Άγγελος
"Άγγελε περίμενε"λέει και με μένω ακίνητος στην ίδια θέση χωρίς να γυρίσω να την κοιτάξω..."Πρέπει να μιλήσουμε" συνεχίζει και ξέρω ότι ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσουμε πολλά...
"Πάμε πάνω" λέω και την προσπερνάω, με ακολουθεί μέχρι πάνω...
Μπαίνω μέσα και κάθομαι στο καναπέ και εκείνη στέκεται όρθια μπροστά μου...περιμένω να αρχίσει αλλά δεν το κάνει...σκύβω το κεφάλι κάτω και το κρύβω μέσα στις παλάμες μου, αφήνω μια ανάσα και σηκώνομαι...Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση...πρέπει να μπει ένα τέλος...
"Μείνε εδώ"λέω απότομα και την αφήνω μόνη στο σαλόνι...
Πηγαίνω στο μπάνιο και μαζεύω όλα μου τα προσωπικά αντικείμενα...ανοίγω τις ντουλάπες στο υπνοδωμάτιο και μαζεύω μερικά ρούχα που έχω εδώ...Ανοίγω μια τσάντα και τα πετάω όλα μέσα, την κλείνω βιαστικά και βγαίνω έξω για να την συναντήσω...Βγάζω από τα κλειδιά μου το κλειδί του σπιτιού της και το αφήνω πάνω στο τραπέζι...
"Λοιπόν σε ακούω..."λέω και αφήνω νευρικά την τσάντα στο πάτωμα...Με κοιτάζει στα μάτια και μετά βλέπει δίπλα μου την τσάντα...
"Τι...,τι είναι αυτό;;" Ρωτάει και έχει χάσει το χρώμα της...
"Τα πράγματα μου" απαντάω ψυχρά...Αυτή τη φορά δεν θα αφήσω να με επηρεάσει το ύφος της...."Θα ακούσω ότι έχεις να πεις και μετά θα φύγω..."
"Τότε δεν έχει νόημα να πω τίποτα, η έξοδος ξέρεις που είναι" λέει και μου γυρνάει την πλάτη...Παίρνω την τσάντα και φτάνω μέχρι την πόρτα...
"Να προσέχεις" λέει σιγανά και καταλαβαίνω ότι κλαίει..
Ανοίγω την πόρτα και σκέφτομαι αν πρέπει να φύγω...Την κλείνω ξανά με δύναμη...συνεχίζει να κοιτάζει έξω από το παράθυρο και το μόνο που ακούγεται είναι η ανάσα της...
"Όχι πριν με ακούσεις"φωνάζω και γυρνάει προς το μέρος μου...τα μάτια της είναι κόκκινα και τα δάκρυα της τρέχουν ποτάμια...Προσπαθώ να συγκρατηθώ και μην την βάλω στην αγκαλιά μου...Την πλησιάζω και την αρπάζω από τα μπράτσα "Κοίταξε με" ζητάω και σηκώνει δειλά δειλά το πρόσωπο της και με κοιτάζει στα μάτια..."Τι βλέπεις;;;" Ρωτάω και σκύβει ξανά το κεφάλι..."Είπα κοίταξε με και πες μου τι βλέπεις που να πάρει..." Ακουμπάει το χέρι της στο μάγουλο μου, με χαϊδεύει και κλείνω τα μάτια στην κίνηση της...
"Βλέπεις μπροστά σου κανένα μαλάκα;;" Ρωτάω και απομακρύνομαι από το άγγιγμα της...
"Όχι"απαντάει κατηγορηματικά...
"Τότε γιατί μου συμπεριφέρεσαι σαν να είμαι;;;;" Με κοιτάζει χωρίς να απαντήσει...."Τι έχω κάνει λάθος μαζί σου γαμώτο;; Δεν σε αγάπησα αρκετά;; Δεν σου έδειχνα την αγάπη μου αρκετά;; Σου έχω πει ποτέ ψέματα;; Σε έχω απατήσει;; Τι σκατά έκανα για να αξίζω τέτοια συμπεριφορά;;" Περπατώ μέσα στο σπίτι για να ηρεμίσω...
"Τίποτα δεν έκανες"μου απαντάει και περνάω το χέρι μου μέσα στα μαλλιά μου νευρικά...
"Τότε γιατί μου τα κάνεις αυτά;;" Λέω και σκύβει το κεφάλι...
"Συγνώμη" λέει χαμηλόφωνα...
"Συγμώμη;; Για ποιο από όλα;; Που μου είπες ψέματα;; Που δεν μου έχεις εμπιστοσύνη;; Που τα παρατάς στη πρώτη δυσκολία;;;Που φεύγεις μακριά μου;;; Που με διώχνεις;; Για ποιο από όλα συγνώμη;;; ΓΙΑ ΠΟΙΟ;;" Ρωτάω έξαλλος και πετάω κάτω ένα βάζο που βλέπω μπροστά μου,τρομάζει και αναπηδά από τον φόβο της...
"Για όλα εντάξει;;ΓΙΑ ΟΛΑ" ουρλιάζει για να την ακούσω ανάμεσα στις φωνές μου...
"Νόμιζα πως με αγαπούσες, πως είσαι ερωτευμένη μαζί μου όσο εγώ μαζί σου, όμως για ακόμη μια φορά έκανα λάθος...εσύ ήσουν ένα λάθος όμως ξέρεις κάτι;;;Αυτό το λάθος θα το έκανα ξανά και ξανά αρκεί να με οδηγούσε ξανά κοντά σου...Είχες πει πως μου είχες εμπιστοσύνη και όμως δεν μου μίλησες, προτίμησες να βάλεις τον Σταύρο ανάμεσα μας, τον άφησες να παίζει με τος ζωές μας...Και η επόμενη κίνηση σου ήταν να πάρεις ένα πλοίο και να φύγεις για να σωθείς από τα λάθη σου...να γλιτώσεις από τις τύψεις σου...,..Ένα μήνα τώρα ήσουν εξαφανισμένη, έριξες μαύρη πέτρα πίσω σου και δεν νοιάστηκες για εμένα, σε έψαχνα σαν μαλάκας όλο το βράδυ μέχρι που με λυπήθηκε ο Λουκάς και μου είπε πως έφυγες...κάθε βράδυ την έβγαζα κάτω από το μπαλκόνι σου για να δω έστω λίγο φως, ένα μήνα εγώ ήμουν εδώ και εσύ έλειπες...Σκέφτηκες μόνο τον δικό σου τον εαυτό, μόνο το δικό σου τον πόνο...και τώρα τι;;Επειδή μας έκανες την τιμή και επέστρεψες και έμαθα όλη την αλήθεια τυχαία, νομίζεις ότι όλα είναι καλα;; Όχι αγαπητή μου ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι καλά..."
"Δεν αντέχω άλλο Ερατώ, έχω βαρεθεί να προσπαθώ μόνος μου για αυτή τη σχέση. Έχω βαρεθεί να τρέχω από πίσω σου συνεχώς. Έχω βαρεθεί να προσπαθώ να σε μεταπέσω σε κάθε βλακεία που σου καρφώνεται στο κεφάλι...Έχω κουραστεί να προσπαθώ να σε πείσω για τα αισθήματα μου...Νιώθε γελοίος το καταλαβαίνεις;;; Έχω χάσει κάθε αξιοπρέπεια μου...Φεύγω"
"Μην...μην φύγεις, έχεις δίκαιο και το ξέρω, εγώ φταίω για όλα, εγώ μας διάλυσα, εγώ φταίω μόνο εγώ...θα προσπαθήσω περισσότερο στο ορκίζομαι, θα κάνω ότι θέλεις εσύ , μόνο μην φύγεις αγάπη μου....Μην φύγεις σ' αγαπάω Άγγελε, σε αγαπάω πολύ μωρό μου..." Λέει και πέφτει στην αγκαλιά μου...
"Θα φύγω, για να σκεφτείς τι θέλεις...εγώ ξέρω πολύ καλά τι θέλω και αυτό είσαι εσύ...Κάτσε και σκέψου τι θέλεις, όταν αποφασίσεις τι θέλεις ξέρεις που να με βρεις..." Είπα και αφού της άφησα ένα φιλί στο μέτωπο πείρα τα πράγματα μου και έφυγα....
Έφτασα στο αγαπημένο μου μέρος, από μικρός πήγαινα εκεί όταν ήθελα λίγο χρόνο μόνος με τον εαυτό μου για να σκεφτώ...έκατσα στο πεζουλάκι και έμεινα ώρες να βλέπω την θέα από κάτω...έβλεπα όλη την πόλη από κάτω....Όταν άρχισε να πέφτει ο ήλιος έφυγα, τριγυρνούσα στους δρόμους σαν τρελός, αν πήγαινα σπίτι θα τα έσπαγα όλα από την ένταση που είχα πάνω μου....
~Μερικές φορές το ξεκαθάρισμα είναι πολύ δύσκολο, αλλά το κάνεις και ξαναρχίζεις απ' την αρχή, ελπίζοντας πως η επόμενη φορά που ο έρωτας θα χτυπήσει την πόρτα σου δε θα 'ναι μακριά
Στενάχωρο το σημερινό κεφάλαιο...Νομίζω όλοι περιμέναμε το ξέσπασμα του Άγγελου...