(POV Skyler)
Het is inmiddels alweer de volgende dag. Ik heb besloten om naar huis te gaan. En met huis bedoel ik natuurlijk het huis van Jax op dit moment. Shane zou mij helpen als ik hulp nodig had en liet mij gaan. Hij aanvaarde het dat er niks meer tussen ons kan komen. We zijn nog wel goede vrienden, maar meer dan dat wil ik ook niet. Hij heeft mij nog geprobeerd over te halen, maar ik bleef nee zeggen. Ik voel me alleen goed bij hem doordat hij een energie drain is. Dan zijn je gevoelens niet echt, maar gemaakt. Bij hem kan ik niet zeker zijn of ik hem leuk vind, maar uit mijn leven wil ik hem ook niet. Ik loop rustig door het bos heen wat vlakbei het huis van Jax is. Al mijn reflexen staan scherp. Ik hoor elk takje breken, elk golfje in het riviertje, alles. Ik hoor voetstappen achter mij en draai mij snel om. Ik zie een gestalte staan in de schaduw van een boom.
Wat doet hij hier? Waarom volgt hij mij? De man kijkt mij met een grijns aan. Hij loopt langzaam naar mij toe en ik blijf staan. Nooit laten zien dan je bang bent. Als je dat laat zien gebruiken ze je angst om je te krijgen waar ze je willen hebben. Hij haalt iets uit zijn zak en gooit het naar mij. Ik doe snel een stap naar rechts en zie een mes langs mij vliegen. Ik grom naar hem als waarschuwing. Hij doet nog een stap en ik laat mijn tanden zien. Hij loopt gewoon door. Hij wilt het zo spelen? Zo kan ik het ook.
Met een harde grom verander ik in een wolf. Ik weet zeker dat bijna iedereen die grom heeft kunnen horen, maar op dit moment boeit het mij niet zo veel. Ik ren naar hem toe om hem aan te vallen. Hij ontwijkt het en ik glij over de grond heen. De man grinnikt en haalt er een pistool bij. Zonder enige twijfel ren ik op de man af en ik hoor een geweer schot. Ik ontwijk de kogel en pak met mijn bek het pistool vast. Ik smijt die naar de andere kant en de man weet niet wat hij nu moet doen. Hij haalt uiteindelijk uit met zijn vuist en die komt hard op mijn hoofd terecht. Ik kijk op en kijk hem woest aan. Je ziet heel even een vleugje angst voorbij vliegen in zijn ogen, maar die is al snel weg.
Hij wilt nog een keer uithalen met zijn vuist maar ik bak die vast met mijn bek. Hij schreeuwt het uit van de pijn. Ik smijt hem naar de andere kant waar hij met een harde plof op de grond valt. Ik ren op hem af en spring de lucht in om hem vervolgens op de grond te duwen. De man haalt nog een mes te voorschijn en terwijl ik spring om op hem te landen gooit hij het mes naar me toe. Het mes komt in mijn buik terecht en ik val op de grond. Een harde piep verlaat mijn mond terwijl er bloed uit mijn buik stroom. Verdomme dit doet niet normaal veel pijn.
Ik sta moeizaam op en probeer nog te lopen. Ik val gelijk weer op de grond en grom als de man dichterbij komt. Als hij heel dichtbij staat grom ik zo hard dat hij wel doof kon worden. Van schrik deinst hij een beetje achteruit, maar hersteld zich snel weer. Ik sluit mijn ogen en je ziet een flits. Ik ben weer terug een mens. Ik zal hem nu met mijn gaves weg kunnen blazen. Ik strek mijn hand naar hem uit, maar het helpt niet. Ik word opgetild door de man en hij brengt mij ergens heen. Als hij plots stopt kijk ik op waar we zijn. We staan boven op een kloof. Als ik naar beneden kijk zie ik niet eens de grond. Ik probeer mij uit zijn greep te bevrijden, maar het enige wat ik doe is mijzelf pijn doen. Ik geef het op en laat mij dragen door de man. Als we op het punt van de kloof zijn blijft hij stil staan. Ik kijkt hem met en smekende blik aan, maar het enige wat ik daarvoor terug krijg is een grote grijns. Ik kijk nogmaals naar beneden en het ziet er echt heel eng uit.
"Jij bent toch niks meer waard. We willen jouw soort hier niet. Jij bent boor niemand goed. Jij zorgt er voor dat er oorlog komt. Het is allemaal jouw schuld. " Zegt de man. Hij staat op het punt mij los te laten als ik een harde grom hoor. De man draait zich om en ik zie Nash daar staan. Als hij naar mij kijkt zie ik dat hij schrikt. Ik volg zijn blik en hij gaat naar het mes die nog in mijn buik zit. "Sorry maar je kan je prinsesje nu niet meer redden. Je bent te laat. Als je eerder was geweest had het nog gekund." Grijst de man.
De man draait zich weer om en houd mij boven de kloof. Hij wacht een paar seconden en laat mij dan los. Ik gil de longen uit mijn lijf tot ik geen adem meer heb. Ik sluit mijn ogen en berijd me alvast voor op klap die er straks gaat komen. Plots voel ik twee sterke armen die mij vast grijpen en daarna voel ik dat we op de grond zijn. Ik open voorzichtig mijn ogen en kijk in de ogen van...