CHAPTER THREE
Baekhyun don't know if he's doing his role as Baekchan well. Hindi nga niya alam kung paano umakto ng babae eh, plus naiirita pa siya sa mga lalaking nakatingin sa kanya na para bang hinuhubaran na siya sa isip nila. Hindi ginusto ni Baekhyun to, yes he wanted to be a girl pero nasabi niya lang iyon dahil brokenhearted siya at wala sa sarili noong gabi na yon. Malay ba niyang lilitaw si Luhan sa harap niya para sabihing gagawin siyang babae?! Pero sabi nga ni Luhan, this thing happened for a reason. Kaya Baekhyun is trying hard to play his role well, para matapos na itong kahibangan na ito.
Well, hindi niya rin naman alam kung bakit siya pumayag maging babae. Dahil narin siguro sa brokenhearted siya at nagluluksa, pero ngayon nagsisisi na siya ng sobra. Ang hirap!
Pero at least, may progress sila ni Chanyeol.
"Sige, Chan. Dito nalang ako," pagpapaalam ni Baekchan kay Chanyeol. Chanyeol invited him for lunch kasi para makapagsorry ng formally sa kanya. Baekchan said na it's okay, but Chanyeol insisted kaya eto sila ngayon, kakatapos lang ng lunch nila.
"Ha? Nasaan ba yung bahay mo dito?" tanong ni Chanyeol. They stopped infront of the subdivision, sa subdivision kung saan nakatira si Baekhyun. "Taga dito ka? You know, I have a friend who lives here. Hatid na kita hanggang sa bahay niyo."
Baekchan knows that 'Baekhyun' is the one who's Chanyeol is talking about. She shook her head, "No thanks. Strict kasi ang parents ko eh," pabebe niyang sabi. Taragis na buhay talaga to oh.
"Ganon ba? You sure na kaya mo nang maglakad pauwi?" Chanyeol asked.
Oo, tangina naman. Marunong akong maghapkido, gago. Saka kita mong ang taas ng sikat ng araw, walang kikidnap sakin. Baekchan wanted to say.
"Oo naman. May paa ako oh!" Baekchan pointed her feet.
Pero hindi sa paa napunta ang atensiyon ni Chanyeol, kundi sa hinlalaki ni Baekchan.
Sa hinlalaki niyang may nunal.
Holy shit, may nunal rin siya sa thumb?! Parehas sila ni Baekhyun! Chanyeol thought.
"Uy!" Baekchan waved her hand on Chanyeol's face kasi nakatulala ito, "Are you okay?"
Nabalik naman sa realidad si Chanyeol dahil doon. He shrugged the thought about that mole in the thumb. "Oo naman. Oh sige, take care ha? Kakanta ka pa sa Monday. Mauna na ako."
Baekchan nodded her head in a cute way that made Chanyeol's heart jump. Seriously, lagi nalang lumulundag ang puso ko kapag nagpapacute si Baekchan.
Chanyeol started walking away and Baekchan let out a sigh of relief. Napansin niya yung tingin ni Chanyeol sa daliri niya.
Boset, bakit ba hindi nawala itong nunal ko sa hinlalaki nung naging babae ako?! Ano ba yan!
Baekchan looked at Chanyeol's retreating back one last time before she turned her back and was surprised by Luhan's prescence. Napatili naman siya dahil sa gulat, "Putangina mo, Luhan! Stop scaring the shit out of me!"
Luhan laughed out loud kaya nainis si Baekchan, "Bakit ka ba sulpot ng sulpot kung saan saan?! Para kang kabute!"
That's true. Kanina lang nung lunch nila ay nakita niya si Luhan sa kabilang table na nanonood sa kanila, nung gabi naman na natapilok siya at nasalo siya ni Chanyeol ay bigla rin nawala si Luhan, nung magkasama sila ni Chanyeol sa coffee shop ay bigla bigla nasa kabilang table nanaman si Luhan at nakabantay sa kanila. Baekchan finds Luhan weird and creepy.
Chanyeol heard a shout and a squeal at napagtanto niya na galing kay Baekchan ang mga iyon. Hindi pa naman siya nakakalayo mula kay Baekchan kaya naisipan niyang balikan ito.
"Luhan naman eh! Hindi nakakatuwa!" inis na sabi ni Baekchan dahil pinagtatawanan parin siya ni Luhan. Narinig ito ni Chanyeol at nagtaka.
Sinong kausap niya? Wala naman siyang kasama ha?
"Baekchan?" napalingon si Baekchan kay Chanyeol at nagulat si Chanyeol dahil inis na inis yung itsura ni Baekchan, "Uhh.. sinong kausap mo? Okay ka lang? Sumisigaw ka eh."
Baekchan pointed a finger at Luhan's direction, "Eto kasing bwisit na ito eh! Pinagloloko ako!"
Chanyeol furrowed his eyebrows. Sinong tinutukoy niya? Wala naman eh. "Wala naman tao eh."
This time, si Baekchan naman ang nangunot ang noo. Anong wala?! "Hindi mo ba nakikita itong si Lu--" natigilan siya noong lumingon siya sa kinatatayuan ni Luhan kanina because..
Luhan is not there.
Lalong nangunot ang noo ni Baekchan. Nasaan na yung gaga na yun?! Ang bilis niya naman makaalis?! Napailing siya, "Wala. Okay lang ako. Sige, mauna na ako ha?" hindi na niya hinintay pang makasagot si Chanyeol at naglakad na paalis. She's confused, nawiweirduhan na siya kay Luhan.
Naglibot muna si Baekchan sa subdivision to make sure na hindi sumusunod si Chanyeol sa kanya. Mahirap na, baka mahuli pa na sa bahay ni 'Baekhyun' siya nakatira at pagdudahan pa siya lalo. Alam ni Baekchan na gulong gulo si Chanyeol kung bakit ang dami nilang similarities ni Baekhyun. Tanga, si Baekhyun parin ito. Linagyan lang ng mahabang buhok, boobs at down there.
Pumasok si Baekchan sa bahay niya at nagulat dahil nasa loob si Luhan at naghihintay sa gilid ng pintuan. Paano siya nakapasok? Nakalock ang gate, imposibleng umakyat siya dahil mataas ang bakod ng bahay. Yan ang laging tanong ni Baekchan sa sarili niya kapag nakikita niya si Luhan na nasa loob ng bahay niya kahit na wala itong susi.
"Luhan, mag-usap nga tayo," seryosong tanong ni Baekchan para malinawan na siya. Pumasok siya sa loob ng bahay at naramdaman niyang nakasunod sa kanya si Luhan.
Inilapag niya yung shoulder bag niya sa sofa at pumameywang, "Saan ka nagpunta kanina? Bakit nawala ka agad?"
Luhan was taken aback, "Ha? Wala, umalis ako nung kinausap ka ni Chanyeol."
Hindi naniwala si Baekchan dahil hindi makatingin ng maayos si Luhan sa kanya. Alam niyang may mali. "Luhan, sabihin mo nga, bakit bigla bigla kang sumusulpot sa tabi ko tapos bigla ka rin mawawala? Yung totoo.." lumapit si Baekchan kay Luhan kaya napaatras si Luhan, "Ninakaw mo ba yung helicapter ni Doraemon?"
Naitulak naman ng mahina ni Luhan si Baekchan, "A-Ano bang pinagsasabi mo?! Malamang sinusundan kita dahil may mission ako!"
Baekchan ruffled her hair in frustration, "Oo, alam ko iyon. Pero ang tanong, bakit ang bilis mo mawala?! Bakit ang bilis mo makarating?! Parang nagteteleport ka eh! Sabihin mo nga, may kapangyarihan ka ba?!"
Napalunok naman si Luhan. Should I tell him--her? Baka kasi.. hindi niya na ako kausapin. Baka isipin niya nababaliw na siya dahil nakikita niya ako.
"Baek, if I'll tell you everything, wag kang magagalit ha?" Luhan held her hand.
Nalilito man ay tumango si Baekchan, "Go, explain." Handang makinig si Baekchan dahil open naman siya sa lahat ng bagay.
Luhan took a deep sigh at tinanggal ang pagkakahawak niya sa kamay ni Baekchan. Tinignan niya ito sa mata, "Baekhyun.." he looked on the floor, "I'm already dead."
Baekchan gasped on what Luhan said.
P-Patay na siya?!
Hindi siya nagsalita, hindi pa nagsisink-in sa utak niya.
Luhan took the chance to continue explaining, "I was sent here because of my wish. May hinihiling ako sa itaas at ito ang ibinigay Niya sa akin na mission--ang tulungan ka," he took a step closer, "Kapag mission accomplished ako dito, makukuha ko na yung hinihiling ko."
"A-Ano ba yung wish mo?" wala sa sariling tanong ni Baekchan.
Luhan bit his lips. Eto na, "I left someone ten years ago without a word, I never knew it would be my end. Kung sanang nakapagpaalam ako ng maayos, kung sanang hindi ko siya tinakasan, kung sanang hindi ako naging tanga noon, I would have died peacefully. Pero hindi eh, isang malaking pagkakamali ang nagawa ko kaya I want to.. I want to be a human again. Para makasama siya.. okaya ay makapagpaalam sa kanya."
"You're ten years dead?!"
"Yes, I died when I was 15 years old," nakita ni Luhan na naiiyak si Baekchan kaya nataranta siya, "Please, don't be afraid. Hindi naman ako masama eh. Oo, patay na ako pero matino ako. Hindi ako nangangain ng brains."
Baekchan rolled her eyes kahit na naiiyak na siya. Naiiyak siya dahil pursigido talagang makamit ni Luhan yung wish niya kaya tinutulungan siya nito. Wala naman magagawa si Baekhyun dahil ito ang nakatakda, galing na nga sa nakakaitaas eh. Totoo nga na everything happens for a reason.
Baekchan spread her arms in the air. She smiled, "Okay, Luhan. I understand."
Napanganga naman si Luhan, "H-Ha?!"
"Aish, you pabo! Come here!" at yinakap na nga ni Baekchan si Luhan, "Wow ha, buti pala nayayakap kita kahit na multo ka nalang?"
Pinalo naman siya ni Luhan, "Hindi ako multo! Espirito ako! Mas sosyal ang spirit!"
Baekchan rolled her eyes, "Whatever," and they stayed like that for a couple of minutes.
Luhan felt relieved na naintindihan siya ni Baekhyun. Hindi nga Siya nagkamali ng mga taong tutulungan, kahit na sira-ulo si Baekhyun ay mabuti naman ang puso niya.
Samantala, si Baekchan naman ay may isa pang tanong, "Kaya pala naririnig ko yung tawa mo sa utak ko dahil ikaw mismo iyon?!"
Natawa naman si Luhan, "Oo! Hahahaha, I told you. I can read your mind."
Baekchan released the hug, "Kaya pala sabi ni Chanyeol wala akong kausap kanina."
"A-Ano kasi.. ikaw lang nakakakita sa akin."
"Really?! That's cool!" pumalakpak si Baekchan at napanganga nalang si Luhan. Anong cool doon?! Akala ko sasabihan niya yung sarili niyang nababaliw na dahil nakakakita siya ng espirito, magandang espirito kekeke.
Pero Luhan hopes na sana.. maging successful na ang mission na ito. This is his seventh mission at lahat ay fail dahil they quit and hindi nakikicooperate. Sana lang talaga, para maging tao na siya ulit at.. makapagpaalam na ng maayos sakanya. Miss na miss na niya siya.
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
AN: Hello! Sorry for being not able to update these past few days, ginagamit kasi ng kapatid ko yung laptop. Hindi ako sanay sa phone mag-update eh, kaya sorry. Hehehe. Saka sakyan niyo nalang yung trip ko na multo si Luhan sa story. HAHAHA! Btw, Chanyeol feeding Baekhyun on the multimedia. I'M NOT OKAY.