Άγγελος
Σε όλη τη διαδρομή μέχρι το εστιατόριο δεν σταμάτησα να την κοιτάζω, το φόρεμα που φορούσε της πήγαινε πάρα πολύ... Στο εστιατόριο μιλήσαμε για την ζωή μας και έμαθα περισσότερα πράγματα για αυτήν...Όταν μου είπε για την πρόταση που της έκανα από το ερευνητικό κέντρο στην Νέα Υόρκη, ταράχτηκα, δεν ήθελα να φύγει, όταν την ρώτησα αν θα πάει μου απάντησε ότι δεν είχε αποφασίσει και ότι έχει καιρό να το σκεφτεί... Της λέω με έμμεσο τρόπο ότι θα μου λείψει και καταλαβαίνω ότι νιώθει άβολα...Μου ζητάει να φύγουμε, πληρώνω και οδηγάω μέχρι το διαμέρισμα μου, στη διαδρομή με ρωτάει που πάμε αλλά δεν της λέω...Φτάνουμε κάτω από την πολικατοικία μου και σταματάω το αμάξι, κατεβαίνουμε και ανεβαίνουμε στον όροφο μου, ανοίγω την πόρτα και μπαίνουμε μέσα...θυμώνει που την έφερα εδώ, όμως από εδώ δεν φεύγει αν δεν μιλήσουμε πρώτα
"Από εδώ μέσα δεν φεύγεις αν δεν ακούσεις αυτά που έχω να πω"έκατσε στον καναπέ και με κοίταξε... "Τα μεγάλα λόγια, και οι πρόλογοι δεν μου αρέσουν...Χωρίς πολλά πολλά...Σε θέλω, σε γουστάρω, θέλω να είμαστε μαζί, θέλεις ναι ή όχι;;;" Ρώτησα και με κοιτάζει αμίλητη...
"Άγγελε τι λες;;; Τι είναι αυτά που λες;;" Ρώτησε μπερδεμένη..
"Λέω ότι θέλω να είμαστε μαζί" είπα αποφασιστικά
"Δεν θα πετύχει" είπε και έσκυψε το κεφάλι, την πλησίασα και την έβαλα στην αγκαλιά μου "Ας προσπαθήσουμε και ότι βγει"της ψιθύρισα και την φίλησα γλυκά σα χείλη...
Την πείρα στην αγκαλιά μου και την πήγα στο δομάτιο, της έκανα έρωτα αργά, δεν βιαζόμουνα ήθελα να νιώσει τις κινήσεις μου, το πάθος μου γι' αυτή, ότι δεν είναι απλά ένα πήδημα για εμένα και ότι θέλω πολλά περισσότερα... Όταν τελειώσαμε την έβαλα στην αγκαλιά μου και την έσφιξα πάνω μου..."Άγγελε φοβάμαι" μου ψιθύρισε, και τη έσφιξα περισσότερο πάνω μου...."Όλα θα πάνε καλά μωρό μου, κοιμήσου τώρα" είπα και της έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο..
Όπως κοιμόμουν, δεν την ένιωσα μέσα στην αγκαλιά μου, την έψαξα με το χέρι μου αλλά δεν ήταν πουθενά...Άνοιξα τα μάτια μου και ήταν πέντε τα χαράματα, σηκώθηκα την έψαξα στο μπάνιο και στην κουζίνα αλλά δεν ήταν πουθενά...Το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο τραπέζι, ήταν παρατημένοένα χαρτάκι... Το πείρα στα χέρια μου και το διάβασα..
"Άγγελε, σε ευχαριστώ για όλα αυτά που έκανες για εμένα, όμως αυτό που έγινε δεν θέλω να ξαναγίνει ας το ξεχάσουμε...ΣΥΓΝΩΜΗ"
Οι μπουνιές μου βρέθηκαν πάνω στο τραπέζι, από τα νεύρα μου έριξα ότι είχε πάνω... Φόρεσα στα γρήγορα τα ρούχα μου και μπήκα στο αμάξι, μέχρι να φτάσω έξω από την πόρτα της την έπαιρνα τηλέφωνο, δεν το σήκωσε ποτέ... Έφτασα έξω από την πόρτα της...
"Μια φορά ακόμα, μια ευκαιρία ακόμα και μετά τέρμα..."μονολόγησα και άρχισα να χτυπάω την πόρτα και να φωνάζω.." Άνοιξε γιατί θα την σπάσω.." Μετά από μερικές μπουνιές και φωνές, μου άνοιξε τυλιγμένη με ένα σεντόνι...
"ΠΕΣ ΜΟΥ ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕΣ ΑΞΗΜΕΡΩΤΑ ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΛΕΦΤΗ...ΚΑΙ ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕΣ"
"Άγγελε τι θες εδώ;;; Γιατί ήρθες;;;" Ρώτησε και σταύρωσε τα χέρια της κάτω από το στήθος της...
"Νόμιζα ότι με περίμενες"
"Γιατί ήρθες;;;" Ξαναρώτησε, μπήκα μέσα και έσπρωξα την πόρτα με δύναμη...
"Ήρθα να λογαριαστούμε μια και έξω..τέρμα τα παιχνίδια.." Είπα αποφασιστικά, σήμερα όλα θα μπουν στη θέση τους...
"Πολύ ωραία, σε ακούω.." Είπε και με κοίταξε
"Όταν μιλήσαμε στο σπίτι μου σου είπα ότι θα προσπαθήσουμε και ότι βγει και εσύ δέχτηκες...Όταν σου έκανα έρωτα σου είπα αφέσου και νιώσε, νιώσε με, και εσύ αφέθηκες αλλά μάλλον δεν ένιωσες, δεν με κατάλαβες, δεν άκουγες το σώμα μου και τα χάδια μου που σου μιλούσαν...Όταν σε είχα στην αγκαλιά μου, μου είχες πει ότι φοβάσαι, και εγώ σου είπα ότι όλα θα πάνε καλά...Και εσύ απλά σηκώθηκες στη μέση της νύχτας και έφυγες μετά από όλα αυτά και το μόνο που έκανες ήταν να μου αφήσεις μερικές λέξεις στο τραπέζι..." Όσο μιλούσα τα μάτια της ήταν βουρκωμένα, δεν την κοιτούσα για να μπορέσω να πω αυτά που θέλω..
"Άγγελε.."
"Όχι, μην πεις τίποτα...Ούτε και εγώ είμαι σίγουρος αν θα πετύχει όλο αυτό μα θέλω να το ζήσω και ας με κάψει...Δεν ξέρω αν σε αγαπάω, είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο όμως είμαι ερωτευμένος μαζί σου, θέλω να βλέπω τα μάτια σου και να φιλάω τα χείλη σου.. Να σε αγαλιάζω και να μυρίζω το άρωμα σου..." Είχε κάτσει στα γόνατα και έκλεγε... Πήγα και έκατσα μπροστά της και σήκωσα το πρόσωπο της για να με βλέπει.."Είμαι εδώ, και θα ξεχάσω τα πάντα...δεν μπορώ να σου υποσχεθώ ότι όλα θα είναι ρόδινα, όμως θα κάνω τα πάντα για να μην σε πληγώσω, θα είμαι δυνατός και για τους δυο μας, αρκεί να ξέρω ότι θα έχω εσένα πλάι μου.."
Έπεσε στην αγκαλιά μου και την έσφιξα πάνω μου, την κράτησα έτσι για μερικά λεπτά και την απομάκρυνα για να την κοιτάξω....
"Λοιπόν;;" Ρώτησα, τα χείλη της ενώθηκαν με τα δικά μου και με φίλησε γλυκά και βαθιά...Απομακρύνει το πρόσωπο της και με κοιτάζει.. "Συγνώμη" λέει ψιθυριστά και χώνει το πρόσωπο της στις παλάμες της"
Σηκώνομαι πάνω την κοιτάζω απογοητευμένα και φεύγω χωρίς να πω κάτι... Σίγουρα όταν έκλεισα εκείνη την πόρτα πίσω μου, δεν θα ήμουν ο ίδιος Άγγελος με πριν.. Μπήκα στο αμάξι και κάλεσα τον Φίλιππο..
"Έλα στο γραφείο τώρα" είπα μόλις το απάντησε
"Μα είναι Κυριακή" διαμαρτυρήθηκε
"Τώρα" είπα και το έκλεισα
Σε μισή ώρα ήμουν στο γραφείο και τα έπινα...Η πόρτα άνοιξε και μπήκε ο Φίλιππος μέσα..
"Μάλιστα...και είναι ακόμα οχτώ το πρωί.." Σχολίασε και τον κοίταξα.."τι έπαθες ρε και κάλεσες συμβούλιο;;;" Έχει κέφια αυτός και εγώ νεύρα...
"Πρώτον σκάσε...δεύτερον εγώ πλέον θα πηγαίνω στα αμπέλια μαζί με τους εργάτες όπως και στο εργαστήριο και στο εργοστάσιο...εσύαναλαμβάνεις γραφείο και οινοποιείο..Είσαι εντάξει με αυτό;;"
"Δεν έχω πρόβλημα, όμως τι έχει γίνει;;; Φαίνεσαι αλλιώτικος" είπε και με επεξεργαζόταν
"Θα μου περάσει...Αυτά που είπαμε Φίλιππε, από αύριο ανταλλάζουμε καθήκοντα....ααα και το βράδυ θα βγούμε"
"Κανόνισε να σε μαζεύω πάλι"
"Λιώμα θα γίνω..." Είπα και ξεφύσηξε...
Αργά το βράδυ άρχισα να ετοιμάζομαι, έβαλα ένα τζιν παντελόνι μαζί με ένα στενό μαύρο πουκάμισο, έφτιαξα λίγο τα μαλλιά μου και έφυγα για το μπαράκι που θα ήμουν με τον Φίλιππο...Μπήκα μέσα και τον είδα να κάθεται στο μπαρ, τον χτύπησα στον ώμο και κάθισα δίπλα του...
"Ένα διπλό ουίσκι" είπα και αμέσως ένα ποτήρι με ποτό εμφανίστηκε μπροστά μου..
"Θα μου πεις τι έχεις πάθει;;" Ρώτησε με αγωνία.
"Τίποτα ρε, όλα καλά" είπα και με κοίταξε περίεργα, δεν με πίστεψε αλλά δεν με νοιάζει...
"Αδελφέ, έρχεται η Τζένη κάνε κάτι"
"Άσε ρε το κορίτσι να έρθει" είπα και του έκλεισα το μάτι...
Μετά από αμέτρητα ποτά, άρπαξα την Τζένη και την έσυρα μέχρι το αυτοκίνητο.. Την πήγα στο διαμέρισμα μου και την στρίμωξα στο ασανσέρ μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες τις τα είχα βγάλει όλα..Άνοιξα την πόρτα και την βούτηξα από τα μαλλιά, ξεκούμπωσα το παντελόνι μου και με μια κίνηση βρέθηκα μέσα της, ήμουν άγριος και απότομος, έμπαινα μέσα της με φόρα, την άγγιζα και την σιχαινόμουν ταυτόχρονα... Την τράβηξα μέχρι το δωμάτιο και την πέταξα στο κρεβάτι, ξαναμπήκα μέσα της και μπροστά μου ήρθε η Ερατώ, κούνησα το κεφάλι μου να φύγει από μπροστά μου η μορφή της...Φιλούσα την Τζένη και ονειρευόμουν τα χείλη της Ερατώς..
"ΓΑΜΩΤΟ" φώναξα και τραβήχτηκα από μέσα της..
"Μωρό μου, τι έπαθες;;" Ούτε να την ακούω δεν μπορώ...
"Ντύσου και φύγε" είπα και μπήκα στο μπάνιο για να συνέλθω.. Βγήκα και τύλιξα την μέση μου με μια πετσέτα..Άκουσα το κουδούνι να χτυπά... Άνοιξα την πόρτα και την είδα μπροστά μου, κοιταζόμασταν για μερικά δευτερόλεπτα και κανείς δεν τολμούσε να πει κάτι...μέχρι που έκανα την αρχή εγώ...
"Τι θέλεις εδώ;;" Ρώτησα και δεν έπαιρνα το βλέμμα μου από το δικό της...
"Άγγελε..." Είπε σιγανά "εγώ..." συνέχισε και τα μάτια της κοιτούσαν πάνω από το κεφάλι μου...
"Μωρό μου, τι κάνεις τόση ώρα στην πόρτα;;" Ακούστηκε η φωνή της Τζένης από μέσα... Τα μάτια της Ερατώς γέμισαν δάκρυα...χωρίς να πει κάτι έφυγε τρέχοντας...
Πήρα μια βαθιά ανάσα και έκλεισα την πόρτα
Πήρα μια βαθιά ανάσα και έκλεισα την πόρτα.
"Δεν θα παίξω αυτό το παιχνίδι" μονολόγησα και έπιασα το κινητό μου γράφοντας της ένα μήνυμα...
"Αν νομίζεις ότι θα τρέχω συνέχεια από πίσω σου είσαι γελασμένη...Τα δάκρυα δεν μου λένε κάτι...Λυπάμαι"
Μερικές φορές το ξεκαθάρισμα είναι πολύ δύσκολο, αλλά το κάνεις και ξαναρχίζεις απ' την αρχή, ελπίζοντας πως η επόμενη φορά που ο έρωτας θα χτυπήσει την πόρτα σου δε θα 'ναι μακριά...