Het weekend vloog voorbij. Waarom gaat het weekend altijd zo snel? Ik fietste met Hajar naar school en ik bracht Casablanca aan de orde.
'Yess, jouw ouders willen dus ook?!' Riep ze door de straten. Ik lachte.
'Jaa we gaan samen Casa onveilig maken!' Grapte ik.
'Gelukkig kunnen we Frans, met onze Arabisch gaan we niet eens de straat uit komen.' Zei Hajar.
Ze had wel gelijk. Het enige Arabisch dat uit mijn mond kan komen is waarschijnlijk 3andek!
De lessen tot de pauze had ik geen les met Hajar dus moest ik weer strijden.
Ik had scheikunde en biologie. Ik hààt biologie. Gelukkig mochten we tien minuten eerder weg dus ik claimde onze pauzeplek alvast.
Mijn hand gleed in mijn broekzak en ik voelde het briefje zitten van afgelopen zaterdag. Er schoot een raar gevoel door me heen.
Ik negeerde het maar en ging op onze plek zitten, alleen.
Ik opende mijn telefoon en begon maar levenloos een spelletje te spelen.
'Hey.' Zei een bekende stem, waar had ik die stem eerder gehoord?
Ik keek om en zag de mooie baard van Amir voor me. Oh my god, zo dichtbij. Ik weet al weer waar ik die stem herkende, van de pizzeria.
Een heerlijke geur van One Million kwam mijn neus binnen. Deze geur herken ik uit duizenden. Karim heeft die ook altijd op.
Denya focus.
'Hee!' Zei ik, niet te vrolijk anders ben ik een creep.
Hij zag me vast dat spelletje spelen, hij denkt vast dat ik een of andere gek ben.
Inmiddels klopte mijn hart in mijn keel. Wat bezielt mij?
'Zusje van Karim toch?' Zei hij terwijl hij naast me kwam zitten.
Nog nooit heb ik dit gevoel gehad. Ik ben altijd degene die met iedereen kan praten maar nu? Nu poep ik in mijn broek door iemand die me 'zusje van Karim' noemt.
Hij reikte me een hand. Ik schudde de hand.
Ik knikte een 'ja'.
Amir glimlachte naar me, zijn tanden kwamen tevoorschijn. Wat een mooie lach.
Ik verwachtte een awkward moment maar hij vervolgde het gesprek.
'Was de pizza vorige keer nog lekker? Heb er wel mijn best op gedaan.' Grapte hij terwijl hij me een knipoog gaf.
'Jaa hartstikke, Karim en ik hebben genoten.' Zei ik. 'Hoe ken je Karim eigenlijk?' Vroeg ik terwijl ik op mijn horloge keek. Ik voelde zijn ogen nog steeds op mij branden.
'Zaalvoetbal.' Antwoordde hij. 'Op zaterdagavond gaan we altijd zaalvoetballen met een paar jongens.' Voegde hij eraan toe.
'Is hij een beetje goed?' Vroeg ik met een scheve glimlach.
'Jaa alleen hij schiet een beetje hard.' Zei Amir terwijl zijn wangen rood werden. Ik denk dat ik al weet waar die bal terecht is gekomen.
Ik ben een groot voetbalfan, ik zou wel willen doorvragen maar anders lijk ik zo geïnteresseerd.
Ik lachte. 'Typisch Karim.' Zei ik maar.
'En wat doe jij in je vrije tijd?' Vroeg hij.
'Ik voetbal.' Zei ik terwijl ik wegkeek. Een Marokkaanse chick die aan voetbal doet hoor je ook niet vaak.
'Zozo, waar sta je?' Vroeg hij lief.
Inmiddels ging de bel, maar hij bleef zitten.
'Aanval, maar we zijn niet zo goed hoor.' Vertelde ik bescheiden.
'Kijk je ook voetbal?' Was de volgende vraag.
'Duhh.' Zei ik, alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
'Welke club, eredivisie.' Zei hij.
'Ajax, obviously.'
Hij sloeg op de tafel.
'Meen je deze? PSV is toch duidelijk beter!' Schreeuwde hij.
Ik lachte hem uit. Inmiddels kwamen er vrienden van hem bij zitten. Ik zag Hajar zoeken naar mij. Ik stond op.
'Nee blijf, we zijn nog niet uit gepraat.' Zei hij serieus. 'Ik ga je leren dat PSV beter is dan Ajax.' Zei hij nog serieuzer dan net.
'Ik ga even mijn vriendin halen, ze is me aan het zoeken.' Zei ik.
Ik voelde me nu echt op mijn gemak bij Amir, zou het dan toch?
Ik liet mijn tas bij hem als teken dat ik terug zou komen.
'HAJAAAAR!' Schreeuwde ik terwijl ik op haar af sprong.
'Wat is er baby.' Vroeg ze terwijl ze me knuffelde.
'Amir kwam net bij me zitten en we hebben gekletst, je moet nu meekomen! Ik zei dat ik jou ging halen omdat je me zocht.' Zei ik achter elkaar.
We liepen richting de tafel waar ik net met Amir zat. Maar wie ik er nu bij zag zitten...