Ερατώ
Άνοιξε την πόρτα και έφυγε, δεν είπε κάτι απλά έφυγε...ίσως αν ήμουν στη θέση του και εγώ το ίδιο θα έκανα... "Κι εγώ...κι εγώ είμαι ερωτευμένη μαζί σου..."Είπα και η πόρτα είχε είδη κλείσει...Έμεινα εκεί στο πάτωμα να σπαράζω στο κλάμα, δεν ξέρω πόση ώρα είχε περάσει από τη στιγμή που με άφησε πίσω του και έφυγε και τα δάκρυα μου δεν έλεγαν να σταματήσουν να τρέχουν από τα μάτια μου...
Το κουδούνι εδώ και μερικά λεπτά χτυπάει ασταμάτητα, αλλά δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου.."Άνοιξε μου, το ξέρω ότι είσαι μέσα" άκουσα την Αφροδίτη να φωνάζει...Σηκώθηκα από το πάτωμα και άνοιξα την πόρτα, την κοίταξα για λίγο και έπεσα στην αγκαλιά της..."Βοήθησε με, σε παρακαλώ βοήθησε με" έλεγα μέσα στο κλάμα μου.."Τι έπαθες κοριτσάκι μου;;" Με ρωτούσε αλλά δεν μπορούσα να μιλήσω.. τι να έλεγα έτσι όπως τα είχα κάνει.." Πήγαινε πλύνε το πρόσωπο σου, βάλε κάτι πάνω σου που είσαι με το σεντόνι και έλα να μιλήσουμε..."
Μπήκα στο μπάνιο και έριξα μπόλικο νερό στο πρόσωπο μου, έβαλα μια φόρμα και μια λεπτή μπλούζα και κάθισα στον καναπέ, μου έδωσε έναφλιτζάνι καφέ και κάθισε δίπλα μου...
"Είσαι καλύτερα;;" Και κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου..."Πες μου τι έχει γίνει.." Είπε και άρχισα να της τα λέω όλα από την αρχή...από τι στιγμή που γνωριστήκαμε μέχρι σήμερα το πρωί...Όταν τελείωσα την αφήγηση με κοιτούσε λίγο περίεργα..
"Γιατί το κάνεις αυτό, στον εαυτό σου μου λες;;; Αφού και εσύ τον θες,γιατί τον διώχνεις;;;"
"Γιατί φοβάμαι...φοβάμαι αυτόν...φοβάμαι εμένα...φοβάμαι να ερωτευτώ ξανά..."
"Ο Άγγελος δεν είναι ο Σταύρος, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο...Πρέπει να το ξεπεράσεις και να προχωρήσεις, έχουν περάσει δυο χρόνια από τότε, σύνελθε και πάτα γερά στα πόδια σου...Ο Σταύρος ήταν ένας μαλάκας που δεν άξιζε την αγάπη σου.. Όμως μην χρεώνεις στον Άγγελο τα λάθη που έκανε ο Σταύρος...μην τον καταδικάζεις κοριτσάκι μου χωρίς λόγο, επειδή εσύ φοβάσαι..δώσε στον εαυτό σου μια ευκαιρία να γίνει ευτυχισμένος, ξέχνα το παρελθόν και προχώρα.."
"Αν δεν ήταν τόσο μαλάκας εγώ τώρα θα είχα το μωράκι μου στην αγκαλιά μου..."
"Ποτέ δεν θα ξεχάσω, που σε βρήκα στον διάδρομο να αιμορραγείς... Είχα τρομάξει τόσο πολύ...Όμως αγάπη μου, τώρα πέρασε θα κάνεις άλλο μωρό με τον άνθρωπο που αξίζεις να έχεις δίπλα σου... δεν ξέρω αν αυτός είναι ο Άγγελος όμως ποτέ δεν θα το μάθουμε αν δεν τον αφήσεις να σε πλησιάσει..."
"Και αν δεν είναι;;;" Ρώτησα και μου χαμογέλασε...
"Και αν είναι όμως δεν θα ήθελες να το μάθεις;;" Κατάλαβα αμέσως τι ήθελε να μου πει...είχε δίκιο για όλα όσα είπε, πρέπει να προχωρήσω και να αφήσω πίσω το παρελθόν, η ζωή προχωρά..
Η Αφροδίτη έφυγε και εγώ ήμουν κάπως πιο ήρεμη και πιο ξεκάθαρη... Ξάπλωσα ξανά στο κρεβάτι και κοιμήθηκα μέχρι το απόγευμα...Έκανα ένα μπάνιο και έβαλα ένα τζιν με σκισίματα και μια απλή μαύρη μπλούζα, τα μποτάκια μου και έφυγα, δεν ήξερα που θα πήγαινα ήθελα να πάρω καθαρό αέρα και να περπατήσω... Έκανα μια μικρή βόλτα και πήγα στην καφετέρια που δούλευα, περίμενα την Αφροδίτη να σχολάσει...Πήγαμε σε ένα μπαράκι για σφηνάκια...είχα πιει αρκετά και ένιωθα έτοιμη για όλα...Κοίταξα το κινητό μου και ήταν τρεις το πρωί...Έπιασα την τσάντα μου και σηκώθηκα πάνω.. μια ψυχή που είναι να βγει...
"Θα πάω να τον βρω.." Είπα αποφασιστικά
"Μπράβο το κορίτσι μου" είπε και μου έκανε ένα μεγάλο χαμόγελο...
Περπάτησα μέχρι την πολυκατοικία του και μπήκα μέσα, ανέβηκα στον όροφο του...πήρα μια ανάσα και χτύπησα το κουδούνι..μετά από μερικά λεπτά μου ανοίγει τυλιγμένος με μια πετσέτα γύρω από το σώμα του...
μετά από μερικά λεπτά μου ανοίγει τυλιγμένος με μια πετσέτα γύρω από το σώμα του
Τον κοιτάζω και ξαφνικά αυτά που ήθελα να πω δεν έβγαιναν από το στόμα μου...ο λαιμός μου ξεράθηκε και λέξεις δεν έβγαιναν...
"Τι θέλεις εδώ;;" Έκανε την αρχή και με κοιτούσε στα μάτια...
"Άγγελε..." Είπε σιγανά "εγώ..." Άρχισα να λέω δειλά δειλά, όμως δεν πρόλαβα αφού μια ξανθιά έκανε την εμφάνιση της πίσω του....τα μάτια μου είχαν βουρκώσει... "Μωρό μου, τι κάνεις τόση ώρα στην πόρτα;;" Ακούστηκε η φωνή της από μέσα...
Γύρισα και άρχισα να τρέχω σαν κοινηγημένη..νιώθω τόσο ηλίθια που είχα πάει, δεν έπρεπε...δεν έπρεπε να κάνω πίσω...ο χαρακτηριστικός ήχος μηνύματος ακούστηκε και το άνοιξα, ήτα από τον Άγγελο...
"Αν νομίζεις ότι θα τρέχω συνέχεια από πίσω σου είσαι γελασμένη....Τα δάκρυα δεν μου λένε κάτι...Λυπάμαι" δεν απάντησα κάτι, δεν είχε νόημα όλα ήταν ξεκάθαρα...
Το πρωί μου είπε πως είναι ερωτευμένος μαζί μου και τώρα ήταν με κάποια άλλη και εγώ η ηλίθια πήγα για να του πω πως μετάνιωσα και θέλω να προσπαθήσουμε...πάλι κορόιδο πιάστηκες Ερατώ...."Δεν είναι ο έρωτας για εμάς.." Είπα και έφτασα σπίτι μου...
Έγιναν τόσα πολλά αυτό το Σαββατοκυρίακο...και αύριο θα πάω για δουλειά...πως θα μπορέσω να τον δω και να κάνω ότι δεν συμβαίνει τίποτα, πως δεν με επηρέασε που είδα κάποια άλλη μαζί του...θα είναι πολύ άβολο όλο αυτό...Δεν έχω να ντρέπομαι για κάτι εγώ...αυτός έπαιξε μαζί μου.. Με αυτές τις σκέψεις με πείρε ο ύπνος..
Το επόμενο πρωί ξύπνησα και ετοιμάστηκα για την δουλειά, έβαλα μια μαύρη φούστα λίγο πιο πάνω από το γόνατο και λευκό πουκαμισάκι.. τα μαλλιά μου έπεφταν φυσικά στους ώμους μου και βάφτηκα απαλά.. Έφτασα στην εταιρία και η κοπέλα στην υποδοχή με ενημέρωσε ότι με περιμένει ο κύριος Γεωργιάδης...Ανέβηκα στο τελευταίο όροφο που είναι το γραφείο του και χτύπησα την πόρτα και μπήκα μέσα, όμως αντί για τον Άγγελο είδα τον Φίλιππο..
"Καλημέρα Ερατώ πως είσαι;;" Με ρώτησε χαμογελαστός
"Καλημέρα Φίλιππε, μια χαρά εσύ;;" Απάντησα ευγενικά..
"Μια χαρά και εγώ...Σε φώναξα εδώ για να σε ενημερώσω πως πλέον θα έρχομαι εγώ εδώ, ότι προβλήματα υπάρχουν θα τα λες σε εμένα και θα δουλεύουμε μαζί αν δεν έχεις αντίρρηση" σίγουρα ο Άγγελος το έκανε αυτό, καλά τόσο πολύ τον πείραξε που δεν θέλει να με βλέπει...
"Όχι Φίλιππε δεν έχω καμία αντίρρηση" είπα και έφτασα μέχρι την πόρτα αλλά η φωνή του με σταμάτησε..
"Είναι πραγματικά ερωτευμένος μαζί σου, δεν τον έχω ξαναδεί έτσι" είπε και κούνησα το κεφάλι μου και βγήκα έξω..
Μια βδομάδα είχε περάσει και δεν τον είχα δει καθόλου, πρέπει να ερχόταν τις ώρες που εγώ σχόλανα γιατί το επόμενο πρωί έβρισκα στο γραφείο φακέλους με αναφορές για τα αμπέλια που έρχονταν από το εργαστήριο...Με τον Φίλιππο συνεργαζόμασταν άψογα, δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, όλα πήγαιναν μια χαρά, περνούσαμε αρκετό χρόνο μαζί και η παρέα του ήταν ευχάριστη...όμως η απουσία του Άγγελου ήταν αισθητή...
Ένα πρωί πριν πάω στο οινοποιείο με ενημέρωσαν να περάσω από το γραφείο για κάτι σημαντικό...Χτύπησα την πόρτα του γραφείου και μπήκα, μπροστά μου είδα τον Άγγελο, πόσο όμορφος είναι...
"Καλημέρα κυρία Στεργίου, καθίστε" να τον και τον πληθυντικό..
"Καλημέρα, τι συμβαίνει;;" Ρώτησα και κάθισα στην καρέκλα μπροστά από το γραφείο του...
"Στην Ιταλία γίνεται ένα συνέδριο είναι σημαντικό και θέλω να παρευρεθώ, οι όροι του συνεδρίου είναι όσοι πάνε να έχουν μαζί τους και τον οινολόγο της εταιρίας τους, γι' αυτό πήγαινε να φτιάξεις τα πράγματα σου και στις έξι να είσαι στο αεροδρόμιο... Το συνέδριο είναι τρεις μέρες, έκλεισα δωμάτια σε ξενοδοχείο"
"Δεν θα έρθω.." Είπα και κούνησε το κεφάλι του καταφατικά, πήγα να ανοίξω την πόρτα όταν μίλησε..
"Δεν θα σε εμποδίσω αν δεν θες να έρθεις, είναι δικαίωμα σου, αν όμως δεν έρθεις να ξέρεις πως απολύεσαι...η επιλογή δική σου " είπε και γούρλωσα τα μάτια μου..
"Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό έχω συμβόλαιο" είπα με αυτοπεποίθηση
"Δοκίμασε με και θα διαπιστώσεις πολύ σύντομα ότι μπορώ...στις έξι να είσαι στο αεροδρόμιο, και τώρα μπορείς να πηγαίνεις" του χάρισα ένα δολοφονικό ύφος και έφυγα έξαλλη για το σπίτι..
Έπιασα την τσάντα από την ντουλάπα και πέταξα μέσα μερικά ρούχα, την έκλεισα και μπήκα στην κουζίνα, έφτιαξα κάτι να φάω και ενημέρωσα την Αφροδίτη για το ταξίδι, κοιμήθηκα για να είμαι ξεκούραστη στο ταξίδι... Ξύπνησα και έκανα ντουζ ντύθηκα και ξεκίνησα για το αεροδρόμιο Τον είδα να με περιμένει στην είσοδο..
"Αργήσατε κυρία Στεργίου" σχολίασε...
"Δεν θα στεναχωριόμουν αν φεύγατε χωρίς εμένα κύριε Γεωργιάδη" τον προσπέρασα και μπήκα μέσα..
Αφού πέρασα από τους ελέγχους κάθισα στην θέση μου, μετά από λίγο ήρθε και έκατσε δίπλα μου.. Σε όλο το ταξίδι δεν είπαμε κουβέντα, είχα μισοκοιμηθεί όταν με σκούντηξε
"Φτάσαμε" είπε και σηκώθηκα
Πείραμε ενα ταξί και μας πήγε στο ξενοδοχείο που έκλεισε...Η κοπέλα μας έδωσε τις κάρτες μας και ανεβήκαμε στον όροφο, το δωμάτιο μου ήταν δίπλα από αυτό του Άγγελου.
"Μπορείς να με βοηθήσεις λίγο με την βαλίτσα;;" Ρώτησα και την πείρε από τα χέρια μου, άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου και την έβαλε μέσα..
"Με θέλεις κάτι άλλο;;"
"Όχι ευχαριστώ" είπα και έφυγε..
Αργά το βράδυ ξύπνησα από το δίπλα δωμάτιο, κάποια φώναζε και βογγούσε ταυτόχρονα, σίγουρα δεν ήμουν η μόνη που την άκουσα αλλά όλο το υπόλοιπο ξενοδοχείο... Δεν καταλάβαινα τι έλεγε αλλά το όνομα Άγγελε κατάφερα να το ξεχωρίσω....το γαϊδούρι, και εγώ κάθομαι και στεναχωριέμαι και αυτός τι κάνει;; Γλεντάει...
"Εεε όχι.." Είπα και πετάχτηκα πάνω...Άνοιξα την τσάντα και έβαλα μια ψηλόμεση κοντή φούστα και ένα μπουστάκι που τόνιζε το στήθος μου, βάφτηκα έντονα και ήμουν έτοιμη.. Βγήκα έξω και η διπλανή πόρτα άνοιξε..
"Πας κάπου;;;" Ρώτησε με την άγρια φωνή του και με παρατήρησε από πάνω μέχρι κάτω..,