Denya's life

32

'Kijk, dat meisje probeerde met me te flirten. Ik heb haar nog nooit gezien en ze was kapot lelijk. Ze kwam naar me toe en probeerde het een en ander. Dat is de reden waarom ik aan het lachen was.'

Ik keek hem onschuldig aan.

'Zag je niet hoe ik mijn hand terugtrok?'

Ik knikte.

'Luister, nooit dat ik jou ga laten vallen. Ik heb een diamant, die ga ik niet verruilen voor stenen.'

Wauw. Ben ik te naïef of is hij serieus?
Ik zuchtte.

'Luister ik snap dat het moeilijk is om te geloven. Vooral na Hajar en Yassir maar je kent me al zo lang. Ik weet dat ik weg had moeten lopen en niet in had moeten gaan op het gesprek. Maar Den, als ik niet van je hield, dan zou ik niet naar je op zoek gaan in Casablanca.'

Daar had hij me. Hij had gelijk.

'Maar waarom was je daar, terwijl je ziek was?' Vroeg ik, het was het enige wat nog niet klopte aan het verhaal.

Hij keek me toen neutraal aan.

'Kijk naar me.' Zei hij.

Ik keek en trok een wenkbrauw op.

'Zie je het?' Vroeg hij.

'Wat moet ik zien? Naast je afschuwelijk leuke hoofd?' Vroeg ik.

'Wacht wacht, goed kijken jij.'

Ik zou echt niet weten waar hij het over had. Ik zat voor minstens een minuut lang te kijken zonder iets te zeggen.

'Kijk als je goed goed kijkt, die je dat ik een Marokkaan ben. Marokkaanse moeders kan het niets schelen of je ziek bent of niet.' Begon hij.

Ik begon te lachen. Wauw, typisch Amir.

'Of ik nou met 40° koorts op de bank lig, of dat ik kotsend bij de wc hang. Ik moest boodschappen doen voor haar.'

Hij zuchtte.

'Grapje ik voelde me al beter dus besloot ik maar boodschappen te gaan doen voor haar.'

'Sukkel.' Zuchtte ik.

'Dus je wilde chocolate chip cookie voor me halen.' Begon hij. Terwijl hij zijn hand op mijn been legde.

Ik knikte.

'Ik wilde je verrassen.' Zei ik.

'Kom.' Zei hij terwijl hij de auto uit stapte. 'We gaan de boodschappen afrekenen.'

Ik keek hem raar aan.

'Na die scène die je daar geschopt hebt, wil je nog naar binnen om je boodschappen te doen?' Vroeg ik ongelovig.

'Uhm ja, ik wil eten duh.' Was zijn antwoord.

Toen ik eenmaal uitgestapt was, sloeg hij een arm over mijn schouder heen en liepen we samen de supermarkt weer in.

De medewerkers keken ons tevreden aan. Er was dus helemaal niks aan de hand.

Het mandje van Amir lag nog op zijn plek en ik ben een nieuwe reep chocolade gaan halen.

Zo rekenden we af en gingen we naar zijn huis toe.

'Wacht, van wie is deze auto eigenlijk?' Vroeg ik toen we er weer in zaten.

'Van mijn broer. Maissa kwam even langs met de auto en ik was van plan om te fietsen. Ze gooide haar autosleutels en reed deze mooie merrie.' Zei hij met een glimlach op z'n gezicht. Ik weet hoeveel hij van Merries houdt.

'Leef je uit.' Zei ik zachtjes.

Hij reed de weg door naar zijn huis.

Eenmaal aangekomen, klopt ik op de deur en een blije Maissa omhelsde me.

'Hai schat, hoe is het met je?' Was het eerste wat ze tegen mij zei.

'Goed lieverd met jou?' Vroeg ik meteen.

Daarna liep ik door en groette Amir zijn moeder. Een van de liefste vrouwen van de hele wereld.

Ik plofte op de bank neer en Amir kwam na het inruimen van de boodschappen naast me zitten en sloeg een arm om me heen. Samen zaten we zo naar de tv te kijken die aan stond.

Ik was zo moe. Ik weet niet waar het vandaan kwam. Mijn oogleden werden te zwaar. Ik viel in slaap, leunend op zijn borstkas.

Na een tijdje werd ik wakker. Het duurde even voor ik besefte waar ik was. Iemand had me naar de kamer van Amir gebracht.

Ik besloot te gaan zitten en de kamer goed in me op te nemen. Ik keek naar de foto's, van kleine, schattige Amir.

Uit het niets ging de deur open waar ik van schrok en viel achterover op het bed.

'Je bent wakker.' Zei de stem van Amir.

'Ja niet zo lang, ik zat even naar je foto's te kijken.' Bekende ik.

'Kom je eten?' Vroeg hij.

'Hoe laat is het?' Ik keek naar mijn linkerpols maar daar was geen horloge te vinden.

'Half 7.' Zei hij kalm.

Ik begon te stressen. 'Mijn moeder weet niet waar ik ben! Normaal ben ik om half 4 al thuis!' Zei ik.

'Zie ik eruit alsof ik dom ben?' Vroeg hij serieus.

Ik knikte voor de lol.

'Ik heb je moedertje allang gebeld. Ik breng je straks naar huis.'

Ik vloog hem om zijn nek.

'Waarom ben jij zo geweldig.' Vroeg ik.

Hij zag er duidelijk al beter uit, niet meer ziek.

Ik checkte mezelf nog even in de spiegel in de badkamer en kwam toen ook naar beneden om te eten.

Heerlijk. Ik geniet intens van eten.

Hee lezers!

Ik wil jullie heel erg bedanken voor het lezen van mijn boek!
Ik heb dankzij jullie al bijna 3K lezers met dit boek!

Ik heb ook alvast wat deeltjes voor jullie geschreven dus laat me weten wanneer ik ze moet publiceren!

Als jullie tips of opmerkingen hebben laat ze achter in de reacties en vergeet natuurlijk niet om het sterretje goud te maken!

Liefs Amlaa ❤️