Denya's life

28

We liepen allemaal naar de afdelingsleider waar je heen moest als je te laat was. We waren dik 10 minuten te laat en de man keek ons raar aan.

'En waar komen jullie vandaan?' Vroeg hij.

'Lang verhaal meneer.' Zuchtte Omar.

'Geef maar gewoon ongeoorloofd.' Voegde Jenna eraan toe.

De rest knikte.

De briefjes rolden eruit en we gingen naar onze lessen. De rest van de dag leek het alsof er niks gebeurd was, op een ding na, iedereen keek ons op de gangen de hele tijd aan. Het zal maar.

Het voelde wel vreemd, alsof ik met Hajar helemaal opnieuw moest beginnen. Ik vertrouwde haar nog niet helemaal.

Als het vertrouwen eenmaal geschaad is, is het moeilijk om terug te krijgen.

Na de bel zocht ik Amir snel op en ging gauw naar huis. Genoeg Hajar gezien voor vandaag.

'Hoe voel je je?' Vroeg hij uit het niets op de fiets.

Ik haalde m'n schouders op.

'Ik weet het echt niet.' Bekende ik.

Hij keek me lief aan.

'Het heeft tijd nodig schatje.' Was zijn antwoord.

Hij fietste nog mee naar huis en keerde daarna om om naar zijn eigen huis te gaan.

Ik plofte op de bank neer. Er was niemand thuis. Ik sloot mijn telefoon aan op de boxen en luisterde mijn lievelingsmuziek. Tot ik de sleutel in het gat van de deur hoorde. Ik sprong op en ging er normaal bij zitten, en zette subtiel de muziek zachter.

'Wieee?' Vroeg ik.

Er kwam een meisje met lichtbruine, bijna blonde haren de deur door.

'Wie?' Herhaalde ik.

Ze keek me glimlachend aan. Ik keek haar met de seconde schever aan.

Tot ik het hoofd van Karim er plotseling bovenuit zag stak steken.

Mijn wenkbrauwen gingen omhoog. Het meisje kwam naar me toe en stak haar hand uit.

'Samira.' Zei ze. 'En jij bent vast Denya.' Ik knikte.

Ze leek me wel aardig. Ik bekeek haar van top tot teen, stylo had ze zeker.

Toen kwam eindelijk Karim binnen en ging naast me zitten.

'Je mag best beginnen met praten.' Zei ik snel toen ik merkte dat hij nog steeds niks zei.

'Dit is Samira. Mijn vriendin. Ik wil haar hand binnenkort komen vragen maar ik wilde haar eerst aan je voorstellen.' Zei hij snel.

Ik zag dat ze allebei een kleurtje op hun wangen kregen.

'OH MIJN GOD!' Riep ik.

Ik sprong op van enthousiasme.

'Ik wist dat jij alleen thuis zou zijn dus ik wilde haar aan je voorstellen voordat papa en mama het weten.'

Ik vloog mijn broer om zijn nek en daarna Samira.

'Om je beter te leren kennen, kom je zaterdag met me mee shoppen? Dan kunnen we daarna gezellig wat eten. In de avond komen jullie dan naar ons huis goed?' Stelde Samira voor.

Shoppen? Dat liet ik me geen 2x zeggen en antwoordde: 'Jaa gezellig!'

'Ik ga nu snel werken, dan kom ik je zaterdag ophalen schat.' Zei ze toen ze haar jas weer aantrok.

'Prima! Werkze Samira!'

Karim liep met haar mee.

Ze is mooi! Zei ik zonder geluid, zodat hij kon liplezen.

Hij glimlachte als antwoord en stak een duim op.

Toen ik door het huis liep om de boxen uit te zetten zag ik dat Karim ook weg was. Ik besloot Amir te bellen om het nieuws te vertellen.

'Mis je me nu al?' Vroeg hij toen hij opnam.

'Ja zo erg, ik moet je stem even horen.' Slijmde ik.

'Oke nu het echte nieuws. Ik krijg een schoonzus!' Riep ik blij.

'Denya ik heb geen zussen?' Zei hij.

Ik kreeg een warm gevoel toen hij dat zei. Zouden wij dan op een dag trouwen?

'Nee sukkel, Karim gaat trouwen! Ik heb haar net voor het eerst gezien. Zaterdag gaat hij haar hand vragen.' Ik was zo blij!

'Neejoh! Zeg tegen hem dat ik blij ben voor hem, en laat haar neven niet naar je kijken he zaterdag!' Riep hij ze3ma jaloers.

Ik rolde met mijn ogen.

'Maar ik wilde mijn minirok aandoen!' Huilde ik.

Het bleef even stil aan de andere kant.

'Wow rustig tijger, ik maakte maar een grapje.' Zei ik snel.

Ik hoorde gelach aan de andere kant. Ik lachte mee.

'Mohim, ik ga hangen schatje, ik moet geschiedenis maken.' Zei hij.

'Doei poepje.' Zei ik en hing op.

Ik heb er nu al zin in!