Ερατώ
Στη δήλωση του Άγγελου η καρδιά μου δέθηκε κόμπος, δεν είναι δυνατόν να ζήσω μακριά του, δεν μπορώ...δεν θέλω να είμαι μακριά του...
"Αν νιώσω και την παραμικρή ανασφάλεια να ξέρεις πως εμείς οι δυο έχουμε τελειώσει το ίδιο δευτερόλεπτο και αυτή τη φορά το εννοώ" το κεφάλι μου συνέχεια επαναλάμβαναι αυτά τα λόγια του Άγγελου...
"Άγγελε τι είναι αυτά που λες;;" Ρώτησα
"Στο ξεκαθαρίζω από τώρα...θα γίνει αυτό που εσύ θέλεις όμως αν μου δώσεις το δικαίωμα να νιώσω την παραμικρή ανασφάλεια εμείς έχουμε τελειώσει" είπε και τα μάτια μου έτρεχαν δάκρυα,..."Στο χέρι σου είναι μωρό μου, εγώ σε εμπιστεύομαι και δεν τον διώχνω με τος κλοτσιές αλλά και εσύ απόδειξε μου ότι δεν έχω να φοβάμαι τίποτα.." Και αυτό θα κάνω, δεν θα αφήσω κανένα να μπει ανάμεσα μας, εμείς οι δυο θα είμαστε μαζί ο κόσμος να χαλάσει...
"Δεν θέλω να σε χάσω...δεν μπορώ να σε χάσω.." Είπα και τον κραλτησα δυνατά από τον λαιμό,
Τράβιξε την καρέκλα και έκατσε, με έβαλε πάνω του και έβαλα το προλσο μου στο λαιμό του και έπαιρνα μεγάλες δόσεις από τη μυρωδιά του... ..."Μην φύγεις ποτέ μακριά μου" είπα σχεδόν ψυθιρίτα..."Δεν θέλω να φύγω ποτέ μακριά σου" είπε και τιν αγκάλιασα περισσότερο..
Όλο το βράδυ δεν κατάφερα να κλείσω μάτι, το πρωί θα ερχόταν ο Αναγνώστου από το γραφείο και αυτό σε συνδιασμό με αυτά που μου είπε ο Άγγελςο με τρομομρατούσε...Στροφογυρνούσα συνέχεια μέσα στην αγκαλία του Άγγελου, ούτε και αυτός έκλεισε μάτι..έτσι όπως είχα ξαπλώσει πάνω του, άκουγα τους χτύπους της καρδιάς του που ήταν γρήγοροι, νόμιζα πως θα έβγαινε από μέσα του, ηλταν αναστατομένος και το καταλάβαινα...
"Σ'αγαπάω" του είπα σιγανά στο αυτί όταν ήταν μέσα μου και μουεκσνε έρωτα.... έβαλε τα χέρια της στη πλάτη μου και έβαλα το στόμα μου στο αυτί της..." Το σ'αγαπάω είναι πολύ μικρή λέξη για να περιγράψω όλα αυτά που νιώθω για εσένα.." Είπε και αυτός το ίδιο σιγανά στο αυτό μου, έπιασα το πρόσωπο του στα χέρια μου και τον φίλησα όπως ποτέ ξανά...
Όταν φτάσαμε στο γραφείο ο Φίλιππος μας ενημέρωσε ότι ο Αναγνώστου θα ερχόταν σε λίγο στο οινοποιείο, ο Φίλιππος μας έστειλε εκεί και θα ερχόταν μετά μαζί του για να μας συνατήσουν εκεί.
Φτάσαμε εκεί και πήγαμε στην αίθουσα με τα πιο παλιά κρασιά, με κρατούσε συνέχεια κοντά του ..."Μωρό μου όλα καλά θα πάνε" είπε περισσότερο για να με καθησυχάσει... "Αλήθεια το πιστεύεις;;" Ρώτησα...."Δεν ξέρω μωρό μου, θέλω να το πιστεύω" είπε και πριν προλάβω να απαντήσω η πόρτα άνοιξε και μπήκε ο Φίλιππος μαζί με τον Σταύρο..
Αφού κάναμε τις απαραίτητες συστάσεις,αρχίσαμε να του δείχνουμε όλα τα είδη από τα κρασιά μας όπως επίσης και τον κάτω χώρο με τα μηχανήματα, έδειχνε εντυποσιασμένος και έκανε συνέχεια ερωτήσεις...Εγώ και ο Άγγελος είμασταν πίσω τους αλλά με απόσταση..
"Άγγελε έρχεσε λίγο;; Είπε ο Φίλιππος
"Είναι απαραίτητο;;" Ρώτησε ο Άγγελος, δεν ήθελα να με αφήσει μόνη μαζί του..
"Ναι έλα λίγο" είπε και απομακρύνθηκαν λίγο..
Ο Σταύρος μπέρδεψε τα χέρια του στηρίχθηκε στον τοίχο και με κοιτούσε με ενα πονηρό χαμόγελο το οποίο με φόβιζε... Πείρα το βλέμμα μου από πάνω του, δεν ήθελα να του δώσω δικαιώματα..
"Δεν είναι πολύ ευγενικό να με βλέπεις μετά από τόσα χρόνια σε μις τόσο σημαντική δεξίωση και να το βάζεις στα πόδια..." Τον άκουσα να λέει και ταράχτηκα..
"Συγνώμη;;" Είπα με ύφος..
"Μην μου πεις πως δεν με αναγνώρισες;;"
"Θα έπρεπε;;"
"Έχουμε περάσει αξέχαστες στιγμές οι δυο μας..." Συνέχισε να λέει και ίσα που κρατιώμουν για να μην του ορμίξω..
"Αλήθεια;;" Ρώτησα με έκπληξη.."Μάλλον κάποιο λάθος κάνετε, αν ήταν τόσο αξέχαστες θα τις θυμώμουνα.." Συνέχισα...
"Σταύρος Αναγνώστου ο πρώην σου.."
"Συνεχίζω να μην σας καταλαβαίνω.."
"Ώστε έτσι...δεν με ξέρεις..."
"Προφανώς και όχι" είπα και τον είδα να νευριάζει... Έτσι ηλίθιε καλά να πάθεις..
Ο Άγγελλος πλησίασε και με τράβιξε κοντά του, πέρασε τα χέρια του γύρω από την μέση μου...
"Όλα καλά εδώ μωρό μου;;" Ρώτησε..
"Ναι αγάπη μου, εδώ προσπαθώ να πείσω τον κύριο Αναγνώστου πως δεν γνωριζόμαστε από πουθενά αλλά κόβει το κεφάλι του πως με ξέρει από κάπου.." Είπα και τον αγριοκοίταξε
"Κύριε Αναγνώστου υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την κοπέλα μου;;;" Ρώτησε ειρωνικα..
"Όχι κύριε Γεωργιάδη μάλλον έχω κάνει λάθος"
"Το ελπίζω κύριε Αναγνώστου.." Είπε ο Άγγελος και μου έδωσε ενα φιλί..
Πήγαμε στο γραφείο και έπιασε μερικούς φακέλους, μπήκαμε στο αυτοκίνητο για το σπίτι και ξεκίνησα να του λέω τι μου είπε Σταύρος, όσο μιλούσα τα χέρια του έσφυγκαν το τιμόνι και οι εκφράσεις του άλλαζαν συνεχώς... Φτάσαμε στο σπίτι και κατσαμε αγκαλιά στον καναπέ, τον είδα να ψάχνει τις τσέπες του..
"Μωρό μου τι ψάχνεις;;" Ρώτησα
"Μωρό μου ξέχασα το κινητό μου στο γραφείο πάω να το πάρω και έρχομαι" είπε και μου έδωσε ένα φιλί...
Ο Άγγελος έφυγε και πήγα στπ δωμάτιο να αλλάξω ρούχα και να βάλω κάτι πιο άνετο, έβαλα μια φόρμα και μια κοντή μπλούζα, έπιασα μια κοτσίδα τα μαλλιά μου...και αμέσως άκουσα το κουδούνι...
"Τι θέλετε εσείς εδω;;"ρώτησα μόλις είδα ποιος στεκόταν στην πόρτα..
"Δεν νομίζεις πως ο πληθυντικός στη δική μας περίπτωση είναι το λιγότερο για γέλια..;;"
"Δεν σας καταλαβαίνω κύριε Αναγνώστου, αν θέλετε να μου πείτε κάτι, πείτε το καθαρά.."
"Εγώ καθαρά μιλάω εσύ το παίζεις τρελή" είπε και έκατσε στον καναπέ..."Ένα καφέ σκέτο" έδωσε και την παραγγελία του...
Έφτιαξα δυο καφέδες, του ελδωσα τπν ένα και έκατσα απέναντι του...
"Λοιπόν;;;" Άρχισα να ρωτάω...