Άγγελος
Όταν έφυγε η Ερατώ από το γραφείο ο Φίλιππος έκανε σαν τρελός, πρώτη φορά ήταν τόσο θυμωμένος...ήθελε να μάθει τα πάντα και απαιτούσε εξηγήσεις...όπως και εγώ ήθελα να μάθω από που ξέρει την Ερατώ...αν την έχει ακουμπίσει θα του σπάσω τα μούτρα!!
"Μικρέ όπως βλέπεις συγκρατώ τα νεύρα μου και δεν σε σπάω στο ξύλο, λέγε τώρα τι ήταν όλο αυτό γιατί δεν ξέρω για πόσο θα είμαι τόσο ψύχραιμος"
"Εγώ είμαι αυτός που απαιτώ εξηγήσεις, και θα τις πάρω τώρα...Σταμάτα να κάνεις τον σκληρό αδελφό και άρχισε να μιλάς, θέλω να τα μάθω όλα"
"Μικρέ ζηλεύεις" είπε μόνο
"Όχι δεν ζηλεύω, τι να ζηλέψω άλλωστε δεν έχουμε και τίποτα, αλλά θέλω να γνωρίζω τι συμβαίνει μέσα στην εταιρία μου"
"Ο Μάρκου βγαίνει με την Τζένη από τον πρώτο και με την Μαριάννα στην υποδοχή και δεν μπορεί να διαλέξει λέει του αρέσουν και οι δυο" μα τι λέει ...τι με νοιάζει εμένα για τον Μάρκου...
"Φίλιππε τι λες;; Ρώτησα μπερδεμένος
"Εγώ λέω να βρει μια τρίτη να βγει από το δίλημμα"
"Τι με νοιάζει εμένα με ποια βγαίνει ο Μάρκου.;;;"
"Εσύ μόλις τώρα δεν είπες ότι θέλεις να γνωρίζεις τι συμβαίνει στην εταιρία σου;; Ακριβώς αυτά συμβαίνουν"
"Αστα αυτά και πες μου από που ξέρεις την Ερατώ..."
"Είναι που δεν ζηλεύεις... Αα ρε κακομοίρη σε καίει, την έχεις πατήσει αδελφούλη" σχολίασε κοροϊδευτικά και τον αγριοκοίταξα για να σταματήσει
"Εντάξει, εντάξει σοβαρεύομαι...Λοιπόν...θυμάσαι την Εύα που είχαμε σχέση ένα χρόνο και την έπιασα με άλλο στο σπίτι της;;;" έγνεψα καταφατικά και συνέχισε..." Είναι αδελφή της είπε και μου έφυγε ένα βάρος από το στήθος "τι έχεις να πεις για όλα αυτά;;;" με ρώτησε
"Ελπίζω η τρίτη γκόμενα που θα βρει ο Μάρκου να μην είναι η Ερατώ γιατί θα μάθουν οι άλλες δυο την ύπαρξη η μια της άλλης"
"Την γουστάρεις πραγματικά η είναι ένα καπρίτσιο.;;;"
"Δεν ξέρω αν την γουστάρω, όμως ξέρω πολύ καλά πως όταν τη βλέπω θέλω να την βάλω κάτω και να ...."
"Μην συνεχίσεις κατάλαβα..." Είπε και πήρα μια βαθιά ανάσα" Τα έκανες χάλια όμως Άγγελε, της μίλησες πολύ άσχημα, πήγαινε βρες την και ζήτα της συγνώμη"
"Εγώ σήμερα σχόλασα, ανάλαβε εσύ" είπα και βγήκα έξω
Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού και άρχιζα να βγάζω τα ρούχα μου, και να τα πετάω όπου να ναι στο σαλόνι ενώ πήγαινα προς το μπάνιο. Άνοιξα το νερό και μπήκα μέσα, το άφησα να τρέξει πάνω από το κεφάλι μου και βγήκα, έβαλα ένα μποξεράκι και μια φόρμα. Πήρα ένα χάπι για τον πονοκέφαλο και έπεσα για ύπνο, έπρεπε να ξεμπλοκάρει το μυαλό μου, να δω καθαρά...
Μετά από δυο ώρες ξύπνησα, και ήμουν αποφασισμένος να πάω σπίτι της, να ζητήσω συγνώμη και ας με έδιωχνε, εγώ την καλή μου κίνηση θα την κάνω και ότι γίνει, μια ψυχή που είναι να βγει...ας βγει..
Άρχισα να ετοιμάζομαι, έβαλα ένα μαύρο τζιν και ένα στενό πουκάμισο.
Έπιασα κλειδιά, κινητό και μπήκα στο αμάξι, μετά από μισή ώρς ήμουνα έξω από την πόρτα της. Χτυπάω το κουδούνι και μου ανοίγει με μια φόρμα και ένα κοντό μπλουζάκι και τα μαλλιά της είναι πιασμένα σε ένα άτσαλο κότσο.
"Σε περίμενα" λέει και απόρησα
"Που ήξερες ότι θα ερχόμουνα;;"ρώτησα παραξενεμένος
"Ήμουν σίγουρη ότι θα ερχόσουνα, το θράσος σου δεν έχει όρια..."αρχίσαμε, μα πως θα ήταν δυνατόν να είναι ήρεμη...
"Ήρθα να ζητήσω συγνώμη" με κοιτάζει έκπληκτη και με ειρωνεύεται λέγοντας
"Έλα ρε το κάνεις και αυτό..;; Εκπλήσσομαι" αρχίζω να νευριάζω
"Μην με ειρωνεύεσαι γιατί δεν ξέρω και εγώ τι θα γίνει...."λέω και αρχίζει να με προκαλεί
"Σαν τι να γίνει δηλαδή θα με ξαναχτυπήσεις;; κάνε το αν αυτό θέλεις, αν έτσι αισθάνεσαι πιο άντρας," φώναζε και εγώ την πλησίασα " έλα ρε χτύπα με..., τι περιμένεις..;;"συνεχίζει να με προκαλεί και εγώ παλεύω με τον εαυτό μου...αυτή η γυναίκα με τρελαίνει θέλω να την δείρω και να την φιλήσω, και δεν ξέρω ποιο από τς δυο θα ήταν η καλύτερη λύση την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Κάνω μερικά βήματα προς το μέρος της, σηκώνω το χέρι μου για να την τραβήξω προς εμένα, κάνει μερικά βήματα προς τα πίσω και σηκώνει το δάχτυλο της και με δείχνει λέγοντας "Κοιτάξετε ρε ένα άντρα που μοιράζει χαστούκια δεξιά και αριστερά χωρίς λόγο"
"Χωρίς λόγο;;;" ρώτησα
"Ναι χωρίς λόγο... Δεν ξέρω τι τρέλα κουβαλάς όμως ο τρόπος που συμπεριφέρεσαι δεν είναι φυσιολογικός...επειδή περάσαμε δυο τρία βράδια μαζί αυτό δεν σου δίνει το δικαίωμα να έρχεσαι στο σπίτι μου όποτε σου κάνει κέφι, και ούτε να απλώνεις το χέρι σου πάνω μου όποτε γουστάρεις" τώρα τι να της πω έχει δίκαιο...
"Σου ζήτησα συγνώμη"
"Από τότε που βρέθηκε η συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο"
"Και τι θες να κάνω δηλαδή;;"
"Να φύγεις τώρα από το σπίτι μου, και μην ξαναέρθεις εδώ ποτέ ξανά" αφού αυτό θέλει αυτό θα έχει...
"Εντάξει" είπα και κατέβασε το κεφάλι μου.
Άνοιξα την πόρτα να φύγω και μπροστά μου ήταν ένας άντρας έτοιμος να χτυπήσει την πόρτα.
"Ποιος είσαι εσύ;;" ρώτησα και ύψωσα τον τόνο της φωνής μυ
"Εμμμ ο Λουκάς μένω δίπλα" είπα κάπως δειλά
"Έλα μέσα Λουκά, μην στέκεσαι στην πόρτα" αμέσως να τον καλέσει μέσα η άλλη, μην χάσουμε και τον γείτονα... Δεν υπάρχει περίπτωση να φύγω και να μείνει αυτός εδώ
"Και τι θέλεις ρε είχαμε μια συζήτηση και μας διέκοψες" είπα και το κοίταξα με ύφος που έβγαζε μίσος
"Εγώ άκουσα ότι σου είπε να φύγεις..." Απάντησε ο γελοίος και τον πλησίασα"Αν θες το καλό σου βγες έξω τώρα" είπα και τον έσπρωξα έξω κλείνοντας του την πόρτα στα μούτρα
"Ποιος ήταν αυτός;;;" προσπάθησα να φανώ ήρεμος αλλά δεν νομίζω να κατάφερα και πολλά
"Τι νομίζεις ότι κάνεις;;;..Πρώτα μου μιλάς στο γραφείο με το χειρότερο τρόπο, με χτυπάς, έρχεσαι εδώ υποτίθεται για να ζητήσεις συγνώμη, αρχίζεις πάλι τα ίδια, πετάς τον άνθρωπο έξω κακήν κακώς , κάμεις σαν αγροίκος στο σπίτι μου... με πιο δικαίωμα...;;; Γιατί όλα αυτά;;; Το θέλεις επιτέλους;;;" οι φωνές της ακούγονται έντονα στο κεφάλι μου και δεν καταλαβαίνω πως βγαίνουν τα επόμενα λόγια από το στόμα μου
"Εσένα" είπα και την φίλησα άγρια "Θέλω εσένα" συνέχισα βάθυνα το φιλί...Την σήκωσα στα χέρια μου και την κόλλησα στον τοίχο, το σώμα μου ήταν πάνω στο δικό της και συνέχισα να την φιλάω, την ένιωσα να ανταποκρίνεται και να αφήνεται στα χέρια μου, απομακρύνομαι ελάχιστα για να ανασάνουμε και βρίσκω ευκαιρία και της αφαιρώ την μπλούζα, αρχίζω να διεκδικώ ξανά το στόμα της. Ξαφνικά με σπρώχνει και απομακρύνεται
"ΦΥΓΕ" φώναξε και προσπαθούσα να καταλάβω τι σκατά έπαθε
"Μααα...."
"ΤΩΡΑ" είπε με περισσότερη ένταση και αποφάσισα να το κάνω
Μπαίνω στο αμάξι και οδηγάω σαν τρελός, σταματάω έξω από ένα μπαράκι και κατεβαίνω κάτω, κάθομαι στο μπαρ και παραγγέλνω ένα διπλό ουίσκι, ανάβω ένα τσιγάρο και προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά, έγιναν όλα τόσο γρήγορα...
Δεν μπορεί ρε γαμώτο να έχω πέσει τόσο έξω μαζί της... Απλά δεν μπορεί...και αυτή με θέλει το καταλαβαίνω από τον τρόπο που παραδίνεται στα φιλιά μου, το σώμα της ανατριχιάζει όταν της κάνω έρωτα, δεν μπορεί να μου αντισταθεί όπως δεν μπορώ ούτε εγώ...
"Ας παίξουμε" είπα και τελείωσα το ποτό μου και αφού πλήρωσα έφυγα
Το επόμενο πρωί θα πήγαινα πολύ νωρίς στην εταιρία, θα ερχόταν πρώτη ημέρα και ήθελα να τις δώσω οδηγίες και να της αναθέσω τα καθήκοντα της...Ξύπνησα και ετοίμασα καφέ, έπλυνα το πρόσωπο μου και έβαλα ένα άσπρο πουκάμισο μαζί με μαύρο παντελόνι.
Μετά από μια ώρα χτύπησε η πόρτα του γραφείου μου και μπήκε μέσα, φορούσε ένα πορτό φόρεμα με δερμάτινο σακάκι, τα μαλλιά της τα είχε πιάσει σε μια αυστηρή κοτσίδα και ήταν πανέμορφη. Δεν δείχνει ιδιαίτερα χαρούμενη που είναι εδώ, υποτίθεται πως αυτό ήθελε...
"Καλημέρα" είπε ξερά με ύφος απόλυτα σοβαρό και απόμακρο
"Καλημέρα σας κυρία Στεργίου" είπα με χαμόγελο
"Λοιπόν από που αρχίζω;;;" με ρώτησε ανέκφραστη
"Πρώτα πάμε να σου δείξω την εταιρία, το οινοποιείο, αύριο θα πάμε μαζί στα αμπέλια θέλω να σου γνωρίσω τους επιστάτες που θα συνεργαστείτε"
Καθώς περπατούσαμε στους διαδρόμους και κοίταζε γύρω της φαινόταν εντυπωσιασμένη, όταν με έπιανε να την κοιτάζω σοβαρεύει και με κοίταζε με ένα ψυχρό ύφος
"Σου αρέσει;;;" ρώτησα
"Ναι είναι πολύ όμορφο, οι πέτρινοι τοίχοι ταιριάζουν απόλυτα στο χώρο, τα βαρέλια και τα ξύλινα επιβλητικά έπιπλα χαρίζουν την τελειότητα, μπράβο έχεις γούστο" είπε και χαμογέλασε ελάχιστα
"Σε ευχαριστώ, ακολούθησε με" είπα και περπάτησα ένα σκοτεινό διάδρομο, άνοιξα μια πόρτα και μπήκαμε μέσα.
"Σε αυτό το χρόνο υπάρχουν γραμμένα πόσα αποθέματα έχουμε από το κάθε κρασί σε όλες τις ποικιλίες... Αυτό που θέλω από εσένα είναι να τα μετρήσεις ένα ένα και να δεις αν υπάρχει κάποιο λάθος στα στοιχεία που είναι γραμμένα σε αυτά τα έγγραφα" της είπα και της έδωσα ένα φάκελο
"Μα αυτό θα πάρει πολλές μέρες, άσε που δεν νομίζω να ήρθα για αυτό τον σκοπό"
"Ακριβώς ήρθες για να αναλάβεις τα κρασιά, και εγώ δεν μπορώ να σε εμπιστευτώ με τη μία θέλω να μου αποδείξεις ότι αξίζεις γι αυτό λοιπόν θα ξεκινήσεις από τα εύκολα, όσο για τον χρόνο μην βιάζεσαι πάρε όσο θες"
"Μα αυτό είναι σκέτο καψόνι" το ξέρω μωρό μου, και να δεις τι σου έχω για μετά
"Δεν νομίζω να αρνηθείς την πρώτη δουλειά που σου βάζω, δεν είναι σωστό"
"Καλααάαα" είπε και ξεφύσηξε
"Λοιπόν άρχισέ" είπα και άνοιξα την πόρτα για να βγω έξω αλλά σταμάτησα "Όπως σου είπα πριν αύριο θα πάμε στα αμπέλια οπότε ντύσου ανάλογα, δεν νομίζω να μπορείς να εργαστείς στο αμπέλι με τις γόβες και το φόρεμα"
"Τιιι;;;;;;" ρώτησε και με κοιτούσε με ανοικτό στόμα
"Τι ακριβώς δεν κατάλαβες;;;"
"Τι εννοείς όταν είπες πως θα εργαστώ στο αμπέλι;;;"
"Θέλω να δεις τα φυτά και να τα μετρήσεις, να κάνεις έλεγχο και να τα λιπάνεις"
"Μα αυτά μπορούν να τα κάνουν οι εργάτες"
"Πρέπει να σε περάσω από όλα τα στάδια για να δω σε πιο πόστο θα σε βάλω... Μέχρι τώρα δεν σου άρεσε τίποτα από όσα σου είπα να κάνεις, μήπως δεν είσαι τελικά οινολόγος και μας έδωσες ψεύτικα χαρτιά;;;"
"Δεν θα τα πάμε καλά, καθόλου καλά!" Είπε αγανακτισμένη
"Είπες κάτι κυρία Στεργίου;;;" ρώτησα απαλά
"Όχι, όχι κύριε Γεωργιάδη, όλα καλά"
"Ωραία τότε, άρχισε" είπα και βγήκα έξω και την άφησα μόνη σε ένα χώρο με χιλιάδες κρασιά