Άγγελος
Οι τρεις μέρες πέρασαν πάρα πολύ γρήγορα, ούτε που το κατάλαβα για πότε ήρθαμε και για πότε φεύγουμε....Οι γονείς της είναι υπέροχοι άνθρωποι και πολύ φιλόξενοι και κυρίως είναι πολύ αγαπημένοι μεταξύ τους...Τόσα χρόνια παντρεμένοι και ακόμα η φλόγα δεν έχει σβήσει.....Ο κύριος Μιχάλης είναι καταπληκτικός και της έχει τρομερή αδυναμία στην κόρη του όπως και αυτή...Η κυρία Μαρία είναι η Ερατώ αρκετά χρόνια αργότερα...
Ένιωσα τα χέρια της να χαϊδεύουν το στέρνο μου και άνοιξα τα μάτια μου να την κοιτάξω...Είχε ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο της, που έκανε την καρδιά μου άρχισε να χτυπά ακόμα πιο γρήγορα...χαίρομαι τόσο πολύ να την βλέπω ευτυχισμένη φωτίζεται όλος μου ο κόσμος.....Όμως κάτι είχε διαφορετικό πάνω της, κάτι που δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς είναι αλλά μου αρέσει...
"Γιατί με κοιτάζεις έτσι;;"ρώτησε και την τράβηξα πιο πολύ πάνω μου....Τα πρόσωπα μας απείχαν χιλιοστά..."Είσαι διαφορετική" ψιθύρισα πάνω στα χείλη της, την δάγκωσα ελαφρά για να τα ανοίξει και η γλώσσα μου βρήκε την δική της...Όσα φιλιά και να της δώσω δεν θα την χορτάσω ποτέ....
"Σε θέλω"είπε χαμηλόφωνα όταν σταμάτησα το φιλί....
"Μωρό μου όχι, κοιμούνται οι γονείς σου δίπλα" είπα αλλά είχε ήδη κάνει την αρχή...Ανέβηκε από πάνω μου και άρχισε να μου αφήνει μικρά φιλιά στο λαιμό μετά πιο κάτω στο στέρνο και έπειτα στο στομάχι...
"Θα κάνω ησυχία"την γύρισα απότομα και πλέον ήμουν από πάνω της, άρχισα να την φιλάω για να μην ακούγεται και με μια απότομη κίνηση μπήκα μέσα της.
Άρχισα να κουνιέμαι δυνατά και να μπαίνω βαθιά μέσα της, άρχισε να αφήνει κραυγές και κάλυψα το στόμα της με την παλάμη μου για να μην ακούγονται τα ουρλιαχτά της....Τα νύχια της έμπαιναν βαθιά στο ώμους μου και με τρυπούσαν...Τελείωσα μέσα της και άφησα το σώμα μου να πέσει πάνω της καθώς προσπαθούσα να βρω την ανάσα μου....
Μια ώρα αργότερα ήμασταν έτοιμη για την επιστροφή....ίσως....Είχαμε μια ώρα μέχρι να φύγει το πλοίο οπότε προλαβαίναμε να αγοράσουμε μερικά πραγματάκια.....
"Άγγελε που πάμε;;" Με ρώτησε όταν κατάλαβε πως πηγαίνω προς την αντίθετη κατεύθυνση...
"Δεν θα αργήσουμε, μην ανησυχείς"την καθησυχάζω και συνεχίζω να περπατώ...
Στο πρώτο κατάστημα που βλέπω μπροστά μου πάω να μπω μέσα και με αρπάζει από τον καρπό για να με σταματήσει.....
"Ακούω"λέει θυμωμένη και σταυρώνει τα χέρια της κάτω από το στήθος της και με κοιτάζει απειλητικά....και δεν μπορώ παρά να γελάσω...την αρπάζω από το σβέρκο και της δίνω ένα απαλό φιλί στα χείλη...
"Μωρό μου άρχισε να ψάχνεις ρούχα, έχουμε είκοσι λεπτά να βρεις τι θα πάρεις και τα υπόλοιπα θα στα πω μετά" της λέω και την ακούω να γρυλίζει...
"Μωρό μου πάρε και μια ζακέτα" της λέω και με κοιτάζει σαν να είμαι τρελός...
"Μα έχει σαράντα βαθμούς έξω" παραπονιέται αλλά στο τέλος κάνει αυτό που της λέω...
Όταν πλέον νομίζω πως αγοράσαμε ότι θα χρειαστούμε φεύγουμε...Φτάνουμε στο πλοίο και μετά από μερικές ώρες κατεβαίνουμε στο λιμάνι...Εντοπίζω το ταξί που ειδοποίησα και το πλησιάζουμε...
"Δεν ξέρω τι έχεις βάλει στο μυαλό σου αλλά εγώ θέλω να πάω σπίτι μου" ανακοινώνει και την κοιτάζω που έχει ενώσει τα φίδια της και έχει κάνα μια αστεία γκριμάτσα...
"Σταμάτα να γκρινιάζεις και μπες μέσα' της λέω και ανοίγω την πόρτα, κάθομαι δίπλα της και μετά από ώρα επιτέλους φτάνουμε στο αεροδρόμιο, περνάμε τον έλεγχο και μπαίνουμε στο αεροπλάνο...Για ένα περίεργο λόγο η Ερατώ δεν ξαναμίλησε...
Και τώρα λέγε" είπε αφού καθίσαμε στις θέσεις μας...
"Ιταλία μωρό μου" της λέω και γουρλώνει τα μάτια...
"Έτσι και σε δω να πλησιάσεις Ιταλίδα στο μισό μέτρο θα σε αποκεφαλίσω" και τώρα ήταν η δική μου σειρά να γουρλώσω τα μάτια....αυτή η γυναίκα θα με τρελάνει...
"Δεν υπάρχει περίπτωση μωρό μου, τώρα έχω εσένα και είσαι όλα όσα θέλω" της λέω και σκύβει το κεφάλι....
"Εεεειιι τι έγινε;;" Ρωτάω τρομοκρατημένος...
"Σου έχω φερθεί τόσο άσχημα και εσύ με αγαπάς τόσο πολύ" λέει και χαμογελάω...ακουμπάω το χέρι μου στο δικό της και μπλέκω τα δάχτυλα μας...
"Μωρό μου τελειώσανε τα παλιά ξέχνα τα , τώρα είμαστε μαζί και είναι το μόνο που έχει σημασία" λέω και βάζει το κεφάλι της στο ώμου....Μέχρι να φτάσουμε είχε αποκοιμηθεί στον ώμο μου
Φτάνουμε στο ξενοδοχείο και ανεβαίνουμε στο υπνοδωμάτιο..."Τώρα μωρό μου αρχίζει η τιμωρία σου" μονολογώ και γελάω μόνος μου...
Την βλέπω να τρέχει στο μπάνιο και τρέχω και εγώ πίσω της...Μαζεύω τα μαλλιά της στη μια μεριά για αν μην λερωθούν...
"Μωρό μου είσαι καλά;;" Ρωτάω ανήσυχος
"Ναι ναι απλά ζαλίστηκα από την πτήση" λέει και δεν με πείθει και τόσο
"Θα καλέσω γιατρό"ανακοινώνω και χάνει το χρώμα της...
"Άγγελε είμαι καλά, μην το κάνει θέμα" με μαλώνει
"Εντάξει αλλά αν επαναληφθεί δεν θα κάνω πίσω"
Την πρώτη ημέρα κάναμε πολλές βόλτες στην Ιταλία, χαζεύαμε τα αξιοθέατα και τους ζωγράφους που υπήρχαν σε κάθε γωνιά...Την πείρα για φαγητό και μετά για παγωτό....κάναμε μια τελευταία βόλτα...Αργά το βράδυ επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο...Κάναμε ένα μπάνιο μαζί και ξαπλώσαμε στο κρεβάτι....Η Ερατώ ήταν τόσο κουρασμένη που κοιμήθηκε το ίδιο λεπτό...της έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο και την έβαλα στην αγκαλιά μου...όλη νύχτα την κρατούσα και ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άντρας πάνω στη γη...
Το επόμενο πρωί ξύπνησα πάρα πολύ νωρίς και εξαφανίστηκα από το δωμάτιο πριν ξυπνήσει....Την σημερινή μέρα θα την περάσουμε χωριστά όπως και την αυριανή....Θέλω να την νευριάσω, να την φτάσω στα όρια της...
Κατέβηκα κάτω στην καφετέρια και παρήγγειλα ένα καφέ...Όταν τελείωσα άρχισα να ψάχνω για ένα υπεύθυνο, χρειαζόμουνα μια μικρή βοήθεια...
"Συγνώμη..."σταμάτησα κάποιο που είδα μπροστά μου..."Θέλω ένα υπεύθυνο"
"Εγώ είμαι ο υπεύθυνος"
"Χρειάζομαι μερικές πινακίδες με κατευθυντήρια τόξα, ένα εθελοντή για να με βοηθήσει σε κάτι και μια μεγάλη σκάλα..."
"Πότε τα θέλετε;;" Ράτσα χαμογελαστός λες και ήξερε τι θα τα έκανα...
"Τον εθελοντή τώρα και τα υπόλοιπα αύριο βράδυ" είπα σοβαρός
"Δώστε μου πέντε λεπτά" είπε και έφυγε..Μετά από λίγο ήρθε μαζί με ένα νεαρό
"Λοιπόν σας ακούω, τι θέλετε να κάνω.."
Ρώτησε και άρχισα να του περιγράφω τα σχέδια μου...του εξήγησα τι ακριβώς ήθελα να κάνει και ευτυχώς συμφώνησε.,,
"Αυτό είναι όλο να παίρνω τα γράμματα;;"
"Ναι, και να μην αποκαλύψεις τίποτα από όσα σου είπα, δίνεις το γράμμα και φεύγεις..." Του είπα για ακόμα μια φορά...
"Πανεύκολο"σχολίασε
Την υπόλοιπη μέρα την πέρασα στον υπολογιστή γράφοντας τα γράμματα, τα ετοίμασα και τα έβαλα σε σειρά όπως ακριβώς έπρεπε να παραδοθούν....
"Ρε Άγγελε που είσαι εξαφανισμένος;;" Ούρλιαξε μηλιός απάντησα το τηλέφωνο...και πού είσαι ακόμα μωρό μου
"Έχω δουλειά" είπα ξερά και της το έκλεισα στα μούτρα..
Το απόγευμα βγήκα για ψώνια, έπρεπε να βρω κάτι εντυπωσιακό και για τους δυο...αφού βρήκα αυτό ακριβώς που έψαχνα, πήγα για τα τελευταία...
"Τι χρώματα προτιμάτε;;"
"Λευκό και κόκκινο" είπα
Επέστρεψα στο ξενοδοχείο και έκατσα στο μπαρ και άρχισα να πείνω για να περάσει η ώρα...τα ξημερώματα επέστρεψα στο δωμάτιο... Την βρήκα να κοιμάται στο κρεβάτι, έβγαλα τα ρούχα μου και ξάπλωσα δίπλα της, την φίλησα γλυκά στον ώμο και πέρασα τα χέρια μου γύρω της...
"Βρήκες τον δρόμο;;" Ρώτησε ειρωνικά και έκανα ότι κοιμόμουνα....την άκουσα να ξεφυσάει εκνευρισμένη...
Το πρωί σηκώθηκα βιαστικά έκανα ένα γρήγορο μπάνιο και εξαφανίστηκα πάλι από τα χαράματα, έκανα μια βόλτα να σκεφτώ αυτό που πήγαινα να κάνω...το ήθελα πολύ...ήμουν σίγουρος...
Επέστρεψα στο ξενοδοχείο και άρχισα να δείχνω στον David πως ακριβώς ήθελα να τα παραδώσει...
"Τα γράμματα σε κόκκινο φάκελο, σε κάιε γράμμα θα παίρνεις και ελνα από αυτά" και του έδειξα κάτι δίπλα μου...
"Το πρώτο να το πάω στις δυο το μεσημέρι, το δεύτερο όταν με ειδοποιήσετε, το τρίτο λίγο μετά τις δώδεκα το βράδυ και το τέταρτο μισή ώρα αργότερα.."τα επανέλαβε μια φορά ακόμα...
"Ακριβώς"
Η Ερατώ άρχισε να με παίρνει τηλέφωνα αλλά δεν είχα σκοπό να απαντήσω σε κανένα...έξαλλη θα είναι...
Το μεσημέρι ο David πήρε το πρώτο γράμμα, έτρεξα να το επιβεβαιώσω ο.τι όλα πάνε μια χαρά....
Το δεύτερο το πήρε μια ώρα αργότερα στο δωμάτιο, λίγη ώρα αργότερα την είδα από μακριά να βγαίνει από το ξενοδοχείο...Θα πάρει ώρες μέχρι να επιστρέψει..,
Μια ώρα αργότερα μου έστειλε μήνυμα...
"Δεν ξέρω τι παιχνίδι παίζεις, αλλά όταν σε βρω θα μου το πληρώσεις....Είμαι έξαλλη μαζί σου"
Μπήκα στο δωμάτιο και άφησα στο κρεβάτι μια τσάντα και άρχισα να ετοιμάζομαι...Σε πολύ λίγο ήμουν έτοιμος...Άρχισα να κάνω τις ετοιμασίες, έχω σκοπό να την εκνευρίσω περισσότερο...Όταν ήταν όλα έτοιμα έστειλα τον David να πάρει το τρίτο γράμμα...
"Όλα καλά;;" Τον ρώτησα μόλις ήρθε
"Την έχεις άσχημα" είπε μόνο
"Υπέροχα" σχολίασα
Αφού ετοιμάσαμε το τελευταίο μέρος του σχεδίου πείρε το τελευταίο γράμμα...
"Είσαι σίγουρος γι'αυτό;;" Με ρώτησε ανήσυχος....
"Μην ανησυχείς, ξέρω τι κάνω"τον διαβεβαίωσα...
"Αν μετακινηθεί η σκάλα;;" Ρώτησε
"Σταμάτα ρε γρουσούζη, και για να μην μετακινηθεί κράτα την γερά"του είπα και τον είδα να κάνει το σταυρό του...
"Πάω" Άρχισα να ανεβαίνω προσεχτικά την σκάλα και σταμάτησα κάπου στη μέση της σκάλας και περίμενα...
"Άγγελε;;" Την άκουσα να φωνάζει από το μπαλκόνι, δεν απάντησα και άρχισα να ανεβαίνω τα υπόλοιπα σκαλιά...
"Άγγελε;;" Ξαναρώτησε
"Εδώ είμαι μωρό μου" είπα και ανέβηκα και το τελευταίο σκαλί...Ούτε ξέρω πόσα μέτρα ύψος ήμουνα, και δεν το ρίσκαρα να κοιτάξω κάτω...
Γύρισε και με είδε απότομα μπροστά της
"ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΟΣ;;;" ούρλιαξε και κοίταξε κάτω...
Πολύ καλή έχω γίνει τώρα τελευταία.....μην καλομάθετε....έχω ακόμα μέχρι το τέλος....