Musika's POV
*beep*
+639*********
Hi Russel thizxcs! =)
Nagpalit na pala siya ng number. Siguro dahil sakin?
I can't even remember kung ilang months na ang lumipas mula nung una kaming mag text.
Siguro kung pareho parin ang nararamdaman ko sa kanya ngayon tulad nung dati, sobrang saya ko na. Baka nga tumalon-talon na 'ko sa kama ko kagaya ng dati.
Yung sa bawat reply niya ay nakakaramdam ako ng kakaibang kiliti sa tyan ko. Mas masaya pala ako dati. Mas masaya ako nung mataba pa ako...
-Hi. Sorry, kakauwi ko lang kasi.
Nireplyan ko na nga lang. Hindi ko na alam kung itutuloy ko pa ba yung plano kong magpanggap na si Rizumu kasi parang wala namang sense.
Kaso... Ayoko namang makilala niya ako. Ang awkward kasi nung nangyari samin. Naiinis tuloy ako dahil naalala ko na naman.
Masaya na ba si Melody ngayon dahil nangyari na yung gusto niya? Nabawi niya na ulit si Trystan. At sa napapansin ko, hindi na nila ako ginugulo.
*beep*
Russel Tanaka
Free ka ba bukas?
Is he going to ask me on a date?
-Galit pa si papa sakin eh. Di ako papayagang lumabas for sure :(
*beep*
Awee sayang :((( Gusto ko sanang mas makilala ka pa. Sa lunes? Pwede ba tayong gumala after class?
-Try ko lang, ha?
*beep*
Yes! Busy ka ba?
-Hindi naman. Bakit?
Russel Calling...
Hala... Hala sasagutin ko ba?
Biglaan naman siya masyado!
"M-Moshi-moshi..." (Hello?)
Narinig ko siyang tumawa.
["Akala ko hindi mo sasagutin."]
"B-Bakit naman?"
["Kasi akala ko mahirap kang kausapin."]
"E-Eh? Hontou?" (Talaga)
["Hmm... Anong ginagawa mo ngayon?"]
"Ano... Nakahiga."
["Sayang, gusto ko sanang tumabi."]
"E-Ehh?!"
["Hahahaha! Nante ne!"] (Joke lang)
Tama ba na kinakausap ko siya ulit?
["Alam mo ba na pag ngumingiti ka, umaangat ang dila mo?"]
Ngumiti ako para tingnan kung totoo ang sinasabi niya.
["Ang cute mong ngumiti."]
Hindi ko napigilang mapatawa.
"Gagi! Hahahaha!"
["Salamat naman at napatawa na kita. Parang ang lungkot ng boses mo eh."]
"A-Ano... Medyo masakit lang ang ulo ko eh."
["Uminom ka na ba ng gamot?"]
"Hindi pa..."
["May gamot sana ako dito. Special daw 'to eh."]
"Talaga?"
["Oo. Alam mo kung ano yun?"]
"Ano?"
["Yakapsul."]
Napatawa ako at napasuntok nalang sa unan ko.
"Joker ka masyado."
["Masaya ako ngayon kasi napapangiti kita."]
Hnnngg!!! Ano ba yan, Russel!
["Hello?"]
"A-Ah, hehehehe!""
["Mukhang busy ka ata."]
"Oo eh. Medyo... Pero text lang kita kung free ako bukas."
["Sige. Aasahan ko text mo, Ricchan."]
Ricchan? Ginawan niya na 'ko agad ng nickname. Nakokonsensya tuloy ako.
"Okay... Sige, bye Russel."
["Bye."]
Call ended
Jusko! Kaya naman pala ang daming nagkakagusto at nababaliw sa kanya nuon pa. Ang galing niya pala talagang mambola ng babae.
Pang-ilan na kaya kong sinabihan niya ng mga pick up lines niyang mais.
Oo na nga, sige na. Kinilig ako sa mga banat niya. Nakakaloka!
***
"Ohayo!" (Magandang umaga)
Bati ko kila Mama nang makababa ako to grab breakfast. Hindi pa rin ako iniimik ni Papa. Huhu! Disappointed siguro siya sakin...
Ang ulam ngayon ay bacon, eggs at french bread. May sausage at rice din.
Takam na takam na akong kumain dahil nakatulog ako agad kagabi, hindi na 'ko nakapag dinner. Bw*sit na alak na yun, di na talaga ako iinom!
"Ma," kumagat muna ako ng sausage. "Pwede po ba akong lumabas ngayon?"
"Ie. Ie ni iru." (Hindi. Dito ka lang sa bahay) Sabi ni Papa pero hindi naman nakatingin sakin. He's truly mad.
Tumahimik nalang ako at kumain nalang. Hinawakan nalang ni Mama ang kamay ko to comfort me.
"Sumunod ka nalang sa Papa mo, anak."
"Hai, Mama." (Okay Ma)
Why should I risk naman para kay Russel? Ah, wala. Nagbakasakali lang din naman ako. Si Papa talaga, ang hirap pakisamahan. Minsan, I feel like he's a stranger eh. Ngayon nga lang siyang laging nasa bahay. Siguro kasi wala pang masyadong inaasikaso sa office.
Hindi ko nga maiwasang isipin na baka may babae siya. Nako! Aawayin ko talaga if ever!
"Ano kayang magandang gawin ngayon?" - Lumabas ako ng garden at nagmuni-muni.
"Mika, tapos ka na ba sa mga assigment mo?" Lumapit si Mama sakin.
"Opo, Ma." Sinabayan niya ako dito sa garden. "Ma, galit pa ba si Papa sakin?"
"Kinausap ko na siya, anak. Di ka pa ba nasanay dun."
Umupo kami sa kubo. "Buti nga Ma, noh nagkakaintindihan kayo ni Papa." Tumawa ako. Ako nga, naiintindihan ko siya eh. Hahaha!
"Love has no language, Mika. It has no boundaries. And it will always find you."
Tumingin ako sa langit at pinagmasdan ang ganda ng mga ulap. "Anong nagustuhan mo sa kanya, Ma?"
Napaisip naman siya, nakangiti.
"Bukod sa sobrang gwapo niya?" Tumawa kami. Ay, nagmana talaga ako sa Mama ko.
"He's very sweet and gentle. Alam mo bang halos inabot niya ng limang buwan ng panliligaw sakin? Kasi ang rami naming pinagkaiba. Culture, humor, halos lahat. Parang nahirapan kaming mag adjust sa isa't-isa. Pero di niya 'ko tinigilan nun, noh. Iba ata ang kamandag ng Mama mo."
"Eh, Ma... Hindi ka ba napapagod maghintay sa kanya pag sobrang busy siya sa office? O mag business trips abroad?"
"Hmmm... Iniisip ko habang naghihintay ako sa Papa mo... Actually anak, hanggang ngayon nakakaramdam parin ako ng excitement sa tuwing uuwi siya dito sa bahay. Parang nung mga bata pa kami, kinikilig ako pag andyan siya. Hindi nawala yun. We both try to understand each other and we never get tired. Pag may problema o hindi pagkakasundo, pinag-uusapan kaagad namin. Hindi umiiral ang pride. Mas inaalala namin ang isa't-isa. Pag may nagtatampo samin, di ata inaabot ng oras, nagsusuyuan kaagad." Hala, kinikilig si Mama.
Awweee! Kung may perfect couple sa mundong 'to, sila Mama at Papa na yun!
Ang awkward ngang mainggit sa love life ng mga magulang mo eh. Huhu!
***
Monday
Kakatapos lang naming mag quiz at naglalaro kami ng crossword ni Chris ngayon.
"Dapat sana may timer eh. Bagal-bagal mo, Chris." Inaasar ko siya ngayon habang hinihintay siyang hanapin yung kasunod na word. "Yun. Kala mo ah."
"Heh. Akin na."
Muntik na rin naman kaming matapos. Kanya-kanyang trip nalang kami dito habang naghihintay sa next class.
"Okay ka na, Mel? Ininom mo na ba mga gamot mo?" Narinig ko si Trystan mula sa likod. "Hmm... Medyo sumasakit parin ang ulo ko eh." "Dalhin nalang kita sa clinic. Di mo pwedeng balewalain yan." Gumalaw ang mga upuan nila. Umalis na siguro.
"Huy!!!" "Itta--" Sinapak ko nga.
"Ikaw na! Spaced out ka na naman."
"Hindi noh." Nagpatuloy na nga kami hanggang sa pareho kaming na-bore. May sinulat siya sa papel niya.
Gumawala pala siya ng grid para sa larong SOS.
Napano kaya si Melody?
Ah, nevermind. Baka nagka hangover din yun. Masakit rin daw ulo eh. O di kaya----
No way. Hindi pwede! Kung anu-ano nalang iniisip ko.
"Grabe ka naman, halos mabutas na yung papel, o?" Natauhan ako at inayos na ang pag bilog sa SOS.
"Wag na nga tayong maglaro. Para kang high dyan eh."
"Good afternoon, class!"
Dumating na ang English teacher namin.
"Tatapusin natin yan bukas, ha. Kung sino matalo, dapat manglibre ng burger."
-Chris at niligpit ang notebook niya.
"Alright, we're going to have an activity. This is by partner so count from 1 to 16. Start from Reyes."
16? Oo, kasi 32 kami dito. Ano kayang activity 'to? I scanned the book sa susunod naming lesson.
"1"- Reyes
"2" - Villanueva
"3" - Bueno
"4" - Vidad
"5" - Rosales
"9." Sabi ko at binasa nalang ang lesson. Literature. Nice!
"Sayang, dapat by seatmate nalang eh. Partners sana tayo." Sabi ni Chris sakin.
"Ano kayang activity?"
"Baka reporting."
"Alright! Go to your partners. Group number 1, come here and take note of your topic."
Kanya-kanya na silang nagsilapitan sa mga partners nila. Hindi ko alam kung sino ang sakin kasi nag chismis pa kami ni Chris.
Naghintay ako kung sino man ang lalapit sakin. Tae, bakit wala? Ako lang ba mag-isa?
"Nine ka diba?
...
" T-Trystan? "
"Oo. Nine ako."
Kami-sama, sinasadya mo ba 'to sakin?
Huhuhuhuhuhuhu!
"Ganun ba..."
Sinilip ko si Melody at oo, hindi maganda ang timpla ng mukha niya.
"Group 9?"
Lumapit naman si Trystan at sinulat ang tinuro sa kanya ni Ma'am sa libro.
"William Shakespeare's Sonnet 18..."
Oh, shoot. I know this piece. I have a book of William Shakespeare. Yes!
Napansin kong napapangiti pala ako sa harap niya ngayon.
"Okay." Sabi ko nalang tapos umupo na. Binasa ko ang poetry.
Shall I compare thee to a summer’s day?
Thou art more lovely and more temperate;
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer’s lease hath all too short a date;
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimm'd;
And every fair from fair sometime declines,
By chance or nature’s changing course untrimm'd;
But thy eternal summer shall not fade,
Nor lose possession of that fair thou ow’st;
Nor shall death brag thou wander’st in his shade,
When in eternal lines to time thou grow’st:
So long as men can breathe or eyes can see,
So long lives this, and this gives life to thee.
"Romeo and Juliet lang ang alam ko mula sa kanya eh." Biglang nagsalita si ex--- Trystan pala.
"Ganun ba?"
"Alright class, now that you've noted the title of your poetries, what you're going to do now is discuss it with your partner. I'll give you thirty minutes to write your conclusions and what the poetry talks about."
"Yes, Ma'am."
Excited na akong magsulat ng answers. I've never felt this way sa lessons before. Hihihi!
Tahimik akong kinuha ang yellow paper at isinulat dito.
Group 9
"Sonnet 18" by William Shakespeare
Shakespeare uses "Sonnet 18" to praise his beloved's beauty and describe all the ways in which their beauty is preferable to a summer day. The stability of love and its power to immortalize someone is the overarching theme of this poem.
The poem is straightforward in language and intent.
"Thou art more lovely and more temperate," Shakespeare believes his love is more desirable and has a more even temper than summer. In conclusion, the speaker wants his muse to help him immortalize his love.
An important theme of the Sonnet (as it is an important theme throughout much of the sequence) is the power of the speaker's poem to defy time and last forever, carrying the beauty of the beloved down to future generations.
Natapos ko nang maisulat ang matagal nang nasa isip ko simula nung una kong mabasa ang poetry na ito ni Shakespeare. Nakatingin lang siya sa sinulat ko at halatang binabasa rin ito.
Kinuha niya naman ang papel at paramg may idadagdag pa siya?
Musika T. Mashima
Trystan G. Brizuela
Ano, yan? FLAMES?
Charot. Sinulat niya ang mga pangalan namin sa itaas.
Di ko alam ba't napatitig ako dito... At kung bakit kumikirot na naman ang dibdib ko ngayon.
Thou art more lovely and more temperate...
"Alright, is everything all set?"
Tanong ni Ma'am. Lumingon ako sa iba at nagsusulat pa nga halos. Yung iba naman, nagtatawanan pa.
"Ma'am, pwede po bang mag extend?"
Tanong nung isa naming kaklase.
"You still have to discuss your poetry in front, Abella."
"But ma'am---"
"Alright! Let's start with Group 1? Reyes and Labrador."
Tahimik lang si Trystan. Ang awkward ulit. Walang katapusang pagtitiis. Well, basta excited ako to impress Ma'am. Hihi!
"B-Baka may gusto ka pang idagdag?" Tanong ko sa kanya.
"You did perfectly great. Napahanga nga ako sayo, Mika."
"Ah- Hehehe ano kasi, matagal ko nang nabasa. May books din kasi ako ni Shakespeare."
"Kaya pala. Mas familiar ako kay Edgar Allan Poe."
"Nice. You dig into literature din pala."
"Sometimes..."
Pinaglaruan niya ang ballpen niya.
"I see. Mysteries, huh. Nice."
Well, okay. Good for him!
It took more than 20 minutes para makapag present hanggang group 7 at nakulang sa oras si Ma'am kaya naman bukas nalang daw yung mga hindi pa nakapag present.
"Pwede ring ako yung magbasa para naman may ambag ako." Alok ni Trystan.
"Pwede. Tayong dalawa rin naman sa front eh."
"Oo nga. Tayo..."
What's with that smile?
Gagi, assuming na naman Mika.
"Good bye, Ma'am! See you again tomorrow."
Bumalik si Chris sa tabi ko at nagligpit na kami ng mga gamit. "Naks, kayo pa talaga partners. Tinadhana talaga eh, noh?" "Nang aasar ka ba?" Pabiro ko siyang sinapak sa braso.
"Excuse me, may Russel na kaya ako."
Talagang sinadya kong sabihin yun dahil nasa likuran lang namin si Trystan.
"Russel? Tanaka?"
Tanong ni Chris. "Yes, oo!"
"Kayo na?" Parang ang seryoso naman ni Chris ngayon. What's up na naman ba.
"Hindi, pero we're getting there."
*bang!*
Napalingon ako kay Trystan na kakasarado lang sa glass window. Ibagsak pa naman yun? Parang g*go, amp.
"Pumayag ka naman?" Iba na ang tono ng boses ni Chris. "Kilala mo naman siguro yun, diba?" Tumawa nalang ako.
"That's stupid, Musika." Nilingon ko siya.
"Chris, trust me on this, okay?"
"Bahala ka na nga, tutal malaki ka na. Alam mo na kung ano yung mga tama at mali."
***
From Russel:
Pwede ba tayong magkita sa park?
"Mika, wuy."
Palabas na sana ako ng room dahil uwian na, hinila ako ni Jam.
"What's up with you? Kanina mo pa kami hindi kinikibo."
"Is this about last last night?"-Joyce
"Hindi, I'm just tired. Gusto ko nang umuwi." Inayos kong suotin ang back pack ko.
"Hindi ka naman ganyan, ha. What's wrong ba, Mika?"
"Alam niyo ba kung san ko nakita cellphone ko?" Hinintay lang nila ang susunod kong sabihin. Nilabas ko ito mula sa bulsa, "Kay Trystan. Bakit hindi niyo sinabing siya pala ang naghatid sakin the night I was drunk? I trusted you, guys. Sa dinami-dami ng pwede niyong tawagan, bakit siya pa?"
"Because we didn't have a choice, besh. Pano pag si Kenji ang tinawagan namin? Malamang diniretso ka na at inuwi sa bahay niyo, madadamay na naman siya dahil panigurado, magagalit ang kuya mo and worse, ang papa mo. Si Eazer, unattended. Alangan namang si Chris?"
-Joyce
"Exactly! Mas may trust pa 'ko kay Chris kesa kay Trystan. Di niyo na inisip ang mararamdaman ko."
"Nahihibang ka na ba? You should be thankful nga eh kasi hindi ka namin pinabayaan, ano bang pinuputok ng butchi mo dyan?" - Jam
"I have to go. Magkikita pa kami ni Russel."
"What?!" Sabay nilang reaction.
"Yes. Russel." "Are you crazy, Mika?!"
Hindi ko na sila sinagot. "Tutuloy ka parin sa stupid disguise mong yan?!"
Pababa na sana ako nang sumingit sila Trystan at Melody at naunang bumaba...