Ερατώ
Τον παράτησα στην πόρτα και πήγα για να συνεχίσω αυτό τον υπέροχο ύπνο που έκανα πριν με ξυπνήσει, ξαπλώνω στο κρεβάτι και τον νιώθω από πάνω μου και μου αφήνει φιλιά σε όλη την πλάτη , με γυρνάει και ενώνει τα χείλη μας , προσπαθώ να τον απομακρύνω αλλά με πιάνει από τα χέρια και με ακινητοποιεί, βαθαίνει περισσότερο το φιλί μας, χαλαρώνω και αφήνει τα χέρια μου, Βάζω το χέρι μου μπροστά στο στήθος του και τον απομακρύνω ελάχιστα, με κοιτάζει με απορία...
"Δεν γίνεται να γίνει ξανά αυτό μεταξύ μας"
"Γιατί ποιος μας εμποδίζει;;" ρωτάει με χαμόγελο
"Δεν ξέρω τίποτα για εσένα, ούτε καν το όνομα σου "
"Άγγελος μωρό μου, καμιά άλλη ερώτηση;;" με ρωτάει και προσπαθώ να κρύψω το γέλιο μου
"Όχι νομίζω το καλύψαμε το θέμα" του λέω και τον τραβάω από τον λαιμό και ενώνω τα χείλη μας..
"Δεν θα με αφήσεις να κοιμηθώ έτσι;;" ρωτάω με παράπονο και έχει ήδη μπει μέσα μου
"Δεν νομίζω" είπε και είχε αρχίσει να κουνιέται παρασύροντας με μαζί του... Η συνέχεια ήταν πολύ εκρηκτική
Όταν άνοιξα τα μάτια μου δεν ήταν εκεί...καλά μα πότε έφυγε;;....η ώρα ήταν δέκα το πρωί. Σηκώθηκα και μπήκα στην κουζίνα, υπήρχε ένα φλιτζάνι με καφέ στο τραπέζι και από κάτω ένα σημείωμα
"Καλημέρα όμορφη!!! Πάω για δουλειά, θα σε πάρω μετά τηλέφωνο για να βρεθούμε"
Συνέχισα να απολαμβάνω τον καφέ μου όταν με διέκοψε το κινητό
"Καλημέρα κυρία Στεργίου από την εταιρία Γεωργιάδη είμαι, έχουμε δει το βιογραφικό σας και θα θέλαμε να κλείσουμε ένα ραντεβού αν ενδιαφέρεστε"
"Καλημέρα σας, φυσικά ενδιαφέρομαι"
"Χαίρομαι, αύριο στις δέκα να είστε εδώ"
"Μάλιστα, ευχαριστώ" είπα και το έκλεισα
Άρχισα να χοροπηδάω σε όλο το σπίτι σαν τρελή, επιτέλους και κάτι καλό, μπορεί να είναι μόνο ένα ραντεβού και να μην με πάρουν αλλά τουλάχιστον έχω μια ελπίδα. Σήμερα δεν θα πήγαινα στη δουλειά έτσι αποφάσισα να πάω για ψώνια. Έκανα ένα μπάνιο και βγήκα στα μαγαζιά, αγόρασα μια μπορτό δερμάτινη φούστα μέχρι το γόνατο και ένα μαύρο πουκαμισάκι για το ραντεβού, πρέπει να είμαι ντυμένη ανάλογα.
Επέστρεψα στο σπίτι, έφτιαξα κάτι πρόχειρο για φαγητό και συγύρισα λίγο το σπίτι. Ο Άγγελος δεν με έχει πάρει οπότε η μόνη επιλογή είναι η τηλεόραση, μετά από μερικά λεπτά το κινητό άρχισε να χτυπά, κοίταξα την οθόνη και γούρλωσα τα μάτια μου "Ο έρωτας της ζωής μου" έγραφε στην οθόνη
"Ποιος είσαι και γιατί σε αποκαλείς έρωτα της ζωής μου;;"
"Πάντα έτσι απαντάς το τηλέφωνο;;" άκουσα μια γνώριμη φωνή
"Όταν δεν ξέρω ποιος είναι ναι έτσι απαντάω"
"Δηλαδή τώρα μου λες ότι υπάρχουν πολλοί έρωτες στη ζωή σου;;;"
"Ναι αυτό ακριβώς, και τώρα πες μου ποιος από όλους είσαι" συνέχιζα να τον πειράζω
"Ο Άγγελος"
"Αααα εσύ...." Είπα με απογοήτευση, έπειτα μου το έκλεισε, ωραία νευρίασε σκέφτηκα και χαζογέλασα...
Έστειλα ένα μήνυμα στη δουλειά ότι θα καθυστερήσω να πάω αύριο και ξάπλωσα για ύπνο. Το επόμενο πρωί ξύπνησα πολύ νωρίς για να έχω χρόνο μπροστά μου να ετοιμαστώ, δεν θα ήταν σωστό να αργήσω Έβαλα τα ρούχα μου είχα αγοράσει, μαύρες γόβες, ίσιωσα τα μαλλιά μου και βάφτηκα απαλά βάζοντας ένα έντονο καφέ κοκκινάδι, πήρα την τσάντα μου και μπήκα στο αμάξι, ευτυχώς ήξερα που ήταν η εταιρία και δεν δυσκολεύτηκα σχεδόν καθόλου.. Ανέβηκα στον όροφο που μου είπαν στην υποδοχή και καλημέρισα την κοπέλα στο γραφείο, μου είπε να περιμένω λίγο και θα έρθει ο κύριος Γεωργιάδης...
Είχε περάσει σχεδόν μισή ώρα και δεν είχε φανεί κανείς, συνέχιζα να περιμένω υπομονετικά μέχρι που άνοιξε η πόρτα δίπλα μου και βλέπω τον Άγγελο, προχωράει προς το γραφείο του αλλά η γραμματέας του τον σταματά.
"Κύριε Γεωργιάδη έχετε ραντεβού με την κυρία Στεργίου είναι η οινολόγος που κλείσατε ραντεβού " λέει η γραμματέας του και με δείχνει, αλλά αμφιβάλλω αν με έχει προσέξει με τέτοια βιασύνη που έχει
"Να το αναβάλεις, δεν μπορώ να δω κανένα σήμερα" λέει και μου ρίχνει μια ματιά και πηγαίνει προς το γραφείο του
"Μα είναι εδώ η κυρία" λέει η γραμματέας του, και αυτός ήδη έχει μπει μέσα στο γραφείο... Η γραμματέας του με κοιτάζει με απολογητικό ύφος..."Συγνώμη" λέει και σηκώνομαι πάνω εκνευρισμένη..
"Τι συμπεριφορά ήταν αυτή, πως φέρεται έτσι ο κύριος Γεωργιάδης, δεν φεύγω αν δεν το δω αμέσως" μα ποιος νομίζει ότι είναι...
Παίρνω την τσάντα μου και μπαίνω στο γραφείο του χωρίς να χτυπήσω, ανοίγω και τον βλέπω να μιλάει στο τηλέφωνο, τελειώνει και δένει τα χέρια στο στήθος του.
"Πως μπαίνετε έτσι στο γραφείο μου, πολύ θράσος δεν έχετε?" πλάκα μου κάνει...
"Εγώ ή εσείς;;; οινολόγος είμαι κύριε Γεωργιάδη και μου είχατε κλείσει ραντεβού για σήμερα, και η συμπεριφορά σας εκεί έξω ήταν απαράδεχτη" λέω σε έξαλλη κατάσταση
"Με συγχωρείτε, συμβαίνουν κάποια γεγονότα και δεν μπορώ να σας δω σήμερα, κλείστε ένα ραντεβού με την γραμματέα μου και να βρεθούμε κάποια άλλη ημέρα" λέει απαλά και χαμογελάω ειρωνικά
"Δεν πρόκειται να κλείσω κανένα άλλο ραντεβού, είμαι επιστήμονας και πάρα πολύ καλή στη δουλειά μου, αλλά προτιμώ να σφουγγαρίζω σκάλες από το να δουλεύω για γαϊδούρια σαν και εσάς" είπα και έφυγα βροντώντας την πόρτα πίσω μου, πριν φύγω άκουσα να λέει "κοίτα γλώσσα"
Μπήκα στο αμάξι και προσπαθούσα να ηρεμίσω και να καταλάβω τι έγινε μόλις... Αυτός εκεί μέσα είναι ο ίδιος με τον Άγγελο...μπορεί να έχει δίδυμο αδελφό σκέφτηκα... Αν είναι ο Άγγελος επίτηδες το έκανε?..και αν τελικά είναι αυτός τότε έχουμε πρόβλημα...
Αφού έφτασα στο σπίτι άλλαξα ρούχα και πήγα στην καφετέρια, γύρω στο μεσημεράκι με ξαναπήραν από την εταιρία και απολογήθηκαν για το συμβάν και κλείσαμε ένα άλλο ραντεβού για την επόμενη ημέρα την ίδια ώρα . Ο Άγγελος δεν με ξαναπήρε από την στιγμή που μου έκλεισε το τηλέφωνο το προηγούμενο βράδυ , ούτε εγώ ασχολήθηκα περισσότερο, στο κάτω κάτω σεξ κάναμε δεν θα γίνουμε και ζευγάρι. Αργά το βράδυ σχόλασα από την καφετέρια και πήγα στο σπίτι, έκανα ένα χαλαρωτικό μπάνιο και κοιμήθηκα.
Το επόμενο πρωί ξύπνησα για να πάω στο ραντεβού, δεν είχα την ίδια χαρά με πριν αλλά έπρεπε να το κάνω, μπορεί να βγει και σε καλό. Αφού ετοιμάστηκα μπήκα στο αυτοκίνητο και ακολούθησα την ίδια διαδρομή για την εταιρία...ανέβηκα στον ίδιο όροφο και καλημέρισα την κοπέλα στο γραφείο. Μετά από πέντε λεπτά μου είπε να περάσω Χτύπησα την πόρτα και μπήκα μέσα, με κοίταξε λίγο περίεργα.
"Καλημέρα κυρία Στεργίου" είπε και μου έδειξε την καρέκλα για να κάτσω...
"Καλημέρα και σε εσάς κύριε Γεωργιάδη" είπα ευγενικά, αλλά συνέχεια να μην καταλαβαίνω τι γίνεται...
"Σας ζητώ πραγματικά συγνώμη για την χθεσινή συμπεριφορά μου, αλλά και η δική σας δεν ήταν και η καλύτερη"
"Ναι με συγχωρείτε" είπα μόνο, και προσπαθούσα να πιαστώ από τις λεπτομέρειες για να καταλάβω αν όντως είναι ο Άγγελος
"Ας αρχίσουμε τότε" είπε και άνοιξε ένα φάκελο μπροστά του.
"Ερατώ;;" ρώτησε και σήκωσε το φρύδι του..." Δεν το ήξερα" είπε και προσπάθησα να κρύψω ένα γελάκι
"Ναι έτσι με λένε"
"Μάλιστα από ότι βλέπω εδώ έχεις πολλές γνώσεις στα κρασιά, και επίσης ένα εντυπωσιακό βιογραφικό"
"Σας ευχαριστώ"
"Ας διαπιστώσουμε λοιπόν τις γνώσεις σου" είπε με ένα τόνο αμφισβήτησης στην φωνή του
"Σας ακούω" είπα
"Δεν θα στο κάνω τόσο εύκολο" είπε και απόρησα
Άνοιξε ένα ντουλάπι και έβγαλε ένα ποτήρι και ένα δοχείο με κρασί.... Γέλασα ειρωνικά γιατί κατάλαβα που το πάει...
"Λοιπόν, θέλω να το δοκιμάσεις και να μου πεις τι καταλαβαίνεις...αν καταλαβαίνεις κάτι, θέλω το όνομα, την ποικιλία και τα χαρακτηριστικά" είπε και έβλεπα στα μάτια του ότι ήταν σίγουρος πως θα αποτύχω
"Τι είναι;"
"Εσύ θα μου πεις"
"Πρέπει να είμαι προσεκτική γιατί από ότι κατάλαβα περνάω το πρώτο μου τεστ"
Είπα και ήπια μια γουλιά, μια γλυκιά και περίεργη γεύση πλημμύρισε το στόμα μου...επεξεργαζόμουν όλες τις λεπτομέρειες από το κρασί, όλα τα αρώματα και τος μυρωδιές, όλα με προσοχή δεν ήθελα να μου ξεφύγει τίποτα...Άφηνε μια γλυκιά γεύση στο στόμα, ήξερα ακριβώς ποιο είναι... Πως να μην αναγνώριζα το αγαπημένο μου κρασί, είναι σπάνιο κρασί αλλά έχω ένα μπουκάλι στο σπίτι με αυτό.. Χαμογέλασα και με κοίταξε με σηκωμένο το φρύδι
"Chateau Mouton Rothschild με ποικιλίες Cabernet Sauvignon, Merlot, Cabernet Franc...Χαρακτηρίζεται από σύνθετα αρώματα σταφίδας βατόμουρων και καπνού, με ώριμα φρούτα και τανίνες μεγαλειώδης κομψότητας. Διακρίνεται από επίγευση πολύ μακράς διάρκειας"είπα με σιγουριά, τα μάτια του έλαμψαν
"Δεν το πιστεύω ότι το βρήκες, είναι πολύ σπάνιο κρασί το έφερα από την Γαλλία" με κοιτούσε με θαυμασμό
"Πολύ ισορροπημένο, τέλειο" πρόσθεσα
"Είσαι καλή έτσι;;" με ρώτησε και μου έκλεισε το μάτι
"Το ελπίζω, ελπίζω να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις σας"
"Είμαι σίγουρος, ίσως δεν με συμφέρει που το λέω τόσο νωρίς αλλά με έχεις εντυπωσιάσει...και σε άλλα πράγματα" λέει και τότε σιγουρεύομαι ότι είναι ο Άγγελος
«Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον», έλεγαν οι αρχαίοι. Μήπως όμως η ζωή μας είναι καθορισμένη από μια άγνωστη τάξη πραγμάτων σαν τρένο που κινείται πάνω σε προαποφασισμένη διαδρομή; Κι αν ναι, που μας πάει αυτό το τρένο; Μας αρέσει εκεί; Και μπορούμε να διαλέξουμε τους συνεπιβάτες ή κάποιος άλλος πουλάει τα εισιτήρια;