Lauren's Pov
Χτύπησα την πόρτα του δωματίου του Cameron και μετα απο 3 δευτερόλεπτα άκουσα μια φωνη που μου έλεγε να μπω μέσα. Άνοιξα την πόρτα και μπήκα, άφησα την τσάντα μου στο πάτωμα και πήγα και έκατσα στην καρέκλα δίπλα απο το κρεβάτι για να ξεκουρασω το ποδι μου 'γεια' είπα 'γεια' μέσα απο αυτό μπορούσες να καταλάβεις εύκολα οτι επικρατούσε μια μικρή αμηχανία ανάμεσα μας. Δεν με κοίταζε και αυτό μου το έκανε ακόμα πιο δύσκολο..δεν ήθελα να ξεκινησω παλι εγώ αλλά τι να κάνω έπρεπε γιατί αν το συνεχίσουμε έτσι δεν θα καταλήξουμε πουθενά 'μπορείς να με κοιταξεις;' είπα σπάζοντας την σιωπή, με κοίταξε και χαμήλωσε το βλέμμα του 'Cameron δεν θέλω να είμαστε έτσι ξέρεις πόσο σε αγαπώ και δεν θέλω να είμαστε τσακωμενοι' του έπιασα το χερι και μου χαμογέλασε 'Lauren ξ-' 'σςςς' τον διέκοψα ήθελα να τα πω, να τα βγαλω απο μεσα μου χωρίς να με σταματήσει 'να είσαι σίγουρος οτι αυτα που σου είπα χθες δεν τα έχω μετανιώσει τουλάχιστον τα περισσότερα...δεν ξέρεις πόσο πολύ ανησύχησα. Έτσι και πάθαινες κάτι πραγματικα θα τρελενομουν. Ξέρεις πιο είναι το σπαστικό όμως;' σταμάτησα και ξανά μιλησα αφού δεν μου απάντησε 'το οτι με έγραψες..μου είχες υποσχεθεί οτι δεν θα το ξανά αρχιζες γαμωτο μου... γιατί το εκανες;' τα δάκρυα μου τώρα έπεφταν και δεν μπορούσα να τα σταματήσω 'έλα εδώ' μου είπε περνώντας με απο τα χέρια 'το ξέρω είμαι ένας βλάκας, έχεις όλα τα δίκαια του κόσμου. Εκείνη την στιγμή δεν σκέφτηκα τίποτα, το μυαλό μου είχε θολωσει το μονο πράγμα που ήθελα ηταν να το κάνω και δεν με ένοιαζε τιποτα άλλο. Τα λόγια σου με έκαναν να καταλάβω πολλά... Αλλά Lauren δεν θέλω να παω στην αποτοξίνωση δεν θα το αντεξω' βγήκα απο την αγκαλιά του και του κράτησα τα χέρια 'θα το αντέξεις γιατί είσαι δυνατός, έτσι κ' αλλιώς θα σε βοηθήσει.. Είναι για το καλό σου' κούνησε το κεφάλι του και το βλέμμα του έπεσε πανω στο πόδι μου 'τι επαθες;' με ρώτησε δείχνοντας το 'μεγάλη ιστορία χθες ήρθε η Cabello απο εδω για να μαθει πως είσαι, εε δεν ήθελε πολύ τσακωθηκαμε και το κοπανησα στον τοίχο η χαζη' άκουσα ενα γέλιο και τον αγριοκοιταξα 'μην γελάς' 'αχαχα δεν μπορώ.. καλά και εσύ στον τοίχο πηγες;' τον κοπανησα ελαφρά στο χέρι για να σταματήσει αλλά δεν το έκανε 'και δεν μου λες στα αλήθεια ήρθε η Cabello;' με ρώτησε 'ναι' του απάντησα ενοχλημένη 'η Camila;' στο όνομα της το πρόσωπο του ελαμψε 'ναι' 'ενδιαφέρον' δεν μου άρεσε αυτό..πες μου τώρα οτι του αρέσει; γιατί όποτε έχει αυτό το βλέμμα παντα του αρέσει κάποια 'εσένα τι σε νοιάζει;' 'ήρθε εδώ για να ρωτήσει πως είμαι και δεν θα με νοιάζει κιόλας;' έβαλε τα χέρια πίσω απο το κεφάλι του και ξάπλωσε 'Cameron συνελθε μην ξεχνάς οτι την μισουμε και αυτήν αλλά και όλη της την παρέα' 'και; αυτό πρέπει να αλλάξει ήδη με το θεατρικό θα έρθουμε κοντά και το κανουν γιαυτό τον λογο... Συν οτι η Camila είναι θεαρα, είμαι σίγουρος οτι αν δεν υπήρχε αυτη η έχθρα τώρα κάτι θα είχε γίνει μεταξύ μας' ο θυμός μου άρχιζε να ανεβαίνει δεν τον πίστευω οτι λέει αυτό το πράγμα, είχαμε υποσχεθεί οτι δεν θα συμφιλιωθουμε ποτε μαζί τους. Και τώρα τι για αυτήν το καταστρέφει όλο αυτό; επειδή την γουσταρει; θα πάει και θα της πει όλα είναι μια χαρα; ξεχνα τα προηγούμενα; δεν θέλω να έχει καμια σχέση με αυτούς
.. ΜΕ ΑΥΤΗΝ και ειδικα ερωτική.
'Θες να τσακωθουμε παλι ε;' είπα ενω σηκώθηκα απο την καρέκλα θυμωμένη 'επειδή νομίζεις οτι την θες θα ξεχάσεις οτι έχει γίνει;' είχε μια παράξενη έκφραση ο Cameron λες και του τα έλεγα για πρώτη φορά, σηκώθηκε λίγο και κάθησε στην πλάτη του κρεβατιού 'έχεις δίκαιο τόσο καιρό λέγαμε και ξανά λέγαμε πραγματα τα οποία δεν τα είχαμε σκεφτεί, δεν κατσαμε μια φορά να πουμε είναι σοβαρός ο λογος που κάνουμε έτσι; τσακωνομαστε για λόγους οι οποίοι είναι ανούσιοι' 'έτσι το βλέπεις εσυ; γιατί εγώ το βλέπω αλλιώς' πηρα την τσάντα μου και έφυγα χωρίς να πω κάτι άλλο. Θα ξανά πηγενα αυτό είναι το μόνο σίγουρο αλλά πρωτα ήθελα να κάτσω να σκεφτω, όχι μόνο εγώ και αυτός.
Camila's Pov
'Κάτσε να τους ακούσεις μια φορά' είπα κλείνοντας την πόρτα του δωματίου της Selena 'τουλάχιστον μην είσαι τόσο αρνητική σε όλα' συνέχισα αφού δεν μου απάντησε 'όχι' 'δεν μάθαμε καν τι ακριβώς ήθελαν να μας πούνε, αφού έφυγες με την πρωτη λεξη που είπαν' 'δεν χρειάζεται να ακούσω και τις υπόλοιπες.. ξέρω τι θα πουν' 'μπορεί κάτι να αλλάξει' με κοίταξε σοβαρά και έπεσα με την πλάτη μου στο κρεβάτι της 'καλά οκ δεν θα αλλάξει αλλά έλα θέλω να τελειώνουμε με αυτό' 'και εγώ νομίζεις οτι δεν θέλω; θέλω αλλά δεν μπορώ, δεν γίνεται' ξάπλωσε και αυτή μαζί μου και γύρισε λίγο το κεφάλι της πρός τα εμένα 'γίνονται τα πάντα γίνονται, έχουμε αντέξει πολλά θα αντέξουμε και αυτό' είπα χαμογελώντας. Μου ανταπέδωσε το χαμόγελο και κατάλαβα οτι θα το κάνει. Έτσι όπως καθόμασταν το κινητό μου χτύπησε και είδα οτι ηταν άγνωστος αριθμός
Εγω: παρακαλώ
Cameron: γεια σου Camila ο Cameron είμαι
Ο Cameron; που βρήκε τον αριθμό μου; τι στο καλό;
Ε: γειά
C: θα σου έχει φανεί περίεργο που περνώ και είναι αλλά θέλω να σε ευχαριστήσω
Ε: γιατί;
C: που ήρθες για να δεις πως είμαι
Ε: εντάξει δεν έκανα και κάτι
C: έκανες έκανες και για εμένα σημαίνει πολλά, ειδικά έτσι όπως είμαστε με τους the left και τους the right εννοώ..γιαυτό τι θα έλεγες να ερχοσουν σήμερα;
Ε: Εμμ ναι εντάξει θα είμαι εκεί σε καμια ωρα
C: ωραία θα σε περιμένω γεια
Ε: γεια
Το έκλεισα και προσπάθουσα να καταλάβω τι είχε γίνει μόλις τώρα, με πήρε ο Cameron και μου είπε να βρεθούμε; 'τι έγινε;' με ρώτησε η Selena αφού είχα μείνει να κοιταω τον τοίχο τουλάχιστον ενα 5 λεπτο 'ξέρεις ποιος ηταν τώρα στο τηλέφωνο;' 'φυσικά και οχι..ποιός;' 'ο Cameron' με αυτό κοκαλωσε 'ο δικός μας Cameron; αυτός που τσακωνομαστε;' της έδωσα ενα νεύμα και σηκώθηκα απο το κρεβάτι 'και ήθελε να πας στο νοσοκομείο;' 'ναι' 'και εσύ θα πας;' 'οπως ακουσες' 'έτσι και στην έχουν στημένη θα γίνει χαμός' είπε αγρια λες και ηταν έτοιμη να παίξει ξύλο 'που κολλάει αυτό;' 'παντού δεν ξέρεις τι είναι ικανή να κανει η Jauregui και λέω αυτήν γιατί αυτή τα κανει όλα' σε αυτό δεν είχε άδικο συνήθως με αυτήν τσακωνομαι 'οκ θα προσεχω' άνοιξα την πόρτα και πήγα στο δωμάτιο μου έβαλα κάτι πιο βουλευτικο βγηκα εξω πηρα λουλουδια και περιμένα το τρόλεϊ. Δεν άργησε πολύ, μπήκα και σε 20 λεπτα περίπου είχα φτασει. Έφτασα στο δωμάτιο του και χτύπησα την πόρτα 'παρακαλώ' είπε και μπήκα μέσα 'γεια αυτά είναι για εσένα' του είπα και του έδωσα τα λουλούδια 'δεν ηταν ανάγκη ευχαριστώ' πήγε να σηκώθει αλλά δεν τον άφησα 'κάτσε κάτω μην κουραζεσαι' μου χαμογέλασε ενω έβαλε τα λουλούδια δίπλα στο κομοδινο 'σε ευχαριστώ' 'δεν κανει τίποτα' 'κανει ήρθες εδώ ενω έχουμε τέτοια σχεση, για εμένα σημαίνει πολλά αυτό και θα ήθελα αν θες και εσύ να σταματήσουμε να είμαστε έτσι' με εντυπωσίαζε η στάση του δεν το περίμενα απο κανέναν τους να κανει τέτοια κίνηση 'δεν ξέρω αν θα μπορέσω να είμαι μια χαρά σαν να μην έχει γίνει τίποτα αλλά θα προσπάθησω, μονο και μονο επειδή με έχει εντυπωσιάσει η στάση σου' χασκογελασε και μου έπιασε το χέρι, μέχρι που άνοιξε η πορτα 'ξέρεις κάτι μπ-' είπε η Lauren και σταμάτησε αμέσως βλέποντας μας ετσι. Κατευθείαν πήρα το χερι μου και απομακρύνθηκα λίγο 'συγνώμη ενοχλω;' ρώτησε με ειρωνεία κοιτώντας με στα μάτια 'οχι' είπε ο Cameron 'χαίρομαι πως και απο εδώ Cabello;' 'είπα να έρθω ξέρεις όταν νοιαζεσαι για καποιον κάνεις τα πάντα για να είσαι δίπλα του' χαμογέλασε με αυτό το σπαστικό υφακι και μου απάντησε 'και απο ποτε εσύ νοιαζεσαι για τον Cameron;' είχε ερθει κοντά μου και περίμενε την απάντηση μου, την οποία δεν πήρε ποτε.. είχα τα νεύρα μου μαζί της απο πριν δεν θα ασχοληθω και τώρα μαζί της 'Cameron χαρηκα που τα είπαμε ελπίζω να γίνεις γρήγορα καλά'.
Έτσι έφυγα και πήγα κάτω στην είσοδο του νοσοκομείου οπου εκεί ειδα δυο άτομα να φιλιούνται, που είμαι σίγουρη οτι τα ξερω. Πήγα πιο κοντά και εκεί ηταν που πάγωσα 'Dylan Holland;'
~~~~
#ΜεΤιποτα #greekfanfic #camren
Συγνώμη για οποιοδήποτε λάθος vote, comment, follow plz❤❤❤