Ερατώ
Τα λόγια του με πονάνε πολύ, γιατί ξέρω ότι έχει δίκιο...εγώ φταίω για όλα, εγώ μας έφερα σε αυτό το σημείο...μόνο εγώ...και πρέπει να κάνω κάτι για να διορθώσω τα πράγματα...δεν θέλω να τον χάσω τώρα που τον βρήκα και που περιμένω το παιδί του...το μωρό μας...όχι δεν μπορώ...Θα κάνω τα πάντα για να με εμπιστευτεί ξανά και να μεγαλώσουμε το μωρό μας ευτυχισμένοι.....Τον αγαπάω τόσο πολύ....
"Νόμιζα πως με αγαπούσες, πως είσαι ερωτευμένη μαζί μου όσο εγώ μαζί σου, όμως για ακόμη μια φορά έκανα λάθος...εσύ ήσουν ένα λάθος όμως ξέρεις κάτι;;;Αυτό το λάθος θα το έκανα ξανά και ξανά αρκεί να με οδηγούσε ξανά κοντά σου...Είχες πει πως μου είχες εμπιστοσύνη και όμως δεν μου μίλησες, προτίμησες να βάλεις τον Σταύρο ανάμεσα μας, τον άφησες να παίζει με τος ζωές μας...Και η επόμενη κίνηση σου ήταν να πάρεις ένα πλοίο και να φύγεις για να σωθείς από τα λάθη σου...να γλιτώσεις από τις τύψεις σου...,..Ένα μήνα τώρα ήσουν εξαφανισμένη, έριξες μαύρη πέτρα πίσω σου και δεν νοιάστηκες για εμένα, σε έψαχνα σαν μαλάκας όλο το βράδυ μέχρι που με λυπήθηκε ο Λουκάς και μου είπε πως έφυγες...κάθε βράδυ την έβγαζα κάτω από το μπαλκόνι σου για να δω έστω λίγο φως, ένα μήνα εγώ ήμουν εδώ και εσύ έλειπες...Σκέφτηκες μόνο τον δικό σου τον εαυτό, μόνο το δικό σου τον πόνο...και τώρα τι;;Επειδή μας έκανες την τιμή και επέστρεψες και έμαθα όλη την αλήθεια τυχαία, νομίζεις ότι όλα είναι καλα;; Όχι αγαπητή μου ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι καλά..."
"Δεν αντέχω άλλο Ερατώ, έχω βαρεθεί να προσπαθώ μόνος μου για αυτή τη σχέση. Έχω βαρεθεί να τρέχω από πίσω σου συνεχώς. Έχω βαρεθεί να προσπαθώ να σε μεταπείσω σε κάθε βλακεία που σου καρφώνεται στο κεφάλι...Έχω κουραστεί να προσπαθώ να σε πείσω για τα αισθήματα μου...Νιώθε γελοίος το καταλαβαίνεις;;; Έχω χάσει κάθε αξιοπρέπεια μου...Φεύγω"
"Μην...μην φύγεις, έχεις δίκαιο και το ξέρω, εγώ φταίω για όλα, εγώ μας διάλυσα, εγώ φταίω μόνο εγώ...θα προσπαθήσω περισσότερο στο ορκίζομαι, θα κάνω ότι θέλεις εσύ , μόνο μην φύγεις αγάπη μου...Μην φύγεις σ' αγαπάω Άγγελε, σε αγαπάω πολύ μωρό μου..." Λέω και πέφτω με φόρα στην αγκαλιά του, δένω τα χέρια μου πίσω από το σβέρκο του και τον κρατάω κοντά μου....
"Θα φύγω, για να σκεφτείς τι θέλεις...εγώ ξέρω πολύ καλά τι θέλω και αυτό είσαι εσύ...Κάτσε και σκέψου τι θέλεις, όταν αποφασίσεις τι θέλεις ξέρεις που να με βρεις..." Μου άφησε ένα φιλί στο μέτωπο, και αφού πείρε τα πράγματα του έφυγε...
Όσο και να με πονάει δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι έχω δίκιο για όλα όσα λέει...δεν φέρθηκα καλά, ποτέ δεν πολέμησα για αυτόν, για εμάς... για την αγάπη μας...Ποτέ δεν του απέδειξα την αλήθεια των λόγων μου...Ποτέ οι πράξεις μου δεν συμβάδιζαν με τα λόγια μου...Ποτέ δεν αφέθηκα ολοκληρωτικά σε αυτό που έχουμε...πάντα υπήρχε ο φόβος να μην πληγωθώ και τελικά πλήγωσα τον μόνο άνθρωπο που με αγάπησε πραγματικά...Από την αρχή της γνωριμίας μας έκανε ξεκάθαρα ότι ενδιαφέρεται για εμένα.... Σε κάθε αμφιβολία μου ήταν εκεί και την έδιωχνε μακριά..."Δεν με νοιάζει να προσπαθώ κάθε λεπτό της ζωής μου για να σε πείσω για την αλήθεια των συναισθημάτων μου αρκεί να ξέρω ότι είσαι πλάι μου...Δον μπορώ να σου υποσχεθώ ότι όλα θα πάνε καλά και δεν θα περάσουμε δυσκολίες, όμως όσο περνά από το χέρι μου δεν θα αφήσω τίποτα να μπει ανάμεσα μας...."
Έκανα ένα χαλαρωτικό μπάνιο και έβαλα μια φόρμα και ένα άνετο μπλουζάκι και ξεκίνησα για το γραφείο της γυναικολόγου...Κάθισα και περίμενα να έρθει η σειρά μου...η καρδιά μου κόντευε να βγει από το στήθος μου από την αγωνία...μπορεί να ήξερα ότι ήμουν έγκυος αλλά τώρα είναι διαφορετικό...Άκουσα το όνομα μου και μπήκα μέσα, κάθισα και άρχισε να με εξετάζει....
"Σας το επιβεβαιώνω και εγώ λοιπόν, είστε έγκυος" είπε και χαμογέλασε γλυκά..... Πάτησε μερικά κουμπιά και άκουσα κάτι δυνατούς και πολύ γρήγορους χτύπους...Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα από συγκίνηση και ευτυχία...το μωράκι μου....
"Θα τα πούμε ξανά σε ένα μήνα..." Είπε και μου έδωσε ένα φάκελο με βίντεο και φωτογραφίες από τον υπέρηχο...τα έβαλα στην τσάντα και έφυγα...ήξερα πολύ καλά που θα πήγαινα, που ανήκω...
Έφτασα έξω από την πόρτα του Άγγελου, χτυπούσα για ώρα το κουδούνι αλλά δεν άνοιγε...έκατσα στο πάτωμα και περίμενα, η πλάτη μου ακουμπούσε στον τοίχο και τα γόνατα μου ακουμπούσαν στο πρόσωπο μου...ΤΑ ξημερώματα άκουσα βήματα να ανεβαίνουν τη σκάλα, μόλις με κοίταξε να κάθομαι στο πάτωμα κόλλησε για λίγο και τα κλειδιά έπεσαν από τα χέρια του και έκαναν ένα περίεργο ήχο στην τόση ησυχία...Έσκυψε και τα πείρε και άνοιξε την πόρτα χωρίς να πει τίποτα, με προσπέρασε και μπήκε μέσα και άφησε ανοιχτή την πόρτα....
Έμεινα μερικά λεπτά ακόμα εκεί και μετά αφού πείρα μια βαθιά ανάσα για να αποκτήσω δύναμη μπήκα μέσα και έκλεισα την πόρτα...Τον βρήκα να είναι όρθιος στο μπαλκόνι και τα χέρια του να είναι ακουμπισμένα στο κάγκελο....
"Γιατί ήρθες;;" Είπε χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει...
"Για αρκετούς λόγους" είπα και συνέχισε να μην με κοιτάει..."Αλλά ο πιο σημαντικός είναι ότι σε αγαπάω"
"Παρακάτω..."είπε ψυχρά και γύρισε, σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος και συνέχισε να με κοιτάει ανέκφραστος...
"Δεν με νοιάζει να προσπαθώ κάθε λεπτό της ζωής μου για να σε πείσω για την αλήθεια των συναισθημάτων μου αρκεί να ξέρω ότι είσαι πλάι μου...Δεν μπορώ να σου υποσχεθώ ότι όλα θα πάνε καλά και δεν θα περάσουμε δυσκολίες, όμως όσο περνά από το χέρι μου από εδώ και πέρα δεν θα αφήσω τίποτα να μπει ξανά ανάμεσα μας...."είπα τα ίδια του τα λόγια για να δει ότι δεν έχω ξεχάσει τίποτα και ότι θυμάμαι την κάθε λέξη του...
"Ωραία λόγια...Αλλά ξέρεις κάτι;; Έχω χορτάσει από ωραία λόγια φτάνει..."Λέει άγρια και με κοιτάζει απογοητευμένος...."Δεν ξέρω γαμώτο...δεν ξέρω αν με θεωρείς ηλίθιο ή απλά δεδομένο...Σε παρακαλώ φύγε..."σκύβει το κεφάλι και αποφεύγει το βλέμμα μου...
"Μωρό μου τι είναι αυτά που λες;;"ρωτάω και σηκώνω το κεφάλι του για να με κοιτάξει..."Άγγελε είμαι εδώ, και είμαι εδώ γιατί σε χρειάζομαι...Ήμουν λάθος σε όλα όσο αφορά τη σχέση μας αλλά τώρα το κατάλαβα, αργά βέβαια αλλά το κατάλαβα...Μην με αφήσεις να ζω μακριά σου περισσότερο δεν το αντέχω..." Λέω και τα μάτια μου βουρκώνουν ξανά...Δεν θέλω να τον χάσω, όχι τώρα που τον βρήκα, είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί...
"Ούτε εγώ μπορώ μακριά σου μάτια μου σε αγαπάω και σε χρειάζομαι κοντά μου ..."λέει και με τραβάει κοντά του, το κεφάλι μου ακουμπάει στο στέρνο του και τα χέρια του με σφίγγουν πάνω του...Του αφήνω ένα απαλό φιλί στο λαιμό και με την άκρη του ματιού μου τον βλέπω να χαμογελάει...
"Πάμε να ξαπλώσουμε, όπου να ναι ξημερώνει..."με τραβάει από το χέρι και μπαίνουμε στο υπνοδωμάτιο...Αρχίζει να μου βγάζει αργά τα ρούχα και με αφήνει με τα εσώρουχα...Κάνει ένα βήμα πίσω και με παρατηρεί..."Τα υπόλοιπα βγάλε τα μόνη σου" λέει και μου γυρνάει την πλάτη..... Αρχίζει να βγάζει τα ρούχα του και τον χαζεύω καθώς βγάζω τα εσώρουχα μου και πέφτω μέσα στα σκεπάσματα...Ξαπλώνει δίπλα μου και με τραβάει στην αγκαλιά του, το κεφάλι μου ακουμπάει στο μπράτσο του...
"Μωρό μου πρέπει να σου πω κάτι"Αρχίζω να λέω κάπως διστακτικά...
"Μην μιλάς, μην το χαλάς" με σταματάει και με βάζει να ξαπλώσω πάνω στο σώμα του..."Κοιμήσου μάτια μου" μου αφήνει ένα απαλό φιλί στα χείλη και κλείνουμε και οι δυο τα μάτια μας...
Το επόμενο πρωί μόλις άνοιξα τα μάτια μου έτρεξα στην τουαλέτα καθώς οι πρωινές αναγούλες γίνονται ανυπόφορες...Ευτυχώς ο Άγγελος κοιμόταν και δεν με πείρε είδηση όταν έφυγα από την αγκαλιά του...Όταν τελείωσα έπλυνα τα δόντια μου και έβαλα νερό στο πρόσωπο μου...Επέστρεψα στο κρεβάτι και χώθηκα ξανά στην αγκαλιά του και άρχισα να του αφήνω μικρά φιλιά σε όλο το πρόσωπο του.....
"Μωρό μου ξύπνα, θα αργήσεις στο γραφείο" είπα και άρχισα να χαϊδεύω τους κοιλιακούς του...
"Πήγαινε και λίγο πιο κάτω" τον άκουσα να λέει νυσταγμένα...και να γελάει ευχαριστημένος με την έκφραση μου...
"Άντε μωρέ" είπα και τον χτύπησα στο μπράτσο...."Σήκω από το κρεβάτι θα αργήσεις" είπα λίγο πιο θυμωμένα μπας και σηκωθεί αλλά δεν τον έβλεπα και πολύ πρόθυμο για να το κάνει...
"Προλαβαίνουμε σε τρεις ώρες φεύγει το πλοίο" είπε βαριεστημένα και γύρισε μπρούμυτα και συνέχισε τον ύπνο του..."Θα πάμε στους γονείς σου" πέταξε και γούρλωσα τα μάτια...
"Που ξέρεις εσύ που μένουν οι γονείς μου;;" Ρώτησα παραξενεμένη...
"Όλα τα ξέρω εγώ, άσε με να κοιμηθώ τώρα" είπε σαν παιδάκι που το ξυπνάς από τα χαράματα για να πάει στο σχολείο...
Ξεφύσηξα αγανακτισμένη και άρχισα να φτιάχνω δυο μικρές τσάντες για να πάρουμε μαζί μας...Ευτυχώς είχα μερικά ρούχα εδώ και δεν χρειαζόταν να πάμε από το σπίτι μου...Όταν έκλεινα την τελευταία τσάντα ένιωσα τα χέρια του να τυλίγονται γύρω μου και τα ζεστά του χείλη στο λαιμό μου και ανατρίχιασα..."Σε θέλω" μου ψιθύρισε αισθησιακά και δάγκωσε το αυτί μου...
"Άστα αυτά και ετοιμάσου θα αργήσουμε" του είπα και τον έσπρωξα μακριά μου..
"Δεν θα φτάσουμε, θα φτάσουμε και τότε μωρό μου δεν σε γλιτώνει τίποτα" είπε και μου έκλεισε πονηρά το μάτι και έφυγε...
"Ποιος σας είπε πως θέλω να γλιτώσω κύριε Γεωργιάδη;;"τον ρώτησα φωναχτά και άκουσα τα γέλια του από μέσα...,
"Μην με προκαλείς γιατί δεν θα πάμε στο τέλος"
"Καλά καλά άντε τέλειωνε"
Όταν φτάσαμε επιτέλους στο νησί, πήγαμε στο σπίτι να αφήσουμε τα πράγματα μας και να γνωρίσουν και οι γονείς μου τον Άγγελο....Ο πατέρας μου ενθουσιάστηκε με τον γαμπρούλη του όπως τον αποκαλεί και μέχρι αργά το απόγευμα τον έσερνε μαζί του σε όλο το νησί για να δείξει τον γαμπρό σε φίλους και γνωστούς...Γύρω στις οκτώ το βράδυ επέστρεψαν χαμογελαστοί και οι δυο...Ο Άγγελος με πλησίασε και με αγκάλιασε από τους ώμους...."Πως περάσατε;;" Τον ρώτησα όταν καθίσαμε στο σαλόνι...
"Υπέροχα ο μπαμπάς σου νομίζω με συμπάθησε" μου λέει και γελάω...
"Και βέβαια σε συμπάθησε, κάνεις ευτυχισμένη την κόρη του" είπα και σοβάρεψα απότομα...
"Τι έχεις μωρό μου;;" Με ρώτησε γλυκά και με κοιτούσε στα μάτια...
"Τίποτα, απλά είμαι λίγο κουρασμένη..."
"Θέλεις να πάμε να ξαπλώσουμε;;"
"Όχι ας πάμε καλύτερα μια βόλτα, είναι πανέμορφα εδώ τη νύχτα" είπα και αφού τους καληνυχτίσαμε φύγαμε...Περπατούσαμε στα δρομάκια και απολαμβάναμε την ησυχία και τη γαλήνη της νύχτας...Φτάσαμε σε μια παραλία και περπατούσαμε στην άμμο, ξαφνικά με σηκώνει στην αγκαλιά του και αρχίζει να προχωράει προς τη θάλασσα...
"Άγγελε τι κάνεις;;Είναι κρύα τέτοια ώρα..." Είπα αλλά δεν μου έδωσε σημασία και συνέχισε να προχωράει....το νερό μας κάλυψε μέχρι τα γόνατα...Με άφησε κάτω και ξεκούμπωσε μερικά κουμπιά από το φόρεμα μου για να εμφανιστεί το στήθος μου, έβαλε το πρόσωπο του ανάμεσα και άρχισε να με γλύφει, τα χέρια μου τραβούσαν τα μαλλιά του.Ξεκούμποσε το παντελόνι του, κατέβασε το εσώρουχο του και με έβαλε να καθίσω πάνω του...
"Θέλω την γυναίκα μου" είπε αισθησιακά και τον ένιωσα να μπαίνει με μια κίνηση μέσα μου...Τα χέρια μου ήταν γύρω από το σβέρκο του και τον κρατούσαν δυνατά, τα δικά του τυλιγμένα γύρω από την μέση μου...Με ανεβοκατέβαζε με δύναμη πάνω του και οι κραυγές μου έκαναν βουητό στη ησυχία της νύχτας....
Οι κινήσεις μας συγχρονισμένες μαζί με τις ανάσες και τα βογγητά μας...Κάναμε έρωτα κάτω από το φεγγάρι, με τα κύματα να σπάζουν πάνω στα κορμιά μας...
"Δεν είμαι γυναίκα σου"κατάφερα να πω ξεψυχισμένα...Γέλασε πνιχτά και συνέχισε να μπαίνει πιο άγρια μέσα μου...Όταν ήμασταν και οι δυο κοντά οι κοντά οι κινήσεις μας έγιναν πιο αργές...Μπήκε μια φορά απότομα και ήξερα ότι ήμουν κοντά, δεν θα άντεχα περισσότερο..
Τελείωσε μωρό μου"είπε και άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο...τα χείλη του δεν άφησαν λεπτό τα δικά μου...
"Σε αγαπάω" είπα και με σήκωσε στην αγκαλιά του και περπατούσε προς τα έξω...
"Σε λατρεύω" φώναξε δυνατά και έκανε αντίλαλο στην τόση ησυχία...
Εδώ είμαστε....Τα παιδιά τα βρήκαν και χαίρονται τον Έρωτα τους....Η Ερατώ προσπάθησε να μιλήσει στον Άγγελο για άλλη μια φορά αλλά το βλέπω να γίνεται σύντομα...Τώρα.... η ιστορία σιγά σιγά πλησιάζει στο τέλος της...Δεν ξέρω πόσα κεφάλαια ακριβώς έχουν μείνει αλλά δεν είναι πολλά...
Όμως μια καινούργια ιστορία έρχεται σύντομα...έχω ανεβάσει την εισαγωγή...
Είμαστε σαν τα ψάρια στο νερό... Κολυμπάμε ανάμεσα σε δίχτυα, άλλα είναι ορατά κι άλλα όχι... Άλλα σε παγιδεύουνε για λίγο κι άλλα για όλη σου τη ζωή... Ζούμε περιτριγυρισμένοι από δίχτυα, αλλά αυτό που επιμένουμε να ξεχνάμε είναι πως ένα μεγάλο μέρος τους, το έχουμε υφάνει μόνοι μας!!!
Ένοχα μυστικά αποκαλύπτονται...Μια λάθος κίνηση την πιο ακατάλληλη στιγμή που θα αλλάξει τη ζωή όλων...Για πάντα...Στα δίχτυα του Έρωτα...
Καλό βράδυ