Ερατώ
Όταν άνοιξε την πόρτα και έφυγε από το χώρο με τα κρασιά ήθελα να τον χτυπήσω τόσο πολύ, αλλά είναι η πρώτη ημέρα και κρατήθηκα.. για τις επόμενες δεν ορκίζομαι ότι θα έχω την ίδια υπομονή... Μου έδινε οδηγίες και τον χάζευα, είναι τόσο ελκυστικός όταν είναι σοβαρός, αλλά και σπαστικός συγχρόνως...Από τη μια θέλω να τον χτυπήσω και από την άλλη να ορμήξω πάνω του.....δεν ξέρω τι μου γίνεται..
Είχα τελειώσει στις δέκα το βράδυ και είχα μετρήσει δυο είδη κρασιών, σίγουρα θα μου πάρει περίπου μια βδομάδα να τελειώσω με όλα... Επέστρεψα στο σπίτι μου, πέταξα κάπου την τσάντα και έβγαζα ρούχα όσο πήγαινα προς το μπάνιο...γέμισα την μπανιέρα με ζεστό νερό και αφρόλουτρο και μπήκα μέσα, όταν ένιωσα το νερό να αρχίζει να κρυώνει βγήκα και τυλίχτηκα με το μπουρνούζι μου, είχα σκοπό να ξαπλώσω αλλά αυτός που χτυπούσε το κουδούνι είχε αντίθετη άποψη.
"Δεν την περίμενα τέτοια υποδοχή" είπε και σήκωσε το φρύδι του "Είμαι πολύ τυχερός" σχολίασε με ένα πονηρό χαμόγελο και άρχισε να κάνει μικρά βήματα προς εμένα "Μην τολμήσεις" είπα αυστηρά ενώ πήγαινα προς τα πίσω "Σε κάποια φάση, δεν θα έχεις που να πας" είπε και έκανα δυο ακόμα βήματα προς τα πίσω και μετά τοίχος.
Κόλλησε το σώμα του στο δικό μου, και έχωσε το κεφάλι του στο λαιμό μου "Μην το κάνεις αυτό" είπα σιγανά, ένιωθα την ανάσα του πάνω μου, δεν με άγγιζε "Μμμ τριαντάφυλλο, τώρα μπορώ να κοιμηθώ" είπε και έφυγε χαμογελαστός.
"Τι ακριβώς έγινε τώρα.." Μονολόγησα και πήγα για ύπνο, ήμουν πολύ κουρασμένη για να το σκεφτώ, και αύριο μέρα είναι...
Το επόμενο πρωί θα με πήγαινε στα αμπέλια, για να γνωρίσω τους εργάτες και να δω και τα αμπέλια, οπότε έπρεπε να ντυθώ πιο απλά. Έβαλα μια φόρμα και μια κοντή μακρυμάνικη μπλούζα που κάλυπτε μόνο το στήθος μου, αθλητικά παπούτσια και έφυγα. Μπήκα στην εταιρία και τον βρήκα να με περιμένει
"Καλημέρα" είπα και γύρισε να με κοιτάξει, το βλέμμα του σκοτείνιασε και κε τράβηξε μέσα στο γραφείο του αγριεμένος
"Τι διάολο φοράς;;" Ρώτησε
"Πες και ένα καλημέρα.."τον ειρωνεύτηκα
"Καλημέρα, τι διάολο φοράς;;"
"Δεν σου αρέσω;;" Ρώτησα και έκανα μια παραπονιάρικη γκριμάτσα
"Είσαι σοβαρή κοπέλα μου;; Θα πάμε στο αμπέλι, έχει τόσους άντρες και έρχεσαι ντυμένη έτσι...πόσο ανεγκέφαλη είσαι;;"
"Και εσένα τι σε νοιάζει;"
"Αν εσύ θέλεις να προκαλείς δικαίωμα σου, όμως έξω από εδώ, στην εταιρία και στο αμπέλι θα είσαι κόσμια ντυμένη...κυκλοφορούν άντρες και θέλω ένα αξιοπρεπές ντύσιμο...και τώρα βάλε αυτό" είπε και μου πέταξε το σακάκι του
"Όχι δεν το βάζω" είπα με πείσμα
"Όπως θέλεις" είπε και μου έβγαλε την μπλούζα αγριεμένος και μου έβαλε το σακάκι του με βιαστικές κινήσεις
"Μην τολμήσεις και το βγάλεις, γιατί θα γίνει χαμός" είπε και με τράβηξε έξω, με έσυρε στο αυτοκίνητο και κε πέταξε κυριολεκτικά μέσα..Μέτα από λίγο φτάσαμε σε ένα αμπέλι και κατεβήκαμε κάτω. Με τραβολογούσε από πίσω του και είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι.
"Σταμάτα επιτέλους" είπα και τον έσπρωξα μακριά μου
"Προχώρα" είπε άγρια και περπατούσε με μεγάλα βήματα προς τους εργάτες, τον ακολούθησα και όταν σταμάτησε στάθηκα δίπλα του
"Καλημέρα παιδιά, όλα καλά εδώ;;" Ρώτησε
"Ναι αφεντικό, όλα μια χαρά" απάντησε ένας
"Να σας γνωρίσω την κυρία Στεργίου, είναι η καινούργια οινολόγος μας , ήρθε για να σας γνωρίσει και να δει και τα αμπέλια" είπε και μου τους γνώρισε όλους ένα ένα...Όλοι είναι νεαροί σε ηλικία και φαίνονται καλά παιδιά, εκτός από ένα, κάτι έχει πάνω του που εμ φοβίζει, ο τρόπος που με κοιτάει..
"Βαγγέλη πάρε την κυρία Στεργίου και δείξε της τα αμπέλια" είπε ο Άγγελος και έδειξε εκείνο τον τύπο
"Άγγελε, μπορώ να σου μιλήσω λίγο;;" Τον ρώτησα, και τον πλησίασα
"Τι συμβαίνει;"
"Μην με αφήσεις μόνη μαζί του, τον φοβάμαι"
"Θα είμαι εδώ" είπε θυμωμένα
"Σε παρακαλώ, δεν μου αρέσει αυτός ο τύπος"
"Δεν θα αφήσω κανένα να σου κάνει κακό, έλα πάμε μαζί" είπε και προχωρήσαμε
Μου έδειξε όλο το αμπέλι και όλες τις ποικιλίες, ήταν τεράστιο και μας πείρε ώρα για να μου το δείξει όλο...Για κάθε ποικιλία μου έλεγε και μερικές πληροφορίες, μου μιλούσε και τον χάζευα, φαίνεται πόσο αγαπάει αυτό που κάνει και το πάθος που μιλάει για τα αμπέλια και τα κρασιά...
"Για να βγει ένα καλό κρασί, χρειάζονται τρία πράγματα, μια καλή γη, ένας καλός αμπελουργός και πολύ αγάπη.....όσο περισσότερη αγάπη δώσεις σε ένα αμπέλι, θα σου ανταποδώσει με ένα καλό καρπό..." Με είχαν μαγέψει τα λόγια του...."Με ακούς;;"με ρώτησε και συνήλθα..
"Ναι βέβαια, συνέχισε.."
"Τώρα που τελειώσαμε... Η μέτρηση των κρασιών μπορεί να περιμένει..θέλω να κάνεις κάτι άλλο.."
"Όπως;;"
"Για μια βδομάδα θα ερχόμαστε εδώ μαζί, τα παιδιά θα μαζεύουν τα σταφύλια που πρέπει να κοπούν, εσύ θέλω να πάρεις μερικά δείγματα από αυτή τη ποικιλία και να τα πάρουμε για έλεγχο στο εργαστήριο"
Έτσι και κάναμε μια βδομάδα τώρα ερχόταν μαζί μου στα αμπέλια και ο Άγγελος και με βοηθούσε...η στάση του άλλαξε ήταν πολύ ήρεμος και δεν είχαμε αρπαχτεί ούτε μια φορά...Ήταν Παρασκευή και τη Δευτέρα θα επέστρεφα στο οινοποιείο.. ο Άγγελος δεν μπόρεσε να έρθει σήμερα στο αμπέλι και έτσι ήμουν μόνη με τους εργάτες...είχε μείνει μονό μια σειρά για να κόψουν οι εργάτες και να τα πάνε στο εργοστάσιο...Τελείωσαν γύρο στο μεσημεράκι, τα φόρτωσαν στο αυτοκίνητο και πήγαν όλοι για να τα πάρουν...έτσι νόμιζα τουλάχιστον
Μπήκα στην αποθηκούλα να πιω λίγο νερό, και τότε ένα χέρι με αρπάζει και με κολλάει στον τοίχο...
"Μην μιλήσεις" και μου έκλεισε το στόμα με την παλάμη του.. άρχισε να με χαδεύει και να γλύφει το λαιμό μου.. τον έσπρωξα μα ήταν αδύνατον να τον απομακρύνω από πάνω μου..
"Άσε με ρε"
"Δεν ξέρεις πόσο καιρό προσπαθώ να σε πετύχω μόνη σου, και τώρα που έχω την ευκαιρία δεν θα μου την γλιτώσεις"
"Είσαι γελοίος, μην με ακουμπήσεις"
"Αφού ξέρω πως το θέλεις και εσύ" είπε και δεν ξέρω πως θα ξέφευγα..
"Βαγγέλη άσε με και δεν θα πω τίποτα" τον φοβόμουνα πολύ.