ်ကာ
ပန္းကန္ကို စားပြဲေပၚေဆာင့္ခ်လိုက္ေလသည္.။လက္ထဲလာထည့္ေပးေသာ ေဆးေတြကို
အထြန္႔မတတ္ရဲပဲ ေသာက္လိုက္ရသည္...။
ဆူပုတ္ပီးထိုင္ေနမိတာကို စိတ္မ႐ွည္စြာေပြ႔ခ်ီျခင္းခံရေလသည္.....။
"Papa.."
"အင္း... ေျပာ..."
"သား... အရမ္းႀကိဳက္တဲ့ ကာတြန္းကားေလး
ရံုတင္ေနတယ္တဲ့... အဲ့ဒါၾကၫ့္ခ်င္လို႔...."
"ဟင္..."
"ေနာ္... Papa သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔သြားၾကည့္မယ္ေလ..."
"..."
"Papa.."
အတန္ၾကာတိတ္ေနပီးမွ Papaက ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြထဲ စိုက္ၾကည့္လာသည္...။
ႏူးညံ့ရီေဝေနေသာ အၾကည့္ေတြေၾကာင့္
လက္ဖ်ားတို႔သိသိသာသာေအးလာခဲ့သည္...။
"အင္း... ၾကည့္ရမယ္..... ဒါေပမယ့္...
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး Papa
လိုက္ပိ္ု့ေပးမယ္......"
"တကယ္ေနာ္..Papa..."
"အင္း..."
"ဟီး Papaက အေကာင္းဆံုးပဲ...."
"အိပ္ေတာ့...."
"ဟုတ္ကဲ့...."
ဇြတ္အတင္းမွိတ္ထားသည့္ လႈပ္လီလႈပ္လဲ့မ်က္ေတာင္ဖ်ားေလးေတြကို ေငးၾကည့္မိရင္း
ရင္ထဲမွာေမာေနမိသည္...။
*********¿¿??********¿¿??***********
"Papa.. Papaနဲ႔ ရံုးကိုလိုက္မယ္..."
အသံေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့
အနက္ေရာင္ Hoodie ပြပြနဲ႔
ခေလးဟာ ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားတဲ့ပံုစံ....။
မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၾကည့္ေနသည့္ Papaေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္မ်က္ႏွာကို အခ်ိဳဆံုးျပံဳးထားမိသည္....။
ေက်ာင္းတတ္ဖို႔မွခြင့္မျပဳေသးဘူးေလ...။
အိမ္ထဲမွာပဲေနေနရတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ....။
"ေက်ာင္းလဲမတတ္ရဘူးဆိုေတာ့ ပ်င္းလို႔ပါPapaရယ္....."
Papaက စဥ္းစားဟန္ျပဳသည္...
က်ြန္ေတာ္ကလအေရးႀကီးအစည္းအေဝး႐ွိလို႔ ရံုးကိုသြားမွာျဖစ္သည္...။
စိတ္မခ်ရျခင္းအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္
အလုပ္ေတြကိုပစ္ထားကာ အိမ္မွာပဲေနေနရတာျဖစ္သည္...။
ျငင္းရန္ေတြးမိေပမယ့္ အေတေျပာင္းသြားခဲ့သည္...။ Company ကိုလူကေရာက္ေနျပီး အိမ္ကို စိတ္မခ်ျဖစ္ေနရမွာနဲ႔ဆိုင္ရင္ေတာ့ ေခၚသြားတာက စိတ္ေအးရမယ္လို႔ ေတြးမိသည္......။
"လာအံုး.. ဒီနားကို..."
"ဟုတ္..."
နေမာ္နမဲ့ေျပးလာေလေတာ့ အ႐ွိန္လြန္ကာ
ရင္ဘတ္ျခင္းေျပးကပ္မိတဲ့အထိ....။
လက္ဖ်ားေလးကိုစမ္းလိုက္ေတာ့ ေႏြးေႏြးေလးပဲမို႔ Zip မဆြဲထားေသာအက်ီကိုဆြဲေပးလိုက္သည္..။
"Xing လား... ေအး ဒီေန႔ အိမ္ကိုမလာနဲ႔ေတာ့
ငါခု Company သြားေနတာ
အစည္း့ေဝးတစ္ခု႐ွိလို႔ အဲ့တာပီးတာနဲ႔
မင္းဆီလာခဲ့မယ္.......Chanလား..
ပံုမွန္ပါပဲ.. ေကာင္းတယ္...."
*********¿¿??********¿¿??**********
"Papa.. Uucle Xing ဆီက ျပန္လာရင္
႐ုပ္႐ွင္သြားၾကည့္မယ္ေလ..."
ပူဆာႏိုင္လြန္းတယ္....။
"ေနာ္.. Papa မနက္ျဖန္က်ရင္
ေက်ာင္းျပန္တတ္ေတာ့မယ္ေလ....
ေကာင္းေနၿပီပဲဟာကို..."
"ေနအံုး Xing ဆီသြားပီးမွဆက္ေျပာမယ္....''
" အင္း.."
ဒီလိုနဲ႔ပဲ႐ုပ္ရွင္ရံုေရာက္သြားခဲ့ရသည္...။
"ဟိုဟာ... ဒီဟာေလးPapa..
အဲ့တာယူမယ္... ဒါေလးလဲယူမယ္...."
လက္ညႇိဳးထိုးသမ်ွအကုန္ဝယ္ေပးခဲ့ရသည္..။
လူၾကားထဲမွာျဖစ္ေန၍မဆူခ်င္သည္ကို
သုကအခြင့္အေရးကို အျပည့္အဝအသံုးခ်သည္...။
႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္တယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးလား...။
ေမွာင္မဲေနတာေျကာင့္စိတ္ပူေနမိေပမယ့္
Chanyeol က ေပ်ာ္ရႊင္ေနပံုရသည္...။
ကာတြန္းကားျဖစ္သည္ေျကာင့္ စိတ္မဝင္စားသည့္ကြၽန္ေတာ္ကChanyeol ကိုပဲ ၾကည့္ေနမိသည္...။
အေမွာင္ထဲမွာေတာင္ တလက္လက္ေတာက္ပေနေသာ မ်က္ဝန္းၾကည္ၾကည္ေလးေတြ....၊ကုိင္ထားေပးရေသာ ေပါက္ေပါက္ဗူးကို
လာႏိႈက္လိုက္ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပံဳးျပလိုက္
လုပ္ေနေသာ ပံုစံေလးက
တကယ္ကိုပဲလြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနေလသည္....။
ဘာမွမျဖစ္ပါနဲ႔ ခေလးရယ္....။
ဒီတိုင္းေလးဘယ္လိုထိခိုက္မႈ...
ဘယ္လို အစြန္းထင္းမွ မ႐ွိပဲနဲ႔
ကိုယ့္ရဲ႕ေလာင္းရိပ္မွာပဲ
ခုလို လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာမ်ိဳးေလး..
တစ္သက္လံုး ဒီတိုင္းေလး ႐ွိေနေပးပါလား....
Papaမင္းကို....
***********¿¿??*********¿¿??********(
TBC***
28 July 2016
11 Nov 2017 (11.11.17) (Republish)
Unicode
"အော် လေးလေးရောက်လာပီလား..."
Chen က ရော့ရဲရဲပြုံးပြကာဆိုလေသည်...။
ပြီးစလွယ်ခေါင်းညိတ်ပြမိပီး......
Chanyeol ကိုပဲ ငေးကြည့်နေမိသည်...။
"ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ...."
"မနက်ထဲက မျက်နှာမကောင်းလို့ မေးနေတာ
ဘာမှမဖြစ်ဘူးကြီးပဲ ဖြေနေတာ...
အားကစားချိန်မွာ ဆရာကပြေးခိုင်းတော့
သားကသူ့ကိုမင်းဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူးလို့ပြောနေတာသူကရတယ်တဲ့.... တစ်ပာတ်ပဲပြေးရသေးတယ် လဲက်သြားတာ....အိမ်ရောက်ရင် နာနာရိုက်ပီး ဆုံးမလိုက်စမ်းပါ လေးလေးရယ်... ခံစားနေရတာကိုမပြောတဲ့ကောင်ကို......"
"အင်း.....ဒါဆို ခုခေါ်သွားတော့မယ်.."
"ဟုတ် လေးလေးWu..."
Chanyeol က သူ့ကို မချိုမချဉ်လေး
ရယ်ပြရှာသည်....။
ဖျော့တော့နေသည့်မျက်နှာလေးကို ကြည့်နေရသူက မသက်မသာ...
"အခုဘယ်လိုနေသေးလဲ..."
ကျောင်းဆေးခန်းမို့သက်သာရုံသာ
ရမွာလေ....။
"ခေါင်းမူးနေတယ်....."
"အင်း.....ထလို့ရလား...
Papa ချီရမလား
မှီပ်ီိးလျှောက်မလား..."
"ရတယ် မွီပီးပဲလျှောက်မယ်... Chenကားဆီလိုက်ပို့ပေး....."
Chen က ဘေးမှာ ဝင်ရပ်သည်...။
တစ်ကိုယ်လုံးကျွန်တော့်ဖက်ကိုပစ်ကပ်မှီရပ်ထားပီး...သူ့လက်တဖတ်ကိုတော့ Chenက ထိန်းကိုင်ထားခဲ့သည်.....။
***********??*******??**********
"ဘယ်လိုနေလဲ Xing...."
"သွေးပေါင်တွေကျနေတယ်...
ငါ သိပ်တော့ အားမရဘူး....
တစ်ရက်နှစ်ရက်စောင့်ကြည့်ပီးလို့
အခြေနေမထူးဘူးဆိုရင် ဆေးရုံတင်ထားရအောင်..."
"ဟင် အဲ့လောက်တောင်လား...."
ဒီရက်ပိုင်းမွာChanyeolကို ပစ်ထားမိလေသလား....။ ့အတွေးနှင့်လူကချောက်ချားသွားမိသည်...။ Xing ကတော့ တစ်ခုခုတွေးသလို
ငြိမ်နေခဲ့လေသည်....။
"သူ့အမေ ဘာရောဂါနဲ့သေသွားလဲဆိုတာ
မင်းသိတာပဲ ....."
"Xing..."
ထိတ်လန့်တကြား ဟန့်တားမိပေမယ့်
ရက်စက်သောစကားတို့ကို Xing ကဆက်ပြောခဲ့သည်...။
"ကံကြမ္မာကို ငါတို့လွန်ဆန်လို့မရဘူး
Yi Fan...ငါတို့အတတ်နိုင်ဆုံး
ဂရုစိုက်ပြုစုရုံပဲ တတ်နိုင်လိမ့်မယ်....
သိပ်လဲစိတ်ပူမနေပါနဲ့ပါကွာ...
ငါကသေချာအောင်စစ်ဆေးစေချင်တာ...
ပြီးတော့Chanyeol က ကံကောင်းတဲ့ ခလေးပဲဟာ...."
"ဟူး...."
"ကဲထေတာ့ ခလေးအိပ်ပျော်နေတာမို့ အချိန်မရွေးနိုးလာနိုင်တယ်..... ငါတို့သွားရအောင်
တော်ကြာ နိုးလာရင်မင်းကိုမမြင်ရင်
ပြဿနာရှာနေလိမ့်မယ်...''
***********??'********??*********
"Papa... အိမ်ပြန်လို့မရသေးဘူးလားဟင်...."
ကျောင်းကနေ Xing ဖွင့်ထားသော
ပုဂ္ဂလိဂဆေးရုံအသေးစားလေးဆီ တန်းခေလာခဲ့တာ....ဆေးသွင်းပေးပီး အိပ်ခိုင်းထားပီး...တခြားအခန်းမှာကျွန်တော်တို့
စကားပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်...။
လူကိုမြင်တာနဲ့ရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့လေး ပူဆာရှာသည်....။
"မရသေးဘူးခလေးရဲ့ ဒီဆေးကုန်မွ ပြန်ရမွာ..."
Xing က အားပေးသလို ပြုံးပီး
ပြောပေမယ့်ကျွန်တော့်ကို အားကိုးတကြီး
မော့ကြည့်လေသည်.....။
လက်ချောင်းလေးတွေကိုဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်အားပေးမိရင်း...
"ကုန်တော့မှာပါ...ပြီးရင် Papa သားစားချင်တာကျွေးမယ်လေ..."
"မစားပါဘူး..."
ဆူပုတ်ကာမျက်နှာလွှဲသွားသော Chanyeol
ကြောင့် သူရောXingရော အသံထွက်ရယ်လိုက်မိသည်....။
ပြန်အိပ်ပျော်သြားသော Chanyeolကို ကြည့်ရင်းYi Fan ရဲ့ မျက်နှာက တစ်တစ်စနီရဲလာလေသည်...။
မျက်ရည်တွေမကျအောင် ထိန်းရင်း
Chanyeol လက်လေးကို ဖျစ်ညှစ်ထားမိတာ
Chanyeol မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားမှ
ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်မိသည်....။
"Channie.... Papaတို့ပြန်ရအောင်လေ..."
"ဟုတ်..."
သနားလိုက်တာ ဖျော့တော့နေတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့...ခလေးရယ်....။
ကျွန်တော့်လက်မောင်းမှာပါးအပ်ကာ
မှီထားသည်ကိုကားဆီသို့သွားသော
လမ်းတိုတိုလေးမှာမကြာခဏငုံ့ကြည့်နေမိသည်....။
"Papa ပြောတော့ဖြစ်လာရင် မကုဘူးဆို...
ပစ်ထားမယ်လို့လဲ ပြောသေးတာ...."
ကားပေါ်ထိုင်လိုက်ပီးခြင်းပြောသော
စကားကရင်ဝကို ဆောင့်ကန်လိုက်သည့်နှယ် ...။
နှုတ်ခမ်းကို မသိမသာကိုက်ကာ ပြောနေသည့်ပုံရိပ်က စချင်နောက်ချင်တာတော့ ဟုတ်ဟန်မတူခဲ့...။ဂရုဏာဒေါသနဲ့ ပြောမိသော
သူ့စကားဟာ ခလေးအတွက် မှတ်ထားစရာ
ဒါဏ်ရာအနာတရဖြစ်သွားတယ်ထင်သည်..။
သူ့ဒေါသကို နားမလည်တာလား....?
ပြသနာဖြစ်ချင်တာလား...?
အကဲခတ်လို့ မရပေမယ့်...
နေမကောင်းတာမို့ ထပ်မပြောချင်တာကြောင့်
ိငြိမ်နေလိုက်သည်.....။
တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေသော
နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို သေချာ အကဲမခတ်မိခဲ့...။
Papa မသိလို့ပါ....။
Papa ပေးတဲ့နာကျင်စရာအဖြစ်အပျက်တိုင်းကိုသေသေချာချာမှတ်ထားမိတယ်ဆိုတာ.....
*********??**********??*********
"နေမကောင်းတာကိုဘာလို့ TV ကြည့်နေတာလဲ..."
"Papaကလဲ ပျင်းနေတာကို.."
အလုပ်မသွားပဲနေသည်မှာထိုအခြေနေတွေကို
ကြိုတင်မြင်ထား၍ဖြစ်သည်...။
ွကျွန်တော်ကလွဲပြီးတစ်အိမ်လုံးမှာရှိသမျှ
ဘယ်သူ့ကိုမှ မကြောက်သော
သူ့အကြောင်းကို ကျွန်တော်သိသည်...။
"ကဲ ထ...."
TV ကိုလှမ်းပိတ်ပီးပြောတော့ဆူပုတ်ပီး
မျက်နှာလွှဲသွားတဲ့ပုံစံကထမယ့့်ပုံမဟုတ်ပါ....။
"ကဲ Wu Chanyeol.. Papa စိတ်သိပ်မရှည်တတ်တာ သိတယ်နော်...."
Papaစကားအဆုံးကျွန်တော့်ကိုယ်က မြောက်တတ်သွားသည်...။
ဒူးအောက်ကနေလက်လျှိုကာ မ လိုက်သော
Papa မျက်နှာက အနည်းငယ်တင်းမာနေတာကြောင့်ပြုံးစိစိလေးလုပ်ရင်းမျက်နှာချိုသွေးမိပြန်သည်...။ Papa က ကျွန်တော့်ကို ခုတင်ပေါ်ဆောင့်ခ်ပေးပီး...စူးစိုက်ကြည့်နေသည်....။
ထိုမျက်ဝန်းတွေထဲ ဘာတွေရှိနေမလဲ
သိချင်လို့ ရင်ဆိုင်ကြည့်မယ် စိတ်ကူးပေမယ့်...ထိုရွှန်းလဲ့တောက်ပနေသော Papa၏
မျက်ဝန်းတွေနဲ့အဆုံမှာ...
မျက်တောင်ဖျားတို့ မှေးစင်းသွားခဲ့သည်...။
တဒိတ်ဒိတ်တိုးလာသော
နှလုံးသွေးနဲ့အတူ လက်ဖ်ားတွေပါ အေးလာသလိုဖြစ်လာတာမို့ ခေါင်းကိုပိုငုံ့ထားမိသည်.....။
Papa....
"&%^'*#$"
ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ဖုန်းသံကထိုအခြေနေမှ ကျွန်တော့်ကိုရုန်းထွက်လိုက်စေသည်...။
"အင်း Chen..ပြော..."
"ဘယ်လိုလဲ.... သက်သာလား..."
"အင်း ကောင်းပါတယ်..."
"ငါညနေလာခဲ့မယ်... အဲ့ဒါXian ကလဲ
လိုက်ချင်လို့တဲ့.... ခေါ်ခဲ့လို့ရမလား....
မင်းစိတ်အနှောင့်ယှက်ဖြစ်မှာဆိုးလို့...."
မလာပါနဲ့ဆိုလျှင် အားနာစရာဖြစ်နေသည်...။
"ခေါ်ခဲ့လိုက်လေ....
ရပါတယ်..."
"Papa... Chen..လာမယ်တဲ့..
Oh Xian..လဲ ပါမယ်တဲ့.."
Chen လာမယ်ဆိုတာထိက ပြုံးနေသေးသည်..Xian ဟူသော စကားအဆုံးမှာ Papaမျက်နှာပျက်ယွင်းသွားခဲ့သည်...။
Mr.Oh က Chanyeol ကိုကြည့်တဲ့အကြည့်တွေမှာလဲသဘောကျနေခြင်းတွေကို
သတိထားမိခဲ့သည်.....။
မဟုတ်ဘူး...။ အဲ့ဒီအခြေအနေကို
ဘယ်လိုလွတ်မြောက်ဖို့ ကြိုးစားရပါ့မလဲ...
ငါ့ခလေးကိုဘယ်သူ့လက်ထဲမွ အပါမခံနိုင်ဘူး...။ အဲ့ဒါ သေချာတယ်...
ဒါဟာ Chanyeol ကို ဆိုးဝါးတဲ့
ချစ်ခြင်းတရားကြားမှာ စိတ်မဆင်းရဲစေချင်တဲ့
အဖြူရောင်အတ္တမျိုးဖြစ်မွာပါ....။
*********??***********??********
"ငါ စိတ်ပူနေတာ.."
ခလေးရဲ့ လက်ဖ်ားလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပီး
ပြောနေတဲ့ လက်ချောင်းတွေကို ဆွဲဖြုတ်ချင်မိသည်...။
"Chen... က မနေမကောင်းရင် ဘာမှမစားဘူးဆိုလို့ မင်းကြိုက်တတ်တယ်ဆိုတာ
လေးတွေဝယ်လာတာ..."
"ရပါတယ်.."
ခွင့်တောင်းသလိုသူ့ကို မော့ကြည့်လာသော Chanyeolနဲ့ အကြည့်ချင်းမဆုံမိစေရန် မျက်နှာလွှဲလိုက်ပါသည်.....။
"ကဲ သောက်ကြအုံး..."
ဆိုဖာပေါ်လျော့ရဲရဲထိုင်နေသော
Chanyeol ဘေးနားထိတိုးကာ Chen က
နေရာရွှေ့ထိုင်ပီးနားနားကပ်ခါ
တစ်ခုခုပြောနေသည်...။
"ဟာ.. တကယ်လား..."
"အင်း... ဟင့်.....ဖြစ်ပါ့မလား..."
ပြုံးရာကနေ မဲ့သြားသောChanyeol မျက်နှာလေးကို Chenကနားလည်သလိုကြည့်ပီး ပခုံးတွန့်ပြလေသည်...။
သူလဲမတတ်နိုင်ဘူး ကိုယ့်ဘာသာလုပ်ဆိုသည့်သဘော...။
Papaကို ကြည့်မိတော့ မှန်းဆရခက်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်နေလေရဲ့......။
Chen တို့ သိပ်မကြာပဲ ပြန်သွားသည်နှင့်
Papaနောက်ကို အပြေးလိုက်မိသည်...။
"Papa... Papa.."
"ပြော ဘာပူဆာမလို့လဲ..."
"ဟင့်.."
တင်းတင်းမာမာအသံကြောင့် မျက်နှာလေးမဲ့ထားလိုက်မိသည်...။
"ပြောလေ.... Chen တစ်ခုခုပြောသွားတယ်
မဟုတ်လား... အဲ့ဒါကလဲ Papa သဘောမတူနိုင်တဲ့ ကိစ္စဖြစ်နေတယ်မဟုတ်လား...
ပြောကြည့်ပေါ့...."
"Papaကလဲ...."
သိနိုင်လွန်းတဲ့ Papaကို မအံ့ျသမိတော့ပါ...။
"ကဲ... ဒါစားပီး ဆေးသောက်ရမယ်..."
"အာ.. မစားချင်ဘူး..."
"မရဘူး နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ်ဝင်အောင်စားရမယ်...သောက်ရတဲ့ ဆေးတွေကို လူကခံနိုင်ရည်မရှိဘူး....ရော့..."
ပါးစပ်နားထိ ခွံ့ပေးလိုက်တော့ ပူတင်းသုံးဇွန်းကပါးစပ်ထဲတော့ ဝင်သြားလေရဲ့.....
လေးဇွန်းမြောက်မှာဂဂျီဂဂျောင် လုပ်လာလေသည်...။
"မစားတော့ဘူးနော်..Papa အန်ထွက်တော့မယ်..
.."
အန်ထွက်တော့မယ်ဆိုမွ သက်ပြင်းခ်ကာ
ပန်းကန်ကို စားပြဲပေါ်ဆောင့်ခ်လိုက်လေသည်.။လက်ထဲလာထည့်ပေးသော ဆေးတွေကို
အထွန့်မတတ်ရဲပဲ သောက်လိုက်ရသည်...။
ဆူပုတ်ပီးထိုင်နေမိတာကို စိတ်မရှည်စြာပွေ့ချီခြင်းခံရလေသည်.....။
"Papa.."
"အင်း... ပြော..."
"သား... အရမ်းကြိုက်တဲ့ ကာတွန်းကားလေး
ရုံတင်နေတယ်တဲ့... အဲ့ဒါကြည့်ချင်လို့...."
"ဟင်..."
"နော်... Papa သူငယ်ချင်းတွေနဲ့သွားကြည့်မယ်လေ..."
"..."
"Papa.."
အတန်ကြာတိတ်နေပီးမှ Papaက ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေထဲ စိုက်ကြည့်လာသည်...။
နူးညံ့ရီဝေနေသော အကြည့်တွေကြောင့်
လက်ဖျားတို့သိသိသာသာအေးလာခဲ့သည်...။
"အင်း... ကြည့်ရမယ်..... ဒါပေမယ့်...
သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တော့ မဟုတ်ဘူး Papa
လိုက်ပိ်ု့ပေးမယ်......"
"တကယ်နော်..Papa..."
"အင်း..."
"ဟီး Papaက အကောင်းဆုံးပဲ...."
"အိပ်တော့...."
"ဟုတ်ကဲ့...."
ဇွတ်အတင်းမှိတ်ထားသည့် လှုပ်လီလှုပ်လဲ့မျက်တောင်ဖျားလေးတွေကို ငေးကြည့်မိရင်း
ရင်ထဲမှာမောနေမိသည်...။
*********??********??***********
"Papa.. Papaနဲ့ ရုံးကိုလိုက်မယ်..."
အသံကြောင့်လှည့်ကြည့်မိတော့
အနက်ရောင် Hoodie ပွပွနဲ့
ခလေးဟာ သေချာပြင်ဆင်ထားတဲ့ပုံစံ....။
မျက်မှောင်ကြုတ်ကြည့်နေသည့် Papaကြောင့် ကျွန်တော်မျက်နှာကို အချိုဆုံးပြုံးထားမိသည်....။
ကျောင်းတတ်ဖို့မှခွင့်မပြုသေးဘူးလေ...။
အိမ်ထဲမှာပဲနေနေရတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ....။
"ကျောင်းလဲမတတ်ရဘူးဆိုတော့ ပျင်းလို့ပါPapaရယ်....."
Papaက စဉ်းစားဟန်ပြုသည်...
ကျွန်တော်ကလအရေးကြီးအစည်းအဝေးရှိလို့ ရုံးကိုသွားမှာဖြစ်သည်...။
စိတ်မချရခြင်းအကြောင်းတွေကြောင့်
အလုပ်တွေကိုပစ်ထားကာ အိမ်မှာပဲနေနေရတာဖြစ်သည်...။
ငြင်းရန်တွေးမိပေမယ့် အတေပြောင်းသွားခဲ့သည်...။ Company ကိုလူကရောက်နေပြီး အိမ်ကို စိတ်မချဖြစ်နေရမှာနဲ့ဆိုင်ရင်တော့ ခေါ်သွားတာက စိတ်အေးရမယ်လို့ တွေးမိသည်......။
"လာအုံး.. ဒီနားကို..."
"ဟုတ်..."
နမော်နမဲ့ပြေးလာလေတော့ အရှိန်လွန်ကာ
ရင်ဘတ်ခြင်းပြေးကပ်မိတဲ့အထိ....။
လက်ဖ်ားလေးကိုစမ်းလိုက်တော့ နွေးနွေးလေးပဲမို့ Zip မဆြဲထားသောအကျီကိုဆွဲပေးလိုက်သည်..။
"Xing လား... အေး ဒီနေ့ အိမ်ကိုမလာနဲ့တော့
ငါခု Company သြားနေတာ
အစည်း့ဝေးတစ်ခုရှိလို့ အဲ့တာပီးတာနဲ့
မင်းဆီလာခဲ့မယ်.......Chanလား..
ပုံမှန်ပါပဲ.. ကောင်းတယ်...."
*********??********??**********
"Papa.. Uucle Xing ဆီက ပြန်လာရင်
ရုပ်ရှင်သွားကြည့်မယ်လေ..."
ပူဆာနိုင်လွန်းတယ်....။
"နော်.. Papa မနက်ဖြန်ကျရင်
ကျောင်းပြန်တတ်တော့မယ်လေ....
ကောင်းနေပြီပဲဟာကို..."
"နေအုံး Xing ဆီသြားပီးမွဆက်ပြောမယ်....''
" အင်း.."
ဒီလိုနဲ့ပဲရုပ်ရှင်ရုံရောက်သွားခဲ့ရသည်...။
"ဟိုဟာ... ဒီဟာလေးPapa..
အဲ့တာယူမယ်... ဒါလေးလဲယူမယ်...."
လက်ညှိုးထိုးသမျှအကုန်ဝယ်ပေးခဲ့ရသည်..။
လူကြားထဲမှာဖြစ်နေ၍မဆူချင်သည်ကို
သုကအခွင့်အရေးကို အပြည့်အဝအသုံးချသည်...။
ရုပ်ရှင်ကြည့်တယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးလား...။
မှောင်မဲနေတာကြောင့်စိတ်ပူနေမိပေမယ့်
Chanyeol က ပျော်ရွှင်နေပုံရသည်...။
ကာတွန်းကားဖြစ်သည်ကြောင့် စိတ်မဝင်စားသည့်ကျွန်တော်ကChanyeol ကိုပဲ ကြည့်နေမိသည်...။
အမှောင်ထဲမွာတောင် တလက်လက်တောက်ပနေသော မျက်ဝန်းကြည်ကြည်လေးတွေ....၊ကိုင်ထားပေးရသော ပေါက်ပေါက်ဗူးကို
လာနှိုက်လိုက်ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြလိုက်
လုပ်နေသော ပုံစံလေးက
တကယ်ကိုပဲလွတ်လပ်ပျော်ရွှင်နေလေသည်....။
ဘာမှမဖြစ်ပါနဲ့ ခလေးရယ်....။
ဒီတိုင်းလေးဘယ်လိုထိခိုက်မှု...
ဘယ်လို အစွန်းထင်းမွ မရှိပဲနဲ့
ကိုယ့်ရဲ့လောင်းရိပ်မွာပဲ
ခုလို လွတ်လပ်ပျော်ရွှင်နေတာမျိုးလေး..
တစ်သက်လုံး ဒီတိုင်းလေး ရှိနေပေးပါလား....
Papaမင်းကို....
***********??*********??********(
TBC***
28 July 2016
11 Nov 2017 (11.11.17) (Republish)