Ερατώ
Οι μέρες περνούσαν αρκετά γρήγορα το τελευταίο διάστημα. Τα πράγματα έπαιρναν μια λάθος τροπή που δεν μου άρεσε καθόλου. Μια τροπή που με άγχωνε και κε φόβιζε ταυτόχρονα. Είχα ένα κακό προαίσθημα σε όλη αυτή την ιστορία με τον υποτιθέμενο γιο του Άγγελου. Κάτι δεν ταίριαζε σε όλα αυτά που του είπε η Αθηνά, σαν να λείπει ένα κομμάτι για να συμπληρωθεί το παζλ.
Η συμπεριφορά του Άγγελου έχει αλλάξει, έχει γίνει απόμακρος ώς και ψυχρός. Στο σπίτι δεν πατάει πλέον και όταν το κάνει είναι τα ξημερώματα...Νύχτες ολόκληρες έχω μείνει ξάγρυπνη για να τον περιμένω μέσα στην αγωνία για να γυρίσει και να δω ότι είναι καλά. Και όταν αυτό γίνεται πετάει ένα ξερό "καληνύχτα" σαν να μην συνέβη απολύτως τίποτα και ξαπλώνει στον καναπέ.
Σήμερα έχω το ραντεβού στην γυναικολόγο, είναι η ημέρα που θα μάθουμε το φύλο του παιδιού και πετάω από τη χαρά μου...Από την αγωνία μου έφυγα δυο ώρες νωρίτερα από τη δουλειά για να ετοιμαστώ και να πάω νωρίς νωρίς στο ιατρείο...
Επέστρεψα στο σπίτι και έκανα ένα χαλαρωτικό ντουζ , έβαλα ένα αέρινο φορεματάκι σε έντονα καλοκαιρινά χρώματα και στέγνωσα τα μαλλιά μου. Κάθισα στον καναπέ και περίμενα υπομονετικά τον Άγγελο να έρθει για να πάμε μαζί...έλπιζα μόνο να το θυμάται...Τα λεπτά περνούσαν και ο Άγγελος δεν είχε φανεί ακόμα και το ραντεβού ήταν σε μισή ώρα...
«Άγγελε που είσαι;;» Ρώτησα φωναχτά μόλις άκουσα τη φωνή του από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου..
«Έχω μια δουλειά, θα αργήσω» με ενημέρωσε τυπικά...
«Σήμερα είναι το ραντεβού για τον υπέρηχο» είπα και ένιωσα τα μάτια μου να βουρκώνουν..
«Το ξέχασα» ανακοίνωσε αδιάφορα...»Δεν μπορώ να έρθω έχω ένα σημαντικό ραντεβού, πήγαινε μόνη σου»
«Τι ραντεβού είναι πιο σημαντικό από το παιδί σου;;» Ρώτησα άγρια και δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια μου... «Τώρα Ορέστη μου έρχομαι»"τον άκουσα να λέει σιγανά...
«Καλές δουλειές Άγγελε, και χαιρετίσματα στην Αθηνά..»
«Άντε παράτας μας ρε Ερατώ» είπε και μου το έκλεισε στα μούτρα. ...
Έβαλα νερό στο πρόσωπο μου για να ηρεμίσω από το κλάμα...όταν ήμουν πλέον σε παρουσιάσιμη κατάσταση πήρα τα πράγματα μου και έφυγα για το ιατρείο...
Έκατσα σε μια καρέκλα και περίμενα υπομονετικά την σειρά μου...Γύρω μου υπήρχαν κοπέλες με προχωρημένη εγκυμοσύνη και άλλες που θα ήταν στους πρώτους μήνες...Άρχισα να παρατηρώ τα πρόσωπα τους που έλαμπαν από ευτυχία...
"Περάστε" μου είπε η κοπέλα στην υποδοχή
Χτύπησα δυο φορές την πόρτα και μπήκα, η γιατρός άρχισε να με εξετάζει και να πατάει μερικά πλήκτρα στο μηχάνημα μπροστά της.
"Μάλιστα, εδώ το βλέπω καθαρά, περιμένετε αγοράκι" είπε χαμογελαστή..."Και από τι βλέπω θα είναι ψηλός και ζωηρός" συνέχισε
«Όλα φαίνονται φυσιολογικά, δεν έχεις να ανησυχείς για τίποτα» με καθησύχασε.. «Θα τα πούμε τον επόμενο μήνα»
Σχεδόν μια ώρα αργότερα βρισκόμουν στο σπίτι και περίμενα τον Άγγελο, ήμουν τόσο χαρούμενη για το μωρό μας που το μόνο που ήθελα ήταν να τρέξω στην αγκαλιά του και να του τα πω όλα με την κάθε λεπτομέρεια που μου είπε η γιατρός...
Ξάπλωσα στον καναπέ και άνοιξα την τηλεόραση και έβλεπα μέχρι να περάσει η ώρα και να έρθει...Όμως οι ώρες περνάνε και ακόμα δεν έχει φανεί..
Ακούω κλειδιά στην πόρτα και ανοίγω τα μάτια μου και καταλαβαίνω ότι έχω κοιμηθεί στον καναπέ.. Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα άνετος...κοιτάζω την ώρα στο κινητό μου και είναι περασμένες τρεις τα ξημερώματα...
Σηκώνομαι με την κουβέρτα τυλιγμένη στο σώμα μου και πηγαίνω προς το υπνοδωμάτιο χωρίς να του πω το οτιδήποτε...
«Δεν έχεις να πεις κάτι;;» με σταματάει η φωνή του αλλά δεν γυρνάω να τον κοιτάξω..
«Καληνύχτα» απαντάω και συνεχίζω να περπατώ προς το υπνοδωμάτιο
Ξαπλώνω στο κρεβάτι και αφήνω τα δάκρυα μου ελεύθερα...μετά από ώρα και αφού έχω κλάψει αρκετά με έχει πάρει ο ύπνος,αλλά όχι για πολύ αφού μετά από μερικά λεπτά ξυπνάω και τον νιώθω δίπλα μου..δεν ανοίγω τα μάτια και αυτός δεν κάνει κίνηση να με ακουμπήσει...
Το επόμενο πρωί βρίσκω ένα φάκελο στο διπλανό μαξιλάρι...Τον ανοίγω και καταλαβαίνω πως είναι από την κλινική την οποία έγινε το τεστ...Διαβάζω τι λέει και παγώνω μόλις βλέπω τα αποτελέσματα της εξέτασης...Ο Ορέστης είναι γιος του Άγγελου..
Αφήνω τον φάκελο στο κρεβάτι και κάνω ένα χαλαρωτικό μπάνιο για να ηρεμίσω και να σκεφτώ καθαρά...Δεν μπορεί να έπεσα τόσο έξω.. Δεν γίνεται...Όποιες και να είναι οι σκέψεις μου το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Άγγελος το πιστεύει ότι είναι δικό του παιδί...
«Πρέπει να μιλήσουμε» του λέω μόλις ακούω την φωνή του από την άλλη γραμμή
« Έρχομαι» λέι και το κλείνει..
Μετά από μερικά λεπτά η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα, εγώ κάθομαι στο τραπέζι της κουζίνας κρατώντας τα αποτελέσματα της εξέτασης στα χέρια μου...Τα διαβάζω ξανά και ξανά μήπως αλλάξει κάτι...
« Είσαι σίγουρος γι'αυτό;;» τον ρωτάω και με καρφώνει με τα μάτια του..
«Τα αποτελέσματα μιλάνε από μόνα τους..»
«Άσε τα αποτελέσματα...εσύ τι πιστεύεις;; Ένα κομμάτι χαρτί δεν μου λέει κάτι..» λέω αυτό που πιστεύω..τα αποτελέσματα μπορεί πολύ εύκολα να τα αλλάξει κάποιος...Όμως το προαίσθημα ποτέ δεν κάνει λάθος..
«Ο Ορέστης είναι γιος μου είτε σου αρέσει είτε όχι» μου απαντάει επιθετικά και σηκώνεται όρθιος το ίδιο και εγώ.. «Θα σταθώ κοντά του σαν πραγματικός πατέρας»
«Νομίζω σου ξεφεύγει μια μικρή λεπτομέρεια» του λέω και αμέσως τα μάτια του παίρνουν ένα σκούρο χρώμα..
«Ερατώ, ως εδώ» φωνάζει και δίνει μια μπουνιά στον τοίχο μπροστά του..
«Τι εννοείς;;» τον κοιτάζω απορημένη
«Ποιου είναι το παιδί;;» λέι και συνεχίζω να μην τον καταλαβαίνω
«Άγγελε τι λες;;»
«Ζητάω να μάθω ποιού είναι το παιδί που περιμένεις» λέει και με αρπάζει άγρια από το μπράτσο...
«Άσε με, με πονάς» του λέω και χαλαρώνει ελάχιστα το κράτημα του..
«ΛΕΓΕ» ουρλιάζει και πρώτη φορά τον βλέπω σε αυτή την κατάσταση..
«Λες βλακείες, το παιδί είναι δικό σου και το ξέρεις..»
«Πολύ ωραία, όταν γεννηθεί με το καλό θα κάνω εξετάσεις για να βεβαιωθώ..» λέει και τότε ξυπνάω
«Δεν υπάρχει περίπτωση να πειράξεις έστω μια τρίχα από το παιδί μου...Αυτό το μωρό είναι δικό σου, αν εσύ δεν το πιστεύεις είναι πρόβλημα δικό σου και δεν μπορώ να κάνω κάτι γι'αυτό...Μπορείς να πας να ζήσεις με την οικογένεια σου Άγγελε αν αυτό θέλεις...Όμως εγώ το παιδί μου δεν θα το τρέχω για μια ηλίθια ιδέα που σου καρφώθηκε στο κεφάλι» λέω τα τελευταία μου λόγια...
Να σχολιάσω κάτι ή δεν είναι απαραίτητο;; Καλό βράδυ :)