[ Author's Note: Maraming typos at wrong grammar. Pagpasensiyahan.]
THE WEDDING
°_Chapter 49_°
.
Rebecca's Point of View:
Unti-unti nang nagiging okay ang lahat. Sa pamilya ko at higit sa lahat, may hahatid na sa akin sa altar.
Bukas na ang kasal ko. Ang bilis lang talaga ng araw. Parang kailan lang inlove na inlove ako sa hindi ko inakalang pinsan ko na si Leo tapos nainlove ako sa sobrang striktong teacher na naging fiancè ko noon tapos bukas, ikakasal na ako sa taong sobrang mahal ako.
Pinangako ko sa sarili kong papakasalan ko si Austin kaya wala na talagang urungan.
" Anak, bukas na daw makakapunta si Euricka pero maaga naman daw." sabi ng daddy ko.
Kasalukuyan kaming nagrerelax malapit sa beach. Si Austin na kasi ang bahala daw sa kasal. Sabi pa niya dapat magbeauty rest ako para sobra raw akong gumanda bukas kaya pumayag narin ako noh. Kaya inanyayahan ko si Daddy.
" Siguro ang nag-oouting pa siya dun sa asawa niya. Ngayon pang may baby na sila. Dad, ano pala ang name ng baby nila?" sa sobrang busy sa kasal, hindi ko na natanong kung ano ang pangalan ng pamangkin ko.
Dad smiled and answer, " Yoanna.Yoanna Ericka Ishbelle."
Napakunot ang noo ko sa pangalan ng pamangkin ko. " Ba't ang haba?"
" Ewan ko ba sa kapatid mo pero maganda naman ang pangalan. Ikaw anak, kapag nagkaanak kayo ni Austin ano ang gusto mong ipangalan?"
Kung may sinisipsip lang akong tubig baka maibuga ko pa sa pagmumukha ni Daddy. Eh wala nga yun sa plano ko na manganak.
Dad laugh unexpectactly, " Wala kang planong manganak noh?"
Ginulo niya ang buhok ko at huminto sa paglalakad kaya huminto narin ako. " Anak talaga kita. Mahal mo pa si Ace pero wala kang magawa dahil nakapangako ka sa isang importanteng lalaki rin sa buhay mo kaya wala kang planong manganak, ano?"
I was shocked at what he just said. Paano niya nalaman? Ah, dahil pala sa anak niya ako pero amazing talaga si Daddy.
" Paano niyo naman po nasabi? Tsaka anong mahal ko 'PA' si Sir? " pagmaangmaangan ko pa.
" Anak nga talaga kita." ang weirdo talaga ng Daddy ko.
" Alam ko po."
" You kept on denying about your feelings for him pero kung siya ang tatanungin, ramdam ko talagang proud siyang ikaw ang minahal at mahal niya," I stare at him. Nagkita ba sila palagi?
" Ha?"
" Ace was the one who let us have a nice shelter kahit hindi naman namin deserve. Yung mansion na tinutuluyan niyo, dun niya kami pinatuloy at siya narin ang nag-alaga kay Euricka habang wala ang asawa nito. Napakabuting bata. Sinabi niya sa amin kung gaano siya nagsisisi na ginawa niya ang mga bagay na hindi dapat. You made him realize how bad it was to hurt a woman's heart."
Sumikip na naman ang dibdib ko. Siguro ang sakit sa part niya ang mga ginagawa ko. Mahal ko siya pero sapat ba yun para maging masaya kami? Ang hirap magsama sa taong mahal mo kung alam mong may masasaktan kang mahalaga sa'yo.
" Dad, ikakasal na po kami ni Austin. Huwag na po natin siyang pag-usapan." I said.
Ngumiti ako dahil kahit walang kapalit yung mga mabuti niya ginawa, inalagaan parin niya ang pamilya ko.
---
Araw na ng kasal. Masasabi ko talaga it is truly magical. Kasi ang ganda ko sa make-up ko tapos nagmatch pa sa wedding gown ko.
" Rebecca!" sigawan ng mga kaibigan ko. Si Chloe at yung mga alipores niya.
Nakipagbeso sila sa akin at nag-iisahang nagcongratulate.
" Thank you." nakangiti kong pasalamat sa kanila. Ang ganda sana kung ang kasal na ito na isang memorable at ikakasal ako sa taong mahal ko at mamahalin ng panghabang buhay.
My two moms greeted me and almost even cried.
I hugged my mom. " Thank you for not giving up on me kahit nagkalayo tayo ng matagal. Ngayon na ikakasal na ako, mawawalay na naman po ako sa inyo but you let me marry and be with him. I love you, Mom."
Humarap naman ako sa step mom ko. Mahal ko siya kahit hindi ko siya totoong ina. Minahal niya ako na parang tunay niyang anak. Naging baby girl pa nga niya ako noon.
" Years of being together was the best thing that happen to me. Hindi po kayo nagkulang sa akin. You treated me as your real daughter before even now." I paused and smile as I remember something cute. " I've become your baby girl and now, ikakasal na po talaga ako. Hindi na peke kundi totoo na. Hindi na ako ang baby girl niyo kasi may apo na kayo..." I was referring to my sister's baby. Nakita ko ang baby ni ate nung isang araw. Dumalaw kasi siya at hindi na siya makakasali as my maid of honor kasi candle na siya sa kasal.
" I am very happy for you, anak. Sana maging masaya ka sa kasal mo ngayon." She said and made a very weird expression. Anong meron?
Bago nagsimula ang kasal ay nakipagpicture muna sa akin ang mga kaibigan. Hindi kasali si Jane kasi busy yun sa pagpapaganda na kulang nalang siya yung ikakasal.
Hindi naman ganun katagalan ang mga picture taking namin since at exactly 4:00 in the afternoon, magsisimula na ang seremonya ng kasal ko.
Kinakabahan ako at natatakot. Baka ma- out of balance ako sa heels kong 4 inches. Baka uulan. Baka kung anong mangyari. Nako naman. Hindi ko alam kung saan ako ikakasal kasi surprise daw sabi ni Austin.
Ang dami talaga niyang pakulo.
At higit sa lahat, natatakot ako sa gagawin kong desisyon. Sana walang sisihan sa huli. Natatakot man akong ikasal sa kanya dapat ko ng panindigan. Tadhana na ang bahala. Lahat naman ng bagay may dahilan. May dahilan kung bakit naiipit ako.
" Anak?"
Ngumiti ako sa pumasok at ang gwapo pa niya sa suot niya. " Dad. Magsisimula na ba?"
" Hindi pa anak. Ihahatid pa kita doon, huwag kang atat." napasimangot nalang ako sa sinagot ni Dad.
" Grabe ka talaga. Imbes na umiyak ka, binabara mo lang ako." I pouted.
He smiled at me and give me a hug. " May dapat bang ikaiyak? Kasal lang naman yan, hindi ka parin mawawalay sa akin."
He has a point. Ang galing talaga ng Dad ko. Hindi siya yung tipong o.a.
" Tara na nga. Baka nababagot na yung mapapangasawa mo sa kakahintay." he said and let me hold his arm.
---
Napakagat nalang ako sa labi ko ng makita kung asan ako ikakasal.
Ako naman ang napaiyak. Syete naman oh! Ba't ba ang sweet niya?
Kung saan ako ikakasal? Sa airplane. Sa airplane na pagmamay-ari ng mga de Guzman. Ito yung pangarap ko eh. Pangarap na ikasal sa airplane. Alam kong weird pero wala eh, gustong gusto ko talaga.
" Masira pa yung make-up mo sa kakaiyak, Becca." reklamo ni Daddy. Epal talaga nito minsan eh.
" Huwag po kayong mag-alala, waterproof po lahat ng make-up ko." sabi ko sabay labas ng sasakyan.
Ang ganda talaga! Paglabas ko bumugad agad yung malakas na hangin. Napakapresko.
Marami ang nakaabang sa labas ng airplane. May ibang kumukuha ng picture sa akin at yung iba naman ay yung mga flowergirl, bridesmaid, groomsmen at marami pang iba.
" Ang ganda mo, girl!" kilala niyo na kung sino ang mahilig sumigaw.
" Alam ko. Ikaw, ba't ang kapal ng make-up mo? Ikaw ang ikakasal te?" pangbabara ko sa kanya. Sumimangot lang siya sa akin at ngumiti parin sa huli.
" Oh my god, girl! I'm so happy to you. I mean like ultra mega super duper happy for you. Dream come true na'to." sabi niya habang nakayakap sa akin na kulang nalang gusto niya rin akong patalunin dahil sa saya niya.
" Huwag kang o.a. kahit ngayong araw lang, okay?"
Umayos siya at nag-inhale exhale pa ng malakas ang bruha. Tapos tumatalon talon parin sa huli dahil sa saya.
Nagsitayuan tuloy ang mga balahibo ko ng dahil sa kanya.
" Becca?"
" Yes, Dad?"
" Kung ano man ang mangyari, sana maging masaya ka."
Ba't ba ang daming weird na tao ngayon?
" Natural po, Dad. Kasal ko eh."
" Ginawa namin 'to lahat para sa'yo." yun yung huli niyang linya bago kami pumasok sa airplane.
---
Third Person's Point of View:
Nagsisitugtugang mga istrumento agad ang maririnig ni Becca ng makapasok siya sa eroplano. Hindi pa siya ang maglalakad sa gitna ng red carpet pero ramdam na ramdam niya na isa siyang prinsesa.
" Ang ganda, Dad." namamanghang sabi ni Becca habang iniikot ikot niya ng tingin sa paligid. Para siyang isang prinsesang magiging reyna ng isang kaharian.
" Kasing ganda mo, anak." her dad complimented her that makes her blush.
Everything is perfect. Para kay Becca, ito na daw ang pinakamagical na araw ng buhay niya.
Nagsimula ng nagsilakaran sa gitna ang mga flower girls. Naghahagisan ng mga bulaklak habang nakangiti ng napakatamis.
Hanggang sa dumating na sa puntong nasa maid of honor na at grooms men.
"Abnormal talaga ang babaeng 'to." Natatawang sabi ni Becca sa isip niya habang tinitignan si Jane na lumalakad sa gitna.
Nagbago ang musika ng mga instrumento ng umabot na si Jane sa upuan niya. Isang instrumental na napakagandang dinggin pero hindi alam ni Rebecca ang pamagat ng kanta.
" Huwag kang manlamig. Chill ka lang anak." sabi ng Daddy niya bago sila nagsimulang naglakad patungo sa altar.
" Ano ka ba, Dad. Aircon po dito. Ang nipis ng gown ko tapos sasabihin niyong chill lang?" bulong ni Becca sa Daddy niya. Hindi siya nakatingin sa altar dahil sa mga pambabara ng daddy niya.
Nakita ni Becca si Austin. Ngumiti ang binata sa dalaga at ganun din siya. It was truly a very magical day for the both of them.
Nagsibesohan ang mga magulang nila at kinuha na ni Austin ng tuluyan si Becca at dinala sa gitna. Nakaharap ang pari sa kanila. Nakangiti, na tila masaya para sa kanilang dalawa.
" You look lovely."
" Thank you." sagot ni Becca kay Austin.
" Masaya ka ba?" tanong ni Austin. Enough na ang boses para hindi marinig ng nakararami.
" Oo. Sobra. Hindi ko inexpect na magagawa mo to lahat para sa akin. Maraming salamat talaga." Becca answered sincerely.
" I'm glad you like it. One last question, Rebecca. Are you going to be happy being with me forever? Kasi ako kapag ikinasal na talaga ako, wala ng bawian." natigil si Rebecca sa naging tanong ni Austin. Naisip niya na bakit ito natanong ng binata sa araw pa talaga ng kasal nila?
" Why are you asking me this kind of question? At sa kasal pa talaga natin." hindi makapaniwalang tanong din ni Becca kay Austin.
" Isang sagot lang ang gusto kong marinig, Becca. Yes or No?"
Naguguluhan pa ang dalaga sa mga pinaggagawa ng magiging asawa niya. Pero she confidently answered him. " Yes."
" Well, I'm not." natigil si Becca sa inasal ni Austin.
" Why are you doing this?"
Naririnig ng lahat ang mga pinag-uusapan na nila. Tila parang nanonood lang ng love story sa sinehan.
" Hindi ako magiging masaya, Rebecca. Ikasal man ako sa taong mahal ko pero nasa iba naman ang puso niya, what's the point of our marriage?"
Kinabahan si Becca sa hinanakit ni Austin. Hindi niya alam kong ano ang sasabihin o isasagot sa kaharap niya.
" Hey, hey. Don't be scared. I'm doing this for you. Please, don't cry. Shit. Hindi ko 'to ginagawa para mapaiyak ka." parang naging baliktad ang mundo. Si Austin na naman ang kinabahan. Ayaw niyang nakikitang nasasaktan at umiiyak ang mahal niya.
" Ano bang problema mo?! Kasal natin 'to tapos ito ang pinagsasabi mo. Akala ko pa naman magical na ang lahat." napangiti ng lihim si Austin ng makita ang expression ng dalaga. Ang 'cute' daw kasi.
" I can't let you marry me. Marrying me might ruined your happiness... forever. I'm here to support your marriage. I'm not going to be your groom. I am just your groom's men."
After what Austin said, everything went black.
to be continued...
Yes! Chapter 50 at Epilogue nalang ang kulang ^0^
Type your comment for an early update. :)