Zoey's POV
Βγαίνω από το σπίτι βιαστικά και περιμένω στο αυτοκίνητο μέχρι να έρθει η μαμά μου για να φύγω επιτέλους. Είμαι πολύ θυμωμένη μαζί της. Χωρίζει με τον πατέρα μου, και όλα αυτά γιατί; Για μια κοπέλα. Δηλαδή τι άλλο πια;
Μετά από μερικά λεπτά εμφανίζεται επιτέλους η μαμά μου με τα πράγματα μου. Την βοηθάω εννοείται,στο κάτω κάτω παραμένει να είναι μαμά μου δεν αλλάζει αυτό. Αφού έχουμε βάλει όλες τις αποσκευές στο αυτοκίνητο πάω να μπω μέσα για να φύγουμε αλλά η μαμά μου με σταματάει.
"Λυπάμαι που το βλέπεις έτσι Zoey. Να θύμασαι ότι όπως και να βλέπεις τις αποφάσεις μου δεν θα σταματήσω να σε αγάπω. Πέρνα για καμία επίσκεψη να σε βλέπω που και που." λέει και με κοιτάει στα μάτια.
"Εννοείται πως θα έρχομαι μαμά." της λέω ειλικρινά. Μπορεί να αηδιάζω με τις αποφάσεις της αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα κόψω κάθε επαφή μαζί της.
Μπαίνω στο αυτοκίνητο πριν προλάβει να πει κάτι και κλείνω την πόρτα. Η διαδρομή μέχρι το σπίτι του μπαμπά μου ήταν ήσυχη. Ούτε εγώ ούτε η μητέρα μου είχαμε να πούμε κάτι άλλο.
Μετά από περίπου δέκα λεπτά βρίσκομαστε στην αυλή από το σπίτι του μπαμπά μου. Η μαμά μου βγαίνει από το αυτοκίνητο για να με βοηθήσει με τα πράγματα και έπειτα σταματάει διπλά στην πόρτα γυρνώντας πάλι προς το μέρος μου.
"Μπορείς ακόμα να αλλάξεις γνώμη αν θέλεις." λέει, το πρόσωπο της γεμάτο ελπίδα μα έχω ήδη πάρει την απόφασή μου.
"Λυπάμαι μαμά αλλά είναι καλύτερα έτσι." λέω και της δίνω μια γρήγορη αγκαλιά και χτυπάω το κουδούνι του σπιτιού.
Η μαμά μου τρέχει βιαστικά προς το αυτοκίνητο, προφανώς για να μην χρειαστεί να αντικρίσει το πατέρα μου. Έπειτα από λίγα μόνο δευτερόλεπτα η πόρτα ανοίγει αποκαλύπτοντας τον έκπληκτο πατέρα μου.
"Zoey ήρθες!" λέει χαρούμενος.
Του δίνω μια σφιχτή αγκαλιά και απομακρύνομαι αργά. Μου είχε λείψει και είχε αλλάξει πολύ από την τελευταία φορά που τον είδα,περίπου δυο χρόνια πριν όταν χώρισε με την μαμά μου.
"Τίποτα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει από την τελευταία φορά που ήμουν εδώ"παρατήρω.
"Τίποτα, εκτός απ'το δωμάτιό σου. Πήγαινε και θα κανονίσω εγώ τα πράγματα." λέει γνώριζοντας πόσο πολύ θέλω να δω το καινούριο μου δωμάτιο.
Ανεβαίνω βιαστικά τις σκάλες που οδηγούν στο δωμάτιο και βγάζω έναν ήχο έκπληξης μόλις ανοίγω την πόρτα. Οι τοίχοι είναι βαμμένοι σε ένα απαλό μωβ όπως ακριβώς μου αρέσει και το υπόλοιπο δωμάτιο είναι γεμάτο έπιπλα και έτοιμο για να το διακοσμήσω. Μόλις βλέπω έναν iMac υπολογιστή τοποθετημένο στο γραφείο μου ουρλιάζω από την χάρα μου και φωνάζω ένα "Ευχαριστώ!" στον μπαμπά μου. Ελπίζω να με άκουσε.
+++
Αφού έχουν περάσει σχεδόν 5 ώρες και έχω φτιάξει και τακτοποιήσει το δωμάτιο μου ένα χτύπημα ακούγεται στην πόρτα μου.
"Περάστε." λέω και μπαίνει ο μπαμπάς μου.
"Zoey σε λίγο θα έρθουν δύο φίλοι μου και τους είπα να φέρουν και την κόρη τους να κάνεις και μερικούς φίλους αν αυτό είναι εντάξει με εσένα."
"Ωραία μπαμπά. Σε πόση ώρα θα είναι εδώ;" ρωτάω.
"Σε περίπου μισή ώρα." λέει και τον κοιτάω ξαφνιασμένη. Μισή ώρα ;Πότε θα προλάβω να ετοιμαστώ ;"Καλύτερα να σε αφήσω να ετοιμαστείς λοιπόν." λέει και γελάει.
Κλείνει την πόρτα και φεύγει από το δωμάτιο και με αφήνει να ετοιμαστώ. Πηγαίνω στην ντουλάπα μου και βάζω ένα ψηλόμεσο σορτσάκι με μια άσπρη μπλούζα. Κάνω μπούκλες τα καστανά μαλλιά μου και είμαι έτοιμη. Δεν ήθελα να ντυθώ προκλήτικα.Μέχρι να τα κάνω όλα αυτά έχουν μείνει μόνο πέντε λεπτά μέχρι να έρθουν έτσι κατεβαίνω κάτω και περιμένω μαζί με τον μπαμπά μου. Μετά από περίπου 10 λεπτά το κουδούνι της πόρτας χτυπάει. Ο μπαμπάς ανοίγει την πόρτα με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του όπως πάντα εμφανίζοντας έναν άντρα κοντά στην ηλικία του.
"Γεια σου Μπομπ!Καιρό είχα να σε δω." λέει ο φίλος του μπαμπά μου και αγκαλιάζει τον μπάμπα μου. "Η Κάρεν δεν μπόρεσε να έρθει γιατί είχε δουλειά να κάνει και η Cora είναι στο αμάξι βάφεται." προσθέτει.
"Ωραία παίρνα στην κουζίνα Greg και θα έρθω αμέσως." λέει ο μπαμπάς.
"Έγινε. Χάρηκα για την γνωριμία Zoey." λέει και του απαντάω ένα "επίσης". Ο τύπος ούτε μου μίλησε και μου λέει ότι χάρηκε για την γνωριμία;
Τέλος πάντων, το προσπερνάω αυτό.
"Πάω μέσα εγώ κόρη μου. Περίμενε την Cora και κάντε ότι θέλετε. Πάρε και 20€ άμα θέλετε να βγείτε." λέει και μου δίνει τα λεφτά.
"Ευχαριστώ μπαμπά." απαντάω. Μου δίνει ένα ένα φιλί στο μάγουλο και εξαφανίζεται στην κουζίνα.
Αυτή η κοπέλα καθυστερεί αρκετά για να βάλει απλά λίγο makeup.Για μια στιγμή σκέφτηκα να πάω στο αυτοκίνητο και να την φέρω. Μετά από πέντε λεπτά εμφανίζεται επιτέλους στην πόρτα μου μια πολύ όμορφη κοπέλα με ξανθά μαλλιά, πράσινα ματια και ένα κόντο αλλά κομψό φόρεμα.
"Πέρασε. Είμαι η Zoey." της λέω και της κάνω νεύμα να περάσει.
"Cora. Χάρηκα." λέει σιγανά εκείνη.
"Έλα πάμε πάνω στο δωμάτιο μου. Ακολούθα με. "της λέω ευγενικά και αρχίζει να με ακολουθεί.
Μπαίνουμε στο δωμάτιο και κλείνω την πόρτα πίσω μας. Μπορώ να πω ότι είναι πραγματικά ωραία κοπέλα.
"Έχεις πραγματικό πολύ ωραίο δωμάτιο." λέει και το βλέμμα της πέφτει πάνω σε όλα τα έπιπλα και πράγματα στο δωμάτιο.
"Ευχαριστώ." λέω ντροπαλά. Είμαι αρκετά αγχωμένη. Δεν τα πάω καλά στο να κάνω φίλους. Τουλάχιστον έτσι πιστεύω.
Η Cora από την άλλη φαίνεται αρκετά άνετη με όλα το οποίο μεγαλώνει τη γοητεία της. Χαλάρωσε Zoey μην γίνεσαι υπερβολική λέω στον εαυτό μου.
"Λοιπόν Zoey." αρχίζει αυτή. "Πόσο χρονών είσαι;"
"16"απαντάω. "Εσύ;"
"17.Περιττό να πω ότι είσαι υπέροχα ντυμένη." λέει με ένα χαμόγελο κάνοντας με να κοκκινίσω. Γιατί ντρέπομαι τόσο πολύ; Τι με έχει πιάσει;
"Ευχαριστώ." απαντάω με ένα χαμόγελο.
"Παρακαλώ. Η αλήθεια να λέγεται." λέει και μου κλείνει το μάτι. Όπα καινούριο αυτό. Δεν είναι κάτι απλά εσύ το βλέπεις έτσι ηρέμισε Zoey λέω πάλι στον εαυτό μου.
Το προσπερνάω για την ώρα και την ρωτάω. "Θα ήθελες να βγούμε καλύτερα έξω για να φάμε και κάτι; Πεθαίνω της πείνας." λέω ειλικρινά και γελάμε και οι δυο.
"Κανένα πρόβλημα. Φύγαμε." λέει εκείνη γεμάτη αυτοπεποίθηση όπως πάντα.
Κατεβαίνουμε τις σκάλες και φωνάζω στον μπαμπά "Εμείς βγαίνουμε"παίρνοντας ένα "Εντάξει!" ως απάντηση. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και βάζω μπρος τη μηχανή.
"Που θέλεις να πάμε;" την ρωτάω καθώς ξεπαρκάρω.
"Όπου θέλεις εσύ. Δεν έχω πρόβλημα εγώ." λέει απλά.
"Εσύ είσαι ο επισκέπτης, εσύ θα αποφασίσεις. Επιμένω." λέω και υποκύπτει.
Τελικά αποφασίσαμε να πάμε McDonald's για να φάμε. Η ώρα είναι ήδη 23:00 όποτε δεν έχει πολύ κόσμο ευτυχώς. Μισώ την πολυκοσμία. Μπαίνουμε μέσα και καθόμαστε σε ένα από τα πολλά άδια τραπέζια. Καθόμαστε και οι δύο ήσυχα ώσπου έρχεται η σερβιτόρα να μας πάρει παραγγελία. Παίρνουμε και οι δυο από ένα burger με πατάτες και μετά φεύγει.
"Λοιπόν..." αρχίζει η Cora. "Φαίνεσαι πολύ καλός άνθρωπος Zoey."
"Το ίδιο και εσύ." για την ακρίβεια είναι πολύ πιο καλή και ανέτη από εμένα αλλά τέλος πάντων.
+++
Πέρασε αρκετή ώρα καιι πλέον είμαστε οι δυο μας έξω στους δρόμους της καινούριας μου γείτονες και κάνουμε βόλτες.
"Άκου επειδή πρέπει να φύγω σε λίγο. "αρχίζει για άλλη μια φορά η Κόρα." Η μπάντα στην οποία είμαι"
"Είσαι σε μπάντα;! "ρωτάω ενθουσιασμένη διακόπτοντάς την.
Γελάει και μετά συνεχίζει." Μην φανταστείς τίποτα δεν κάτι το σπουδαίο απλά μια παρέα που τραγουδάμε είμαστε στην ουσία. "εξηγεί." Τέλος πάντων, έχουμε μια παράσταση την Παρασκευή και σκέφτηκα ότι καλοκαίρι είναι έτσι κι αλλιώς και δεν θα έχεις κάτι να κάνεις,οπότε μήπως θα ήθελες να έρθεις ;"ρωτάει και μένω έκπληκτη.
"Και το ρωτάς ;Εννοείται!"φωνάζω αρκετά δυνατά ρίχνοντας μερικά βλέμματα πάνω μας που μας κοιτάν λες και είμαστε τρελές. Γελάμε και οι δυο δυνατά και συνεχίζουμε.
Όταν η ώρα πάει 1:30 βρισκόμαστε έξω στην αυλή του σπιτιού μου όπου ο μπαμπάς της Cora την περιμένει να φύγουν.
"Πέρασα υπέροχα σήμερα. Και πάλι χάρηκα που σε γνώρισα. "της λέω και με κοιτάει στα μάτια με ένα βλεμμά που δεν μπορώ να περιγράψω.
"Το ίδιο και εγώ. Ελπίζω να τα καταφέρεις να έρθεις στην παράσταση. "απαντάει εκείνη.
"Θα είμαι στο υπόσχομαι. "της λέω και της δίνω ένα χαμόγελο.
"Κάλεσαι με αν χρειαστείς κάτι. "λέει και μου δίνει μια κάρτα με τον αριθμό της πάνω.
"Θα το κάνω. Καληνύχτα. "κουνάει το χέρι ως απάντηση και μπαίνει στο αυτοκίνητο. Περιμένω μέχρι το αυτοκίνητο να εξαφανιστεί τελείως από το οπτικό μου πεδίο και μετά μπαίνω στο σπίτι.
Ο μπαμπάς έχει ήδη κοιμηθεί στον καναπέ έτσι ανεβαίνω και εγώ στο δωμάτιό μου, βάζω πιτζάμες, πλένω τα δόντια μου και πέφτω στο κρεβάτι.
Το μόνο που σκέφτομαι είναι τα μάτια της να κοιτούν τα δικά μου και τα λακάκια που εμφανίζονται στο πρόσωπο της κάθε φορά που γελάει. Είναι απλά υπέροχη. Την συμπάθησα πάρα πολύ. Είναι φυσιολιγικά όλα αυτά;
Το μόνο που ξέρω είναι ότι με κάνει πολύ χαρούμενη. Είχα πολύ καιρό να νιώσω τόσο ωραία. Ίσως τελικά να έκανα και μια καλή φιλή σε αυτή τη γειτονιά.
...
Λοιπόν έτσι ξεκινάει το καινούριο storyy. Ελπίζω να σας άρεσεε. Καινούριο update σύντομαα.
Enjoy xx.
{Words: 1485}