Published: August 25, 2013
Pasensya na po at maigsi pala yung nakaraang part haha cnsya na at mali ako ng cut! dapat pala two parts lang. hehe nway, like i said, try ko everyday UD... but! try... if not, every other day oki doki?! baka kz jeling yung readers ko MTY. haha di naman nila alam ang closeness ko sa KQ family ko... so, try.
********
CHAPTER 7.4.4
KATIE's POV Cont.
“Takaw mo pala...” Si pangit ulit. Kanina pa pala ako pinagmamasdan ng lokong ‘to.
Umismid lang ako at agad kong kinuha ang cellphone niya.
“Hey!” Pigil pa niya sa akin.
“What?!” Kumunot ako at pumayag na siyang tawagan ko si papa a!
“Maghugas ka muna ng mga pinagkainan natin bago ka tumawag.”
“Anak, ako na lang-”
“Hayaan po natin siya, nanay.” Umiling lang siya sa nanay niya na mukhang wala rin namang magagawa para sa akin.
“I am very tired!” Reklamo ko pa at ang sakit na ng katawan ko.
“Tulung-tulong tayo sa gawaing bahay kaya 'wag ka na magreklamo.” Tumayo na siya mula sa pagkakaupo at inagaw ulit sa akin ang cp niya. “Kunin mo na lang ulit sa akin ‘to mamaya pagkatapos mo.” Pagkasabi niya noon ay tumalikod na siya. Bwisit talaga!
Mariin ko na lang kinagat ang labi ko para pigilan ang sobrang inis.
“Pagpasensyahan mo na ang anak ko, Miss Katie,” Mapait pang sabi lang ni aling Teresita. Tinulungan niya akong magligpit ng mga pinagkainan namin. “Hindi ko alam kung bakit ganyan siya sa’yo at hindi ko alam kung ano nangyari sa inyong dalawa pero mabait na bata naman 'yan.”
Yeah, tell me about it. Napailing ako at mas pinili ko na lang magsawalang kibo. Alam ko naman ding kaya siya masungit ay dahil sa pagpapatanggal ko noon sa kanya sa canteen. And of course, pati na rin ang mga sanga-sanga naming sagutan at awayan.
“Just call me, Katie and thank you for accommodating me here.”
“Ha?” Napakamot lang siya ng ulo. “Sorry, hija, pero ano nga ang sinabi mo? Si Ricky lang kasi ang magaling sa ingles.”
Napangiti lang ako sa sinabi niya.
“Salamat po sa pagpapatira ninyo sa akin dito.” Ulit ko pa.
“Naku, walang anuman 'yun. Nangangailangan ka nang tulong kaya natural na tulungan ka namin.” Matamis lang siyang ngumiti. Ngayon ko lang napansin, ang laki nang hawig ni pangit sa nanay niya. She’s actually very pretty kung mag-aayos lang siya.
Tumangu-tango lang ako sa kanya. Ricky was forced to help me. Wala siyang choice dahil n'ung magkataon na may gulo sa bahay, siya ang nand'un. I doubt it kung tulungan niya ako kung sa labas man mangyari 'yun.
“May girlfriend po ba si Ricky?” Mahinang tanong ko pa. She’s helping me wash the dishes.
“Sa pagkakaalam ko wala.” Bahagya pa siyang napaisip.
“Ahh, sino po si Alexa?”
“Ah si Alexa!” Na-excite agad siya after hearing the name. Hmmm… “Kababata ng anak ko 'yun. Bestfriends sila. Alam ko nga nagpa-transfer iyon sa school ninyo.”
“Bestfriends eh?”
“Simula pa noong elementary magkaklase na sila.” Nagsisimula na siyang sabunin ang mga plato at ako naman ang nagbabanlaw. Kakaunti lang naman din ang hugasin at madali lang pala. OA lang ako maka-react. Besides, first time kong gawin ‘to. I am born rich, so… “Sa pagkakaalam ko noon, sinubukan na ligawan ng anak ko si Alexa pero ewan ko kung ano nangyari.”
“Hindi po naging sila?”
“Ewan ko lang,” Alanganin pang sagot niya. “Napakalihim naman din kasi ng anak ko na 'yan. Pero anak mayaman si Alexa. Karamihan ng mga lupain dito sa Isabela, pag-aari ng pamilya niya.” Oh, mas mayaman pa sa akin? “Sa pagkakaalam ko nga, ayaw ng pamilya ni Alexa sa anak ko kasi nga, mahirap lang kami.” Mapait pang sabi niya. Of course, sino bang magkakagusto sa mas mahirap pa sa amin? At hindi ko rin alam kung ano ang possibleng nagustuhan niya kay Ricky bukod sa hitsura. And the way I see it, she likes him so much. It’s irritating to see her so clingy to him. Irritating? Now you’re irritated, Katie? “Nakilala mo na si Alexa?”
“Oh no!” Mabilis pang sagot ko. I have no interest to meet her at all! “Nakita ko lang po siya sa school. They’re sweet…”
“Talaga?” Nagliwanag ang mukha niya. Obviously, she approved her. “Napakabait na bata ni Alexa. At kahit pa mayaman, walang kaere-ere sa katawan.” Diretso pang sabi niya. Ouch… “Ay, ano--” Mukhang kahit siya ay nagulat na nasagasaan pala niya ako. Alam ko namang hindi intensyon and I admit na kakaiba rin ang ugali ko. But now, I felt bad about it.
“Magkaiba po kami. Magkaibang-magkaiba…” Inunahan ko na lang siya. Napayuko lang siya sa pagkapahiya.
“P-pasensya ka na, wala naman akong ibig sabihin na iba, hija.” Nahihiya pang sabi niya.
“It’s all right.” Tipid lang akong ngumiti at inilagay ko na ang mga plato sa lagayan nila. “Thanks for helping me.”
“Salamat din, hija…” Tumango siya at nagpunas-punas.
“Akyat muna po ako.” Paalam ko pa.
“Sige…” Tumango lang ulit siya at itinuon ang atensyon sa pagpupunas sa paligid ng lababo.
Pag-akyat ko sa ikalawang palapag ay naabutan kong nagpipipindot si pangit sa cp niya. He’s smiling. For sure, si Alexa ang ka-text niya kaya gan'un na lang ang ngiti niya.
“Can I use your cp now?” Seryosong tanong ko pa.
He nodded and gave me his cp.
“Baka puwedeng iwan mo muna ako dito mag-isa?” Pakiusap ko pa.
Hindi na rin naman siya kumibo pa at bumaba na nga sa unang palapag. Buti naman! Lagot talaga siya! Isusumbong ko siya kay papa!
{Hello, Ricky…} Bungad pa ni papa.
“Hello pa!”
{Sweetheart, how are you? I’ve been trying to call you on your phone.}
“Nabasa kasi pa. Eto pinapatuyo ko pa. Can you send me a new one?”
{Okay, sweetie. I will.} Malungkot pa ang boses niya.
“I-I miss you, pa.” Sabi ko pa at iyon naman ang totoo. Naging malayo man ang loob ko kay papa sa paghihiwalay nila ni mama, he’s still my father and will always be.
{Me too, sweetheart. Me too.} Even If I can’t see him, I knew that he really missed me.
“When will it be alright to go home?”
{Kapag nahuli na ang uncle mo. For now, magtiis ka muna diyan.}
“Pero papa, I don’t like in here. Pinapahirapan ako ni Ricky! He made me plant pechay under the sun!”
{Oh really…} Natatawa pang sabi niya at ibig kong madismaya. Anong reaction 'yun? {That’s good. Additional knowledge for you, huh?}
“Additional knowledge?! papa, I am being serious here!” Maktol ko pa.
Pero sa halip na magsalita ay tumawa lang ulit siya sa kabilang linya. What the hell?
“Pa, are you listening?! Pinapahirapan ako ni Ricky!”
{Oh no, sweetheart. I think he was only trying to impart you the life he knew. }
“You’re kidding me, right?”
{Ricky is a good man. He’ll definitely take care of you. You’ll learn a lot from him and I am hoping mabawasan nang kaunti ang stubbornness mo.} Jeez, what the hell is he talking about?! Anong pinakain ni pangit sa papa ko?
“You’re not my Father…” Nagtatampo talaga ako.
{I’ll send you the things you need.} He totally ignored me! Hmp!
“Okay, pa. Please tell my yaya to send everything and I mean everything on my bathroom. Will you do that for me?”
{Okay, sweetie. I’ll keep that in mind. Anything you need aside from your clothes, undergarments, cellphone, everything on your bathroom? Anything else?}
“Money. I need money.”
{Oh-kay… cash or your card?}
“Cash, pa. I don’t know if there was any nearby ATM machines here. So, I preferred cash.”
{Okay, sweetie. Noted.}
“Please call me more often.” Pakiusap ko pa.
{I’ll do, sweetie. Take care okay?}
“You too, pa. I miss you. I love you.” And now, I am crying. I really missed him. I miss our home. I miss my life there. Everything.
{I miss you and I love you too, sweetheart. Bye…}
“Bye, pa…” Then I hanged up.
Pinunasan ko ang luha ko and how I wish things will be alright soon. I really want to go home.