(POV Skyler)
"Word rustig, wat is er aan de hand? Ik til je alleen maar op schoot." Zegt Shane kalm. Ik kijk hem met angstige ogen aan. Waarom is hij niet bang voor mij? Ik ben een monster, een f*cking monster! "Mag ik je naam nog weten?" Haalt Shane mij uit mijn gedachten. Ik hem even aan, maar knik dan toch. "Skyler." Zeg ik stil.
"Waarom ben ik hier? En waarom ben je niet bang?" Vraag ik hem uiteindelijk. Hij kijkt mij even verbaasd aan door mijn vraag. "Ik weet niet zeker waarom jij hier bent, ik denk dat mijn groep iets speciaals in je zag of aan je zag. Je straalde mysterie uit en vooral je ogen zijn speciaal." Geeft hij antwoord op mijn eerste vraag.
Ik wou juist niet opvallen, maar dat heb ik zojuist wel gedaan. Ik mocht mijn gaves niet laten zien en ik heb het net wel gedaan! Ik ben echt slecht! Ik moet mijzelf onder controle houden anders gaat het totaal fout. Ik wil een normaal leven lijden!
"Skyler!" Word er geschreeuwd. Ik kijk om mij heen. Ik ben blijkbaar opgestaan. Er gaat een stekend gevoel door mijn hand. Wat is er gebeurt? Ik kijk naar mijn hand die onder het bloed zit. Hoe krijg ik dit voor elkaar? Shane ligt tegen de uur aan. Hoe komt hij daar?
Ik draai mij om en kijk tegen de muur aan. Er stroomt een beetje bloed naar beneden. Als ik het bloed naar boven volg kom ik uit bij een gat. Heb ik dat net gedaan? Ik loop voorzichtig naar Shane toe. Als ik dit heb veroorzaakt moet ik hem eigenlijk wel helpen. Hij kijkt mij eerst even bang aan en focust dan op mijn ogen.
Hij zucht opgelucht en wilt opstaan, maar hij kan geen steun vinden op zijn pols. Ik grijp hem bij zijn boven arm en trek hem zonder moeite op. Hij kijkt mij verbaasd aan. "Hoe kan jij mij zo makkelijk omhoog trekken?" Vraagt hij ongelovig. Ik haal mijn schouders op. "Ik heb geen idee, ik ben gewoon sterk?" Komt er meer vragend uit dan een antwoord. Volgens mij kwam het ook niet echt geloofwaardig over aan zijn blik te zien.
"Skyler jij verbergt iets." Concludeert hij. "Ik en verbergen? Hoe kom je daar bij?" Vraag ik een tikkeltje te nerveus. Wat kan ik toch goed liegen, not.
"Je liegt. Ik wil graag nu weten wat je verbergt. Een normaal mens kan geen gif groene ogen krijgen en daarna weer blauw, wat niet je echte oogkleur is trouwens. Je bent niet normaal sterk en je kunt geen body bulder zijn, want dat kan je niet zien aan je lichaam. En je zat gewoon rustig op het bed terwijl Chad kermend van de pijn op de grond lag. Dus ik wil een uitleg." Zegt hij.
"Kan ik niet." Antwoord ik snel en zo stil mogelijk. "Wat zei je?" "Ik kan het niet." Zeg ik nog een keer, maar weer blijkt Shane het niet te horen. "Ik kan het niet." Antwoord ik nu harder. Shane loopt op mij af en ik houd beschermend mijn armen voor mij. Hij kijkt kort naar mijn hand en er flitst iets in zijn ogen. Is hij bezorgd? Ik voel de pijn niet eens meer. Volgens mij is het ook opgehouden met bloeden.
Ik kom weer bij de realiteit en Shane is nu wel heel dichtbij. Ik moet hier weg! Waar moet ik dan heen? Ik ken het hier niet en aangezien ik nu ook al makkelijk gepakt kon worden zal het daar op straat niet heel anders zijn. En daar heb ik een grotere kans om gezien te worden door Jack of één van zijn vrienden.
"Kom niet dichterbij." Waarschuw ik hem. Hij is eigenwijs en loopt gewoon door. Heeft hij wel oren of wil hij gewoon niet lusiteren? "Ik zei blijf uit mijn buurt." Ik steek mijn hand voor mij uit en hij schiet naar achter door de wind stoot. Hij ligt nu een stukje verder van mij weg op de grond. "Sorry ik wilde je geen pijn doen." Zeg ik stil.
"Het geeft niks. Ik had niet zo dichtbij moeten komen als je mij gewaarschuwd hebt." Ik kik en ga op het bed zitten. "Ik ga maar eens. Niet schrikken als iemand binnen komt, dat is iemand van mijn bende. Er komt alleen iemand eten brengen en voor de rest komen alleen Chad en ik." Geeft hij ter informatie mee.
Ik knik en ga languit op het bed liggen. Rust. Nu kan ik eindelijk na denken. Ik had verwacht dat ze bang gingen worden van mijn ogen, maar hij kwam juist dichterbij door mijn ogen. Misschien doet hij alsof hij niet bang is? Chad daar in tegen was doods bang, aan zijn ogen te zien. En wat bedoelt hij met zijn bende? Waarom willen ze mij hier eigenlijk? Hij heeft ook nog steeds niet op mijn laatste vraag geantwoord. Hoezo iets speciaals aan mij? Ja mijn ogen had ik niet onder controle toen, maar mijn haar en mijn muts zaten er voor. Ik liep ook gewoon normaal.
Wat gebeurt er allemaal met mij? Ik word hier gek!