Hi, Talkshit ko no? Sabi ko 3 parts lang ang last chapter. Pero ngayon? Eto nanaman ako. May isa nanaman. Hahaha, sorna?
Anyway, enjoy.
WARNING: Kulang sa emosyon. Maraming typos. Maraming wrong grammar. Sorry na.
SPECIAL CHAPTER PT.4: Leaf and Lux.
QUINN:
Reality.
If reality strikes us. Wala na tayong laban. Kapag si tadhana nanaman ang nag biro. Lagot nanaman.
Naalala ko ang tanong ko dati kay mommy kung ano ang pinaka masakit na karanasan niya sa buhay niya.
"Pinaka masakit na nangyari sa buhay ko? Ayun 'yung muntikan na tayong iwan ng papa niyo dahil may minahal siyang iba."
Iyak ako ng iyak nun. Akala ko ay ayun na ang pinaka masaklap na pangyayari sa buhay namin nila mommy. Sa buhay ko. Akala konga din na ang pinaka masaklap na nangyari sa buhay ko ay 'yung nagka sakit ako at hindi ko na mapapakasalan si Fall.
Pero hindi pala.
Hindi pala iyon ang pinaka masakit.
Ito pala. Ito pala ang pinaka masakit na mangyayari sa buhay ko. Life continues. Ang inakala nating pinaka masaya at pinaka malungkot na alaala ay mapapalitan din pala agad ng panibago at mas masakit na alaala pa ang ibibigay.
"I wanted to introduce to you your fiancé--- Quinn." Naalala ko pa kung papaano ngumiti si mommy--- tita Kira nun habang pinakikilala ka niya sa akin.
Naalala ko din 'yung gulat sa mukha mo nun at ang pag tutol mo. Pero wala ka ng nagawa dahil ayaw mong mag hirap. Ayaw mong mawalan.
"Let's have a deal."
Naalala ko pa nun na pumayag ako na makipag deal sayo kapalit lang ng kaligayahan ko na hindi mo maibigay-bigay. Ang saya-saya ko. Sabi ko, ayun na 'yung way para mas mapalapit ako sayo.
"Never kitang magugustuhan."
Akala ko ang mga katagang 'yan ang pinaka masakit na narinig ko sa buong buhay ko. But I was wrong. Hindi pala. Mas may sasakit pala.
"I'm sorry Quinn--- but please, give me a second chance---"
Alam mo 'yun? Pagka tapos kong masaktan at iyakan 'yung ginawa mo sa akin sa loob ng cr ng school. 'Yung sobrang duguan na ako at halos ikamatay ko na. 'yung galit ko sayo ay biglang nawala ng manghingi ka ng second chance at mag sorry.
Heaven.
"Quinn. . . I love you."
That day. That day is the day I thought was the happiest day. 'Yung araw na 'yun ay 'yung araw na umuwi kang lasing na lasing at halikan ako. Ang saya-saya ko nun. Dahil ang lalaking pinapangarap kong maka usap. Makilala. Maging kaibigan lang. Ay naging soon to be hubby ko na. Hinahalikan pa ako. Ang saya. Ang saya-saya ko.
"Kelan pa naging lalake si Elaine?"
Naalala mo pa? 'Yung araw na hinatid ako ni kuya Brix sa bahay? Imbis na matakot ako ay sobrang saya ang nararamdaman ko nun. Kase, pakiramdam ko nagseselos ka sa kan'ya. Na si kuya Brix lang ang kasama ko at nagalit ka dahil nag sinungaling akong si Elaine talaga ang kasama ko.
"Tita, give me a second chance... Promise po, ipapakita ko po sa inyo na deserving ako para kay Quinn."
Naalala din ba itong katagang ito? Ayan 'yung sinabi mo sa harapan ng magulang ko. Nung pinigilan mo kaming umalis sa restaurant na siyang palabas lang din ng magulang mo at magulang ko? Grabe 'yun. Grabeng grabe.
"F'ck Quinn! Isinusuko na ba 'ko?! Ayaw mo na ba sa'kin?! Mas gusto mo na ba ang Brix na 'yon?! Sabihin mo! Mas gusto mo na bang pakasalan ang Brix na 'yon kesa sakin ha?!"
Eto? Naalala mo pa? Ako oo. Kase dito ako nagkaroon ng lakas ng loob para lalong sumugal sa pagmamahal ko sayo. Kinikilig ako tuwing maalala ko kung papaano ka magalit dahil sa maling pag intindi mo. Napagod lang ako sa practice at masakit ang paa ko nun. Pero inisip mo na agad na sinusukuan na kita. Na pagod at sobrang sakit na. Hahaha ang cute mo nun.
"Give me your attention Quinn... Focus on me..."
Naka-focus naman ako sayo palagi e. Nasa sayo naman talaga anv atensyon ko. Ang atensyon mo lang naman anh hinahangad ko e. Pero nakuha ko din naman diba? Naalala mo pa? Nung time na kinantahan mo ako sa harapan ng maraming tao. Na gumawa kapa ng eksena slhabang nagsasayaw kami. Kainis ka. Kahit na alam mong maraming maiinis sayo dahil ang oinapangarap nilang lalaki ay ma relasyon sa isang bakla. Pero--
Pero parang wala lang sa'yo. Kasi sabi mo--- 'you're so beautiful.' Maganda ako e. Paulit-ulit kapa. Nakakakilig. Nakakamiss.
"Silly, of course, uuwi pa ako sayo."
Tuwang-tuwa ako nun. Nung sinabi mong uuwi kapa sa akin nung pumunta tayo sa clip. Bago kayo umalis para pumuntang america? Kilig to the bones. Kinikilig padin kase talaga ako tuwing maalala kong saakin ka umuuwi.
Pero ngayon.
Uuwian mo pa din ba ako Fall. Uuwi ka pa din ba sa akin?
"As I kneeling in front of you. . . in front of our family and friends. . . in front of God. I promised--- I promised to love and cherish you forever. . . that our soul will stay--- together until forever Quinn Gabrielle Ag---"
Napa tigil ako sa pagsusulat ng hindi ko na mapigilan pa ang paghagulgol ko. Napatigil sa muling pagalala sa katagang iyon ni Fall. Stay together--- until forever.
Ang mga katagang iyon. Ang mga kataga niyang iyon sa simbahan.
"Momma!"
Ipinikit ko na ang mga mata ko at lalong lumakas ang pag iyak ko ng maramdaman ko ang pag yakap sa akin ni Leaf. Madiin.
"M-momma--- m-momma bakit? Momma--"
Lalo kong naramdaman ang sakit ng marinig ko ang pagaalala at ang oagka sira ng boses ng anak ko. . . ng anak namin.
"Leaf---"
"Momma-- tama na po. H'wag na kayong umiyak--- teka po--- tatawagan ko lang si Dad---"
Agad siyang napa hinto sa pag kuha ng cellphone niya ng hawakan ko ang kamay niya at tumingin sa mga mata niya.
"Wala na siya Leaf." Mahina at utal-utal kong sambot at hinawakan ng madiin ang kamay niya
Kitang-kita ko ang pag kunot ng noo ni Leaf.
"Ano pong ibig mong sabihin momma?" Nagtataka niyang tanong habang salubong ang kilay.
"Iniwan na--- na niya ako. Hindi na--- hindi na niya ako mahal."
Pinunasan ko ang mga luhang kumakawala sa mga mata ko. Pero lalo akong napa iyak ng makita kong unti-unting pumatak ang mga luha sa mga mata ni Leaf.
"Hindi totoo 'yan--- H-hindi ka iiwan n-ni Dad--- m-mahal ka--- mahal ka niya." Umiling-iling pa si Leaf habang pilit na pinapaniwala ang sarili niya sa isang malabong katotohanan.
"Hin--- hindi na. H-hindi na niya ako mahal." Mahinang sambit ko at lalong naoahagulgol ng yakapin ako ng sobrang higpit ni Leaf.
"So-sorry. . . s-sorry momma."
Umiling ako sa kan'ya.
"That's bullsh't! Bullsh't!! Asan ang lalaking 'yan?!"
Napa-kagat ako ng labi ko at muling pinigilan ang pag iyak ko. Pero mukhang hindi pa napapagod ang mga mata ko sa kakaiyak. Mukhang hindi pa nauubos ang luha ko nang magsimula nanaman itong tumakas sa mga mata ko.
"Shh, Quinn--- everything is going to be fine." Tumango nalang ako kay Elaine ng yakapin ako nito.
Napa tingin ako kay Aki na inaawat ang asawa niya sa pag sugod sa kung saan. Hindi ko alam kung papaano nilang nalaman na iniwan na ako ni Fall. Pero siguro, siguro kay Leaf.
"O---okay lang ako. A-alam ko--- o-okay lang ako." Pagpapaniwala ko sa sarili ko at tumingin ako kay Elaine na naka tingin sa akin.
"Anong plano mo ngayon?" Tanong niya sa akin habang naka tingin sa mukha ko.
"Siguro--- mag out of town muna ako. Magre-refresh ng utak at puso." Sambit ko kay Elaine habang inaayos ang gamit ko.
"Sinong kasama mo? Ikaw lang?" Tanong niya sa akin habang naka kunot ang noo.
"Of course not. Kasama niya ako." Napa ngiti ako ng sumingit si Fiella.
"Luh? 'Di niyo ako isasama?!" Inis na tanong ni Elaine at inirapan kami.
"Haller, buntis ka kaya! Mamaya magalit pa sa amin si Summer kapag bigla mo nalang ilabas ang ikatlo niyong anak no!" Napa tawa nalang ako sa sinabi ni Fiella at sa pag irap ni Elaine.
"Momma, ingat ka po dun ah? Sunod din po ako agad pag pasa ko ng requirements ko po." Tumango ako sa anak ko at yumakap sa kan'ya.
"Everything's going to be fine Leaf. I know, magiging okay din ang lahat para sa atin." Sambit ko at humiwalay na sa yakap ko sa kan'ya.
Tumango lang si Leaf.
"Quinn, let's go."
Tumango ako kay Fiella at sumunod na sa kan'ya. Kaming dalawa lang. Hindi daw muna sasama ang asawa niya dahil baka ma-op lang ako sa kanila at lalong masaktan. Ang anak naman nila ay tinatamad at may pasok daw.
Nang makasakay sa eroplano ay ipinikit ko ang mga mata ko.
As of now, good bye Philippines. As I leaved this place, I wish I can leave my heart too.
"Sumama kana please?! Saglit lang tayo duon. Promise." Tinignan ko ng masama si Fiella. "What?!"
"Really? Nang aasar kaba? Alam mo namang bitter ako sa kasal ngayon diba?" Galit kong sabi dahil kanina pa soya pilit ng pilit na sumama ako sa isang wedding para bukas.
"Sige na please? Malay mo duon pala sa kasal na 'yun makita mo ang totoo mong forever? Bilis na!" Napa irap nalang ako dahil sa kulit ni Fiella.
"Still no."
"Sige naaa!"
"Hindi ko din naman kilala 'yung ikakasal."
"Kilala mo sila. Ka-batch mate natin dati. Sige na!"
Tinignan ko si Fiella at inirapan nalang siya.
Habang naglalakad sa mall dito sa america ay nililibang ko an sarili k sa mga damit na madadaanan namin. Kada may makitang maganda ay binibili. Kahit nga ata hindi ko gagamitin ay binibili ko na para lang mawala ang atensyon ko sa sakit na nararamdaman ko.
But still,
Andito padin.
"Excuse me--- Quinn?"
Napatingin ako sa likuran ko ng biglang may kumalabit sa akin. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat ng makita ko si David na naka ngiting naka tingin sa akin.
Shet. Those mint green eyes.
"David! Omayghad! Kamusta?!" Gulat at masaya kong tanong sa kanya.
Ngumiti ito at halos matulala ako dahil katulad ng dati. Gwapo padin ito. Nanduon padin 'yung itsura niyang mukang bata pero parang nag matured na ng kaunti.
"Okay lang. Eto, masaya na sa buhay. Ikaw? Kamusta? Kayo ni Fall?"
Bigla akong napa tigil sa itinanong niya. Pilit ang mga ngiting sumagot ako sa kan'ya.
"Eto masaya padin. As usual. Travelling. Ikaw? Kamusta? Anak mo?" Tanong ko at napa tingin sa isang cute na cute na bata sa gilid niya.
Tumango ito.
"Third child namin ng asawa ko." Sambit niya at ginulo-gulo pa ang buhok ng anak niyang kumakain ng ice cream at tahimik lanh.
"Well, good for you. Sino nga pala ulit ang napangasawa mo?" Tanong ko dahil nalimutan ko na dahil nuong after ng kasal ko ay wala na akong balita sa kan'ya.
"Si Ad---" napa tigil si David sa pagsasalita ng biglang may sumulpot na isang bata pa. Sa tingin ko ay nasa trese na ang edad.
"Dad, come on. Granny is waiting for us." Parang annoyed na sambit nung batang babae at umirap sa akin.
"Ayy Quinn, I think I should go. See you again." Tumango nalang ako at pinagmasdan silang umalis.
Buti pa siya.
Mukhang masaya sa piling ng asawa niya at mga anak.
February 24.
Napakagat ako ng labi pagka gising ko at tumambad sa akin ang petsang February 24.
Kinuha ko ang cellphone ko at mapait na ngumiti.
"Hi mylabs. Happy twenty fifth anniversary. I love you. I--- I missed you so much."
Mahinang sambit ko at muling umiyak habang yakap-yakap 'yung picture namin ni Fall.
"Salamat Quinn at sinamahan mo 'ko ah? Atleast, hindi ako-op dun mamaya " sambit ni Fiella at tumawa pa.
Napairap nalang ako at itinuon sa labas ang paningin ko. Naka americana ako dahil hindi ko ma-gets kung bakit kailangan americana pa ang suot naming dalawa gayong manunuod lang kami. Ganun ba talaga ang wedding dito sa america? Dapat naka americana ka din?
Nang marating namin ang venue ay bigla akong kinabahan. Ewan ko kung bakit. Pero siguro, dahil lang 'to sa sakit na nararamdaman ko. Lalo na ngayo't harap-harapan akong makaka-nood ng ikakasal. Kung kelan broken hearted tsaka makakanuod. Ays, nangaasar.
"Fiella---" napa hinto ako sa pagtawag ko sa pangalan ni Fiella ng hindi ko na ito nakita sa tabi ko.
Napa kunot ako ng noo ng wala akong makita ni isang tao sa lobby pwera nalang sa isang guard na naka tayo sa gilid.
"Excuse me." Pag tawag ko duon sa guard. Agad naman itong lumapit sa akin.
"Yes---err, ma'am?"
"Did you see my friend?" Tanong ko na siyang ikina-kunot ng noo niya.
"Oh? He go that way. The first door." Sambit niya at naka ngiting itinuro ang pintuan sa gilid ko. Malapit lang.
Nag thank you ako at agad na lumapit duon. Tinignan ko 'yung malaking pintuan sa harapan ko at napakunot ang noo ng pag bukas ko ay madami ng tao sa loob. Ito 'yung wedding hall.
Napa-pikit ako saglit ng tumama sa akin ang napaka-lakas na liwanag mula sa loob---err labas? Para itong malaking veranda.
But,
Sh't! Nakakahiya! Lahat sila nakatingin sa akin.
Aalis na sana ako sa kinatatayuan ko ng mapahinto ako at parang lalong dinurog ang puso ko ng biglang tumugtog ang pamilyar na kanta.
"At every drop of this eternal time
you keep swirling in my mind
My thoughts and heartbeat never fail to rhyme"
Napanganga ako ng marinig ko ang boses ng isang pamilyar na tao. No, imposible. Niloloko ba ako ni Fiella? Kaya ba niya ako pinapunta dito dahil alam niyang nandito din si Fall?
P-pero---
Those voice.
Unti-unting pumatak ang mga luha sa mata ko. Naglakad ako para maalis sa gitna at yumuko dahil sa sobrang kahihiyan na nararamdaman ko dahil sa napaka daming mata ang naka tingin sa akin.
Pero napatigil ako ng may humawak sa braso ko.
"And thou would feed the longings of my heart
Since the time I realized
That I'd fall in love in perfect time
And thine, is the love that I call mine
My heart had been entwined
With sadness for so long but now you came along to say
"you're mine""
"Go."
Napa tingin ako kay Elaine at nanlaki ang mga mata ko nang ma-realize na siya nga ang babaeng naka tayo sa gilid ko. Naka ngiti at may hawak hawak na bouquet ng bulaklak. Napa nganga pa ako saglit at unti-unting ngumiti kahit na punong-puno ng pagtataka ang mukha.
"I-ikaw--- I-ikaw ang ikakasal?" Hindi makapaniwalang tanong ko at pinagmasdan ang kabuuan niya. Naka simple white dress lang siya.
"Gaga--- oops, sorry." Tumingin siya sa harapan at pagkatapos ay muling tumingin sa akin. Inabot niya ang bulaklak at ngumiti pa. "It's yours. I wish you regained your happiness. I'm happy for you. Congrats." Napataas ang kilay ko sa kan'ya. Magtatanong na sana ako ng bigla niya akong itulak sa gitna.
"The love that's all divine
I'm blessed you are now mine
The bliss that fill my emptiness
My love, my life
Now you are mine"
Nanlaki ang mga mata ko ng biglang may nag-flash na camera sa harapan ko. Napa tingin ako sa paligid ko at hindi ko na napigilan pa ang sarili kong maging emosyonal ng makita ko ang isang pamilyar na lalaki na siyang naka tayo sa pinaka-dulo ng parang isle habang naka tayo't nagpupunas ng mukha.
May hawak itong mic habang naka tayo. Pero hindi ito kumakanta.
"Lakad na."
Napalingon ako sa gilid ko at napa nguso ako ng makita ko si Fiella na nakangiting naka tingin sa akin. Sinamaan ko siya ng tingin ng makita kong nag palit ito. Shetness 'tong baklang 'to.
Napa tingin ako sa lalaking nasa harapan at patuloy na ang pag patak ng mga luha sa mata ko. Naka ngiti ito pero kitang-kita ko ang pamumula at pamamaga ng mata niya. Pansin ko din ang maliit na pasa sa bandang ibaba ng labi niya.
Dahan-dahan akong naglakad. Bawat lakad ko ay naririnig ko ang sunod sunod na flash ng camera. Bawat hakbang ko ay unti-unti kong nakikita ang mag tao sa paligid namin. Mga kaibigan at pamilya. Konti lang ang nandito pero kumpleto.
"And my world has stopped moving since the time
You proclaimed that you are mine
And my heart has learned to sing and smile"
Tinignan ko ang kabuuan ng malaking veranda na ito. Nagmukha siyang garden wedding. Madaming bulaklak. May ilan-ilan pang paru-paro na nagliliparan sa itaas. Maganda. Napaka ganda. . .
Napa-tingin ako kay Leaf na kanina ay naka tayo sa gilid ni Fall. May luhang pumatak sa mga mata nito pero agad din niyang pinunasan. Naka ngiti itong humakbang papalapit sa akin.
"Momma---"
Ngumiti ako sa kan'ya at lalong napa-iyak ng bigla nalang niya akong yakapin. Saglit lang iyon at agad din siyang lumayo.
"Sorry momma. Ayoko kaseng nakikita kang umiiyak e. Nasapak ko tuloy si Dad." sambit ni Leaf na siyang ikina-tawa ko. So, siya ang gumawa nun sa tatay niya?
Napa ngiti ako at muling yumakap kay Leaf.
"Thank you Leaf. Thank you dahil dumating ka sa buhay ko--- sa buhay naming dalawa ni Fall. T-thank you--- M-mahal na mahal kita." sambit ko ipinikit ko ang mga mata ko.
"Ako din p-po. Mahal na mahal ko po kayo." dinig kong bulong niya at humiwalay na sa pagkakayakap sa akin. "Tara na po. Kanina pa naghihintay si Dad." sambit niya at ngumiting hinawakan ang kamay ko.
Muli akong tumingin sa harapan at pinunasan ang mga luhang kumakawala sa mga mata ko. Nanduon siya. Alam ko. Hindi ito panaginip--- sana hindi ito panaginip.
"For you, I renewed my trust in love
And have thrown away the doubts
For you define what true love is about"
Saglit lang napa lunok ng makita kong sobrang lapit na naming dalawa ni Fall. Napa tingin ako sa isang gilid at lalong napa-iyak ng makita ko ang isang baby na hawak hawak ni tita Kira--- ni mommy Kira. Nakita ko pang itinaas 'yon ni mommy habang naka-ngiti. Animo'y kumakaway-kaway sa akin at pinapakita ang anak ko. . . anak namin.
Muli akong tumingin kay Fall at nakita ko pa ang pasimple niyang pag punas ng luha sa mga mata.
"Matagal pa ba 'yang lakad na 'yan? Nakaka inis na ah." Hindi ko mapigilang matawa ng marinig ko ang mahinang pag angal ni Fall sa harapan.
Nagka tinginan kaming dalawa ni Leaf at natawa. Nagmadali na kami sa paglalakad at napa tingin ako kay Fall na ngayon ay naka tingin lang ng diretso sa akin. Ang Fall na nakilala ko. Ang Fall na minahal ko.
"Nananaginip ba ako?--- p-please, s-sabihin mong h-hindi---" mahinang sambit ko nang tignan ko si Fall na naka tayo sa harapan ko't naka ngiti.
"No My labs. You're not." Sambit niya at nang itaas ni Leaf ang kamay ko ay agad naman niyang inabot.
"Alagaan mo si Momma ah? Don't ever leave him again. Or else dad, hindi lang pasa ang aabutin mo." sambit ni Leaf kay Fall na siyang ikina tawa ko. Tumawa din si Fall at tinapik ang braso ng anak niya.
"I will. I'm sorry." sambit ni Fall at pagkatapos ay umayos ng tayo at inilagay ang kamay ko sa braso niya. "Let's go my labs."
"And thine, is the love that I call mine
My heart had been entwined
With sadness for so long but now you came along to say
"you're mine"
The love that's all divine
I'm blessed you are now mine
The bliss that fill my emptiness
My love, my life
Now you are mine"
"So let's start the ceremony now." sambit nang isang lalaki sa harapan.
Napa tingin ako kay Fall at ngumiti ito sa akin.
Nagsimula ang ceremony at hindi ko maiwasan ang unti-unting pagtulo ng mga luha sa mata ko. I'm not dreaming. This isn't a dream.
Saglit akong sumulyap kay Fall at muling napa-ngiti ng makita kong naka tingin ito sa akin.
"Quinn--- Quinn Gabrielle. First of all, I'm really sorry for being a jerk this past few days. Sorry kung pinaiyak nanaman kita. Sorry kase nasaktan nanaman kita---" Tinitigan ko lang si Fall habang nagsasalita ito. Diretso ang tingin sa mga mata ko. Kitang-kita ko ang pagsisisi sa mukha niya habang naka tingin sa mga mata ko. "--- Everything was a lie Quinn. Those hurtful words. I'm sorry."
Tumulo ang mga luha sa mga mata ni Fall na siyang agad ko namang pinunasan.
"Sorry sa pakulo ko ah? Sorry kung tiniis kita. Sorry sa lahat-lahat. I know dapat ay hindi mo ako ngayon tinatanggap dahil sinaktan nanaman kita. Pero Quinn--- alam mo. Alam kong alam mo na hinding-hindi kita ipagpapalit sa iba. Alam mong ikaw lang ang mamahalin ko habang buhay. Ikaw lang Quinn--- Ikaw lang."
"And this love is what I prayed for
All my life is what I have longed for
Is to love you forevermore"
"Sorry kung palagi akong umuuwi ng lasing nung nakaraan. Kaya ko lang naman nagawa 'yun kase kailangan--- kase kung hindi ako malalasing--- hindi ko mapipigilan ang sarili ko. Baka yakapin nanaman kita. Baka halikan. Baka iparamdam sayong mahal na mahal kita--- edi masisira ang plano ko. Mahal na mahal kita Quinn. Mahal na mahal kita--- kayo ni Leaf at ni Lux. Mahal na mahal ko kayo. Kayo ang bumubuo sa pagka tao ko---" Pumikit si Fall at kitang-kita ko ang maliit na ngiting sumilay sa mga labi niya at ang isang maliit na luha na siyang biglang pumatak mula sa kaliwang mata niya.
Napa ngiti ako at iniwasan ang pag hikbi. Pinunasan ko muna ang mga luha sa mga mata ko bago mag salita.
"W-wala akong masabi---" sambit ko at natawa sa sarili ko. Narinig ko din ang mahinang tawa ng mga tao na siyang ikina tingin ko sa kanila.
Nakita ko si Leaf na naka upo habang buhat buhat si baby Lux.
"And thine, is the love that I call mine
My heart had been entwined
With sadness for so long but now you came along to say
"you're mine""
"Fall Matthew Manalili--- My labs--- My everything. Nuong gabi kung saan umuwi ka at sinabi mo sa aking hindi mo na ako mahal. Na may iba ka nang mahal at iiwan mo na ako--- Ang sakit--- ang sakit sakit,---"
Pilit akong ngumiti sa kan'ya. Ipinikit ko ang mga mata ko at ramdam na ramdam ko naman ang mga luhang pumapatak sa mga mata ko.
"'yung buhay kong sobrang sigla. 'yung mundo kong sobrang liwanag. Biglang gumuho--- biglang nawala. Binalot ng kalungkutan--- nilamon ng kadiliman. Mag-isa. Ang hirap palang maging mag-isa ulit--- sobrang hirap---" napa tigil ako sa pagsasalita ng biglang mag salita si Fall sa harapan ko.
"I'm sorry---" Pumikit siya at idinikit ang noo niya sa noo ko.
"Natakot ako--- takot na takot ako. Akala ko--- akala ko kase dati ay may happy ending na tayo. Na ikaw at ako. Habang buhay na naka tayo't lumalaban sa lipunan. Akala ko hindi mo na ako iiwan--- na ako nalang ang mamahalin mo--- pero iniwan mo ako--- sinabi mong hindi mo na ako mahal. Masakit--- sobrang sakit---"
Kinagat ko ang ibabang labi ko at dumilat para salubungin ang mga mata ni Fall. Kitang-kita ko ang sobrang pagsisisi sa mata niya at ang mga luhang umaagos sa pisngi niya.
"Akala ko wala na--- akala ko hindi mo na talaga ako mahal--- pero ito ka--- sa harapan ko. Naka tayo--- naka handa--- nag handa." sambit ko at hinawakan ang mukha ni Fall. Pinunasan ko ang mga luha sa pisngi niya. "--- Pero ito ka ngayon--- pinapatunayan sa aking--- mahal na mahal mo ako." sambit ko at ngumiti sa kan'ya. Pinunasan ko ang mga luha sa mga mata ko.
"Fall Matthew Manalili--- Forever, I will love you. You and our Leaf and Lux. Thank you for your love. I love you."
"The love that's all divine
I'm blessed you are now mine
The bliss that fill my emptiness
My love, my life
Now you are mine"
Sabi nila, ang love may limitasyon. Oo meron nga. At ang limitasyon ng pagmamahal mo sa kan'ya ay aabot hanggang sa kadulo-duluhan ng buhay niyong dalawa.
Muli kaming bumalik sa pagiging masaya kasama ang anak naming si Leaf at ang bagong silang na si Lux. Nakakatuwa lang na isipin na kaya iyon ginawa ni Fall sa akin--- kaya niya ako sinaktan dahil may pina-plano siyang surpresa para sa akin. At mas lalong nakakainis dahil alam pala ito ng mga kaibigan ko at hinayaan pa nila akong umiyak ng sobra-sobra.
February 24, 20**.
I thought celebrating our 25th year will be the worst anniversary ever. But no, Fall married me again for our silver wedding. With the most wonderful wedding that I ever wanted to have. His love, our Leaf and our Lux is the treasure that I will cherish forever.
-THE END FOR REAL!-
Muli,
Hi guys,
Sorry ah? Sorry sinadya ko po na lagyan ng The End 'yung 3rd part. Sinadya ko din na sabihing 3 parts lang siya kahit ang totoo ay 4 parts naman talaga. Para ma-sure ko lang na magko-comment kayo. Kainis naman kase kayo e, puro kayo basa lang. Votes lang. Wala man lang comments. Hahaha. (demanding ko talaga shet!)
AYAN OKAY NA BA KAYO? MAY HAPPY ENDING NA?! SHETNESS LANG E! HAHAHA!
'TSAKA GUYS, KUNG MAGKAKA-BOOK TWO MAN DIN, ETO'T-ETO LANG ANG MABABASA NIYO. PAPAHABAIN KO LANG IF EVER. SO H'WAG NA KAYONG MAG HANAP DAHIL ITO NG 'YON. LAST NA 'TO. HAHA 'YUN LANG.
But anyway,
THIS IS THE ENDING! ITO NA ANG PINAKA HULI! WALA NG KASUNOD! KAHIT NA TOKSH'T SI AUTHOR AY WALA NA TALAGANG KASUNOD AT WALA NANG MADADAGDAG PA! AND FOR THOSE WHO'S ASKING FOR THE STORY OF LEAF, LEMME THINK ABOUT IT! HAHA CHAR! MAGKAKAROON PO BUT SOON NALANG. KASE MAGPO-FOCUS AKO SA KWENTO NI VAYNE WHICH IS ANG HIS SOON TO BE BOYFIE SO I HOPE MAINTINDIHAN NIYO AT SUPORTAHAN NIYO DIN 'YUN!
AYON LANG.
THANK YOU SO MUCH! LOVELOTS! ♥