Özet: Mert Yu-Mi'nin vurulduğu ile ilgili görü görür. Fakat görüsü yanlış çıkar. Otel odasına iden Mert uykuya dalar. Rüyasında Teykel'i görür. Fakat bu Kâbuslar Kraliçesinin bir oyunudur. Uyandığı zaman Tenzin'i ziyaret etmek ister. Tibet'teki tapınağa gittiğinde ilginç güçleri olan bir gençle tanışır.
*** Yeni Bölüm ***
Lobsang'ı yanımda getirmek benim için ilginç bir deneyimdi. Onun güçleri ile benimkiler arasında ne gibi farklar olduğunu merak ediyordum. Fakat o benimle ilgili hiçbir şey merak etmiyor gibiydi. Tek odaklandığı şey doğanın, şehir içinde kendini gösterecek az bir alan bulabilmesiydi.
Tapınakta yaptığı şey yüzünden doğa ile iç içe bir yaşantı sürdürdüğünü düşünmeye başlamıştım. Belki de şehir ona göre değildi.
"Başka ne gibi güçlerin var?" diye sordum.
"Bilmiyorum."
"Nasıl bilmezsin?" diye itiraz ettim.
"Yapabildiğim şeylerin hangisi normal, hangisi olağanüstü onu ayırt edemiyorum."
"Yani senin için bir müzik aleti çalmakla, ağaçları yeşillendirmek aynı şey mi?"
"Bir anlamda haklısın. Bir şeyi yaptığım zaman insanlar şaşkınca baktığında, yaptığımın normal olmadığını anlıyorum."
Lobsang çok ilginç biriydi. Benim gibi güçlerini bilinçli bir şekilde kullanmıyordu. İçinden geldiği gibi davranıyordu. Hacı Anne ile tanıştırmayı çok istiyordum ama önce iznini almalıydım.
Kore'de kalmasını istiyorsam, önce Ajan Song'la bağlantı kurup yardım istemeliydim. Bildiğim kadarıyla Lobsang'ın bir pasaportu yoktu. Hatta bir kimliği olduğunda bile emin değildim.
"Lobsang bir kimliğin var mı? Pasaport için gerekebilir."
"Pasaport dediğin şey bu mu?" dediği zaman elinde bir Pasaport belirdi. Ne zaman çıkarmıştı anlayamamıştım. Daha sorum yeni bitmişken elinde bir pasaport belirmesi çok şaşırtıcıydı. Pasaportun bir yanılsama olduğuna emindim. Elime almaya kalkınca kaybolacaktı.
Pasaportu elime aldığımda kaybolmadı. Sayfaları çevirirken kâğıdın dokusunu hissedebiliyordum. Lobsang'ın şu anki halini gösteren bir fotoğraf bile vardı. Sanki birkaç dakika önce çekilmişti. Onaylanmış Güney Kore vizesini görünce, bu işte bir gariplik olduğuna emin oldum.
Bunu nasıl yaptığını anlamamıştım. Sormak yerine düşüncelerimi okuyup anlatmasını bekledim.
"Merak ediyorsun" dedi. "Merak iyidir, insanı öğrenmeye teşvik eder."
"Ama nasıl..." işte dayanamayıp sormuştum.
"Zaman bir doğru mudur? Sadece ileri giden anların bütünü müdür?"
Bu soruların cevabın bilmiyordum. Konsantre olup Kozmik Bilinçle bağlantı kurdum. Zaman ile ilgili bilgileri alıp gözlerimi açtım. Ne demek istediğini anlamıştım. O da benim anladığımı fark edip gülümsemişti.
"Seninle iyi anlaşacağız Mert."
Zamanla ilgili sorularını anlamıştım. Pasaportu çıkarmak bir süreçti. Bu süreçte resim çektirip başvuru yapardın. Pasaportun eline geçince vize alırdın ve onay damgası ile ülkeye giriş yapardın. Sonra birisi pasaportunu sorunca damgalanmış pasaportunu uzatırdın.
İşte Lobsang'ın yaptığı buydu. Aradaki zamanı atlayıp direk sonuca gelmiş ve damgalanmış pasaportuna sahip olmuştu. Yine de yapabildiği şey olağanüstüydü. Ben böyle bir şey yapabileceğimi sanmıyordum.
"Lobsang görmeyi istediğim insanlar var. Benimle dolaşmak ister misin yoksa kendin mi gezmek istersin?"
"Çevrendeki insanları tanımak isterim."
"Öyleyse önce büyük bir hatamı affettirebilmem için Kang Ho'nun yanına gidelim. Yu-Mi'yi de ararız."
"Olur."
Lobsang'ın elini tutup Kang Ho'nun binasına geçiş yaptım. Çocuk, olanları hiç garipsemiyordu. Ben 12 yaşındayken, bunları hayal bile edemezdim ama o benim yaptıklarımı çok doğal karşılıyordu. Sekretere Kang Ho ile görüşmek istediğimizi söyledim.
Sekreter Miss Park bize biraz beklememizi, Kang Ho'nun, kızıyla konuştuğunu söyledi. Yanımdaki Lobsang'a bakıp Korece "ne güzel bir kızsın" dedi. Lobsang Korece teşekkür edince şaşırdım. Korece'yi de bir anda öğrenmişti.
Ayrıca kendisine kız denilmesine tepki göstermemiş, aksine teşekkür etmişti. Bana erkek çocuğu gibi görünüyordu. Miss Park içeriye, bizim geldiğimizi bildirdi. Kang Ho bizi bekletmeden içeri çağırdı. Hazır Yu-Mi de oradayken özür dilemem daha uygun olurdu.
Lobsang ile birlikte içeri girdiğimizde, Yu-Mi'nin üzgün gözleri beni buldu. Sonra o güzel gözler Lobsang'a kaydı.
"Ne güzel bir kızsın, hoş geldin şekerim" dedi. Kang Ho şaşkınlıkla baktı. "Fakat o bir erkek çocuğu değil mi?"
İki farklı düşünce de doğruydu ama Lobsang'ın özel durumu yüzünden açıklamaya çekindim. Lobsang benim düştüğüm ikilemi anlamış gibiydi.
"Evet efendim, ben hem erkek, hem kızım. Benim durumumdakilere Hermafrodit deniliyor."
Yu-Mi sanki ölümcül bir hastalık adı söylemiş gibi üzgün bir yüz ifadesine büründü. "Özür dilerim canım, seni üzmek istememiştim" diyerek Lobsang'a sarıldı.
Bir saniye sonra, gözleri faltaşı gibi açılmış halde çocuğu bıraktı. "Bunların anlamı ne? Ne gösterdin bana?" diye bağırdı.
"Bunlar sana ait. Ne olduklarını ve anlamlarını sen bilebilirsin" dedi. Kang Ho'ya doğru ilerleyip selam verecekken, adamın geri geri adım attığını görünce durdu.
"Benden korkmayın lütfen, amacım size zarar vermek değil."
"Biliyorum" dedi Kang Ho, "Fakat kendime bile itiraf edemeyeceğim bilgilere sahibim. Bunları görmeni veya bana göstermeni istemem."
Kang Ho'nun neden korktuğu açığa çıkmıştı. Bu itirafı beni hayli meraklandırmıştı. Buraya neden geldiğimi hatırlayınca hafifçe boğazımı temizledim.
Üçü de bana dönünce biraz sonra söyleyeceklerim için şimdiden utanmıştım.
"Bugünkü davranışım için özür dilerim. İşin gerçeğini anlatıp insafınıza sığınacağım. Kang Ho Ssi, sizinle tokalaştığımda geleceğe ait bir vizyon gördüm. Daha önce de olmuştu, bu yüzden gerçekliğinden şüphe etmedim. Sizin bir silahınız olduğunu ve beni vurmaya çalıştığınızı görmüştüm. Bu yüzden silahınız varmış davrandım ve olmadığını anlayınca utanarak yanınızdan uzaklaştım."
Yu-Mi bana anlayışla bakarken, Kang Ho pek ikna olmuş gibi görünmüyordu. Görü yeteneğimden daha önce bahsetmemiş olmam, ona bir bahane gibi geliyor olmalıydı.
"Bu konuda yanlış anlaşılma olmasına sevindim. En azından davranışlarınızın sebebini öğrenmiş olduk. Tekrar tokalaşırsak bir görü görür müsünüz?"
"Bilmiyorum" dedim. "Denemekten çekinmezseniz, neden olmasın?"
Elimi uzatıp adamla tokalaştım. Bir süre bekledikten sonra hiçbir şey olmadığını görünce rahatlamıştım. Fakat Kang Ho'nun elimi sıkmaya başlamasıyla içimi bir huzursuzluk kapladı. Sağ elimi çekmeye çalışırken Kang Ho'nun sol elini arkasına götürdüğünü gördüm.
Sanki donup kalmıştım, Kang Ho'nun sol elinde beliren silah alına dayanmıştı. Görü mü gerçek mi olduğunu anlayacak vakti bulamadan silah patladı.
Birinin beni sarsmasıyla kendime geldim. Yu-Mi beni omuzlarımdan sıkıca tutmuş sarsıyordu. "Mert sakinleş, her şey yolunda."
Kang Ho'ya baktığımda, şaşkınlıkla onun da bana baktığını gördüm. Sağ elini çekmeye çalışıyordu ama ben sıktığım için çekemiyordu. Elimi gevşettim ve adam rahatlayarak elini çekti.
"Mert çığlık atıyordun, seni öyle görünce korktum."
Lobsang'a baktığımda, yüzündeki huzurlu ifadenin değişmediğini gördüm. Neler olduğunu bildiğini anlamıştım. Fakat onu ilgilendiren bir durum değilmiş gibi tarafsız duruyordu.
"Özür dilerim" dedim. "Yeni bir görü gördüm. Kang Ho Ssi, silah çıkarıp alnıma dayadınız ve tetiği çektiniz."
"Neden böyle saçma hayaller görüyorsunuz? Kızımın sevdiği erkeği vurmak için ne gibi sebebim olabilir ki?"
Uyanık olmasam bunun Kâbuslar Kraliçesinin bir oyunu olduğunu söyleyebilirdim. Fakat o değilse neden böyle yanlış görüler görüyordum?
"Kötü ruh" dedi Lobsang.
"Ne demek istedin? Kötü ruh mu?"
"Evet, çevrende kötü bir ruh var."
Ruhların serbest dolaşmaya izni yoktu. Özellikle kötü bir ruhun serbest olması bilgilerime ters düşüyordu.
"Emin misin ruh olduğuna?"
"Sanırım, çünkü insan veya cin değil."
Cin olmamasına biraz da olsa sevinmiştim. Teykel'in serbest kaldığını duymak istemiyordum. Fakat insan veya cin değilse nasıl bir şey benimle uğraşıyordu?
Yu-Mi ve babasından özür diledim. Lobsang'ı elinden tutup otel odama geçtik.
"Lobsang, benim son zamanlarda başıma tuhaf şeyler geliyor. Bunlara bir anlam veremiyorum. Kuzey Kore'den kaçarken yakalandığım patlamadan sonra, güçlerimle ilgili sorunlar yaşıyorum."
"Hepsi geçecek Mert. Artık ben yanındayım" diyen Lobsang bana sevgiyle sarıldı.
İşte o anda Yu-Mi'nin hissettiği paniği hissettim.
-DEVAM EDECEK-
Yayımlanma tarihi:01.03.2016
Kelime sayısı: 1100