Ερατώ
Όταν μπήκα στην κουζίνα και τον είδα να πίνει τον καφέ του κόντεψα να πάθω έμφραγμα από το σώμα του, φορούσε την φόρμα που του έδωσα, έφτανε πολύ χαμηλά και άφηνε πολλά να περνάνε από τη φαντασία μου, από πάνω ήταν γυμνός και οι κοιλιακοί του σε κοινή θέα.. Τον έχω δει και με λιγότερα ρούχα, ήξερα ότι έχει ωραίο σώμα αλλά ποτέ δεν πρόλαβα να τον παρατηρήσω όπως τώρα... Ευτυχώς δεν με είχε δει...
"Θα του ορμήξω" είπα σιγανά ενώ μπήκα ξανά στο δωμάτιο μου. Άνοιξα την ντουλάπα και βρήκα μια μπλούζα του Σταύρου ξεχασμένη... Μπήκα ξανά στη κουζίνα και στάθηκα πίσω του...
"Βάλε αυτό, γιατί θα πάθω καρδιακό με εσένα"είπα και του έδωσα την μπλούζα... "Και πριν ρωτήσεις είναι του αδελφού μου" συνέχισα ειρωνικά αφού θυμήθηκα το προηγούμενο σχόλιο του για την φόρμα
"Δεν θα τα πάμε καλά κυρία Στεργίου" είπε και με αγριοκοίταξε...
Χαίρομαι που είσαι καλύτερα σήμερα"σχολίασε και μου έδωσε ένα φλιτζάνι καφέ
"Άντε τελείωνε με τον καφέ, και θα αργήσουμε" με κοιτούσε απορημένος, σαν να μην κατάλαβε τι είπα..
"Εγώ θα αργήσω, εσύ μένεις εδώ" Είπε άνετος και πετάχτηκα πάνω νευριασμένη" δεν θα μείνω σπίτι, θα έρθω για δουλειά"είπα αποφασιστικά και ήρθε πιο κοντά μου... "Μείνε σπίτι για σήμερα και την Δευτέρα έρχεσαι...σε παρακαλώ μωρό μου.." Μου το είπε τόσο γλυκά που έλιωσα...απλά κούνησα το κεφάλι μου θετικά
"Το λύσαμε και αυτό, πάω και θα έρθω το βραδάκι" μα τι νομίζει ότι θέλω ντάντεμα..."Άγγελε δεν είμαι μωρό, δεν χρειάζεται όλη την ώρα να είσαι μαζί μου"
"Στις εννιά θα είμαι εδώ, να είσαι έτοιμη θα πάμε για φαγητό" είπε και έφυγε πριν προλάβω να απαντήσω...
Αφού δεν είχα κάτι να κάνω, πήγα ξανά για ύπνο...Κοιμήθηκα ακόμα μερικές ώρες και όταν άνοιξα τα μάτια μου ήταν μεσημέρι..Έφτιαξα κάτι για φαγητό και πήγα για ψώνια... Αγόρασα ένα μακρύ μαύρο φόρεμα με ένα ψηλό άνοιγμα στο δεξί πόδι και μαύρες γόβες...
"Τι θες από τη ζωή μου μωρή;;" Ρώτησα την Αφροδίτη μόλις απάντησα το τηλέφωνο
"Το βράδυ θα βγούμε, και δεν σηκώνω αντιρρήσεις" ανακοίνωσε και πριν προλάβω να απαντήσω μου το έκλεισε στα μούτρα...πληκτρολογώ τον αριθμό της και το απαντάει αμέσως..
"Τι θέλεις;;"
"Δεν μπορώ να έρθω, θα πάω για φαγητό με τον Άγγελο"
"Μπαα;; Από το κύριο Γεωργιάδη πήγαμε στο Άγγελος...δεν μας τα λες καλά" είπε και γέλασε.."Αφού είναι ερωτοδουλειά κάνω πίσω"
"Δεν είναι ερωτοδουλειά, είναι το αφεντικό μου" είπα σοβαρά
"Τώρα κάποιο έπεισες...άντε κλείσε και τα λέμε μετά, πνίγομαι στην δουλειά" είπε και το έκλεισε..
Επέστρεψα στο σπίτι και έκανα όλες τις δουλειές του σπιτιού, μέχρι και τις κουρτίνες έβγαλα και έπλυνα για να περάσει ώρα...Μετά από τρεις ώρες είχα τελειώσει και ο χώρος άστραφτε, και στην ατμόσφαιρα υπήρχε έντονα η μυρωδιά της χλωρίνης...
Αφού είχα εξαντληθεί και βρομούσα ολόκληρη, γέμισα την μπανιέρα με ζεστό νερό και αφρόλουτρο και χαλάρωνα...Όταν βγήκα έτρεχα σαν τρελή για να προλάβω, είχα μόνο μια ώρα στη διάθεση μου και θα ερχόταν ο Άγγελος. Άνοιξα την ντουλάπα και κοίταζα τα φορέματα μου και δεν μου άρεσε κανένα, έτσι έβαλα το φόρεμα που αγόρασα μαζί με τις γόβες, τα μαλλιά μου τα έκανα ίσια και βάφτηκα έντονα βάζοντας κόκκινο κοκκινάδι, έβαλα λίγο από το αγαπημένο μου άρωμα, και πάνω στην ώρα άκουσα το κουδούνι...
Ανοίγω την πόρτα και τον κοιτάζω από πάνω μέχρι κάτω, είναι απλά πανέμορφός, τα λιγοστά γένια του τον κάνουν πολύ γοητευτικό και το μπλε πουκάμισο ταιριάζει απόλυτα με τα πράσινα μάτια του...
"Το ξέρω ότι είναι όμορφος, αλλά αυτό που κάνεις δεν είναι πολύ ευγενικό" είπε και με έφερε πίσω στην πραγματικότητα..
"Πέρασε Άγγελε" είπα μόνο προσπερνώντας το σχόλιο του...έκανα στην άκρη και μπήκε μέσα...
"Είσαι πολύ όμορφη απόψε" είπε και χαμογέλασα αμυδρά
"Σε ευχαριστώ, θέλεις να σου βάλω κάτι να πιεις;;"
"Όχι είμαι εντάξει, αν είσαι έτοιμη πάμε, έχω κάνει κράτηση"
"Ναι είμαι έτοιμη, πάμε" είπα και βγήκαμε έξω...Σε όλη τη διαδρομή τον έπιανα να μου ρίχνει κλεφτές ματιές και το βλέμμα του να είναι καρφωμένο στο ψηλό σκίσιμο του φορέματος μου. Όταν φτάσαμε, κατέβηκε και έκανε ένα γύρο από το αυτοκίνητο και ήρθε να μου ανοίξει, με έπιασε από το χέρι και μπήκαμε μέσα..Ένας νεαρός μας μετάφερε στο τραπέζι μας, ο Άγγελος τράβηξε την καρέκλα για να καθίσω Ο νεαρός μας έδωσε τους καταλόγους και έφυγε...
"Τι είναι όλες αυτές οι επισημότητες;;;" Ρώτησα και πείρε τα μάτια του από τον κατάλογο και με κοίταξε...
"Θέλω να τα κάνω όλα σωστά, δεν θέλω να λες ότι σε έβγαλα έξω και δεν σε πρόσεχα"
"Μάλιστα κύριε Γεωργιάδη" είπα και με αγριοκοίταξε
"Έλα τώρα αηδίες" είπε και έσκυψα το κεφάλι μου στον κατάλογο
Ο Άγγελος έκανε στο γκαρσόνι διακριτικά νόημα για να έρθει, παράγγειλε το φαγητό μας και ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί από τα δικά του... Η ώρα περνούσε ευχάριστα με εμάς να μιλάμε για την ζωή μας. Έμαθα ότι σπούδασε στην Ιταλία και ότι κληρονόμησε την αγάπη για τα κρασιά από τον παππού του ο οποίος είχε πολλά στρέμματα με αμπέλια και ένα δωματιάκι που έφτιαχνε το κρασί μόνος του....
"Όταν ο παππούς έφυγε από την ζωή, άφησε στον πατέρα μου όλα αυτά μαζί με το δωματιάκι, που τώρα έγινε ένα σύγχρονο οινοποιείο με τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα"
"Το έχετε κάνει πολύ ωραίο μπράβο"
"Ας μην μιλάμε τώρα για αυτά, πες μου για εσένα"
"Εγώ έχω ακόμα μια αδελφή, την Εύα, δεν την βλέπω σχεδόν ποτέ...Σπούδασα χημεία και έκανα το πτυχίο μου στην επεξεργασία του κρασιού, μου άρεσε και αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά μόνο με αυτό...Μου έκανα μια πολύ καλή πρόταση από ένα ερευνητικό κέντρο της Νέας Υόρκης για να συνεργαστώ μαζί τους πάνω στην αιματολογία.."
"Και θα πας;;"με ρώτησε απότομα και ταράχτηκα, προσπάθησα να μην το δείξω..
"Δεν έχω αποφασίσει ακόμα, έχω περιθώριο πέντε μηνών για να το αποφασίσω...Δεν είναι και η πιο εύκολη απόφαση να φεύγεις για πάντα στην άκρη του κόσμου...να ξεκινάς την ζωή σου από το μηδέν και να είσαι μόνος..
"Όχι δεν είναι η πιο εύκολη απόφαση, ειδικά όταν υπάρχουν άνθρωποι εδώ που θα τους λείψεις" είπε και κάρφωσε τα μάτια του πάνω μου..
"Ας φύγουμε καλύτερα" είπα, είχα αρχίσει να νιώθω άβολα.
Πλήρωσε και μπήκαμε στο αμάξι, συνέχισε να με κοιτάζει στα κλεφτά, περισσότερη ώρα κοίταζε εμένα αντί τον δρόμο...Αν συνεχίσει έτσι θα τρακάρουμε σίγουρα..
"Άγγελε κοίτα μπροστά σου" είπα άγρια
"Τι να κάνω με τρελαίνεις"
"Να είσαι σίγουρος ότι θα σε τρελάνω αν βρεθούμε στα επείγοντα γι' αυτό κοίτα τον δρόμο" Συνέχισε να οδηγεί και πηγαίναμε κάπου που σίγουρα δεν ήταν το σπίτι μου..
"Που πάμε;;;" Ρώτησα
"Θα δεις"
Μετά από μερικά λεπτά σταμάτησε έξω από μια πολυκατοικία, κατεβήκαμε και έπιασε το χέρι μου, μπήκαμε στο ασανσέρ και ανεβήκαμε στο τέταρτο όροφο, άνοιξε την πόρτα και μπήκαμε μέσα..
"Τι είναι εδω;;" Κάτι πιο έξυπνο δεν βρήκα να ρωτήσω..
"Το σπίτι μου"
"Μάλιστα, και γιατί με έφερες εδώ και όχι στο δικό μου;;"
"Σταμάτα τις ερωτήσεις, θέλω να μιλήσουμε" το ήξερα ότι θα γινόταν αυτό
"Εγώ δεν έχω να πω κάτι, πάρε με σπίτι μου"
"Έχω εγώ, και από εδώ μέσα δεν φεύγεις αν δεν ακούσεις αυτά που έχω να πω" είπε θυμωμένα...δεν απάντησα και άρχισε να μιλάει...
"Τα μεγάλα λόγια, και οι πρόλογοι δεν μου αρέσουν...Χωρίς πολλά πολλά...Σε θέλω, σε γουστάρω, θέλω να είμαστε μαζί, θέλεις ναι ή όχι;;;" Ρώτησε με μια ανάσα και έμεινα να τον κοιτάζω σαν χαζή...
"Άγγελε τι λες;;; Τι είναι αυτά που λες;;" Ρώτησα μπερδεμένη..
"Λέω ότι θέλω να είμαστε μαζί" είπε αποφασιστικά
"Δεν θα πετύχει" είπα και έσκυψα το κεφάλι, πλησίασε πιο κοντά μου και με αγκάλιασε
"Ας προσπαθήσουμε και ότι βγει" είπε και ένωσε τα χείλη μας
Το φιλί του ήταν αργό και γλυκό, ανταποκρίθηκα αμέσως, έβαλε την γλώσσα του στο στόμα μου αναζητώντας την δική μου, έπαιζε μαζί της, βάθυνε το φιλί και με φιλούσε πιο παθιασμένα..Απομακρύνθηκε ελάχιστα και ένωσε τα μέτωπα μας "Σε θέλω" μου ψιθύρισε και με μας μετάφερε στο υπνοδωμάτιο του. Με άφησε να πατήσω στα πόδια μου και κοιταζόμασταν για μερικά δευτερόλεπτα
"Κλείσε τα μάτια σου" είπε και το έκανα, τα δάχτυλα του κατέβαζαν αργά το φερμουάρ από το φόρεμα μου, όταν ήρθαν σε επαφή με το δέρμα μου ένιωσα να καίγομαι...μου άφηνε μικρά φιλιά από τον ώμο μέχρι τον λαιμό. Αφαίρεσε το σουτιέν, ήμουν μόνο με το εσώρουχο, με ξάπλωσε στο κρεβάτι, και γλώσσα του έκανε διαδρομές πάνω στην πλάτη μου...όλα γίνονταν αργά και αισθησιακά
Έβγαλε και τα δικά του ρούχα και με γύρισε μπροστά του, με φιλούσε γλυκά στα χείλη, το στόμα του κατέβαινε όλο και πιο κάτω μέχρι που έφτασε στην περιοχή μου...με φίλησε πάνω από το εσώρουχο και το έβγαλε αργά, με χάιδεψε απαλά..
"Μου αρέσει που πάντα είσαι τόσο υγρή για εμένα" είπε σιγανά και έβαλε δυο δάχτυλα μέσα μου, στριφογυρνώντας τα πολλές φορές.. τα έβγαλε και έκανα ένα παραπονιάρικο μουγκρητό. Πήρε θέση ανάμεσα στα πόδια μου και μπέρδεψε τα δάχτυλα μας
"Άνοιξε τα μάτια σου μωρό μου, θέλω να με κοιτάζεις όταν θα μπαίνω μέσα σου" τα άνοιξα και αμέσως είδα τα μάτια του καρφωμένα στα δικά μου.. Μπήκε αργά και ξέφυγε ένας αναστεναγμός και από τους δυο μας.. Συνέχισε να μπαινοβγαίνει αργά..
"Πιο γρήγορα" είπα αλλά συνέχισε να με βασανίζει σε αργό ρυθμό..
"Όχι μωρό μου, νιώσε τις κινήσεις μου, αφέσου και νιώσε με" είπε σιγανά στο αυτί μου...Τα χέρια μου ταξίδευαν στην πλάτη του, έκανε μια απότομη κίνηση και καρφώθηκε όλος μέσα μου, έχωσα τα νύχια μου βαθιά στο δέρμα του ενώ μου ξέφυγε ένας λυγμός.. Το έκανε μερικές φορές ακόμα και ένιωσα να θέλω να τελειώσω...
"Άγγελε." Είπα με βαριά ανάσα, η φωνή μου πάλευε να βγει μέσα από τα βογγητά μου..."Μωρό μου θα τελειώσω.." Είπα και με κοίταξε
"Μην τολμήσεις" είπε άγρια, με σήκωσε στην αγκαλιά του, έβαλε τα χέρια του γύρω από την μέση μου, τα δικά μου πέρασαν γύρω από τον λαιμό του, με ανεβοκατέβαζε απότομα και δυνατά πάνω του, τα νύχια μου μπήκαν στους ώμους του και τον έσφιγγα αφήνοντας τον εαυτό μου ελεύθερο, άρχισε να βογγάει και αυτός τελειώνοντας μέσα μου..
Ξάπλωσα πίσω και έκλεισα τα μάτια, ξάπλωσε και αυτός δίπλα μου και πέρασε τα, χέρια του γύρω μου..
"Άγγελε φοβάμαι" είπα ψιθυριστά, με έσφιξε περισσότερο πάνω του
"Όλα θα πάνε καλά μωρό μου, κοιμήσου τώρα" είπε και μου άφησε ένα φιλί στο μέτωπο... Με πείρε ένας γλυκός ύπνος στην αγκαλιά του..
Άνοιξα τα μάτια μου και ήταν τέσσερις τα, χαράματα, είδα τον Άγγελο δίπλα μου να κοιμάται, φαινόταν τόσο ήρεμος, του χάιδεψα το μάγουλο και του άφησα ένα γλυκό φιλί..
Δεν ήμουν έτοιμη ακόμα να αφεθώ ολοκληρωτικά, δεν ξέρω αν μπορώ να εμπιστευτώ κανένα, δεν θα ξαναπεράσω τα ίδια...Όχι πάλι...όχι αυτή τη φορά... Με αυτές τις σκέψεις έβαλα το φόρεμα μου και μπήκα στην κουζίνα, του έγραψα ένα σημείωμα
"Άγγελε, σε ευχαριστώ για όλα αυτά που έκανες για εμένα, όμως αυτό που έγινε δεν θέλω να ξαναγίνει ας το ξεχάσουμε...ΣΥΓΝΩΜΗ"
Το έβαλα στο τραπέζι της κουζίνας, πήρα τσάντα, κινητό και έφυγα στην μέση της νύχτας σαν κυνηγημένη...Μπήκα στο πρώτο ταξί που βρήκα στο μπροστά μου και επέστρεψα στην ασφάλεια του σπιτιού μου... Πέταξα το φόρεμα και τις γόβες και έπεσα με φόρα στο κρεβάτι...κοιμήθηκα την ίδια στιγμή...
Το κινητό χτυπούσε ασταμάτητα και δεν είχα την δύναμη να τεντώσω το χέρι μου να το πάρω.... όποιος και να είναι θα το πάρω μετά ...Ξαναέκλεισα τα μάτια μου να κοιμηθώ αλλά κάποιος είχε αντίθετη άποψη , άνοιξα τα μάτια μου να σιγουρευτώ ότι άκουσα καλά...."Άνοιξε γιατί θα την σπάσω"φώναζε στις 6 το πρωί ενώ μου χτυπούσε την πόρτα σαν δαιμονισμένος...
Τυλίχτηκα με το σεντόνι και άνοιξα την πόρτα...Μπροστά μου στεκόταν ένας κατακόκκινος Άγγελος. Οι φλέβες του ξεχώριζαν πάνω από το δέρμα του... Με έσπρωξε μέσα και έκλεισε την πόρτα πίσω του δυνατά και αναπήδησα από το φόβο μου..
"ΠΕΣ ΜΟΥ ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕΣ ΑΞΗΜΕΡΩΤΑ ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΛΕΦΤΗ...ΚΑΙ ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕΣ"