Ερατώ
Εδώ και μια βδομάδα είμαι στο σπίτι με άδεια, την ζήτησα από τον Φίλιππο και ευτυχώς μου την έδωσε...Ήθελα να μείνω μερικές μέρες μακριά του να σκεφτώ και να ηρεμίσω και να δω καθαρά. Καταβάθος ήξερα ότι ο Άγγελος δεν είχε κάνει κάτι, βαθιά μέσα μου το ήξερα αλλά οι αμφιβολίες με βασάνιζαν...
Παρασκευή βράδυ βγήκα για άλλη μια φορά στο μπαλκόνι και χάζευα, μου είχε γίνει συνήθεια πια να κοιτάω την πόλη τα βράδια, τα φώτα να τρεμοπαίζουν στα σκοτάδια και τα αυτοκίνητα να τρέχουν στους δρόμους...δεν ξέρω τι το ιδιαίτερο είχε αλλά μου άρεσε ..και κάθε βράδυ την ίδια στιγμή που ήμουν έξω στο μπαλκόνι άρχιζε να παίζει το πιάνο, κάθε βράδυ την ίδια στιγμή...περίεργο...ήταν λες και κάποιος το έκανε επίτηδες... Λίγο η ησυχία της νύχτας..λίγο το πιάνο από το πάω διαμέρισμα αφέθηκα στις σκέψεις μου και κοιτούσα στο άπειρο....Η ματιά μου πέφτει σε ένα αυτοκίνητο ακριβώς από κάτω, και τον Άγγελο στηριγμένα στην πόρτα να με κοιτάζει..γαμώτο μου έχει λείψει...τα βλέμματα μας μένουν ενωμένα για μερικά δευτερόλεπτα και τότε μπαίνω στο σπίτι...Πριν κλείσω την τζαμαρία τον άκουσα να ουρλιάζει από κάτω...
"ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΓΑΜΩΤΟ" κλείνω την τζαμαρία και ακουμπάω το κεφάλι μου πίσω στον τοίχο και ανασαίνω δυνατά.."και σε εμένα λείπεις αλλά θέλω χρόνο μωρό μου.."
Την επόμενη ημέρα με ξύπνησε η Αφροδίτη με τα πρωινά τηλεφωνήματα της..
"Μμμμ" είπα μόλις το απάντησα.
"Ξύπνα, πλύσου, ντύσου και έρχομαι, θα φέρω και καφέδες"
"Καλά"
Μετά από λίγο χτυπούσε το κουδούνι, περπάτησα άκεφα μέχρι εκεί και ας ήταν μόνο δυο βήματα η πόρτα..Άνοιξα και με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω..
"Ποιον κλαίμε;;" Ρώτησε και μπήκε μέσα σαν σίφουνας
"Κανένα δεν κλαίμε..."
"Και τότε τι χάλια είναι αυτά;;"
"Μια χαρά είμαι τίποτα δεν έχω.."
"Μάλιστα, τίποτα δεν έχεις και είσαι μια χαρά...Ποιον κοροϊδεύεις ρε Ερατώ, εδώ και μια βδομάδα το βλέπω ότι είσαι χάλια, πήγαινε βρες τον κοριτσάκι μου, μην τον καταδικάζεις έτσι..άκουσε τον.."
Χθες το βράδυ ήταν από κάτω και φώναζε.."
"Και;;"
"Τίποτα...έφυγα.."
"Κάνεις βλακείες και θα τον χάσεις στο λέω.. Δώσε του μια ευκαιρία όσο είναι ακόμα καιρός...άκουσε τον τι έχει να σου πει.."
"Τον άκουσα και ήταν εκεί η Εύα, δηλαδή πόσο χαζή να είμαι μου λες;;; Τους βρήκα στο σαλόνι μου να φιλιούνται, μετά πήγα στο σπίτι του να μιλήσουμε και την βρήκα εκεί...εσύ θα τον πίστευες;;"
"Αν είχα και εγώ αδελφή την Εύα ναι θα τον πίστευα..."
"Δεν ξέρω, θέλω να σκεφτώ"
"Τι να σκεφτείς;;; Τα πράγματα είναι απλά τον θες ναι ή όχι;;"
"Δεν ξέρω.."
"Καλά κάτσε να σκεφτείς...έχεις μέχρι το βράδυ, θα βγούμε απόψε.."
"Δεν θέλω.."
"Δεν σε ρώτησα" είπε και έφυγε βιαστικά...
Το βράδυ με βαριά καρδιά άρχισα να ετοιμάζομαι, δεν είχα καθόλου όρεξη αλλά δεν γλιτώνεις εύκολα από την Αφροδίτη... Έβαλα ένα μαύρο φόρεμα απλό με μαύρες γόβες και βάφτηκα έντονα...Τα μαλλιά μου τα άφησα ελεύθερα κάτω...Αφού μου έκανε αναπάντητη κατέβηκα κάτω..
"Που θα πάμε;;"
"Θα δεις" δεν μου αρέσει καθόλου αυτό...
Μετά από λίγο φτάσαμε έξω από ένα μπαράκι, δεν έχω ξαναέρθει εδώ αλλά φαίνεται πολύ ωραίο...Μπαίνουμε μέσα και κοντοστέκεται στην πόρτα και κοιτάζει γύρω γύρω.. Πολύ περίεργη η αντίδραση της..
"Ψάχνουμε κάποιο;;" Ρώτησα και πριν απαντήσει ένιωσα δυο μάτια καρφωμένα πάνω μου και να με κοιτάζουν έτονα..Σήκωσα το κεφάλι μου και τον είδα ακριβώς απέναντι μου...κρατάω δυνατά την Αφροδίτη από το χέρι...
"Ναι και τους βρήκαμε"λέει και προχωράει προς το μέρος τους..
"Γιατί το έκανες αυτό;;" Την ρώτησα με παράπονο..
"Κοριτσάκι μου χαλάρωσε, αφού τον θες και υποφέρεις μακριά του."
"Δεν υποφέρω είμαι μια χαρά.."
"Ναι μας έπεισες τώρα, άντε έλα προχώρα" είπε και με μεγάλα βήματα έφτασε στο τραπέζι τους..
"Καθίστε" είπε ο Φίλιππος και έδωσε ένα φιλί στην Αφροδίτη που κρεμάστηκε κυριολεκτικά από πάνω του...χαμογέλασα στην εικόνα..Αξίζει μια καλή κοπέλα στον Φίλιππο... Τράβηξα το σκαμπό και κάθισα δίπλα στον Άγγελο που έβλεπε την κάθε μου κίνηση..
"Πως είσαι;;" Με ρώτησε και ένιωσα την ζεστή του ανάσα στον λαιμό μου..
"Καλά εσύ;;"
"Θα μπορούσα και καλύτερα" απάντησε και ήπιε λίγο από το ποτό του..
Δεν είχαμε μιλήσει ξανά μέχρι που είδα ένα τύπο από το απέναντι τραπεζάκι να μου χαμογελάει, έκανα και εγώ το ίδιο και πρόσεξα τον Άγγελο να σφίγγεται στην θέση του.. Ο τύπος με πλησιάζει και κάθεται δίπλα μου... Με αγκαλιάζει από την μέση..
"Είσαι πολύ όμορφη.." Μου λέει
"Σε ευχαριστώ.."
"Εγώ είμαι ο Μάνος"
"Ερατώ" είπα και συνέχιζα να πίνω το ποτό μου..
"Πάμε να χωρέψουμε;;" Με ρωτάει και ο Άγγελος συνεχίζει να μας κοιτάει έντονα..
"Ναι γιατί όχι;;" Λέω και πάμε προς την πίστα.. Κάνω μερικά βήματα και νιώθω ένα χέρι να με αρπάζει άτσαλα, βάζει το στόμα του στο αυτί μου και μου ψιθυρίζει άγρια ..."Μόνο μην μάθω ότι σε άγγιξε, είσαι μόνο δική μου"
"Παράτα με" είπα και τον έσπρωξα μακριά μου και συνέχιζα να περπατώ προς τον Μάνο.. Με παίρνει αγκαλιά και χορεύουμε ένα απαλό κομμάτι...
"Νομίζω είσαι αλλού" ωωχ με κατάλαβε..
"Γιατί το λες αυτό;;"
"Ο τύπος απέναντι σε λίγο θα με βαρέσει.." Κοιτάζω λίγο προς τον Άγγελο και σφίγγει τις μπουνιές του..
"Τίποτα δεν θα κάνει, μην του δίνεις σημασία"
Σχεδόν όλη τη βραδιά χορεύαμε, ο Άγγελος έγινε λιώμα και έτσι ο Φίλιππος τον πήγε σπίτι τα χαράματα.. Φύγαμε και εμείς και πήγαμε στο σπίτι μου, η Αφροδίτη σε όλη τη διαδρομή με έπρηξε
"Δεν σε αναγνωρίζω πλέον, όλο βλακείες κάνεις.." Είπε και την σταμάτησα..
"Σταμάτα επιτέλους, άσε με ήσυχη, ο Άγγελος μας τελείωσε κοίτα να το καταλάβεις..."
"Θα χτυπάς στο κεφάλι σου στον τοίχο στο λέω.."
"Δικό μου κεφάλι είναι εγώ θα το χτυπάω.." Είπα και χάθηκα στο μέσα δωμάτιο, έπεσα με φορά στο κρεβάτι και άρχισα να κλαίω.. Μετά από λίγο άνοιξε η πόρτα και μπήκε η Αφροδίτη ξάπλωσε δίπλα μου και με πείρε αγκαλιά...
"Συγνώμη" είπε σιγανά
"Εγώ συγνώμη"
"Εγώ στα είπα αυτά γιατί ο Άγγελος είναι ότι καλύτερο σου έχει συμβεί στη ζωή σου.."
"Το ξέρω γαμώτο, το ξέρω, και μου λείπει πολύ"
"Πήγαινε βρες τον αγάπη μου, μιλήστε και αυτός πονάει"
Ξύπνησα το μεσημέρι και η Αφροδίτη δεν ήταν εδώ, στην κουζίνα βρήκα ένα σημείωμα ότι πήγε στη δουλειά και ότι θα περάσει αργότερα...Άρχισα να φτιάχνω κάτι για φαγητό και έκανα ένα μπάνιο, έβαλα τος φόρμες μου και ξάπλωσα για άλλη μια φορά στον καναπέ, το κουδούνι χτύπησε και άνοιξα γρήγορα στην ιδέα ότι είναι ο Άγγελος...
"Φύγε" είπα μόλις είδα ποιος ήταν..
"Άσε με να σου μιλήσω.."
"Έχεις δυο λεπτά" είπα και έκανα στην άκρη για να μπει μέσα..
"Ο Άγγελος δεν έκανε τίποτα, εγώ τον φίλησα, ήθελα να στον πάρω αλλά δεν κατάφερα, θέλει εσένα και μόνο, εγώ φταίω και δεν ζητάω να με συγχωρέσεις το μόνο που ζητάω πήγαινε βρες τον και βρείτε τα.."
"Πρώτο σε ευχαριστώ που ακόμα και τώρα είπες την αλήθεια...δεύτερο σήκω και φύγε και φρόντισε να μην σε ξαναδώ ποτέ στα μάτια μου..." Είπα άγρια και έκανα απειλητικά βήματα προς το μέρος της..
"Συγνώμη" είπε δειλά..
"ΦΥΓΕΕΕΕ " φώναξα και την έσπρωξα έξω κλείνοντας την πόρτα πίσω μου...
Πρέπει να πάω να τον βρω να του εξηγήσω.. Και αν με διώξει;;; Δεν με νοιάζει θα πάω
Όπως ήμουν πείρα τα κλειδιά και το κινητό και μπήκα στο αμάξι σε πολύ λίγο ήμουν έξω από την πόρτα του και την χτυπούσα, άκουσα βήματα και η πόρτα άνοιξε.. Με κοίταξε για λίγο και με ρώτησε άγρια..
"Τι θέλεις εδώ;;"
"Γεια σου Άγγελε" είπα με σοβαρό ύφος και κοιταζόμασταν έντονα..
"Λέγε τι θέλεις και φύγε.." Είπε και ένιωσα την καρδιά μου να ξεριζόνεται..έπεσα στην αγκαλιά του και άρχισα να κλαίω. "Συγνώμη, συγνώμη μωρό μου πουν δεν σε πίστεψα, συγνώμη.." Με έσπρωξε από πάνω του και απομακρύνθηκε.." ΦΥΓΕ" είπε και τον κοίταξα..
"Δεν θα πάω πουθενά, έκανα λάθος μωρό μου, συγχώρεσε με.." Είπα και συνέχιζα να κλαίω..
"Δεν έχω να συγχωρέσω τίποτα, όμως δεν μπορώ να είμαι με μια γυναίκα που δεν με εμπιστεύεται και με κατηγορεί...σε παρακαλώ φύγε.."
"Μην μου το κάνεις αυτό σε παρακαλώ μωρό μου.." Είπα μέσα από το κλάμα μου..
"Εμείς τελειώσαμε, να πας στον γκόμενο σου από χθες βράδυ.."
"Κανένας δεν υπάρχει, το έκανα για να ζηλέψεις.."
"Για ακόμα μια φορά μου γάμησες τον εγωισμό"
"Δεν είναι έτσι και το ξέρεις...Μωρό μου σε παρακαλώ μην λες βλακείες και έλα να μιλήσουμε"
"Δεν έχουμε να πούμε τίποτα, φύγε και ξέχνα με τελειώσαμε, φύγε" είπε και μου γύρισε πλάτη..
"Θα φύγω αν αυτό θέλεις, όμως να ξέρεις ότι μου λείπει η αγκαλιά σου, το φιλί σου, εσύ ολόκληρος, όλα.." Περίμενα μερικά λεπτά να πει κάτι όμως δεν το έκανε συνέχισε να μην με κοιτάει... Έκλεισα την πόρτα και έφυγα, έκατσα στο αμάξι και έπιασα το κεφάλι μου προσπαθώντας να ηρεμίσω..